Ben eşime hiç söylemedim ama hep şunu düşündüm,eğer birgün beni aldatırsa,aldatma alışkanlık haline gelmemişse,yani bunu her fırsatta yapmıyorsa,pişmansa af diliyorsa,ve aşık değilse yani sadece bir gecelik bir ilişkiyse onu affedebilirim,tabii ki bu da çok yaralayıcı olur,belki çok uzun zaman kendime gelemem ama eşimin artılarıyla bu eksisini masaya yatırır ona göre hesabımı yaparım,bu durumu belki affedebilirim,,
ama gelgelelim ortada ciddi ciddi ilişki varsa,adam aşıksa bu bana kendimi inanılmaz aşağılanmış hissettirir,hele ki bir yıl boyunca,benden çocuğumdan vakit çalıp ona veriyorsa ben buna tahammüi edemem.git özgürsün,canın ne istiyorsa kimi istiyorsa onunla ol,ben yokum derdim.kadının onuru olmalı.bunu yapan adam bu kadından ayrılınca bir süre sonra yeni birine aşık olacaktır,çünkü bir kez bunu yaşamış,bekar bir erkek gibi uzun ilişki yaşamış adam bunu hep yapar diye düşünüyorum.
Benim babam da bekar bir erkek gibi yıllar süren ilişkiler yaşadı,annem kardeşlerim hepimiz bunu bilir,görürdük,annem hep bir şekilde göz yumdu,çocuklarım var diye,ama ne yazıkki hem bende hem kardeşlerimde derin yaralar oluştu,hepimiz biraz arızalıyız yani,birimiz vajinismus,birimiz aşırı duygusal,aşırı kırılgan,birimiz hastalık derecesinde güvensiz kıskanç...yani hiçbirimiz şu anda annemize iyiki katlanmışsın anne demiyoruz,keşke bu kadar pasif olmasaydın anne diyoruz.
Umarım en doğru kararı verirsiniz,ama kendinize değer verin,onurunuzu bu kadar zedelemeye hakkı yok
ama gelgelelim ortada ciddi ciddi ilişki varsa,adam aşıksa bu bana kendimi inanılmaz aşağılanmış hissettirir,hele ki bir yıl boyunca,benden çocuğumdan vakit çalıp ona veriyorsa ben buna tahammüi edemem.git özgürsün,canın ne istiyorsa kimi istiyorsa onunla ol,ben yokum derdim.kadının onuru olmalı.bunu yapan adam bu kadından ayrılınca bir süre sonra yeni birine aşık olacaktır,çünkü bir kez bunu yaşamış,bekar bir erkek gibi uzun ilişki yaşamış adam bunu hep yapar diye düşünüyorum.
Benim babam da bekar bir erkek gibi yıllar süren ilişkiler yaşadı,annem kardeşlerim hepimiz bunu bilir,görürdük,annem hep bir şekilde göz yumdu,çocuklarım var diye,ama ne yazıkki hem bende hem kardeşlerimde derin yaralar oluştu,hepimiz biraz arızalıyız yani,birimiz vajinismus,birimiz aşırı duygusal,aşırı kırılgan,birimiz hastalık derecesinde güvensiz kıskanç...yani hiçbirimiz şu anda annemize iyiki katlanmışsın anne demiyoruz,keşke bu kadar pasif olmasaydın anne diyoruz.
Umarım en doğru kararı verirsiniz,ama kendinize değer verin,onurunuzu bu kadar zedelemeye hakkı yok
