Herkese merhabalar. Çok çıkmazda olduğum ince bir çizgideyim. Sizlerin fikirlerine danışmak istiyorum 
Kocamla 1 yıl önce evlendik. Eşim asker olduğundan görev yeri deprem bölgelerinden birindeydi. İkimizin ailesinden uzakta 7 ay yaşadık. Ardından şubat ayında malum deprem felaketinden sonra binamız yıkılmasa da inanılmaz ağır hasarla canımızı zor kurtardık. Biz hemen tayin beklerken işler öyle yürümedi ve şubat ayından itibaren ayrı yaşıyoruz. Ben memlekete döndüm ama eşim görevi gereği deprem bölgesinde kalmaya devam etti, aylardır izin aldıkca yanıma gelip gitti. 1 yıllık evliyiz ama sadece 7 ay birlikte yaşayabildik. Depremden beri ben biraz ailemde biraz onun ailesinde yaşıyorum. İkimizin ailesi farklı şehirlerde yaşıyor. Aylardır yollarda mekik dokuyorum.
Neyse ben zaten tayin için temmuzu iple çekiyorken, eşime yuvama kavuşmak için günleri sayıyorken tam tayin olduk bu sefer de eşime 6 aylık yurtdısı görevi çıktı. 1 ay sonra gidecek. Resmen yıkıldım. Psikolojim alt üst oldu. Çok ağladım, üzüldüm. Eşimde bana tayin yerinde lojmana evimizi kurarız, sen bu süreci evimizde geçirirsin, kafanı dinlersin, arada ailelerimize gelip gidersin, arada onlar senin yanına gelirler dedi. Kafamda bazı planlarım vardı ben yokken onları gerçeklestirirsin dedi. Bana da çok mantıklı geldi. Birde çok samimi bir iş arkadaşına da aynı görevlendırme çıktı. O arkadaşının eşiyle de ben çok samimiyim. Onunla da beraber kalırsınız arkadaşlık edersiniz bu sürecte dedi.
Buraya kadar bir sorun yok bir şekilde evimde daha çabuk zaman geçer diye düşündük.
Ama bu durumu eşimin ailesine anlatınca kıyamet koptu. Asla kayınvalidem kabul etmedi. Yok tek basıma başka sehirde kalamazmışım. Katiyen olmazmıs. Elalem ne dermiş. Düzenini bozup gelip beni bekleyemezmiş. Onların istediği gibi 6 ay daha kalmam gerekiyormuş. Bi kendi ailemde bir onlarda 6 ay daha mekik dokumamı istiyorlar. Bir evim düzenim olmadan, psikolojimi toparlayamadan herseye tek basıma göğüs germemi bekliyorlar. Biraz tartışma yaşadık.
Eşim ise hâla aynı fikirde. Seni evimize bırakacağım, zamanla bu fikre alışırlar sen takılma diyor. Ama benim çok canım sıkıldı. Tek gelinim kötülük olsun istemiyorum. Arkamdan beni kötü bilsinler istemiyorum. Ama ne kadar mantıklı açıklama yapsam da durumu güzel güzel izah etsem de asla kadının fikrini değiştiremedim.
Benim ailem gayet anlayışlı makul insanlar ancak eşimin ailesi tamamen 30 sene öncesinden geliyorlar. Ben şuan ne yapmalıyım sizce ?
Kocamla 1 yıl önce evlendik. Eşim asker olduğundan görev yeri deprem bölgelerinden birindeydi. İkimizin ailesinden uzakta 7 ay yaşadık. Ardından şubat ayında malum deprem felaketinden sonra binamız yıkılmasa da inanılmaz ağır hasarla canımızı zor kurtardık. Biz hemen tayin beklerken işler öyle yürümedi ve şubat ayından itibaren ayrı yaşıyoruz. Ben memlekete döndüm ama eşim görevi gereği deprem bölgesinde kalmaya devam etti, aylardır izin aldıkca yanıma gelip gitti. 1 yıllık evliyiz ama sadece 7 ay birlikte yaşayabildik. Depremden beri ben biraz ailemde biraz onun ailesinde yaşıyorum. İkimizin ailesi farklı şehirlerde yaşıyor. Aylardır yollarda mekik dokuyorum.
Neyse ben zaten tayin için temmuzu iple çekiyorken, eşime yuvama kavuşmak için günleri sayıyorken tam tayin olduk bu sefer de eşime 6 aylık yurtdısı görevi çıktı. 1 ay sonra gidecek. Resmen yıkıldım. Psikolojim alt üst oldu. Çok ağladım, üzüldüm. Eşimde bana tayin yerinde lojmana evimizi kurarız, sen bu süreci evimizde geçirirsin, kafanı dinlersin, arada ailelerimize gelip gidersin, arada onlar senin yanına gelirler dedi. Kafamda bazı planlarım vardı ben yokken onları gerçeklestirirsin dedi. Bana da çok mantıklı geldi. Birde çok samimi bir iş arkadaşına da aynı görevlendırme çıktı. O arkadaşının eşiyle de ben çok samimiyim. Onunla da beraber kalırsınız arkadaşlık edersiniz bu sürecte dedi.
Buraya kadar bir sorun yok bir şekilde evimde daha çabuk zaman geçer diye düşündük.
Ama bu durumu eşimin ailesine anlatınca kıyamet koptu. Asla kayınvalidem kabul etmedi. Yok tek basıma başka sehirde kalamazmışım. Katiyen olmazmıs. Elalem ne dermiş. Düzenini bozup gelip beni bekleyemezmiş. Onların istediği gibi 6 ay daha kalmam gerekiyormuş. Bi kendi ailemde bir onlarda 6 ay daha mekik dokumamı istiyorlar. Bir evim düzenim olmadan, psikolojimi toparlayamadan herseye tek basıma göğüs germemi bekliyorlar. Biraz tartışma yaşadık.
Eşim ise hâla aynı fikirde. Seni evimize bırakacağım, zamanla bu fikre alışırlar sen takılma diyor. Ama benim çok canım sıkıldı. Tek gelinim kötülük olsun istemiyorum. Arkamdan beni kötü bilsinler istemiyorum. Ama ne kadar mantıklı açıklama yapsam da durumu güzel güzel izah etsem de asla kadının fikrini değiştiremedim.
Benim ailem gayet anlayışlı makul insanlar ancak eşimin ailesi tamamen 30 sene öncesinden geliyorlar. Ben şuan ne yapmalıyım sizce ?
hiç kafana takma eşin ne diyorsa onu yap nasıl alisirsa öyle gider sen çocuk değilsin. Evli barkli kadınsın
