hiç bir acı ilk günki gibi insanın yüreğinde kalmaz ..kalsa nasıl yaşardık.. acının büyüklüğü insanın kalbinde mum misalidir .
ilk önce sayısız mum yanar ve her geçen gün o mumlardan biri söner söner ,taki bir tane kalana kadar oda o acıyı unutmaman için kalbinde yanar ..ama ilk günki gibi kalbini yakmaz acıtmaz..