Üniversite ikinci sınıfa yeni başlamıştım geçen yıl.Birinci sınıfta oda arkadaşım olan X isimli bir arkadaşın sınıfından bir çocuk evleniyordu.Arkadaşım sınıftaki en yakın arkadaşı o gün olmadığı için gitmeyecekti düğüne,ama ben ''Olur mu öyle şey ne kadar ayıp''dedim.O da ''Yalnız gitmek istemiyorum dedi.''Ben de onunla gidebileceğimi söyleyince çok sevindi ve gittik.
Kimseyi tanımıyordum.Sessizce oturdum kızların masasında,havadan sudan falan sohbet ettik.Bi ara bütün kızlar oyuna kalktı ama ben kalkmadım.Hem oynamayı hiç sevmem,hem de tanımadığım etmediğim yer,hem de oynamayı beceremem.Velhasıl kelam oturdum işte,oynamadım.
Meğersem sözlüm ilk orda görmüş beni.Kim bu diye sormuş soruşturmuş ama tanıyan çıkmamış erkeklerden,arkadaşıma da sormaya utanmış.
Gel zaman git zaman...Dört ay geçti. Düğüne birlikte gittiğim arkadaşımın tiyatrosu vardı,sözlüm de onun sınıfındaydı. Arkadaşımı izlemeye gittim.Nerden bileyim hayatımın aşkını orada bulacağımı.İlk defa orada gördüm onu,içim kıpır kıpır oldu.Adını da orada öğrendim sahneye çağrılırken.Ama ağzımı açıp kimseye bir şey demedim.Kimseyi aracı etmek istemedim.Olacağı varsa olur dedim,sabrettim bekledim.
Son sınıftaydı.Alttan dersi varmış,not arıyormuş.En yakın arkadaşım facede oyun oynarken karşılaşmış onunla.Tabi o ne arkadaşımı biliyor ne beni,tek derdi not.
Üniversite okuduğum şehre yarıyıl tatilinden dönmüştüm.Ben de bi gireyim şu face deki oyuna dedim.Girdim baktım.Orda.
Üç beş gün geçti.Birbirimize boş değiliz.Baktım itiraf edemiyor.Ben de topladım cesaretimi ve söyledim...
İyi ki de yapmışım. :) 15 aydır birlikteyiz. Geçen yaz ailelerimizi tanıştırdık.
İçimden geldi paylaştım.Sizlerle nişan düğün haberlerimi paylaşmayı da çok istiyorum.Paylaşanlara çok imreniyorum ve dua ediyorum onlara da bize de.Allahım hepimizin gönlüne göre versin.
Aşk çok güzel bi duygu.Son nefesimize dek hepimiz sevdiklerimizle oluruz inşallah.
Sevgiyle kalın kızlar.
Kimseyi tanımıyordum.Sessizce oturdum kızların masasında,havadan sudan falan sohbet ettik.Bi ara bütün kızlar oyuna kalktı ama ben kalkmadım.Hem oynamayı hiç sevmem,hem de tanımadığım etmediğim yer,hem de oynamayı beceremem.Velhasıl kelam oturdum işte,oynamadım.
Meğersem sözlüm ilk orda görmüş beni.Kim bu diye sormuş soruşturmuş ama tanıyan çıkmamış erkeklerden,arkadaşıma da sormaya utanmış.
Gel zaman git zaman...Dört ay geçti. Düğüne birlikte gittiğim arkadaşımın tiyatrosu vardı,sözlüm de onun sınıfındaydı. Arkadaşımı izlemeye gittim.Nerden bileyim hayatımın aşkını orada bulacağımı.İlk defa orada gördüm onu,içim kıpır kıpır oldu.Adını da orada öğrendim sahneye çağrılırken.Ama ağzımı açıp kimseye bir şey demedim.Kimseyi aracı etmek istemedim.Olacağı varsa olur dedim,sabrettim bekledim.
Son sınıftaydı.Alttan dersi varmış,not arıyormuş.En yakın arkadaşım facede oyun oynarken karşılaşmış onunla.Tabi o ne arkadaşımı biliyor ne beni,tek derdi not.
Üniversite okuduğum şehre yarıyıl tatilinden dönmüştüm.Ben de bi gireyim şu face deki oyuna dedim.Girdim baktım.Orda.
Üç beş gün geçti.Birbirimize boş değiliz.Baktım itiraf edemiyor.Ben de topladım cesaretimi ve söyledim...
İyi ki de yapmışım. :) 15 aydır birlikteyiz. Geçen yaz ailelerimizi tanıştırdık.
İçimden geldi paylaştım.Sizlerle nişan düğün haberlerimi paylaşmayı da çok istiyorum.Paylaşanlara çok imreniyorum ve dua ediyorum onlara da bize de.Allahım hepimizin gönlüne göre versin.
Aşk çok güzel bi duygu.Son nefesimize dek hepimiz sevdiklerimizle oluruz inşallah.
Sevgiyle kalın kızlar.
Son düzenleme: