kızlar henüz 17günlük evliyim. çeyizimi 3 yılda kendi emeklerimle aldım, düğünümüzü ve diğer eşyalarımızı eşimle birlikte yaptık. ailem maddi manevi desteklerini üzerimizden hiç çekmedi. ama asla eşimin gözüne sokarcasına değil. eşimin ailesinin maddi durumu zaten iyi değil. o yüzden hiç bir beklentiye girmedim. sağ olsun ailem de girmedi. ama angarya tabir edilen işlere de hep eşim koşturmuş. koşturmuş diyorum ben bunu ancak evlendikten sonra anladım. düğüne yakın eşim çok gergin ve sinirliydi. çok yorulduğundan bahsederdi, bazen bu kadar mızmızlanmasına içerlenirdim. meğer bütün işler üzerinde olduğu için öyleymiş.
bunları konuyu daha iyi anlatabilmek için yazdım.
neyse kazasız belasız düğünü atlattık. şimdi düğün sonrası bizim tarafta yeni gelin damat aileleriyle birlikte yemeğe davet edilir. davetler yeni yeni başladı. eşim gitmemek için türlü bahaneler uyduruyor. ben de sakince bize verilen değerden kaynaklandığını anlatıyorum. sonra gidiyoruz. gidince de gösterilen ilgiden çok mutlu oluyor. sıcak davranıldığı için o da çok sıcak davranıyor. kendi çapımızda eğleniyoruz da. ama eşimin tarafından henüz böyle bir davet yok. ben bunu takmıyorum. ama eşim üzülüyor ki, bu sabah annesiyle telefonda fısır fısır konuşmalarını duydum. siz davet ediliyorsunuz, geliyorsunuz insan benim için bir kere bile çağırmaz mı vs diye. artık annesi ne diyorsa sitemleri uzayarak devam etti.
şimdi kızlar bazı insanlar hem kendileri yapmaz, yapanı da kıskanır ya. ben eşimin eziklik duyup böyle bir duyguya kapılmasından endişe etmeye başladım. ailem bize karışmadan kol kanat geriyor. eşimin ailesinde de tam tersi sanki tamamen bir gözden çıkarmışlık var. bu zamanla aramızda sorun çıkarır mı? akrabaya vs davet etmemelerini mi söylemeliyim şaşırdım kaldım. yani kimse beklentide değil, onlara göre yapılması gerektiğini düşündüklerini yapıyor. ama ben anlıyorum ki eşim mahcup oluyor, eziliyor. o da mahcubiyetini nerden çıktı bu yine diyerek belli ediyor. gidince de kalkmak istemiyor. ailesi de bazen geliyor, bazen gelmiyor. yemekten hemen sonra kalkıp gidiyorlar. gerginlik olmuyor, ne bizim tarafta ne onların tarafta. ama hareketlenme de yok. daha önce de evlat evlendirmişler. bıkkınlıkları, boş vermişlikleri mi var yoksa görenekleri mi böyle hiç anlamadım. ailem de yadırgıyor farkındayım ama ben dahil hiç lafını etmiyorlar. düğünde de böyleydi. ne misafir karşılamak, ne hoş geldiniz demek yok. eşim üzülüğyor, o üzülüyor diye ben de üzülüyorum. ben de mi ailemden uzak durmalıyım bilemedim. eşim zamanla alışır kabullenir mi acaba?
kızlar karışık yazdım farkındayım
tecrübeli hanımlar ne diyorsunuz bu duruma?
bunları konuyu daha iyi anlatabilmek için yazdım.
neyse kazasız belasız düğünü atlattık. şimdi düğün sonrası bizim tarafta yeni gelin damat aileleriyle birlikte yemeğe davet edilir. davetler yeni yeni başladı. eşim gitmemek için türlü bahaneler uyduruyor. ben de sakince bize verilen değerden kaynaklandığını anlatıyorum. sonra gidiyoruz. gidince de gösterilen ilgiden çok mutlu oluyor. sıcak davranıldığı için o da çok sıcak davranıyor. kendi çapımızda eğleniyoruz da. ama eşimin tarafından henüz böyle bir davet yok. ben bunu takmıyorum. ama eşim üzülüyor ki, bu sabah annesiyle telefonda fısır fısır konuşmalarını duydum. siz davet ediliyorsunuz, geliyorsunuz insan benim için bir kere bile çağırmaz mı vs diye. artık annesi ne diyorsa sitemleri uzayarak devam etti.
şimdi kızlar bazı insanlar hem kendileri yapmaz, yapanı da kıskanır ya. ben eşimin eziklik duyup böyle bir duyguya kapılmasından endişe etmeye başladım. ailem bize karışmadan kol kanat geriyor. eşimin ailesinde de tam tersi sanki tamamen bir gözden çıkarmışlık var. bu zamanla aramızda sorun çıkarır mı? akrabaya vs davet etmemelerini mi söylemeliyim şaşırdım kaldım. yani kimse beklentide değil, onlara göre yapılması gerektiğini düşündüklerini yapıyor. ama ben anlıyorum ki eşim mahcup oluyor, eziliyor. o da mahcubiyetini nerden çıktı bu yine diyerek belli ediyor. gidince de kalkmak istemiyor. ailesi de bazen geliyor, bazen gelmiyor. yemekten hemen sonra kalkıp gidiyorlar. gerginlik olmuyor, ne bizim tarafta ne onların tarafta. ama hareketlenme de yok. daha önce de evlat evlendirmişler. bıkkınlıkları, boş vermişlikleri mi var yoksa görenekleri mi böyle hiç anlamadım. ailem de yadırgıyor farkındayım ama ben dahil hiç lafını etmiyorlar. düğünde de böyleydi. ne misafir karşılamak, ne hoş geldiniz demek yok. eşim üzülüğyor, o üzülüyor diye ben de üzülüyorum. ben de mi ailemden uzak durmalıyım bilemedim. eşim zamanla alışır kabullenir mi acaba?
kızlar karışık yazdım farkındayım
tecrübeli hanımlar ne diyorsunuz bu duruma?
)
