- 10 Haziran 2017
- 783
- 1.185
- 113
- 31
- Konu Sahibi whitesneaker
-
- #1
Kesinlikle haklısınız yarım gün öyle kendimi avutuyorum ama sonra neden dönmediler neden olmadı diye kendimi yiyorum. Psikolojik olarak çok zorlanıyorum. Aşamıyorum.İş başvurularıyla ilgili olumsuz dönüşler yapmıyorlar genelde malesef.
Nefes egzersizleri yapın. İşiniz ya da kaygılarınızla ilgili pozitif bir şeyler aramayı görmeyi deneyin. Bir nevi pollyannacılık oynamaya çalışın. “Bugünüme şükür, en azından sağlıklıyım vs” gibi telkinlerde bulunabilirsiniz kendinize.
İşten çıkamam şuan demişsiniz ve şuan çalışabiliyor olmanız bile şükür sebebi olsun sizin için. Umarım yaptığınız başvurulardan olumlu bir geri dönüş alırsınız. Hakkınızda hayırlısı olan olsun.
Teşekkür ederim. İnanın elimde değil. Kendime zehir ediyorum bu süreci. Nefret ediyorum. İşimden çalışma ortamımdan nefret ediyorum.Çalışan biri değilim . Bu konuda siz pozitif olun negatiflige yer vermeyin . Bi şeylerin ne zaman olupta gerçekleşeceği belli olmaz. Allah bilir sadece içini zi ferah tutun . Ummadığınız bi an telefon çalabilir yeni bi iş haberi gelebilir .
Yıllar yılı aynıysanız ilaç desteği alabilirsiniz.hafif ilaçlar var uyku falan yapmayan.baya faydası oluyor.Merhaba herkese
Ben hiç sevmediğim bir işte çalışıyorum ve çıkmak için can atıyorum. Başvurularım oluyor geri dönüş beklediğim yerler oluyor.
Ama mesela biri şu gün döneceğiz dedi ya bana o gün afakanlar basıyor, stresleniyorum. Defalarca mailimi yeniliyorum.
Yani buradaki mutsuzluğum memnuniyetsizliğim beni manyak etti diyebilirim. Mesela bugün dönmesini beklediğim bir firma vardı olumlu/olumsuz. Stres oldum. Sanki olmaz ise dünyam başıma yıkılacak gibi hissediyorum. Büyük beklenti içerisine girdim. Eşim bu kadar yıpratma kendini diyor ama inanın şuan beklediğim dönüşler kaçış gibi geliyor bana. Burdan daha kötü yerlere başvurmuyorum ama orda da herşey mükemmel olmayacak farkındayım.
Artık psikolojimi sağlam tutamıyorum.
Sadece bu anlamda değil başka şeyleri beklerken de böyleyim. Eşimle evlenmeden önce tartışıp konuşmadığımız zamanda benzer kaygıları hissederdim.
Tabiki teşhis değil ama kaygı bozukluğum olabilirmiş gibi hissediyorum ve mutsuz bir çalışma ortamı bunu tetikliyor.
Ayrılın demeyin lütfen şuanki maddi koşullarım buna tamamen engel olmuş durumda. Psikolojik destek almakta şuan mümkün gözükmüyor.
Sizler bu kaygılarla nasıl başa çıkıyorsunuz ? Telkinlerle kendimi nasıl rahatlatabilirim ?
Ne var mesrla bu kadar nefret edecek.anlat rahatlarsın?Teşekkür ederim. İnanın elimde değil. Kendime zehir ediyorum bu süreci. Nefret ediyorum. İşimden çalışma ortamımdan nefret ediyorum.
Mühendisim.Hangi sektördesiniz? Sıkıntınız ne tam olarak?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?