ve ömrümce yalnız kalacam.düşündükçe kafa tırlıyo
Ayrıca bu biraz da Stockholm sendromu gibi bir şey. Seni rehin alan suçluya aşık oluyorsun ve kurtulmamak için direniyorsun. Farkında mısın, seni dövmesinin gerekçelerini normalleştiriyorsun gözünde? Ama ben de karşı çıkmıştım, ama ben de böyleydim diye kendini suçluyorsun. Normal mi bu dışarıdan göründüğünde?
Değil ama ilişki içinde normal geliyor. Çünkü eski dayak yediğin hayatını saati saatine kadar bildiğin için güvenli, önündeki biraz daha zor ama özgür hayat ise korkutucu geliyor. Farkın
Bir arkadaşım bu sene üç çocuğuyla evlendi. Mutlu da. İkinci eşinde neleri araması gerektiğini biliyordu biraz daha. Mutlu şimdi çok şükür. Ama bu noktaya gelebilmek için ne mücadeleler verdi.
Ayrıca yıllar önce Kanada da tanıdığım bir arkadaşım da genç yaşta evlenmiş. Üniversite mezunu, eşi de üniversitede öğretim görevlisi. Dışarıda herkesin hayran olduğu bir adam..
Çok dövmüş. O kadar ikna ediciydi ki diyor, arkasından sen şunları yaptığın için dövdüm dediğinde, evet, ben haketmiştim zaten diyordum.
Bir gün annesi onun kıyafetlerini çıkarıp vücudunu gördüğünde, kızını zorla polise götürüp, tutanak tutturup boşatıyor.
Ben tanıştığımda ikinci eşiyle evli, gözlerinin içi gülen ve spikerlik için hazırlanan bir kızdı.
