bırak tatlım bırak.. nadasa bırak kendini.
bana da doktor öyle söyledi dün.. biraz nadasa bırakın kendinizi, azıcık psikolojik ve fizyolojik açıdan dinlenmeniz gerekli... dedi :)
bu topiğin adını değiştirelim, nadaslılar topiği olsun :)))
moralini bozma deryaf...
tıp çok çok ilerledi, bilmediğimiz bin türlü iş var, bin türlü çözüm önerileri var artık.. her türlü sorunu çözebiliyorlar hemen hemen... hiç canını sıkma.
yaşı da takma. ne yaşıymış o :)) biz genciz güzeliz... en verimli zamanlarımızdayız...
bulursunuz bulursunuz... sonra 2. için de düşünürsünüz hatta.
hiç mutsuz ve umutsuz olma.
şimdi ilk gebelik için uğraşıyorsun, ondan biraz kırılıyor tabi umutların, normaldir.
bana bi baksana ..... benim kadar sorunlu sıkıntılı bi kadın var mı etrafında senin?
düşürüp düşürüp yine de uğraşan... kürtaj ola ola, kevgire dönmüş olan... hala daha, canını tehlikeye atmayı düşünüp, yine de bebek düşünen.. var mı senin etrafında böyle bi saçma sapan durumda kadın? yoktur eminim.
dün bir doktorla görüştük, ''son 14-15 senedir, bu kadar sık kürtaj olan kimseyle karşılaşmamıştım'' gibi saçma bi laf kaçırdı ağzından, sonra da toparlamaya çalıştı... ama o laftan anladım ki, ben hakkatten sorunluyum :))
ama bak, benim bile hala umudum var... :)))
1 tane de bulursun, 2 tane de... allah gönlünüze göre versin. umutsuzluk yok..... mutluyuz, iyiyiz, güzeliz....
nasıl kızıyorum kendime bazen, bazenler çoğalıyor bazen... takıldım bu şarkıya :)
kime anlatsam deli misin, daha yaşın genç, diyorlar, iç acımızı kim bilebilirki çok çok yakınlardan başka...
deli işi işte bak bunca kürtajdan sonra hala bebek düşüncesi hatta güçlü isteği. annelik böyle bişey demek ki, kadın dediğin anne olmak için doğuyor, çoğumuz inkar etsekte doğa bunu gerektiriyor, olmayınca da insan kendini... eksik hissediyor...
iyiyim, diyorum, ne var ya gencim güzelim ne takcam oluruna bıraktım, diyorum, en ufak bişeyden duygusala bağlama hızıma kendim bile şaşıyorum
ama olacak biliyorum, çok şükür, neyi istediysem ve çaba gösterdiysem elde ediyorum hamdolsun, 1 yıllık evliyim, annelik duygusuna ve isteğine 3-4 aydır girdim desem yeridir. ondan önce de yani ne biliyim tamam bebek severdim olsun derdim ama ödev gibiydi. ama artık içimde o güçlü isteği hissediyorum, doğmamış yavrumu özlüyorum. bize bu hissi veren Rabbim, mutlaka bebeği de verecektir. vermiyorsa da mutlaka vermesinden daha hayırlı bi sebep vardır. Rabbim hayırlısını versin ve hayırlısına sabretmeyi nasip etsin inşallah...
kadın olmak deli işi, anne olmak zırdeli işi :)) Adem in kemiğinden yarattığı Havva ya vermiş bu özelliği de Adem e vermemiş Rabbim, demek ki, bu iş ince mi ince kadın işi, sabır işi...
annelik... cennetten gelen tek ama tek gerçek duygu bozulmadan dünyaya gelen. bunu öğrendiğimde çok şaşırmıştım ve hikmetine inanmıştım. Rabbim tüm isteyenlere ve hakedenlere versin bu duyguyu inşallah.
Son düzenleme: