Boşanma sürecinde nasıl güçlü olabiliriz

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Merhaba arkadaşlar.Baslikta da yazdığım gibi boşanma sürecinde evliyken kaybettiğim özgüvenimi gücümü cesaretimi tekrar nasıl kazanabilirim. Zaman zaman inanılmaz bı güç geliyor bazen de korku doluyor içim. Çocuklari düşünüyorum yalnızca.İki erkek çocuğunu tek başıma iyi yetiştirebilir miyim? Okumalarini çok istiyorum okurlar mı parçalanmış aile çocuğu olarak psikolojileri nasıl olur onlara yetişebilir miyim ruhsal olarak doyurabilir miyim vb sürekli düşünüyorum.Biri bugün bana cocuklarim çok yaramaz olduğu icin işin çok zor iyi düşün iyi karar ver dedi. Benim kararım kesin ama böyle şeylerden çok etkileniyorum yani vazgeçmek anlamında değil çocuklarım açısından karamsarlığa kapılıyorum.Ben mi çok hassasım bu durumu yaşayanlar veya çevresinde görenler anlatabilirse çok sevinirim 🙏
Merhaba anne mutsuzsa bir evde çocuklar daha da mutsuz oluyor bir karar vermişsiniz demek ki mutlu değilmişsiniz ilk zamanlarda zor gelse de sonradan mutlu olacaksınız ve inanın bana çocuklarınız daha mutlu olacak bir de her şeyi kendiniz üstlenmeyin tabi ki babaları var birlikte hareket etmeye çalışın bir de en iyisi çocuk psikoloğuna danışmanız onlar sizi çok daha bilinçli yönlendirecektir.Ve evlatlar annelerini öyle güzel anlıyorlar ki zor durumlarda bence kendinize ve evlatlarınıza güvenin
 
mesela neden 14 saat uzağa gidiyorsunuz

anneniz zaten yalnızmış

destek olacaksa olduğunuz yerde kalın ve destek olsun

zaten halihazırda işiniz yok, o şehre gidip iş arayacağınıza halihazırda olduğunuz, bildiğiniz, son yıllarınızı geçirdiğiniz şehirde iş arayın

çocuklarla eşinizin bağı da kopmasın

hasta olup hastaneye kaldırıldıklarında (Allah korusun) telefon edip gel diyebilin

haftasonu eşiniz çocukları alsın ki çocuklar baba ile olan hayatı, eşiniz de çocuklu hayatı unutmasın

bu süreçte sizin de kendinize ait zamanınız olsun ki "o nasıl baba, tüm yük bende" psikolojisinin getirdiğim sorunlarla çocuklara karşı içten bir öfkelenme yaşamayın

babası hayatta olan çocukların babalarının hayattan uzaklaştırılıp yerini nasıl doldururum denmesini doğru bulmuyorum

bir başka konuya da yazmıştım sırf ben çocuk küçükken ölürsem diye dahi babaları ile çocukların sık görüşmesini, ilişkilerinin kopmamasını sağlamaya çalışırım
 
Merhaba arkadaşlar.Baslikta da yazdığım gibi boşanma sürecinde evliyken kaybettiğim özgüvenimi gücümü cesaretimi tekrar nasıl kazanabilirim. Zaman zaman inanılmaz bı güç geliyor bazen de korku doluyor içim. Çocuklari düşünüyorum yalnızca.İki erkek çocuğunu tek başıma iyi yetiştirebilir miyim? Okumalarini çok istiyorum okurlar mı parçalanmış aile çocuğu olarak psikolojileri nasıl olur onlara yetişebilir miyim ruhsal olarak doyurabilir miyim vb sürekli düşünüyorum.Biri bugün bana cocuklarim çok yaramaz olduğu icin işin çok zor iyi düşün iyi karar ver dedi. Benim kararım kesin ama böyle şeylerden çok etkileniyorum yani vazgeçmek anlamında değil çocuklarım açısından karamsarlığa kapılıyorum.Ben mi çok hassasım bu durumu yaşayanlar veya çevresinde görenler anlatabilirse çok sevinirim 🙏
Yaramaz çocuklarını evli olman durduruyor mu? Evli olmazsan kontrolden çıkacaklar mı? Çocukları intikam, hınç aracı olarak kullanmazsanız, dengelerini bozmazsanız boşanmanız en çok onlara yarayacaktır. Şu an zoraki sürdürdüğünüz evliliğin onlara faydası yok. İlerde keşke boşansaydınız diyecekler, eminim.
 
Teyzem 24 yaşında, iki erkek çocuk ile dul kaldı. Onları tek başına büyüttü. Babanın yerini de o aldı. Yıllarca el işi yaptı sattı, dul yetim maaşı yetmez olunca işe girdi, şimdi küçük bir dükkanı var. Yeterli örnek mi senin için, bilmiyorum.
 
Öyle bir yazmışsın ki gören de boşanıyorsun sanır. 🥴 İyi bir lisede öğretmenim. Benim annesi babası boşanmış ama hem eğitsel anlamda başarılı hem de sosyal yönü güçlü bir çok öğrencim var. “Parçalanmış aile çocukları” diye olayı dramatize etmeye gerek yok.
 
Öyle bir yazmışsın ki gören de boşanıyorsun sanır. 🥴 İyi bir lisede öğretmenim. Benim annesi babası boşanmış ama hem eğitsel anlamda başarılı hem de sosyal yönü güçlü bir çok öğrencim var. “Parçalanmış aile çocukları” diye olayı dramatize etmeye gerek yok.
yine çocukları bahane ediyor 🤷‍♀️
 
Çocukları bahane edip kendisine anaç bir rol biçmesi de farklı bir savunma mekanizması herhalde. Halbuki hepimiz biliyoruz boşanmama sebebini. Maddi yetersizlik belki biraz da toplum baskısı.
Çocuklari bahane etmediğimi ne zaman anlayacaksın Hale? Endişelerim normal değil mi? Diğer söylediğin sebepler de var tabi. Tek bı sebep değil.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X