Biter mi? Gidilir mi?

lego .!.:

32 yaşındayım
Evet 2-3 sene öncesinde de böyleydi çözüme yanaşmazdı bunlar benim kırmızı çizgilerim derdi bugün biraz YouTube’da farklı kaynaklarda araştırma yaptım sanırım narsist bir kimlik sorunu var beni manipüle ediyor

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Evliliğin ya da ilişkilerin bu kadar çaba gerektirmemesi gerektiğini düşünüyorum ben. Çabalayarak ite kaka yürüyen ilişkiler bitmeli çünkü eninde sonunda bitmeye mahkumdur. Sizinki de sona dayanmış gibi görünüyor.

Genişletmek için tıkla...

Bissunicole .!.:

Arkadaşım sal bu herifi... Bırak ne yaparsa yapsın.

Genişletmek için tıkla...

tuuggccee3434 .!.:

Oh walla hem ayrılmayı kabul etmiyor hem de evliymiş gibi davranmıyor. Bu size haksızlık kesinlikle kabul etmeyin!! Bekar hayatı cazip gelmiş olabilir ama 3 gün sonra evlilik hayatını özleyecek. Bence yeterince sabretmişsiniz siz de dik başlı olun ve tavrınızı anlasın. Bi kendine gelsin çocuk oyuncağı mı bu

Genişletmek için tıkla...

Began .!.:

Yani diyor ki; "ben kendimi ayrılığa hazırlayayım. Aman acı çekmeyeyim, bunun yükünü de sen çek"
Buradan bakınca siz de buna gönüllü görünüyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Shusui .!.:

Eşinin de bekleyelim bakalım belki değişir diye bir gerçek olmadığını kabul edip terapi alması lazım. Kan değerlerine bakılması lazım. Birçok etken sebep verebilir bu kararsız ama depresif ruh haline. Öyle bam diye boşanmak da kolay değil. Çok büyük bir sorun yok. O bir terapiye gitsin, olmadı beraber çift terapisine gidersiniz. Hiç olmadı o zaman boşanılır. Yılların emeği , kaybetmemek için karşılıklı çabalamak lazım.

Genişletmek için tıkla...

Swetti .!.:

Eşyalarını koyun bir çöp poşetine atın kapının önüne. Gitsin bekar hayatını yaşasın. Arayışta eşiniz yeni biri ya var ya da olmasını istiyor

Genişletmek için tıkla...

lego .!.:

Merhaba herkese
İçim o kadar kırık dökük ki nasıl nereden başlasam bilmiyorum bile
Eşim çocukluk arkadaşım evlenmeden önce de 7 sene sevgiliydik
Evlendik 6 senedir beraberiz
Yani neredeyse birlikte büyüdük denebilir
Sevgiliyken her şey o kadar güzeldi ki tartıştığımız olmazdı neredeyse
Nişanlandık ve büyü bozuldu
7 yıl boyunca nasıl tanımamışım dediğim bir çok şeye tanıklık ettim
Evlendik ilk günden tartışmaya başladık
Eşim çok dar bakışlı kendi çizgilerinin dışına çıkan şeylere tahammül edemeyen bir adam oldu hep
Mesela aynı şehirde yaşamayan amcası ziyaret için memlekete gelince ve gidince mutlaka ziyarete gitmemiz gerekiyordu
Bir tartışma yaşadığımız zaman geçen seferde böyle demiştin zaten diyip durdu asla silmedi geçmişi hep gündemde tuttu çözsek bile
İlk yıllar kabus gibiydi benim için sonra iş nedeniyle başka şehire taşındık sorunlar devam etti ama soruna sebep olacak ihtimaller azaldığı için tartışmalar azaldı.
Bi yerden sonra sorunlarımızı artık uzlaşarak çözelim diye karara vardık ikimizin de gönlü olacağı çözümler üretmeye başladık ve her şey düzeldi
Bu süre içinde memlekete tayin olma imkanı çıktı kolay elde edilecek bir şans değildi ve orada yaşadığımız tüm huzursuzluklar tekrar yaşanacak diye ben gitmek istemediğimi illa gitmek istiyorsa bensiz gitmesi gerekeceğini söyledim çünkü gidince yaşayacağımız sonun bu olacağı belliydi.Çünkü her ne kadar bazı şeyler düzelse de memlekete ziyarete gidince alevlenen mevzular oluyordu.

Öncesinde de yani memleketteysen ben çok çocuk istedim ama o hep kaçtı hatta cinsel anlamda da geri durdu sebep olarak da hep geçmişte yaşadığımız tartışmalardan içinden atamadığından bahsetti durdu bana ne kadar saçma gelse de sabrettim

Neyse her şey yoluna girmeye başlayınca çocuk meselesine de sıcak bakmaya başladı kısa süre sonra da sürpriz bir şekilde hamileliğimi öğrendim fakat düşük oldu uzun sürmedi sevincimiz.

Hayat devam ediyor diyip önümüze baktık tüp bebek deneriz dedik,ilişkimizde güzel devam ediyordu ikimiz de çaba gösteriyorduk.

Ben normalde katlanamam dediğim şeylere onun çabasını da gördükçe katlandım hatta zevk almaya başladım çünkü biz oluyorduk bu çabalar sayesinde.
Emeklerimizin işe yaradığını görmek mutlu ediyordu
Sonra yakın zamanda ailesiyle vakit geçirdik tatilde ardından bi süre de kardeşiyle vakit geçirdi ben yokken
Bayramda tekrar bir araya gelince gelen kişi eşim değil gibiydi bambaşkaydı
Bana yaklaşmıyor benden uzak duruyor
Kabusum geri dönmüş gibiydi yaşadığım şeye bir anlam veremiyordum
Yavaş yavaş konuşmaya başladık ve bana dini inancını artık kaybetmeye başladığını söyledi
Hatta tüm hayatını temelden sorgulamaya başladığını evliliğinin de bunun içinde olduğunu anlattı
Son yıllarda gösterdiği çabadan yorulduğunu artık çaba gösteremeyeceğini söyledi

Brlki toparlar diye bekliyorum ama herşey aynı
Aynı evdeyken bile uzak soğuk
Sanki eşim ölmüş gibi hissediyorum bu kadar mutluyken ne oldu diyorum
Çabalamak zorlamış onu olmadığı biri gibi hissediyormuş

öyle çaresizim ki
Hem kırgınım hem yanında olmalıyım
Hem gitmeliyim hem kalmalıyım
Çıldırmak üzereyim kaybettiğim mutluluğuma mı yanayım kendi psikolojimi mi toparlayım bilemiyorum
Dini inancı olan bir insanım ve bana artık başına buyruk yaşamak istediğini söylüyor
Kardeşiyle yaşadığı bekar bir hafta ve dönünce tüp bebek başlama niyetimiz tetiklemiş anlaşılan
Ama tekrar değişmeyeceğini herşeyi açık halde düşünmeye başladığını dönüşeceği yeni kişinin beni üzevileceğini söylüyor
Bu hal sanki yeterince hırpalamıyor gibi
Tamam ayıralım evleri diyorum kabul etmiyor
Seviyorum ama onca seneyi bir çırpıda atamam diyor
Kendi haline bırakayım diyorum içime sığmıyor düşündüklerim
Çaresiz durumdayım

Genişletmek için tıkla...

Shusui .!.:

Bana eşiniz sanki depresyonda gibi geldi. Ne istediğini bilmiyor, herşeyi sorguluyor, kendisini çıkmazda hissediyor gibi. Ben de eşimle 9 yıl önce tanıştım ve 5 yıllık evliyim. 5 yıl önceki insan değilim asla. Biz çok zor şeyler yaşadık sizden farkımız bu gibi. Bu süreçte psikolojik destek de aldım , eşimle de çok konuştum, azıcık olan müslümanlığımı tamamen kaybedip din de değiştirdim. Eşim her zaman tam destek arkamda durdu. Ben de boşanmayı düşündüm ama aradaydım hep , onun tavırlarıyla vazgeçtim ama eşimde ben psikolojik destek aldığım için beni destekledi.

Eşinin de bekleyelim bakalım belki değişir diye bir gerçek olmadığını kabul edip terapi alması lazım. Kan değerlerine bakılması lazım. Birçok etken sebep verebilir bu kararsız ama depresif ruh haline. Öyle bam diye boşanmak da kolay değil. Çok büyük bir sorun yok. O bir terapiye gitsin, olmadı beraber çift terapisine gidersiniz. Hiç olmadı o zaman boşanılır. Yılların emeği , kaybetmemek için karşılıklı çabalamak lazım.

Genişletmek için tıkla...

petrapuella .!.:

Ben psikolojik bi sorun yaşadığını sanmıyorum. Çok genç yaşta belli kuralların olduğu bi hayat yaşamış ve kumaşında bu yokmuş aslında. Daha rahat ve inançlarına uygun bi şekilde yaşamak istiyor siz de alkole daha rahat yaşamasına izin vermeyeceksinizdir muhtemelen. O yüzden bunun sorun olacağının farkında. Ayrılmak istemesi bu anlamda bana mantıklı geldi sizin hayatınızdan çalmak istemiyor gibi hissettim. Aynı çizgide yürümeyecek hayatınız besbelli. Çok gençsiniz henüz eminim zor zamanlar geçirseniz de mutluluğu bulacaksınız.

Genişletmek için tıkla...

Fitne_fucur .!.:

Gözünü sizde açmış ve dışarıda başka hayatın varlığı aklından çıkmıyor.

Genişletmek için tıkla...

lego .!.:

Öyle görünüyor maalesef

Ben zaten günlerdir o kadar hırpalandım ki üstelik bilerek yapmıyorum senin suçun yok filan diyip iyice manipüle ediyor her şartta çaldırıyorum

asla değilim sadece o hazırlanmış olabilir ama ben birden bire üstelik yeni heyecanlarla yeni bir dönem için hazırlanırken bu şoku atlatamıyırum her şey yoluna girmişken birden bire bunlarınyaşayıp bu kararı almak çok zor geliyor

Evet bende böyle düşünüyorum yani bir uzman desteğiyle beraber ilerleyip olmayacaksa zaten direnmenin manası yok sadece birdenbire olduğu için altında mantıklı bir sebep arıyorum illa da yoksa tabi ki uzatmam ama çocukluğum gençliğim yetişkinliğim bir sürü anım üstelik sevdiğim aşık olduğum insan o yüzden bu kadar zorlanıyorum

Yeni biri olmasını istiyordur belki artık bildiğimi sandığım şeyler farklıymış diye gördüğüm için asla diyemem

Genişletmek için tıkla...

Pek Muhterem Kadin .!.:

Hissettiğiniz boşluk hissini tahmin edebiliyorum.. Durumun içindeyken pek fark edememiş olmanızı, ama biz "mutluyduk" demenizi de anlıyorum. Şaşkınlığınızı, kırgınlığınızı, bunların hepsi bir kabus olsa diyişlerinizi..
En yakın arkadaşımın 15 senelik hayat arkadaşı gelip "boşanalım" dedi bir gece. Kadının hayatı alt üst oldu. "Biz çok mutluyduk ama" diyişi hiç gitmiyor gözümün önünden. Onun en büyük pişmanlığı o lafı duyar duymaz evleri ayırmamak oldu. 4 sene sonunda boşandılar ama arkadaşım malesef ki çok gurursuz davranı bu süreçte, bizi hiç dinlemedi.
Bana kalırsa hemen resti çekin, evleri ayırın. Gerçekten bir tatsın sizsizliği. Bu ona şu an lazım.
Evet belki başka kadın yoktur, belki gerçekten de yorulmuştur, belki gerçekten de içsel hesaplaşmaları, varoluş sancıları içinde debeleniyordur. Onun şu aşamada size değil sizsizliğe ihtiyacı var. Bunu ona yaşatın.

Genişletmek için tıkla...

lego .!.:

Evet böyle de düşünüyorum geçen gün sana saygımdan alkol almam belki ama artık farklı hissediyorum diyor ve bu yeni insanın seni üzmesindense ayrı mutlu bir hayat yaşayacağının olma ihtimali var diyor
Saygı duyuyorum ama içimdeki seven insanın çok zoruna gidiyor bu durum tamam haklısın hadi bitsin dediğimde yan çizmesi ayrı hırpalıyor


Belki de olabilir evlenmeden önce de alkol kullanmış denemiş ama böyle gece hayatı olan filan bir insan da değildir evden işe işten eve tarzı

Genişletmek için tıkla...

lego .!.:

Öyle görünüyor maalesef

Ben zaten günlerdir o kadar hırpalandım ki üstelik bilerek yapmıyorum senin suçun yok filan diyip iyice manipüle ediyor her şartta çaldırıyorum

asla değilim sadece o hazırlanmış olabilir ama ben birden bire üstelik yeni heyecanlarla yeni bir dönem için hazırlanırken bu şoku atlatamıyırum her şey yoluna girmişken birden bire bunlarınyaşayıp bu kararı almak çok zor geliyor

Evet bende böyle düşünüyorum yani bir uzman desteğiyle beraber ilerleyip olmayacaksa zaten direnmenin manası yok sadece birdenbire olduğu için altında mantıklı bir sebep arıyorum illa da yoksa tabi ki uzatmam ama çocukluğum gençliğim yetişkinliğim bir sürü anım üstelik sevdiğim aşık olduğum insan o yüzden bu kadar zorlanıyorum

Yeni biri olmasını istiyordur belki artık bildiğimi sandığım şeyler farklıymış diye gördüğüm için asla diyemem

Genişletmek için tıkla...

Began .!.:

Farkında mısınız 6 yıldır eşinizin buhranları ile uğraşıyorsunuz.
Bizler sadece burada yazdıklarınızdan dolayı bu şekilde düşünüyoruz.
Sizce anneniz neden onun annesi gibi davrandığınızı düşünüyor? Bence bunu detaylı bir şekilde irdeleyin.

Genişletmek için tıkla...

prometheus .!.:

Sizi üzmek istemem ama önünde sonunda evliliğiniz bitecek, bu çok belli. Eşiniz net olarak kararını vermiş, sorumluluktan sıyrılmış, yeni bir hayat kurmak için sizin evinizi ve hayatınızı bekleme salonu olarak kullanıyor.
Uzun yıllardır birlikteymişsiniz, maymun gözünü açmış (!) olabilir. Burada binlerce, yüzbinlerce “ telefonu hep ortada, Eve erken gelir, bir yere gitmez” argümanlarıyla savunulan eşlerin ne haltlar karıştırdığına birlikte şahit olduk. Ama kabullenmek zor İşte.

Eşiniz muhtemelen yeni bir hayatın kıyısında. Terazinin diğer kefesindeki durumlar tam olarak netleşmedi. Dimyat’a pirince giderken eldeki bulgurdan olmak var, ağırdan almak temkinli davranmak lazım. Durum netleşirse o kapıların nasıl çarpıldığını, restlerin nasıl çekildiğini, ölseniz nasıl umursanmadığınızı görürsünüz (inş hiç olmaz böyle bir olay)

Eşi bu tür depresyonlara (!) giren kadınlara sevgiyle, samimiyetle sarılıp aslında bunun bir depresyon olmadığını söylemek isterdim. Durumun kendileriyle hiç ilgisi olmadığını, boşa çırpınmaması gerektiğini söylerdim.

İnş yakın bir zamanda durumunuz düzelir de ferahlarsınız.

Genişletmek için tıkla...

Ocimum basilicum .!.:

Eşiniz bir bocalama, bunalım dönemi içerisine girmiş. Aynı benzer şeyleri daha şiddetli bir şekilde bende eşimde yaşadım.
Size tavsiyem, biraz beklemeniz..
Şuan alacağınız her karar sağlıksız olur.
Biliyorum çok zor içiniz içinize sığmıyor, nutkunuz tutulmuş gibi, bu belirsizlikler sizi boğuyor, ama yapacak birşey yok. Sakin kalmaya çalışın,akışına bırakın.

Genişletmek için tıkla...

lego .!.:

Okurken öyle ağladım ki
Yapmak istediğim bu cesaret edemeyişim ayrı gururuma dokunuyor hala seviyor olmak içimi acıtıyor nasıl hala sevrbilirsin diyorum
Ama yapmak zorundayım
Destek alacaksa da ayrı evlerde olmalıyız

Genişletmek için tıkla...

lego .!.:

Merhaba herkese
İçim o kadar kırık dökük ki nasıl nereden başlasam bilmiyorum bile
Eşim çocukluk arkadaşım evlenmeden önce de 7 sene sevgiliydik
Evlendik 6 senedir beraberiz
Yani neredeyse birlikte büyüdük denebilir
Sevgiliyken her şey o kadar güzeldi ki tartıştığımız olmazdı neredeyse
Nişanlandık ve büyü bozuldu
7 yıl boyunca nasıl tanımamışım dediğim bir çok şeye tanıklık ettim
Evlendik ilk günden tartışmaya başladık
Eşim çok dar bakışlı kendi çizgilerinin dışına çıkan şeylere tahammül edemeyen bir adam oldu hep
Mesela aynı şehirde yaşamayan amcası ziyaret için memlekete gelince ve gidince mutlaka ziyarete gitmemiz gerekiyordu
Bir tartışma yaşadığımız zaman geçen seferde böyle demiştin zaten diyip durdu asla silmedi geçmişi hep gündemde tuttu çözsek bile
İlk yıllar kabus gibiydi benim için sonra iş nedeniyle başka şehire taşındık sorunlar devam etti ama soruna sebep olacak ihtimaller azaldığı için tartışmalar azaldı.
Bi yerden sonra sorunlarımızı artık uzlaşarak çözelim diye karara vardık ikimizin de gönlü olacağı çözümler üretmeye başladık ve her şey düzeldi
Bu süre içinde memlekete tayin olma imkanı çıktı kolay elde edilecek bir şans değildi ve orada yaşadığımız tüm huzursuzluklar tekrar yaşanacak diye ben gitmek istemediğimi illa gitmek istiyorsa bensiz gitmesi gerekeceğini söyledim çünkü gidince yaşayacağımız sonun bu olacağı belliydi.Çünkü her ne kadar bazı şeyler düzelse de memlekete ziyarete gidince alevlenen mevzular oluyordu.

Öncesinde de yani memleketteysen ben çok çocuk istedim ama o hep kaçtı hatta cinsel anlamda da geri durdu sebep olarak da hep geçmişte yaşadığımız tartışmalardan içinden atamadığından bahsetti durdu bana ne kadar saçma gelse de sabrettim

Neyse her şey yoluna girmeye başlayınca çocuk meselesine de sıcak bakmaya başladı kısa süre sonra da sürpriz bir şekilde hamileliğimi öğrendim fakat düşük oldu uzun sürmedi sevincimiz.

Hayat devam ediyor diyip önümüze baktık tüp bebek deneriz dedik,ilişkimizde güzel devam ediyordu ikimiz de çaba gösteriyorduk.

Ben normalde katlanamam dediğim şeylere onun çabasını da gördükçe katlandım hatta zevk almaya başladım çünkü biz oluyorduk bu çabalar sayesinde.
Emeklerimizin işe yaradığını görmek mutlu ediyordu
Sonra yakın zamanda ailesiyle vakit geçirdik tatilde ardından bi süre de kardeşiyle vakit geçirdi ben yokken
Bayramda tekrar bir araya gelince gelen kişi eşim değil gibiydi bambaşkaydı
Bana yaklaşmıyor benden uzak duruyor
Kabusum geri dönmüş gibiydi yaşadığım şeye bir anlam veremiyordum
Yavaş yavaş konuşmaya başladık ve bana dini inancını artık kaybetmeye başladığını söyledi
Hatta tüm hayatını temelden sorgulamaya başladığını evliliğinin de bunun içinde olduğunu anlattı
Son yıllarda gösterdiği çabadan yorulduğunu artık çaba gösteremeyeceğini söyledi

Brlki toparlar diye bekliyorum ama herşey aynı
Aynı evdeyken bile uzak soğuk
Sanki eşim ölmüş gibi hissediyorum bu kadar mutluyken ne oldu diyorum
Çabalamak zorlamış onu olmadığı biri gibi hissediyormuş

öyle çaresizim ki
Hem kırgınım hem yanında olmalıyım
Hem gitmeliyim hem kalmalıyım
Çıldırmak üzereyim kaybettiğim mutluluğuma mı yanayım kendi psikolojimi mi toparlayım bilemiyorum
Dini inancı olan bir insanım ve bana artık başına buyruk yaşamak istediğini söylüyor
Kardeşiyle yaşadığı bekar bir hafta ve dönünce tüp bebek başlama niyetimiz tetiklemiş anlaşılan
Ama tekrar değişmeyeceğini herşeyi açık halde düşünmeye başladığını dönüşeceği yeni kişinin beni üzevileceğini söylüyor
Bu hal sanki yeterince hırpalamıyor gibi
Tamam ayıralım evleri diyorum kabul etmiyor
Seviyorum ama onca seneyi bir çırpıda atamam diyor
Kendi haline bırakayım diyorum içime sığmıyor düşündüklerim
Çaresiz durumdayım

Genişletmek için tıkla...

tuuggccee3434 .!.:

Anladığım kadarıyla gemileri yakacak gücünüz şu an için yok. Ama bence artık yolunuza bakmanız lazım eşiniz sizi şimdi olmasa da ilerde bırakacak. Kendini bu sürede sizden iyice uzaklaştırıp işleri kendi için kolaylaştıracak. Siz ise bu süreçte hem çok yıpranacaksınız hem eşinizin bu hallerini bile belki kabullenip sevmeye devam edeceksiniz içinizde hep bir umut olacak. Sizi çok daha zor bir son bekler bu şekilde. Elinizi masaya vurun ve kapıyı gösterin. Ben istemiyorum diyin. Bu evlilik sadece onun istekleriyle mi yürüyor

Genişletmek için tıkla...

Began .!.:

Diğer arkadaşın dediği gibi evi şimdi ayırın. Bırakın sizsiz kalarak karar almakla tek başına mücadele etsin.

Aynı evde kalırsanız size de yazık olacak.
Her gün "neden böyle oldu, niçin böyle davranıyor, amacı ne, yarın bize ne getirecek?" Bu sorularla tek başınıza başa çıkamazsınız. En azından aileniz yanınızda olur.

Genişletmek için tıkla...

tuuggccee3434 .!.:

Ve gerçekten ilerde keşke kendime bunu yapmasaydım diyeceksiniz. Siz değerlisiniz bunu unutmuşsunuz lütfen hatırlayın

Genişletmek için tıkla...

lego .!.:

Annem çok merhametli davrandığımı hep onun için uğraştığımı söylüyor kimbilir o da ne acı çekiyordur annem yani ona bunu yaşattığım için ayrıca üzülüyorum

Hiç bir zaman ne ona kondurabildim ne kendim böyle bir şey yaşayacağımı düşündüm
İhtimali bile ona kendime hakaret gibi gelirdi
Varolan durumda bu da sürekli aklımda artık maalesef
Olmaz diyemem ama inşallah öyle değildir
Savunacak kadar bilemiyorum sanırım artık

Akışına bırakamamak gibi bir sorunum var benim de
Haklı olabilirsiniz bir türlü bırakamadım
Hayta önceki sorunlarımızda da bırakamadım
Dert yandığı şeylerden biri de bu olmuştır hep
Ben küs kalmayı çözümsüz kalmayı hayatta anı yaşamaktan çalan şeyler gibi düşündüm hep
Çözülemeyen her sorun içe atıp devleşir diye
Çözsek de devleşmiş
4 sene önce bir tartışmada asla hatırlamadığım şeyleri hatırlıyor şimdi mesela o kadar Garp geldi ki ben çözdüğümüz için unutmuşum hatırlamıyorum

Genişletmek için tıkla...

lego .!.:

Çok çok çok haklısınız
Normalde çok daha güçlü biriyimdir
Hatta aslında büyük hata belki ama başbaşayken gördüğüm ilgiyi ailesiyle birlikte olunca göremediğimde sitem ettiğimde tartıştığımızda yada buna benzer şeyler yaşadığımızda gerçekten farklıyız diye düşünüp çok defa ayrılalım diye ben söylemiştim
İlk defa onun bunları düşünüyor olması ve mutlu olduğum bir anda olması beni çok hazırlıksız yakaladı

Her gün ama her gün bunları konuşuyorum
Sonuç kocaman bir belirsizlik
O sporunu yapıyor yürüyüşe gidiyor hayatında asla kitap okunmazken her gün kitap okuyor filan
Bense salak gibi ne oldu neden böyle diyip duruyorum


Derim dimi
Değerliyim biliyorum sadece zamanlama çok zayıf anımda yakaladı
Geçecek inşallah tekrar sevebilecek miyim acaba bir insanı diye düşünüyorum bazen

Genişletmek için tıkla...

lego .!.:

Yok yani bunu da soruyorum
Aklıma gelen her ihtimali konuşmak istiyorum
Konuşmak saatlerce konuşmak
Anlamak anlamlandırmak
Ama yok yani bir daha evlenemem senden sonra
Senden daha iyi biri yok zaten diyor
Hiç bir zaman aşırı dinci bir insan olmadı ama dini inancı var alkol almayan bir adam
Şimdi diyor ki sınırlar olmadan yaşamak istiyorum
Alkol almak istiyorum
Hesap vermek istemiyorum filan diyor
Sonra Allah var mı bilmiyoruz bile filan diyor
Bugüne kadar düşünmeye korktuğum herşeyi apaçık düşünüyorum artık diyor
Korkutuyor beni yani dini inancını kaybetmesi benim için üzücü çünkü önem veriyorum ama asıl üzücü olan birden bire böyle bir değişim tam bir u dönüşü çok ürkütücü geliyor bana

Genişletmek için tıkla...

lego .!.:

Çok çok çok haklısınız
Normalde çok daha güçlü biriyimdir
Hatta aslında büyük hata belki ama başbaşayken gördüğüm ilgiyi ailesiyle birlikte olunca göremediğimde sitem ettiğimde tartıştığımızda yada buna benzer şeyler yaşadığımızda gerçekten farklıyız diye düşünüp çok defa ayrılalım diye ben söylemiştim
İlk defa onun bunları düşünüyor olması ve mutlu olduğum bir anda olması beni çok hazırlıksız yakaladı

Her gün ama her gün bunları konuşuyorum
Sonuç kocaman bir belirsizlik
O sporunu yapıyor yürüyüşe gidiyor hayatında asla kitap okunmazken her gün kitap okuyor filan
Bense salak gibi ne oldu neden böyle diyip duruyorum


Derim dimi
Değerliyim biliyorum sadece zamanlama çok zayıf anımda yakaladı
Geçecek inşallah tekrar sevebilecek miyim acaba bir insanı diye düşünüyorum bazen

Genişletmek için tıkla...

Pek Muhterem Kadin .!.:

Ağlayın, duygularınızı bastırmayın. Hissedin ne yaşıyorsanız dibine kadar.
Yüzleşmekten kaçınmayın. Buraya da yazın, iyi gelir..
Ayrı evlerde yaşamanız size kendinizi daha güçlü hissettirecek, olayları daha net daha mantık çerçevesi içinde değerlendirecek, nedenleri daha iyi tespit edeceksiniz. O da sizden yoksun kalacak ve bu durumu deneyimlemiş olacak, istediği şey gerçekten de bu mu? bu soruya cevap bulacak....
Yoksa, şu an düzeldik her şey normale döndü deseniz bile bu sorunlar 10 sene sonra daha şiddetli bir biçimde karşınıza çıkar. Kökten çözüm için şimdi bu ayrılık simulasyonunu deneyimlemeniz gerek.

Genişletmek için tıkla...

Eylulm .!.:

Merhaba. Uzun zamandır yazmıyordum buralara ama konunuzu görünce dayanamadım. Hayal kırıklığınızı hissediyorum. Ben de 2017 senesinde boşandım. 1 yaşındaki oğlumla. O zamanlar ne kadar üzüldüğümü burda yazdıklarımı okuyunca hatırlıyorum.
Siz her ne kadar çabalamaktan yorulmuyorum zannetseniz de bu koşturmacadan uzaklaştığınızda, nefes aldığınızda aslında ne kadar yorulduğunuzu anlayacaksınız. Eşiniz tabiri caizse hiçbir şey yaşamadan o şaşaalı, hızlı hayatın içine karışmadan sizinle evlendiği için o hayat cezbediyor.. Kendini kaybetmiş bile, o yüzden sizi kaybetmeyi de göze alıyor. Sonra pişman olacak ama siz kendinizi iyileştirdikten sonra. Lütfen daha fazla üzülmeyin… sevgiler

Genişletmek için tıkla...