hala konuşamadık, evde köşe kapmaca oynuyoruz. benim sinirlerim yıprandı artık.
pazartesi eve gittiğimde artık oyuna girmeyeceğini söyledi. umurumda olmadığını söyledim. "ben söyleyeceğimi söyledim, bundan sonra naparsan yap" dedim. yüzüğümü çıkardığımı o anda gördü. o gün çok yorgundum, yemek yemeden yattım. bir kaç defa yanıma geldi, ilaç isteyip istemediğimi sordu, sonra yine geldi, "uyumuyorsan konuşalım" dedi, "uyumak istiyorum" dedim. sonra yine geldi, "saat geç olacak kalkmak istermisin" dedi. 2 saat yatmışım, uyudum mu bilmiyorum, seslerini duyuyordum çünkü. kalktım, salonda 10 dakika oturdum, tahammül edemedim, mutfağa gittim. sonra da o yattı.
dün de eve geldikten sonra o yattı, akşam görevi varmış, 8 de kalktı, çıktı gitti. sabah ben evden çıkarken henüz gelmemişti.
normalde her akşam eve gelirken beni arar bir şey lazım mı diye sorardı. boşanıcam senden dediğimden beri hala aramaya devam ediyor, yüzünü görmeye tahammül edemediğimi anladığı halde... açmıyorum telefonu.
eşeledikçe başka başka banka kartları olduğunu da öğrendim. kendi çabamla tabi. artık bugün konuşup durumu netleştirmek istiyorum. anladığım kadarıyla bana zaman tanıyor ve bu zaman içinde benim yatışacağımı düşünüyor. ama öyle olmuyor. zaman geçtikce öfkem artıyor.
konuşmalı ama nerde, ne zaman?
