herkesin kimyası yetiştirme tarzı çok farklı ben nerde hata yaptım değilde keşke yapmasaydım dediğim şeyler var.
memlektimi ailemi arkadaşlarımı bir adam için bırakıp kilometrelerce ve birbirinden çok farklı bir kültüre evlendim güvendim sevdim 6 aylık evliyim ama çokkk şükür ki eşimden çok memlunum ama ben en ufak bir hatada aman ben yapamam aman ben el bebek gül bebek büyüdüm edemem giderim ailemin yanına dönerim dedim eşim benle sorunları konuşmaya denedikçe ben hep yapamam geri dönerim dedim sonra baktım ben 27 yaşında bir bayanım ne öyle çocuk gibi hemen en ufak sorunda yok giderim terkederim demeler evet kendime özgüvenim var bir mesleğim işim var

kaybedecek birşeyimde yok maddi manevi anlamda sanırım ona güvendim ama bu bir evlilik ti çocukken oynadığım evlilik oyunu değildi titredim ve kendime geldim..
en baştan beri hep kayınvalideme mesafeli davrandım birşeyden rahatsız olduğumda hemen söyledim uyardım ama baktım kadın bana çok iyi davranıyor beni seviyor gene aramda mesafem vardır ama en azından bazı şeyleri duymamazlıktan geliyorum kayınvalidemi sevmeye başladım evet çok farklı kültürlerde insanlarız bana doğru gelen ona yanlış ona yanlış gelen bana doğru ama birbirimize saygı duydukça birbirimize olan sevgimiz arttı.
ilk başlarda eltilerimle sorunlarım yok ben herkeze iyi niyetli davrandım aman yeni aileye alışmam lazım dedim verdim tavizleri ama baktım gördüm çok taviz vermişim bir durun orda dedim bu bayramda görüşmeme kararı aldım eşimede söyledim bazı şeyler yaşadık çünkü eşimde haklı gördü sen bilirsin dedi görüşmek istemiyorsan görüşme dedi dedikoducu kıskanç insanlarla işim olmaz dün çarşıda gördüm eltilerimden birini yok sanki onca lafı yiyen ben değildim aman gene güler yüzlü gene samimi ayrıldım yanımdan kendime kızdım ne yapıyorsun sen ne karar almıştın görüşmicektin bile tamam aileyiz biz çok sık olmasakta düğünde dernekte mecbur görüşücektik mesafemi koyucaktım ben gene güler yüzlü