Merhaba, yıllar süren evliliğim, eşimin artık beni sevmediğini söylemesiyle bitiyor. Boşanma davası açıldı gün verildi. Çok sancılı süreçlerden geçtim, geçiyorum. Kabullenemeyeceğim şeyler oldu. Ben bu travmayı atlatamıyorum. Eşimle muhatap olmuyorum ailem konuşuyor, anlaşmalı boşanacağız. Benim 2 sorum var size
1) Mahkemeyi gözümde çok büyütüyorum. Onunla aynı ortamda tekrar bulunma fikri bile ağlatıyor. Kalbim paramparça. Mahkeme nasıl gerçekleşiyor? Bir de kıyafet önerisi de isteyeceğim kusura bakmayın bu alakasız ama o anı gözümde çok büyüttüğümden mantıksız düşünüyorum, bir ara abiye giymeyi bile düşündüm kafam yanık resmen.
2) Benim bu beni istemeyişini, rezil edişini, değersizleştirmesini hazmetmem ne zaman gerçekleşecek? Ben dipsiz bir kuyuda yapayalnız hissediyorum. Kendimi sevmekten uzağım. Nasıl kendimi seveceğim böyle paçavra muamelesi görmüşken? Değerli hissedemiyorum. Kendimi suçluyorum. Elimde değil. Ne olur önümü görmem için bana yardımcı olun, taktik verin. Yaşadıklarınızı anlatın. Ailem yanımda çok şükür . Ama işsizim. Tüm gün geçmişi düşünüyorum. İş bulamadım. Ve büyük depresyon geliyor sırada, hissediyorum. Ben napacağım? O ilk ve tek sevgilimdi. Onsuz dünya nasıl dönecek? Canım çok yanıyor. Onu unutamayacağım için kendimden utanıyorum..