- Konu Sahibi aysegul359
-
- #1
Saat gecenin 3'ü. Kafam karmakarışık.... Uyku tutmuyor, içimde bir şeyler bir parça hüzünle beraber kıpır kıpır.. Bir yanda yeni başlamaya çalışan bir ilişkim var, bir yanda emin olmadığım duygularım. Geçmişim.. Herşeyiyle üç koca senemi verdiğim adam var aklımda, hayal meyal hatıralar var, sesi var biraz da, gülüşü var.. O adam ki aylar önce evlendi.. Nikahlandı daha doğrusu. Düğününe de çok az bir zaman kaldı. O adam ki delicesine sevdiğim.. O da beni çok sevdi biliyorum. Hissediyordum.. O adam ki kavuşamadığım.. İki tarafında saçma sapan gururu, bize birşey kazandırmayan inadı yüzünden. O şimdi yeni bir yol çizdi kendine. Vazgeçmeyi seçti demek ki, beni unutmayı seçti kendine. Doğru olanıda yaptı belki. Benimle mi uğraşacaktı :) Peki ben.. Ben ne olacağım, ne yapacağım şimdi.. Bi başıma bıraktı beni.. Tüm hayatımı onun üzerine kurmuştum. O gitti, hiç bir şey kalmadı ellerimde. Bir tek yeniden sevebilirim belki ümidi var.... Sevginin iyileştirici gücünü biliyorum çünkü. Ona tutunmaya çalışıyorum. Sevmeye çalışıyorum.. Sevmeye çalıştığım adam derseniz ayrı bir gariplik. Bazen çok ilgili davranıyor, bazen ilgisiz. İşleri çok yoğun, hep işle ilgileniyor. Ama keşke hiç bırakmasa beni kendi kendime.. Ben kendimle kaldıkça anılarıma kaçıyorum, ele geçiriyor işte böyle zihnimi. Keşke hep benimle ilgilense de ben de hiç hatırlamasam önceyi. Fırsatım olmasa.. Çünkü hala canımı yakıyor.. Hani sanki milyonlarca insanın bir yerlere yetişmeye çalıştığı koskoca bir meydanın tam ortasında kaybolmuş gibiyim. Öyle şaşkınım.. Öyle duruyorum.. Öyle nereye gideceğimi bilemiyorum..