Boşanmadan sonra çocuk ve baba iletişimi

Canım olaya onun çocuğunu görmesi dışında öocuğunun babasını görmesi olarkda bakmalısın. Ben bu tip durumlarda mahkeme kararına ancak karşının tavrına göre ekleme yapılması taraftarıyım.

Yaşları bilmiyorum ama gençse çok geçmez ikinci evliliği yapar. Uğraşacak başkasını bulur.

Bazı şeyleri yaşanmadan tahmin doğru olmuyor. Sık arayıp rahatsız edermi diye düşünürken bakarsın hiç aramaz. Yaşayıp duruma göre hareket etmek gerekiyor
 
Bence siz aramayın. Arayın ama çocuğunuz istediğinde. Hadi babamla konuşalım dediğinde. Onun dışında baba arasın. Çocuğunu önemseyen bir baba zaten onu sürekli arar. Aranmayı beklemez. Bir çocuğu olduğunu hatırlamalı ve sorumluluk almalı. Onun yerine siz düşünemezsiniz. Herkes kendi sorumluluğunu üstlensin.
 
Mesela gün aşırı arasam, ve bir gün müsait olamasak ve arayamasam bağıra çağıra 'beni nasıl aramazsın' deme potansiyeline sahip. Yada çocukla ilgili bir kaç durum paylaşsam onunla, 'bana nasıl sormazsın' yada 'benden izin aldın mı' deme ihtimali de var. Karar mercii sanır kendini. O kadar her adımımıza zebani gibi çökmüş ki, etkisinden kurtulamayacakmışım gibi geliyor. Bu arada yanlış anlaşılmasın, ben ailemle bile tartıştım arayacağız soracağız birbirimizi çocuk için diye. Aralarında güçlü bir diyalog olmasını gerçekten çok istiyorum
Çocukla ilgili durum paylaşmaktan kastınız resim mi? Eşiniz paylaşmiyorsa paylaşmayın. Bunun için mahkemeye gidip haklı olanlar var haberler de görmüstüm. Kinci bir adamsa yapar böyle şeyler. Boşanirken hakim belirli zamanlar söyleyecektir. Onun dışinda da siz her Allah in günü muhattap olmak zorunda degilsiniz . Hergün eski esimle konuscaksam ayrilmanin anlami yok. Size telefonda bagirip çagiramaz da adam gibi davranmak zorunda. Hakkinızi sonuna kadar savunun . Çok çığrindan çıkarsa avukatla konusur . Siz konusmak zorunda degilsiniz. Hakkinızda hayirlisi
 
Siz neden arıyorsunuz onu anlamadım?

Çocuğunu görmek ve ilgilenmek babanın sorumluluğunda, niye onun bu sorumluluğunu siz üstleniyorsunuz gerçekten anlamadım?

Bende çocuğumun babasından ayrıldım, bende sizin gibi farklı şehirdeyim. Bende tıpkı sizin gibi oğlumun babasıyla iyi iletişim kurmasını istiyorum ancak ben aramıyorum. Kendisi her gün 1 yada 2 defa arıyor, aramadan önce müsait olup olmadığımı soruyor, müsait değilsem ben müsaitken arıyorum. Kendi talebi üzerine hergün video atıyorum, sadece hastaneye gidecek kadar hasta ise haber veriyorum. Ayda 1-2 defa görmeye geliyor. Oğlum küçük olduğundan (1 yaşında) bende onlarla beraber takılıyorum.

Eski eşim aynı anlattığınız gibi manipülatör, narsist bi adamdı. Nefret ederek boşandım desem yeridir. Şu an hiç bir şey hissetmediğim için ne onunlaa konuşmak, me görüşmek canımı sıkıyor. Bir süre sonra sadece çocuğunuzun babası oluyor rahat olun.

Ona çocuk dışında hiç bir konuda konuşmasına müsade etmeyin, hele ki bağırmasına falan asla. Buna kalkışırsa telefonu kapatarak son verebilirsiniz.
 
Uzuldum adınıza. Skmdı dıycekler sonucta o adamda cocugun babası gorusturmen lazım dıye ama ben olsam bunlara sebebuyet veren yuvamın bozulmasına dagılmasına sebeb olan cocugumla ortada bırakan bır adama cocuk falan gostermezdım. Sonucta bu duruma gelmenızın sebebı oymus. Hele aldatıp bosanan eslerın hala cocuk gosmesıne nasıl sinir oluyorm cocugunun annesını aldatıyor. Perısan edıyor. Aıleyı yıkıyor ayrılıyor sonra cocuguyla oda babasıdır dıye gorusuyr. Bu hale dusmenın sebbeı zaten baba. Gerçi Sızınkınde aldatma yokmus sıddet yoknus ama evkıyken hıc cabalamadınzmı bu huylarını bırakması ıcın. bosanalım dedınız oda hemencık kabul mu etti. sız goturup getırmeyrceksinız bırakın kendısı onca yolu gelıp gorsun cocugnu gorusmek konusmak ıstıyorsa kendısı arasın. Oyle olunca hayatınıza mudahıl olamaz okadar
Cok yanlis dusunuyorsunuz bence. Insan kari kocaliktan bosanir anne babaliktan bosanamaz. Siz o insani esiniz olarak silebilirsiniz ancak kendi aranizdaki problemi cocugunuz yansitmaya ve onun anne ya da babasini elinden almaya hakkiniz yok. Ayrica bir insanin kotu bir es olmasi kotu ebeveyn oldugu anlamina gelmez. Cocugunu dusunen bir insan da ona anne veya babasini kotulemez. Eger bosanmis bir ebeveyn isenis lutfen cocugunuzu bu dusuncelerle buyutmeyin. Ona en buyuk kotuluuu yapmis.olursunzu
 
Uzuldum adınıza. Skmdı dıycekler sonucta o adamda cocugun babası gorusturmen lazım dıye ama ben olsam bunlara sebebuyet veren yuvamın bozulmasına dagılmasına sebeb olan cocugumla ortada bırakan bır adama cocuk falan gostermezdım. Sonucta bu duruma gelmenızın sebebı oymus. Hele aldatıp bosanan eslerın hala cocuk gosmesıne nasıl sinir oluyorm cocugunun annesını aldatıyor. Perısan edıyor. Aıleyı yıkıyor ayrılıyor sonra cocuguyla oda babasıdır dıye gorusuyr. Bu hale dusmenın sebbeı zaten baba. Gerçi Sızınkınde aldatma yokmus sıddet yoknus ama evkıyken hıc cabalamadınzmı bu huylarını bırakması ıcın. bosanalım dedınız oda hemencık kabul mu etti. sız goturup getırmeyrceksinız bırakın kendısı onca yolu gelıp gorsun cocugnu gorusmek konusmak ıstıyorsa kendısı arasın. Oyle olunca hayatınıza mudahıl olamaz okadar
Siz baba ile diyaloğu sorusunu ruhunuz da bi tasvirleyememişsiniz .Babanın babalık duygusunu tatmin etmek için değil yapılan mecburiyet .

Bi çocuk baba yoksunluğu hisseder ,anne annedir baba da baba .Ancak ölüm hali olur ,baba yoksunluğu çekmesine çare olunamaz .

Benim oğlum eşimden ayrıldıktan sonra babası ziyaret geldiğinde balkon da duran arkadasına bağırıyordu ...

“Benim de babam var bak babam geldi Yusuuuuf bak benim de babam var “diye ...

3 yaşında ki bi çocuğun gözünden görebildiğimiz bi resim sadece bu..İç dünyalarından bi haberiz..

Bazen sadece yaşayanlardan ve tanık olanlardan yorum almak gerekli ye düşünüyorum .
 
Çok üzüldüm doğrusu.ne olursa olsun çocuklu bir yuvanın bozulması beni her zaman hüzünlendirir.gecmis olsun diyim bari.
Sorunuza gelecek olursak,
Bence böyle bir durumda bencil davranarak çocuğun ebeveyni ile iliskisine müdahale etmek çocuğa haksizlik olur.cunku bütün çocuklar,anne ve babalarını birlikte mutlu görmek isterler.madem anlasamiyordunuz,beni niye dogurdunuz derse ne dersiniz?
O yüzden,eski esinizin sizinle olan ilişkisi ayrı bir durum,çocuğu ile iliskisi ayrı bir durum..ayrıca çocuğunuz çok küçük.yani babasını tanımıyor bile daha.ben tanıması için gerekli olan ne varsa yapardım..babasına yabanci kalması çok uzucu benim için.
 
Çocuğunuz çok küçük zaten , her gün aramanıza gerek yok. Rutin olarak yaptığınız her şey görev olarak üzerinize kalır ve aksattığınızda bu sorun olur. Siz bir süre eski eşinizle diyaloğa geçmeyin ,ara soğusun, hem siz hem de o üzerinizde kurduğu baskıyı unutsun. Çocukla ilgili her durumu haber vermek zorunda değilsiniz. Allah korusun çok hastalanırsa bunu bildirirsiniz bunun dışında 2 yaşında bir çocuğun hayatında ne olabilir ki babasıyla paylaşıp onun fikrini alasınız? Siz sınırları ne kadar net çizerseniz o kadar iyi. Başlarda bocalar eski tavrını devam ettirir ama bir süre sonra pes eder.

Adam bu kadar problemliyse sizinle olan ilişkisinde ,şöyle bir yol deneyebilirsiniz ; eğer kızınıza anne babanız bakacaksa ilk sene onların telefonu ile iletişim kursun siz ne kadar az muhattap olursanız o kadar iyi. Gündüzleri zaten çalışıyor olacaksanız akşamları da müsait değilim diyin
İşin içinden çıkamadığım nokta işte bu. Ailesiyle beraber olup, sırf kıskançlıklarından ailemi eften püften, hiçbir iyi niyetli insanın aklından geçmeyecek düşüncelerle o kadar suçladı ve o kadar hakaret ettiki.. Zaten bardağı taşıran son nokta bu oldu. Gemileri yaktı. Hele babam es kaza görse onu ağzını burnunu kırar. Tek iletişim kaynağı benim. Benimle iyi geçinmesi gerekirken, ben herşeyi alttan alıyorum sırf çocuk ile ilişkisini sağlayacak 'saygı' düzeyimiz bozulmasın diye.
 
Bence bir tane ayrı telefon alın, babaya da aramasının uygun olduğu bir zaman dilimi söyleyin. O saatler arasında arayıp çocuğuyla görüşsün. Sizin ve çocuğunuzun uygun olduğunuz zaman yani.
 
Çocukla ilgili durum paylaşmaktan kastınız resim mi? Eşiniz paylaşmiyorsa paylaşmayın. Bunun için mahkemeye gidip haklı olanlar var haberler de görmüstüm. Kinci bir adamsa yapar böyle şeyler. Boşanirken hakim belirli zamanlar söyleyecektir. Onun dışinda da siz her Allah in günü muhattap olmak zorunda degilsiniz . Hergün eski esimle konuscaksam ayrilmanin anlami yok. Size telefonda bagirip çagiramaz da adam gibi davranmak zorunda. Hakkinızi sonuna kadar savunun . Çok çığrindan çıkarsa avukatla konusur . Siz konusmak zorunda degilsiniz. Hakkinızda hayirlisi
Yok resim değil bahsettiğim. Mesela kızımı bir kursa yazdırdım. 'Bana nasıl sormazsın' yada 'ben izin verdim mi' deme potansiyeli var. Ona bu özgürlük alanını sunmamam lazım. Sanırım bir çoklarınızın dediği gibi zaman gösterecek neyin ne olduğunu. Bu süre içinde güçlü durmam lazım sadece. İmkan dahilinde görüşmelerini sağlarken, hayatımıza müdahale rahatlığını vermemem lazım. Bu müdahaleyle yaşamak isteseydim boşanmazdım zaten..
 
Canım olaya onun çocuğunu görmesi dışında öocuğunun babasını görmesi olarkda bakmalısın. Ben bu tip durumlarda mahkeme kararına ancak karşının tavrına göre ekleme yapılması taraftarıyım.

Yaşları bilmiyorum ama gençse çok geçmez ikinci evliliği yapar. Uğraşacak başkasını bulur.

Bazı şeyleri yaşanmadan tahmin doğru olmuyor. Sık arayıp rahatsız edermi diye düşünürken bakarsın hiç aramaz. Yaşayıp duruma göre hareket etmek gerekiyor
Umarım.. O kadar çok istiyorum ki bir evlilik yapmasını. En azından onu frenleyecek bir neden daha olur diye. Dediğiniz gibi bekleyip göreceğiz, ama piste çıkmadan gardımı almak istedim. Çünkü olaya o kadar duygusal yaklaşıyorum ki.. Sanki bütün yük, bütün sorunluluk benim omuzlarımdaymış gibi..
 
Merhaba bayanlar. Senelerdir uzaktan takip ettiğim bu forumda konu açmakta varmış. Bir kaç gün önce eşimden ayrıldım. 2 yaşında bir çocuğum var. 2 haftaya kadar şehir değiştireceğim. Babası kızımızla çok ilgilidir. Ama maalesef iki şehir arası uzunca bir mesafe farkı olacağından çok sık gelip görebileceğini düşünmüyorum en azından bir süre. Aradaki iletişimi kopartmak istemiyorum, uzaktan da olsa sık sık telefonla görüştürmek, konuşturmak istiyorum. Ama bir yandan da çok yüz göz olmamam lazım. Evliliğimizin bitmesinde ki en büyük etken onun bencilliği, asla dinlememesi, kafasından geçenlerden başka hiçbir şeye inanmaması, hatalarını asla kabul etmemesi ve pskolojik şiddetle üstümde hakimiyet kurarak beni sindirmeye çalışmasıydı. Ben tüm bunlardan kurtulmak için çaba harcıyorken yeniden hayatımıza müdahale etme hakkı vermek istemiyorum. Dengeyi nasıl sağlayabilirim? Benimle tecrübelerinizi paylaşır mısınız?
mahkemenin belirlediği günlerde yüzyüze görüşsünler, kalan zamanda bahsettiğiniz kadar iyi bir baba ise kendisi arar çocuğu ile görüşmek için... siz babasını aramayın bence bu süreçte .. birde çocuk henüz küçük olduğundan yatılı değil günübirlik görüştürün sizin taşınacağınız şehire gelirse falan... ve şunu baştan belirleyin ben bu çocuğun annesiyim, benimle kalacağı için ve velayet bende olduğu için hayatı kararları konusunda öncelik söz sahibi benim , yani sizin kurallarınız doğrultusunda çocuğa birşey alabilir, onu bir yere götürebilir vs.. ayrıca nafaka alıyorsanız da hesabınıza yatırsın asla para için arayıpta muhattap olmayın baktınız aksatıyor msj atın diyaloğa girmeyin..mesafeli olun yeter.
 
Böyle durumlarda ebeveynlerden önce çocuğun ruhsal sağlığının önemli olduğunu düşünüyorum. Buradan ziyade uzman görüşü almanız bence çocuğunuzun ruhsal sağlığı için daha iyi.

Bu tür durumlarda elden geldiği kadar çocuğun düzeninin bir anda değişmemesi gerektiğini biliyorum.

Kendi açımdan bakacak olursam. Boşansaydım, çocukları bir anda olduğu düzenden koparmazdım. Eski eşimle çizgiyi net belirler ve hayatımda bir hükmü olmadığını kesin bir şekilde belli ederdim. Bu durumda önemli olan çocuk. Ne kadar anlamıyot gibi dursa da her şeyin farkında. Zaten ebeveynlerinin boşanması ile sarsılmıştır. Okul öncesi çocuklar olay ve durumları bizim gibi anlayıp birden tepki vermiyorlar. Hem ebeveyn ayrılığı, hem düzen değişikliği çocuk için iyi olmaz diye düşünüyorum. Mecbursanız ayrı bir şehre gitmeye uzman desteği alın.
 
Back
X