boşanmak doğru bir karar mı?

nazlideniz .!.:

Eşini hala sevdiğini düşünüyorum.Bir aile terapistine gitseniz.

Genişletmek için tıkla...

numuker .!.:

Bosanmayi dusundugunuzu esiniz biliyormu

Genişletmek için tıkla...

beyaz_su .!.:

yazdıklarınızı okuyunca gerçekten çok üzüldüm. Allah size güç kuvvet ve bol sabır versin ki bu dönemi rahat atlatın. boşanın diyemem sizin kararınız, o evde siz yaşıyorsunuz ve en doğru kararı verirsiniz zaten.

ancak şöyle birşey söylemek isterim çocuğum küçük 3 yaşında boşanırsam nasıl olur ne yaşar gibi tereddütleriniz var ise ve çocuğum çok etkilenir diye böyle sağlıksız bir ortamda büyütmeye devam ederseniz daha çok etkileneceği ve çocukluk hafızasının güzel olmayacağı kesin. 3 yaşında çok etkilenmez ama biraz daha büyüsün diye beklerseniz daha çok etkilenir bunu unutmayın, o zaman hiç ayrılamazsınız işte. hakkınızda hayırlısı olsun inşallah

Genişletmek için tıkla...

orkide55 .!.:

Çok kötüyüm. Çok yorgunum, üzgünüm. Her şeyden bıkmış , tükenmiş bir haldeyim.

Eşimle Ünv. Yıllarından birlikteyiz. Çocuk dogduktan 1 yil sonradan beri şiddetli kavgalarimiz var. Aramızda sevgi vardı ama saygı tükenmeye başladı.en ufak kavgada bagirmasi, küfür etmesi bana tahammulsuzlugunu göstermez mi? ?aslı da bir iki senedir bu durum var.terfi etti.ve şu anki işi çok yoğun stresli. Ama o işyerindeki bütün sıkıntıları benden çıkarıyor resmen.

bir kaç senedir psikolojik şiddet görüyorum. Arada duzeliyoruz süper oluyoruz sonra bir kavgada sorunda tekrar aynı şeyler.asagilamalar küfürler. Bir kac kere de ufak tefek fiziksel şiddet.

İyi konuştum .huyuna suyuna gittim.bahane ettiği sorunları duzelttim.o bağirınca sustum.bir de böyle olsun bakalım dedim.ki ben öyle eşim bana laf söyleyecek de susacak biri değilimdir. Cevap yetistiririm.ama onu da bıraktım. Kavga büyümesin, kızım etkilenmesin, bu is boşanmaya gitmesin diye.....

Ama bu sabah bütün komşulara rezil olduk. Ufacık bir tartışma büyüdü. Küfürler hakaretler,dayanamadım için için aglamaya başladım artık. Bu seferde kendimi acindirmis oldum.kendi pişmanlığıni yine benden çıkardı ve duvara dayadi boğazıma yapıştı ittirdi gitti.

30 yasindayim.11 yıllık beraberlik 6 yıllık evlilik şu anda bir çöp benim için.bir günlük birsey değil. İçimde zaman zaman düşündüğüm boşanma fikrinin netlesmesi.

Yalniz kızım 3 yaşında. Çok duygusal bir çocuk. Bana da babasına da düşkün. Belki iyi es olamadık ama iyi anne babalar olduk.boyle bir ortamda kızımı büyütmek istemiyorum.cunku biz kavga ederken bir kaç defa o da laf yetiştirdi eşime, bazen bana.......

Şimdi ne yapıcam nerden başlamalıdır bilmiyorum. Ne yazıkki ailem yok gibi birsey.bana inanmayan,arkamda durmayan bir baba ve ahlaksız bir üvey annem var.ailevi konularımdan da yeterince dertliyim zaten.

Tek dayanağı çalışıyor olmam. Çok şükür ögretmenim. Kızıma yetebilir miyim?kendimize hayat kurabilir miyiz? ?kızım nasıl etkilenecek.bosanirsam neler bekliyor beni?kızım kesinlikle bahane değil. Ama onun zarar gormemesini istiyorum.evli kaldığımız sürece de zarar görecek kavgalarimizdan.en kötüsü de babasının annesine olan davranışlarını normal karşılayarak büyüyecek ve ilerde öyle bir kadın olacak.dusunemiyorum kızlar. Cesaret,akıl ,teselli,örnek ......bunlara ihtiyacım var sanırım. ....

Genişletmek için tıkla...

beyaz_su .!.:

daha kızınız çok küçük şuan boşanma kararını gerçekten verirseniz çok etkilenmez demek istemiştim.
ancak bu otam böyle devam eder, eşiniz hiç düzelmezse biraz sabredeyim çocuğum için belki düzelir diye devam ederseniz çocuğunuzun yaşı daha da büyüyecek ve o zaman söz hakkı olacak daha ağır bir durum ve hiç ayrılamayacaksınız o zaman...
canım benim gerçekten çok zor bir durum, karar vermek ayrı zor, uygulamak çok daha zor, çocuk olduğu için...hakkınızda hayırlısı olsun inşallah

Genişletmek için tıkla...

orkide55 .!.:

Çok kötüyüm. Çok yorgunum, üzgünüm. Her şeyden bıkmış , tükenmiş bir haldeyim.

Eşimle Ünv. Yıllarından birlikteyiz. Çocuk dogduktan 1 yil sonradan beri şiddetli kavgalarimiz var. Aramızda sevgi vardı ama saygı tükenmeye başladı.en ufak kavgada bagirmasi, küfür etmesi bana tahammulsuzlugunu göstermez mi? ?aslı da bir iki senedir bu durum var.terfi etti.ve şu anki işi çok yoğun stresli. Ama o işyerindeki bütün sıkıntıları benden çıkarıyor resmen.

bir kaç senedir psikolojik şiddet görüyorum. Arada duzeliyoruz süper oluyoruz sonra bir kavgada sorunda tekrar aynı şeyler.asagilamalar küfürler. Bir kac kere de ufak tefek fiziksel şiddet.

İyi konuştum .huyuna suyuna gittim.bahane ettiği sorunları duzelttim.o bağirınca sustum.bir de böyle olsun bakalım dedim.ki ben öyle eşim bana laf söyleyecek de susacak biri değilimdir. Cevap yetistiririm.ama onu da bıraktım. Kavga büyümesin, kızım etkilenmesin, bu is boşanmaya gitmesin diye.....

Ama bu sabah bütün komşulara rezil olduk. Ufacık bir tartışma büyüdü. Küfürler hakaretler,dayanamadım için için aglamaya başladım artık. Bu seferde kendimi acindirmis oldum.kendi pişmanlığıni yine benden çıkardı ve duvara dayadi boğazıma yapıştı ittirdi gitti.

30 yasindayim.11 yıllık beraberlik 6 yıllık evlilik şu anda bir çöp benim için.bir günlük birsey değil. İçimde zaman zaman düşündüğüm boşanma fikrinin netlesmesi.

Yetersin tabi neden yetemesin bende hamileyken ayrıldım çalışıyorum bakıyorum oğluma.Bizler güçlü anneleriz herşeyin üstesinden gelebiliriz.Hiç bir şeyin yokluğunu hissettirmeyiz.Çocuklarımız huzursuz sürekli kavga dövüş hakaret ortamında büyüseler dahamı iyi olucaktı tabiki hayır.Hakkınızda hayırlısı olsun kuzunuzu öpün yerime.

Yalniz kızım 3 yaşında. Çok duygusal bir çocuk. Bana da babasına da düşkün. Belki iyi es olamadık ama iyi anne babalar olduk.boyle bir ortamda kızımı büyütmek istemiyorum.cunku biz kavga ederken bir kaç defa o da laf yetiştirdi eşime, bazen bana.......

Şimdi ne yapıcam nerden başlamalıdır bilmiyorum. Ne yazıkki ailem yok gibi birsey.bana inanmayan,arkamda durmayan bir baba ve ahlaksız bir üvey annem var.ailevi konularımdan da yeterince dertliyim zaten.

Tek dayanağı çalışıyor olmam. Çok şükür ögretmenim. Kızıma yetebilir miyim?kendimize hayat kurabilir miyiz? ?kızım nasıl etkilenecek.bosanirsam neler bekliyor beni?kızım kesinlikle bahane değil. Ama onun zarar gormemesini istiyorum.evli kaldığımız sürece de zarar görecek kavgalarimizdan.en kötüsü de babasının annesine olan davranışlarını normal karşılayarak büyüyecek ve ilerde öyle bir kadın olacak.dusunemiyorum kızlar. Cesaret,akıl ,teselli,örnek ......bunlara ihtiyacım var sanırım. ....

Genişletmek için tıkla...

orkide55 .!.:

Çok kötüyüm. Çok yorgunum, üzgünüm. Her şeyden bıkmış , tükenmiş bir haldeyim.

Eşimle Ünv. Yıllarından birlikteyiz. Çocuk dogduktan 1 yil sonradan beri şiddetli kavgalarimiz var. Aramızda sevgi vardı ama saygı tükenmeye başladı.en ufak kavgada bagirmasi, küfür etmesi bana tahammulsuzlugunu göstermez mi? ?aslı da bir iki senedir bu durum var.terfi etti.ve şu anki işi çok yoğun stresli. Ama o işyerindeki bütün sıkıntıları benden çıkarıyor resmen.

bir kaç senedir psikolojik şiddet görüyorum. Arada duzeliyoruz süper oluyoruz sonra bir kavgada sorunda tekrar aynı şeyler.asagilamalar küfürler. Bir kac kere de ufak tefek fiziksel şiddet.

İyi konuştum .huyuna suyuna gittim.bahane ettiği sorunları duzelttim.o bağirınca sustum.bir de böyle olsun bakalım dedim.ki ben öyle eşim bana laf söyleyecek de susacak biri değilimdir. Cevap yetistiririm.ama onu da bıraktım. Kavga büyümesin, kızım etkilenmesin, bu is boşanmaya gitmesin diye.....

Ama bu sabah bütün komşulara rezil olduk. Ufacık bir tartışma büyüdü. Küfürler hakaretler,dayanamadım için için aglamaya başladım artık. Bu seferde kendimi acindirmis oldum.kendi pişmanlığıni yine benden çıkardı ve duvara dayadi boğazıma yapıştı ittirdi gitti.

30 yasindayim.11 yıllık beraberlik 6 yıllık evlilik şu anda bir çöp benim için.bir günlük birsey değil. İçimde zaman zaman düşündüğüm boşanma fikrinin netlesmesi.

Yalniz kızım 3 yaşında. Çok duygusal bir çocuk. Bana da babasına da düşkün. Belki iyi es olamadık ama iyi anne babalar olduk.boyle bir ortamda kızımı büyütmek istemiyorum.cunku biz kavga ederken bir kaç defa o da laf yetiştirdi eşime, bazen bana.......

Şimdi ne yapıcam nerden başlamalıdır bilmiyorum. Ne yazıkki ailem yok gibi birsey.bana inanmayan,arkamda durmayan bir baba ve ahlaksız bir üvey annem var.ailevi konularımdan da yeterince dertliyim zaten.

Tek dayanağı çalışıyor olmam. Çok şükür ögretmenim. Kızıma yetebilir miyim?kendimize hayat kurabilir miyiz? ?kızım nasıl etkilenecek.bosanirsam neler bekliyor beni?kızım kesinlikle bahane değil. Ama onun zarar gormemesini istiyorum.evli kaldığımız sürece de zarar görecek kavgalarimizdan.en kötüsü de babasının annesine olan davranışlarını normal karşılayarak büyüyecek ve ilerde öyle bir kadın olacak.dusunemiyorum kızlar. Cesaret,akıl ,teselli,örnek ......bunlara ihtiyacım var sanırım. ....

Genişletmek için tıkla...

orkide55 .!.:

Çok kötüyüm. Çok yorgunum, üzgünüm. Her şeyden bıkmış , tükenmiş bir haldeyim.

Eşimle Ünv. Yıllarından birlikteyiz. Çocuk dogduktan 1 yil sonradan beri şiddetli kavgalarimiz var. Aramızda sevgi vardı ama saygı tükenmeye başladı.en ufak kavgada bagirmasi, küfür etmesi bana tahammulsuzlugunu göstermez mi? ?aslı da bir iki senedir bu durum var.terfi etti.ve şu anki işi çok yoğun stresli. Ama o işyerindeki bütün sıkıntıları benden çıkarıyor resmen.

bir kaç senedir psikolojik şiddet görüyorum. Arada duzeliyoruz süper oluyoruz sonra bir kavgada sorunda tekrar aynı şeyler.asagilamalar küfürler. Bir kac kere de ufak tefek fiziksel şiddet.

İyi konuştum .huyuna suyuna gittim.bahane ettiği sorunları duzelttim.o bağirınca sustum.bir de böyle olsun bakalım dedim.ki ben öyle eşim bana laf söyleyecek de susacak biri değilimdir. Cevap yetistiririm.ama onu da bıraktım. Kavga büyümesin, kızım etkilenmesin, bu is boşanmaya gitmesin diye.....

Ama bu sabah bütün komşulara rezil olduk. Ufacık bir tartışma büyüdü. Küfürler hakaretler,dayanamadım için için aglamaya başladım artık. Bu seferde kendimi acindirmis oldum.kendi pişmanlığıni yine benden çıkardı ve duvara dayadi boğazıma yapıştı ittirdi gitti.

30 yasindayim.11 yıllık beraberlik 6 yıllık evlilik şu anda bir çöp benim için.bir günlük birsey değil. İçimde zaman zaman düşündüğüm boşanma fikrinin netlesmesi.

Yalniz kızım 3 yaşında. Çok duygusal bir çocuk. Bana da babasına da düşkün. Belki iyi es olamadık ama iyi anne babalar olduk.boyle bir ortamda kızımı büyütmek istemiyorum.cunku biz kavga ederken bir kaç defa o da laf yetiştirdi eşime, bazen bana.......

Şimdi ne yapıcam nerden başlamalıdır bilmiyorum. Ne yazıkki ailem yok gibi birsey.bana inanmayan,arkamda durmayan bir baba ve ahlaksız bir üvey annem var.ailevi konularımdan da yeterince dertliyim zaten.

Tek dayanağı çalışıyor olmam. Çok şükür ögretmenim. Kızıma yetebilir miyim?kendimize hayat kurabilir miyiz? ?kızım nasıl etkilenecek.bosanirsam neler bekliyor beni?kızım kesinlikle bahane değil. Ama onun zarar gormemesini istiyorum.evli kaldığımız sürece de zarar görecek kavgalarimizdan.en kötüsü de babasının annesine olan davranışlarını normal karşılayarak büyüyecek ve ilerde öyle bir kadın olacak.dusunemiyorum kızlar. Cesaret,akıl ,teselli,örnek ......bunlara ihtiyacım var sanırım. ....

Genişletmek için tıkla...

orkide55 .!.:

Esimle konuştum.ama eve gelirim köşede yatarim senden bişe de istemem yemek is gibi dedi .... cocuk etkilenmesin dedi.israr edince de kızımla tehdit etti.olabilir mi.kizimi alabilir mi boşanırsam.

Onu burda rezil etcekmisim. Bütün avukatları herkesi taniyomus .Bir kez avukata gidersem bu is bitermis. Zaten bitsin dediğimde de "çocuğu almak yok öyle. "Dedi.

Ne yapıcam ben.hala küfür ediyor bana hala kendini düşünüyor. Bu evliliği istemiyorum. Huzursuzluk istemiyorum. Kızımla hayatıma bakmak istiyorum.ama elimden alabilir mi ki gerçekten. ..Hiç bilmiyorum bu işleri

Genişletmek için tıkla...

orkide55 .!.:

Esimle konuştum.ama eve gelirim köşede yatarim senden bişe de istemem yemek is gibi dedi .... cocuk etkilenmesin dedi.israr edince de kızımla tehdit etti.olabilir mi.kizimi alabilir mi boşanırsam.

Onu burda rezil etcekmisim. Bütün avukatları herkesi taniyomus .Bir kez avukata gidersem bu is bitermis. Zaten bitsin dediğimde de "çocuğu almak yok öyle. "Dedi.

Ne yapıcam ben.hala küfür ediyor bana hala kendini düşünüyor. Bu evliliği istemiyorum. Huzursuzluk istemiyorum. Kızımla hayatıma bakmak istiyorum.ama elimden alabilir mi ki gerçekten. ..Hiç bilmiyorum bu işleri

Genişletmek için tıkla...

orkide55 .!.:

Çok kötüyüm. Çok yorgunum, üzgünüm. Her şeyden bıkmış , tükenmiş bir haldeyim.

Eşimle Ünv. Yıllarından birlikteyiz. Çocuk dogduktan 1 yil sonradan beri şiddetli kavgalarimiz var. Aramızda sevgi vardı ama saygı tükenmeye başladı.en ufak kavgada bagirmasi, küfür etmesi bana tahammulsuzlugunu göstermez mi? ?aslı da bir iki senedir bu durum var.terfi etti.ve şu anki işi çok yoğun stresli. Ama o işyerindeki bütün sıkıntıları benden çıkarıyor resmen.

bir kaç senedir psikolojik şiddet görüyorum. Arada duzeliyoruz süper oluyoruz sonra bir kavgada sorunda tekrar aynı şeyler.asagilamalar küfürler. Bir kac kere de ufak tefek fiziksel şiddet.

İyi konuştum .huyuna suyuna gittim.bahane ettiği sorunları duzelttim.o bağirınca sustum.bir de böyle olsun bakalım dedim.ki ben öyle eşim bana laf söyleyecek de susacak biri değilimdir. Cevap yetistiririm.ama onu da bıraktım. Kavga büyümesin, kızım etkilenmesin, bu is boşanmaya gitmesin diye.....

Ama bu sabah bütün komşulara rezil olduk. Ufacık bir tartışma büyüdü. Küfürler hakaretler,dayanamadım için için aglamaya başladım artık. Bu seferde kendimi acindirmis oldum.kendi pişmanlığıni yine benden çıkardı ve duvara dayadi boğazıma yapıştı ittirdi gitti.

30 yasindayim.11 yıllık beraberlik 6 yıllık evlilik şu anda bir çöp benim için.bir günlük birsey değil. İçimde zaman zaman düşündüğüm boşanma fikrinin netlesmesi.

Yalniz kızım 3 yaşında. Çok duygusal bir çocuk. Bana da babasına da düşkün. Belki iyi es olamadık ama iyi anne babalar olduk.boyle bir ortamda kızımı büyütmek istemiyorum.cunku biz kavga ederken bir kaç defa o da laf yetiştirdi eşime, bazen bana.......

Şimdi ne yapıcam nerden başlamalıdır bilmiyorum. Ne yazıkki ailem yok gibi birsey.bana inanmayan,arkamda durmayan bir baba ve ahlaksız bir üvey annem var.ailevi konularımdan da yeterince dertliyim zaten.

Tek dayanağı çalışıyor olmam. Çok şükür ögretmenim. Kızıma yetebilir miyim?kendimize hayat kurabilir miyiz? ?kızım nasıl etkilenecek.bosanirsam neler bekliyor beni?kızım kesinlikle bahane değil. Ama onun zarar gormemesini istiyorum.evli kaldığımız sürece de zarar görecek kavgalarimizdan.en kötüsü de babasının annesine olan davranışlarını normal karşılayarak büyüyecek ve ilerde öyle bir kadın olacak.dusunemiyorum kızlar. Cesaret,akıl ,teselli,örnek ......bunlara ihtiyacım var sanırım. ....

Genişletmek için tıkla...