ilk aşkım eşim...
İlkokul arkadaşımdı,şımarıktı, okulumuzda öğretmenlik yapan bir öğretmenin çocuğuydu, o yıllarda benim gözümde torpillliydi
) sonra ilkokul bitti aradan 2-3 yıl geçti ilkokuldan bazı arkadaşlarımın telefon numaraları vardı bende tabii eşiminde.Kısmet bu ya aklıma düştü bi gün o şımarık çocuk nedense, aradım ve o gün konuşmaya daha sonrada görüşmeye başladık.
O yıllarda ben kursa gidiyordum o beni kursa giderken minibüse kadar bırakıyordu :) ben 14 yaşındaydım eşimse 15 falan herşey son derece tozpembe geliyordu bana ilk aşk, ilk heyecan,kelebekler uçuşuyordu karnımın içinde :)) Aynı heyecanla bi gün yine kursa giderken bana dönüp öpüşebilir miyiz dedi öyle pat diye damdan düşer gibi.. :) dönüp tabiki hayır demiştim :)) herhalde buradan bir kanıya vararak aynı hafta bana bir Barış Manço kasetinin üzerine ses kaydını çekerek evlenme teklifi etmişti
o kaseti saklamadığıma hala çok piişmanım..
Aylar geçti benim kursum bitmişti. Birbirimizi aramalarımız da azalmıştı.Bir gün onu arayıp ayrılalım dedim. O da "hain" derslerine çalışamadığını ailesinin baskı yaptığını bahane ederek teklifimi kabul etmişti.:)
Sanırım 2-3 yıl sonraydı bir yaz tekrar beni aradı. Görüşmek istediğini yeniden başlamak istediğini söyledi ben aklım sıra gurur yaptığım için olmaz demiştim :) Şimdi yanında olsam önünde diş çöker özür dilerdim deyince yelkenleri suya indirmeye hazır ben kabul etmiştim teklifini. Bütün yazı ben memelkette olduğum için o da başka bi şehirde okul tatilini çalışarak geçirdiği için telefonda konuşarak geçirmiştik. Beni iş yerinin telefonundan arıyordu. Tabii işverenin bundan haberi yoktu. Çok kez uyarmama rağmen dinlemedi ve sonunda o yıllarda tam rakam olarak hatırlamasamda felaket bir faturayla patronunu karşısında buldu.Ailesine şikayetler edildi tabii eve geri dönmek zorunda kaldı.O dönem bana telefonda söylediği küçük bi yalandan dolayı tekrar terkettim onu :)
Sonra bi daha görüşmedik. Aynı semtten oturduğumuz halde yaklaşık 7-8 sene hiç karşılaşmadık. 40 yıl düşünsem aklıma gelmeyecek birşeyi o yıllarda facebook diye bir internet sitesinin kurulacağı ve aynı semtte hatta aynı mahallede 8 yıldır karşılaşmadığım biriyle orada yeniden karşılaşacağım.Tarihin tozlu sayfalarından biri çıkıp gelmiş gibiydi. O kadar çok şey birikmişti ki aslında ona anlatılacak... O artık eski bir dosttu benim için.. Karlı bir günde 17 şubat günü yeniden görüştük onunda. Eski günlerden konuştuk onca yıl neler yaptığımızdan hala o yıllarda ona aldığım bibloyu sakladığını öğrendim üzerinde şöyle yazıyordu "ömrüm seni sevmekle nihayet bulacaktır ,ruhum yalnız senin aşkınla solacaktır" sanırım bunu öğrendiğim an benim ikinci kez yelkenleri suya indirişim oldu.:) Bende onun yıllar önce ilk görüşmemizde aldığı kalpli gümüş kolyeyi saklıyordum ..duygusallaştık tabi eskileri hatırlarken sonra çıktık cafeden bir otobüse bindik inerken düşecek gibi oldum çünkü neredeyse dizlerimize kadar kar vardı :) elimi tuttu o anda..yüreğime dokundu..dışarıda karlar erimese de benim içim ısınmıştı o anda hala unutamıyorum o ilk elimi tuttuğu anda hissettiklerimi...
Evet şimdi 2 yıllık evliyiz ve eşimi çooook seviyorum Allah herkese çok sevmeyi ve çok sevilmeyi nasip etsin inşallah...