- 9 Ekim 2012
- 6.609
- 1.383
- 173
Uzun zamandır KK üyesiyim ilk konumu açıyorum. Yaklaşık 2 ay önce 4 yıllık evliliğimi bitirdim, buradaki bazı arkadaşlar bilir, başından beri sıkıntılıydı, bir ara düzelir gibi oldu ama meğer düzelmemiş. Alkol, Kumar, Aldatma, fiziksel şiddet, İşsizlik gibi sorunlar yoktu, zaten bunlar olmaması gereken şeyler ama toplum olarak nimet gibi algılıyoruz. Çok detaya girmek istemiyorum ama asıl sorun, eşimin pasif agresif davranış bozukluğu var, aşırı cimri olması, bir kadına hele de eşine nasıl davranması gerektiğini bilmemesi tavırlarıyla kendinden soğutması bana psikolojik şiddet uygulaması. İnsani davranışları da maddesel olarak görmesi. Günden güne yaşam enerjimi almaya başlayınca ve bu durum sağlığımı etkilemeye başlayınca boşanma konusunda kararımı verdim. Ailem başından uyarmıştı ama işte görecek günlerim varmış evlenmiş bulundum. Ortak paydada buluşamadığımız için baya sıkıntılı bir evlilik oldu, sonunda da yürümedi.
Yaşım 31 olacak, özellikle annem ayrılmış olmama çok üzülüyor, en başından bu adamla sen yapamazsın diye uyarmasına rağmen, eşim olacak adamın bütün eksiklerini bilmesine rağmen üzülüyor işte. Ya ileride daha kötüsü olursa, keşke bir evladın olsaydı öyle boşansaydın gibi düşüncelerle her gün konuşuyor. Acaba diyorum çocuğum olsa daha mı iyi olurdu.
Ailemle yaşıyorum, bunları duymakta yaşam enerjimi etkliyor, anne olarak oda beni düşünüyor ama şu günlerde bu düşünceler bana zarar veriyor. Acaba geç mi kaldım diye kafamda deli sorular oluşuyor..
Çok şükür ki çalışıyorum iş yerinde kafam dağılmış oluyor, ekonomik olarak kendi ayaklarım üzerindeyim fakat ailem asla ayrı bir evde tek başıma yaşamama müsaade etmez.
Bu günlerin geçmesi kafamın daha meşgul olması için neler yapabilirimi düşünüyorum,
Aklıma gelenler;
Haftada 2 yada 3 gün spor ‘ a gitmek (evliyken pilates yapardım, özellikle ağrılarıma iyi geldiği için)
Bir dil kursuna yazılmak, Arapça olabilir diye düşünüyorum.
Aöf den herhangi bir bölüme kayıt yaptırmak,
Arkadaştan öte dostlarım var, her zaman yanımdalar ama çoğu evli çocuklu herkesin kendine göre bir hayatı var, kafamı meşgul ve mutlu edecek zamanımı iyi değerlendirmemi sağlayacak önerilere ihtiyacım var.
Bu süreci yanlışların içine girmeden ve en verimli şekilde atlatmak için neler yapabilirim. Bu durumu yaşayanlardan fikir ve öneriler bekliyorum. Boşanma sürecini nasıl atlattığınızı da yazarsanız
Yaşım 31 olacak, özellikle annem ayrılmış olmama çok üzülüyor, en başından bu adamla sen yapamazsın diye uyarmasına rağmen, eşim olacak adamın bütün eksiklerini bilmesine rağmen üzülüyor işte. Ya ileride daha kötüsü olursa, keşke bir evladın olsaydı öyle boşansaydın gibi düşüncelerle her gün konuşuyor. Acaba diyorum çocuğum olsa daha mı iyi olurdu.
Ailemle yaşıyorum, bunları duymakta yaşam enerjimi etkliyor, anne olarak oda beni düşünüyor ama şu günlerde bu düşünceler bana zarar veriyor. Acaba geç mi kaldım diye kafamda deli sorular oluşuyor..
Çok şükür ki çalışıyorum iş yerinde kafam dağılmış oluyor, ekonomik olarak kendi ayaklarım üzerindeyim fakat ailem asla ayrı bir evde tek başıma yaşamama müsaade etmez.
Bu günlerin geçmesi kafamın daha meşgul olması için neler yapabilirimi düşünüyorum,
Aklıma gelenler;
Haftada 2 yada 3 gün spor ‘ a gitmek (evliyken pilates yapardım, özellikle ağrılarıma iyi geldiği için)
Bir dil kursuna yazılmak, Arapça olabilir diye düşünüyorum.
Aöf den herhangi bir bölüme kayıt yaptırmak,
Arkadaştan öte dostlarım var, her zaman yanımdalar ama çoğu evli çocuklu herkesin kendine göre bir hayatı var, kafamı meşgul ve mutlu edecek zamanımı iyi değerlendirmemi sağlayacak önerilere ihtiyacım var.
Bu süreci yanlışların içine girmeden ve en verimli şekilde atlatmak için neler yapabilirim. Bu durumu yaşayanlardan fikir ve öneriler bekliyorum. Boşanma sürecini nasıl atlattığınızı da yazarsanız
