Bosanmak istiyorum

Ben dört senedir evliyim. Iki tane cocugum var. Esimle severek evlendik ama esim evliligi ve baba olmayi kaldiramadi heralde. Cocuklarini seviyor ama sorumlulugu agir geliyordu. Halen eskiden oldugu gibi gezmek istiyordu ben artik cikamadigima göre kendi basina cikiyordu. Kahve aliskanligi edindi orda kumarada alisdi. Artik evdeki para yapacak esyalari satiyordu bazen. Mesela arada bir birseyler "kayboluyordu" birden. Insanlardan borc almalar sonra vs. Bugüne kadar hep bir türlü ayin sonunu getirdik ama neler yasadim gelipde bana sorun.

Bir kac kisiden esrar kullanan arkadaslari oldugunu duydum sonra onunda kullandigini. Arada kullandigindan eminim ama hep inkar etti bunuda. Her seferinde söz verdi tövbe etti agladi yeminler etti ama artik en ufak seyi kaldiramiyacak hale geldim. Iyi huylarida var mesela ev islerinde yardimci olur romantikdir hep güzel sözler eder aileme karsi saygilidir benim giyimimi felan kisitlamaz.

Ayrilmakla en dogru karari verdigimi düsünüyorum. Ailem bana destek isim ve meslegimde var. Ama cocuklarim icin cok üzülüyorum keske anne babayla büyüyebilselerdi bir evde. Birde ben yurtdisindayim burda avukatim anlasmali bosanma olsa bile bir bucuk sene sürer diyor bu da canimi cok sIkIyor onca zaman beklemek. Bir gün mutlu umutluyum bir gün yoksa kadin dedigin büyüklerimizin yaptigi gibi disini sIkIp baze seyleri kabullenmekmidir diyorum. Ama ben yapamiyorum aynada kendimi taniyamaz hale geldim artik. Bu sekilde cocuklarima iyi bir anne oalamayacagimi anladim ben ben olmakdan cikmisdim artik.

Aslinda anlatacak okadar cok sey varki ama iste insan bazen en yakin cevresine bile birsey anlatamiyor. Birde onu terkettim yalniz biraktim o ne yiyor ne iciyor iyimidir cocuklarindan ayirdim diye düsünüyor insan bazen oysa sacma biliyorum bu düsünceler.

Fikirlerinize hele tecrübelerinizi paylasirsaniz cok sevinirim.

Kumardan evini satan bi "babanın" kızıyım..
Eşinin yaptıkları kabul edilebilir şeyler değil..
Ammaaaaa...
Sen yine de bi açık kapı bırakmışsın"eşim iyidir,şöyledir,böyledir" diye..
Onun için yorum yapmıcam arkadaşım.

Yazdıklarından çok büyük kayıpların olmadığı anlaşılıyor yoksa seni tedirgin eden o acabaların olmazdı.

Boşanmak dünyanın sonu değil hele yurt dışında biraz daha medeni oluyor gibi geliyor bana. Çocuklarını görecek, onlara sahip çıkacak adam her yerde çıkar.

Peki kendisi ne diyor bu duruma ?

evdeki eşyalarını satıp kumara yatırabilecek kadar düşmüş bir adam.. Bırakın romantizmi,ev işlerini.
1,5 sene sürerse sürsün, bir ömür harcamaktan iyidir.

Hayir ben sadece beni anlayin diye iyi huylarinida yazdim ama maalesef kumar zaten herseyi mahvediyor. Yaninda yalanida umursamazligida saygisizligida geliyor ben cok iyi ögrendim kumarin ne oldugunu. Paralari altinlari evin bir köselerine gizlemeyi. Senin annen ayrildimi babandan?

Kendisi pimanim diyor yeminler ediyor. Bir ay oldu evden cikali. Yanlis anlamayim bir sans felan vermek degil niyetim kararim kesin sadece beynimdeki düsüncelere engel olamiyorum. Ayni semtte yasiyoruz karsilasacam ister istemez. Ama ben hersey bir anda hal olsun bitsin normale dönsün istiyorum yüzünü bile görmrk istemiyorum.

Çocuklar için anne babayla birlikte büyümekten çok, sağlıklı bir ortamda büyümeliler.
Bence doğru bir karar.
Bu alışkanlıktan kurtulmadığı sürece zarar hep büyüyecek.
Çocuklarınız daha kötü şeylere şahit olabilecek.
Şu anda en iyi zaman olduğunu düşünüyorum.

sertap2013 .!.:

Ben dört senedir evliyim. Iki tane cocugum var. Esimle severek evlendik ama esim evliligi ve baba olmayi kaldiramadi heralde. Cocuklarini seviyor ama sorumlulugu agir geliyordu. Halen eskiden oldugu gibi gezmek istiyordu ben artik cikamadigima göre kendi basina cikiyordu. Kahve aliskanligi edindi orda kumarada alisdi. Artik evdeki para yapacak esyalari satiyordu bazen. Mesela arada bir birseyler "kayboluyordu" birden. Insanlardan borc almalar sonra vs. Bugüne kadar hep bir türlü ayin sonunu getirdik ama neler yasadim gelipde bana sorun.

Bir kac kisiden esrar kullanan arkadaslari oldugunu duydum sonra onunda kullandigini. Arada kullandigindan eminim ama hep inkar etti bunuda. Her seferinde söz verdi tövbe etti agladi yeminler etti ama artik en ufak seyi kaldiramiyacak hale geldim. Iyi huylarida var mesela ev islerinde yardimci olur romantikdir hep güzel sözler eder aileme karsi saygilidir benim giyimimi felan kisitlamaz.

Ayrilmakla en dogru karari verdigimi düsünüyorum. Ailem bana destek isim ve meslegimde var. Ama cocuklarim icin cok üzülüyorum keske anne babayla büyüyebilselerdi bir evde. Birde ben yurtdisindayim burda avukatim anlasmali bosanma olsa bile bir bucuk sene sürer diyor bu da canimi cok sIkIyor onca zaman beklemek. Bir gün mutlu umutluyum bir gün yoksa kadin dedigin büyüklerimizin yaptigi gibi disini sIkIp baze seyleri kabullenmekmidir diyorum. Ama ben yapamiyorum aynada kendimi taniyamaz hale geldim artik. Bu sekilde cocuklarima iyi bir anne oalamayacagimi anladim ben ben olmakdan cikmisdim artik.

Aslinda anlatacak okadar cok sey varki ama iste insan bazen en yakin cevresine bile birsey anlatamiyor. Birde onu terkettim yalniz biraktim o ne yiyor ne iciyor iyimidir cocuklarindan ayirdim diye düsünüyor insan bazen oysa sacma biliyorum bu düsünceler.

Fikirlerinize hele tecrübelerinizi paylasirsaniz cok sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Ev işlerinde size yardım etmeseydi keşke romantik olmasaydı ama sorumluk sahibi bir baba ve koca olsaydı da sizi bu duruma düşürmeseydi.Ev yuva sahibi olmak için onlarca engeli aşmaya çalışan insanları düşününce sizin kocanız bulmuşta bunuyor gibi geldi bana Böyle bir babayla büyümek çocuklar açısından ne kadar sağlıklı olur o da ayrı bir konu bence...Umarım sizden boşanınca o kahvedeki arkadaşları esrar arkadaşları onu evlerine alır yanlarında yatırır,bakalım o zaman etrafında kaç arkadaşı kalacak....
Hakkınız da hayırlısı olsun

Allah yar ve yardımcın olsun.Bende dağılmış bir ailenin ferdi olarak büyüdüm çocuk için hele onun psikolojisi için zor bir durum ki kaç yaşına gelirse gelsin çocukken yaşadığı tramvaları asla atlatamıyor.Ailenin ayrılmış olması onun dününü,bugününü,yarınını herşeyini etkiliyor.Siz ne kadar hissettirmeseniz bile olmuyor.Şimdi kendimi senin yerine koyuyorum senin tarafından bakınca ayrıca zor.Olmuyorsa olmuyor boşan gitsin demek istiyorum ama çocuklar dilimi lal ediyor.Yaşadıklarını,duygularını bilemem tabi ama herşey senin elinde çocuklarını incitmeden üstesinden gelebileceğine inanıyorsan,senin için böylesi daha iyiyse ayrılmalısın.Rabbim daima sizinle olsun.

sertap2013 .!.:

Kendisi pimanim diyor yeminler ediyor. Bir ay oldu evden cikali. Yanlis anlamayim bir sans felan vermek degil niyetim kararim kesin sadece beynimdeki düsüncelere engel olamiyorum. Ayni semtte yasiyoruz karsilasacam ister istemez. Ama ben hersey bir anda hal olsun bitsin normale dönsün istiyorum yüzünü bile görmrk istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

kesinlikle çok doğru bir karar. her boşanma aşamasında güzel hatıralar kafa karıştırıyor sanırım...

çok özür dilerim ama bugun kumardan evini eşyasını satan adam yarın öbür gün satacak bir şeyi olmadığı vakit karısını peşkeş çekecek,hergün neler okuyoruz duyuyoruz

Haklisiniz. Zaten benimde kararim kesin. Ben esime güvenmek isterim. Acaba yalan söylüyormu yine diyip kendimi cok yiprattim. Savas verdim ama artik anladimki huylu huyundan vazgecmiyor. Onsuz daha huzurluyum. Korkmadan param cüzdanda duruyor kimse gelip harama harcamiyor. Sadece cok üzgünüm keske hersey bir an önce hal olsa diyorum. Gücsüz olup günlerce yatip hic birsey düsünmek istemiyorum ama buda olmuyor öyle bir lüksüm yok güclü olmak zorundayim. Keske böyle olmasaydi diyorum.

esrar dan faln bahset missin beni en çok tedirğin eden o oldu açıkcası çocuklarına kötü örnek
bugün esrar alan yarın esrar için evinin tamaını satar çoluğuna çocuğuna yazık olur

Tecrübelerini paylasacak arkadalar yokmu

sertap2013 .!.:

Ben dört senedir evliyim. Iki tane cocugum var. Esimle severek evlendik ama esim evliligi ve baba olmayi kaldiramadi heralde. Cocuklarini seviyor ama sorumlulugu agir geliyordu. Halen eskiden oldugu gibi gezmek istiyordu ben artik cikamadigima göre kendi basina cikiyordu. Kahve aliskanligi edindi orda kumarada alisdi. Artik evdeki para yapacak esyalari satiyordu bazen. Mesela arada bir birseyler "kayboluyordu" birden. Insanlardan borc almalar sonra vs. Bugüne kadar hep bir türlü ayin sonunu getirdik ama neler yasadim gelipde bana sorun.

Bir kac kisiden esrar kullanan arkadaslari oldugunu duydum sonra onunda kullandigini. Arada kullandigindan eminim ama hep inkar etti bunuda. Her seferinde söz verdi tövbe etti agladi yeminler etti ama artik en ufak seyi kaldiramiyacak hale geldim. Iyi huylarida var mesela ev islerinde yardimci olur romantikdir hep güzel sözler eder aileme karsi saygilidir benim giyimimi felan kisitlamaz.

Ayrilmakla en dogru karari verdigimi düsünüyorum. Ailem bana destek isim ve meslegimde var. Ama cocuklarim icin cok üzülüyorum keske anne babayla büyüyebilselerdi bir evde. Birde ben yurtdisindayim burda avukatim anlasmali bosanma olsa bile bir bucuk sene sürer diyor bu da canimi cok sIkIyor onca zaman beklemek. Bir gün mutlu umutluyum bir gün yoksa kadin dedigin büyüklerimizin yaptigi gibi disini sIkIp baze seyleri kabullenmekmidir diyorum. Ama ben yapamiyorum aynada kendimi taniyamaz hale geldim artik. Bu sekilde cocuklarima iyi bir anne oalamayacagimi anladim ben ben olmakdan cikmisdim artik.

Aslinda anlatacak okadar cok sey varki ama iste insan bazen en yakin cevresine bile birsey anlatamiyor. Birde onu terkettim yalniz biraktim o ne yiyor ne iciyor iyimidir cocuklarindan ayirdim diye düsünüyor insan bazen oysa sacma biliyorum bu düsünceler.

Fikirlerinize hele tecrübelerinizi paylasirsaniz cok sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba,

yazini okurken ve kendini tarif ederken, bana o kadar cok benzer bir durumdasin ki... Bende bi konu acmistim bosanmak istiyorum diye, ve bende yurt disinda kaliyorum...

Insan cok üzülüyor, en cok cocuklarina, ve verdigin emeklere... Benim esimde bircok seye sözler verdi hic tutamadi... Bide kendisinin agzi cok laf yapar benden cok konusur, ama icraat olmadiktan sonra hepsi bos. Aynen bennim esimde bana cok yardimci oluyodu, özel günleri hep düsünüp hediye alirdi, ama ailesinin ve gecmisinin cok etkisi altinda kaldi hep ve bi türlü kendi ailesine, yani kizina ve bana adapte olamadi. Belki oda bu sorumlulugu kaldiramadi cünkü kendisi hep ailesinden uzak yasamis, kazandigi parayi kendi harcamis..... oof of.

Suan bende annemin babamin yanindayim. Ne kadar aglasalarda bu erkeklere artik inanasim gelmiyor... Sen benden fazla bile evlisin ve iki cocugun var.
Bosanmak en son care, ve aslinda gelecek kaygisi olmayan bi bayan icin hicte zor degil. Kimler kimler bosanmiyor ki... Ama insanin o ümitleri, cocugunun hem anne hem babasi ile büyüme dilegi... Karsindaki insan cani de olsa bunlar insani hep yeniden düsünmeye sevkediyor...

Ben kendi adima, ayni senin durumundayim. Ve hic ümidim yok. Cünkü onun kurdugu sahneleri tekrar tekrar yasadim ve hic bi zaman tutamayacagini gördüm...

Keske herkes kendi denginin nasibi olsaydi... ama buda bir nevi imtihan iste. Ben suan kocamdan cok asiri sogudum, ayni evi bile paylasmayi istemiyorum. Biraz kafami dinleyecegim ve 1-2 ay sonra herseyi tekrar gözden gecirecegim, bana tek care bosanmak gibi görünsede, yinede acele etmemekte fayda var diye düsünüyorum. Eger bir insan gercekten degismek isterse, isteginde samimi ise, degisebilir. Sadece huy degismez... Eger huy degilse baska sebebler ise problemlerin nedeni, sen yokken nasil devam ediyor gözlemle derim. Eger ayni kalip hatta daha beterlesirse, zaten daha fazla düsünmenin de bi anlami kalmaz öyle degilmi...