- 21 Ocak 2015
- 720
- 268
eski konularım ortada.
konuşulanlar gün gün saat saat yaşadığımı yazdım.
önce eşimin ilgisizliği.ama buna rağmen yatakta mutfakta her yerde her şeyi tam istemesi.
sonra benim şiddetli geçimsizliğim.
ailesini istememem.
en son 15 gün konuşmayışımız.
benim gidip ailesine aileme her şeyi anlatmam.
tekrar barışıp ertesi gün şiddet görmem.gitmek istedim ama eşimin bırakmayışı.
sonra boşanma konuşması yapmam.annemleri buraya gelmemeleri için zor ikna edişim.
çünkü dersanem burda ve ben pes etmicem bu atanma konusunda.-tek çıkar yolum-
aileme boşancam deyişim.yarım ağızla da olsa tamam demeleri.
ama annem bana vuruduğu için namazımın arkasından beddua ediyorum elleri kırılsın diye dedi.bana belli etse ben tam yıkılacağım için bana ne kadar üzüldüğünü belli etmiyo.bunu anlayışım.
ertesi gün sırf kendi akıl sağlığım için tekrar normal hayata dönmek zorunda oluşum.
dün gece zorla eşimin yanına uyumam.ve kötü rüyalar görmem.
bugün yine aynı lakça tavırlarla eşim tarafında azarlanışım.
ve bunun karşısında kendini bişey sanma beni azarlayarak daha küçülüyosun, demekten başka tepki vermemem.
ve SUSUP duşa gidişim.
galiba insan bu düzenin içinde olunca ALIŞIYO.
ve görmezden geliyo artık bazı şeyleri.
demekki zamanı var diyorum çekip gitmek için.
artık gaddar ve çıkarcı bi insan oldum eşimin karşısında.
yüzüme bakmayıp ama sırf kendi zevki için benimle yatağa girdiği günlerin acısını çıkarmak için sabırsızlanıyorum.
kadınlık gururumu incittiği günlerin acısını çıkarmak için de sabırsızlanıyorum.
onunla evin içinde yaşıyorum evet ama onu içimde her dakika bitiriyorum.
ki giderken onu severek gitmiyim.
onun iğrenç kaba saba terbiyesiz halleri kalsın aklımda.
ve onunla yaşamanın mümkün olmadığını bu süreçte kalbime zorla sokcam.
beynim her şeyin farkında olsa da kalbe söz geçirmek zaman alıcak galiba.
konuşulanlar gün gün saat saat yaşadığımı yazdım.
önce eşimin ilgisizliği.ama buna rağmen yatakta mutfakta her yerde her şeyi tam istemesi.
sonra benim şiddetli geçimsizliğim.
ailesini istememem.
en son 15 gün konuşmayışımız.
benim gidip ailesine aileme her şeyi anlatmam.
tekrar barışıp ertesi gün şiddet görmem.gitmek istedim ama eşimin bırakmayışı.
sonra boşanma konuşması yapmam.annemleri buraya gelmemeleri için zor ikna edişim.
çünkü dersanem burda ve ben pes etmicem bu atanma konusunda.-tek çıkar yolum-
aileme boşancam deyişim.yarım ağızla da olsa tamam demeleri.
ama annem bana vuruduğu için namazımın arkasından beddua ediyorum elleri kırılsın diye dedi.bana belli etse ben tam yıkılacağım için bana ne kadar üzüldüğünü belli etmiyo.bunu anlayışım.
ertesi gün sırf kendi akıl sağlığım için tekrar normal hayata dönmek zorunda oluşum.
dün gece zorla eşimin yanına uyumam.ve kötü rüyalar görmem.
bugün yine aynı lakça tavırlarla eşim tarafında azarlanışım.
ve bunun karşısında kendini bişey sanma beni azarlayarak daha küçülüyosun, demekten başka tepki vermemem.
ve SUSUP duşa gidişim.
galiba insan bu düzenin içinde olunca ALIŞIYO.
ve görmezden geliyo artık bazı şeyleri.
demekki zamanı var diyorum çekip gitmek için.
artık gaddar ve çıkarcı bi insan oldum eşimin karşısında.
yüzüme bakmayıp ama sırf kendi zevki için benimle yatağa girdiği günlerin acısını çıkarmak için sabırsızlanıyorum.
kadınlık gururumu incittiği günlerin acısını çıkarmak için de sabırsızlanıyorum.
onunla evin içinde yaşıyorum evet ama onu içimde her dakika bitiriyorum.
ki giderken onu severek gitmiyim.
onun iğrenç kaba saba terbiyesiz halleri kalsın aklımda.
ve onunla yaşamanın mümkün olmadığını bu süreçte kalbime zorla sokcam.
beynim her şeyin farkında olsa da kalbe söz geçirmek zaman alıcak galiba.