Öncelikle sakin ol , o kadar cabalamissin ki sonuc alamadığın için yorgunluk gözyaşları bunlar..
Kalbinin paramparça olduğunu ta burdan hissettim , es olmak karşı tarafın hassasiyetlerine de kulak vermektir. Senin derdin kardesi degil , taleplerinin goz ardi edilmesini hazmedemiyorsun. Su an o çocuktan da nefret ediyorsun cunku somut örneğin o ama önce bi sakinleş
Bağlı bulunduğun kurumun anlaşmali oldugu özel hastaneler var. Ilk işin orada psikolojik destek almak olsun . Muhtemelen bi sure sakinleştirici kullanman gerekecek. İlaçlardan ocu gibi kaçma bil ki geçici bi surec bu .. destek almadan sakinlesemezsin sakinlesmeden de çözüm yolu bulamazsın