Ben kayınvalideli konulara düşüncemi yazınca kızıyorlar :)) ama yazmadan duramayacağım :)
Anne babalar aranıp sorulsun, yeri geldiğinde ilgilenilsin o kısma birşey demiyorum veya gelin ya da damat kayınvalideye gitmek istemiyorsa gitsin diye zorlanmasın lakin öte yandan annesine gidene de yasaklar konmasın.
Bu kısma kadar düşüncem herkesle aynı ama bundan sonrasında ayrışıyoruz:)) ben ne kendi ailemle ne de eşimin ailesiyle öyle her dakika içli dışlı olmaktan hoşlanmıyorum, sıkılıyorum, sabah kahvaltıda birlikte ol, öğlen yoklamaya git, akşam ayrı git, bu birde vazife gibi her dakika yapılınca boğulurum, çok yaşlı olur, hasta bakıma muhtaç olur o başka ama sapasağlam kadının başında sürekli duramam, benim başıma da vazife eda eder gibi gelmesin kızım veya oğlum, gönlü istediği zaman gelsin, içinden geldiği zaman gelsin, tatlı tatlı gelsin, ailen dahi olsa ziyaret vazifeye emrivakiye dönünce insanın ne güleryüzü kalır, ne 2 çift tatlı söz söylemek gelir içinden, bu insanın kendi annesi içinde böyledir kayınvalidesi içinde, en azından benim için öyle diyeyim.
50 yaş genç bir yaş bence, kronik hastalık yoksa, sağlıklıysa 50 yaşındaki bir kadının kızı veya oğlundan başka uğraşları da olmalıdır, sanırım bizler kayınvalide olunca değişime uğruyoruz, kayınvalide olmanın ağırlığı mı çöküyor nedir, her an aranıp sorulma moduna geçiyoruz, ben seni bugünler için büyüttüm diyoruz, ben istedim ben doğurdum tamam ama ömür boyu başımda dursun, benden başka hayatı olmasın demek de bana fazla bencilce geliyor, turlara katıl, kurslara yazıl, arkadaş grubu edinip faaliyetlere, hayır işlerine odaklan, belli bir yaşa gelip kayınvalide olmak unu eledim eleği astım, artık gelsin gelinler damatlar, etrafımda dönsünler demek değildir bence, aksine ben olsam ki olursam yapacağım, oh derim kızımı helal süt emmiş dürüst biriyle evlendirdim, evinde mutlu olsun, gelmek istediğinde gelsin, anne gel derse gideyim ama geri kalan zamanlarda bir orada bir burada gezeyim, hayatımın tadını çıkartayım, bunca sene büyüt, okut, yerini yurdunu yap diye didinmişim, artık gün benim günüm der ahir ömrümü dilediğim gibi yaşarım.