Ben de kesinlikle kendimi paralamam,ve o an beni ne mutlu ediyorsa onu yapmaya çalışırım,evde işler var diye,sinemaya gitmekten veya arkadaşımla kahve içmekten alıkoyamam kendimi,ha bu evimi mok götürüyor demek değil,15 günde bir yardımcı alırım,almadığım haftasonlarında da kendim yaparım dip köşe olmasada ,ama temizlik yerine güzel bir plan olursa asla ıskalamam,güzel bir film,keyifli bir sohbet ya da okudğum bir kitap,çamaşırların daha beyaz olmasından fazla mutlu eder beni,ha eşim de yardımcıdır ve anlayışlıdır zaten.Ama eğer durumum olmasaydı annem den yardım isterdim sanırım,ne o gocunurdu ne ben çekinirdim.Bunun anneye külfet yüklemek olduğunu da düşünmüyorum,aile olmak birbirinin maddi manevi koşulsuz yanında olmak değil midir?Ben onların her türlü yanındaysam,annem de bana yardım etmekten mutluluk duyar eminim,insanlar iyiniyetli olursa hiçbirşey sorun olmaz bu hayatta,böyle düşünürüm ben.
Kim kimi neyle yargılayabilir ki? İster yardımcı kadın alırım,ister anamı çağırırım,ister arkadaşımla temizlik yaparım ,istersem pis yaşarım,kime ne yahu?