Merhaba tümgece düşünüp işin içinden çıkamadığım için buraya yazmaya karar verdim 1 bucuk yıllık evliyim 5aylık bir bebegim var ve dün boşanmaya karar verdim iyice düşünüp eşimle konuşmak istedim ailesi memlekete tasındı ama gelirler yılın yatısını burda yasarlar ve biz çok kabga ederiz eşimin annesi çok garip bir kadın istiyorli herkes o ne derse onu yapsın öyle davransın ama bana davranısları çok saçma yasına göre gelmez ne çekinmesi vardır ne utanması ben birşey söylüyorum sonu ne olur demez hayatta sadece söyler ve ben çekemiyorum artık bana yalnıs gelen şeylerine cevap verir oldum bir vermedim iki vermedim sonu yok e yasımda 30 küsür insan ennesinden babasından görmemiş duymamıs garip geliyor eşimi doldurmalar gelip bebegime bu büyüsün seninle ilgili dolduruvam demeler ya bınlar en basiti ve kayınpederde bunun lafına çok bakıyo bı ne derse o eşimde öyle yapmaya başladı ve bizim evimizde huzurun hai kalmadı hergün şaka yaptıklarını zannetip salak dallk konusmalar ve aynı seyler ben tepki verincede yok ben terbiyesimişim ama suç kıcamdaymıs beni dövmüyomus Bizi dünliyougizli gizli dün sabah onuda dedi yok sen benim oglumu eziyosun ve esim agzını açıp bişey söylemedi be ben çok bıktım benimde ailem var benim annem babam bunları bilmiyo söylemedim ev onun üstğne devamlı ben size ev verdim yok sakasına kiraya veirim görürsünüz demeler şakayı ne zannediyolar anlamadım boşanma kararım var iyice düşündüm biz bu iekilde mutlu olamayız ve bir aile sürdüremeyiz diye düşünüyorum bana bu konuda yardımcı olurmusunuz