Boşanmak ya da boşanmamak.

kronikmuallime .!.:

15 haftayla 32. Hafta da dahil hamileliğim en güzel zamanıydı. Bulantım bitti, uyku düzenim eskiye döndü ve eşimden tiksintim de geçti. Belki sizin biraz daha zamana ihtiyacınız vardır. Ama duygularınızı yönetmeniz gerekiyor. Fazla öfkeli ve yüksek olursanız hangi duygunun gerçek hangi duygunun hamilelikten geldiğini ayırt edemezsiniz. Cinsellik konusunda da ikinci trimester bence en iyisi eskiye dönmüştük. Belki de benim karnım çok geç çıktığı için zorlanmadık. Karnım top gibi kilo almadım ama 3.trimester aman tanrım o karnı taşıyamıyorum sanki ve sürekli kıpırdandığı için ne adam odaklandı ne benim keyfim geldi. Şu an izniniz varsa yürüyüş yapın doğada biraz zaman geçirin. Ben 34.haftaya kadar çalıştım kafam da inanılmaz dağıldı böylece. Uğraş bulun derim

Genişletmek için tıkla...

gisla .!.:

Böyle nasıl devam edecek ki

Genişletmek için tıkla...

Yorgunbirisi .!.:

Çok garip gelecek ama her şey bitti dediğiniz anda yeşillenir bir şeyler. Küçüklüğümden beri annemler hep tartışırdı mesela. Ben o yaşımdan beri dua ederim kaç sene. Ben daha yeni kendi olayların olunca saldım her şeyi yeter dedim. Bakış açım da değişti çünkü. Ve şuan çok iyiler (maşallah). Yani sıkıntılarınızı bi düşünün neyi kafanıza takıyorsunuz, ne olsun istiyorsunuz. Birde gerçekten tartışmaya değecek konular mı tatsızlıklar. Birbirinizi bir süre bunaltmayın. Aileleri de umursamayın. Çok anlam yğklemekten oluyor gerçekten. Ben şimdi diyorum ki eski kaynanamı çok takmışım kafama.

Bu bir süreç siz eşiniz değişiyorsunuz bir aile oluyorsunuz. Kimse sabit karakterde kalamaz huy yani demek istediğim. Ama kaldırılmayacak çizgileriniz ezildiği zaman tavur koyun. Çekip giderek kavga ederek değil. Sakin lafını söyleyip muhatap olmayarak( büyük şeyler olmadığı vs) özelden anlatmak isterseniz dinlerim.

Genişletmek için tıkla...

gisla .!.:

Herkese merhaba. Bu aralar en büyük sıkıntım maalesef eşimle. Aramız çok kötü ama ortada bir sebep yok. Sadece hiçbir şeyi aşamıyoruz. 6 yıllık evliyiz. İlk çocuğuma hamileyim. Ama acayip derecede soğudum. Adamdan huzursuz olmaya başladım. Sevgim birden tükenmiş gibi hissediyorum aynı şekilde onun beni sevmediğini hissediyorum.

Aramızda bir tartışma çıktı. Annesi bizim 2 tane arabamız olduğu için bir tanesine göz koydu. Onu satıp tarla almamızı istedi. Eşim yok diyince bana hakaretler etti telefonda. Ben de eşime patladım ve büyük kavga etik. 6 yıllık evlilik hayatında edilen en büyük kavga buydu. sorunu halletmeden eve gelmemesini söyledim. Annenin evine git dedim. annene sen benim karım hakkında nasıl böyle konuşuyorsun bile diyemiyorsun dedim. O da kendini savundu. Sonra ortada satılık bir tarla bile yokmuş. Sadece bizi huzursuz etmek için söylemiş. 2 gün boyunca evden gitti ve benim için kabus orada başladı. Zor bir hamilelik yaşıyorum. Kanamam ve düşük riskim vardı. Buna rağmen beni aramadı. 2. Gün sonunda aradı ve eve geleceğim dedi. Eve geldi konuştuk. Boşanmak istemiyorum dedi. Ben de sen evden gideceksin ben her şeye susacağım öyle mi dedim. Beni bu evde bulamazsın ya da sen artık giremezsin dedim. Boşansak bile evden artık gitmem düzeni bozulan sen olursun dedim.

Bu kavgaya aileler de dahil oldu. Benim annem eşime açık açık kızımı annene oyuncak edemem bu kaçıncı dedi. İsterse 5 çocuğu olsun mutsuz edemezsin kızımı dedi. O da seni evden kovamaz artık çocuk değilsiniz dedi. Babası da anneni tanımıyor musun artık bu kadın sadece mutsuz eder çevresinde kimse yok. Onun gibi mi olacaksın dedi. Bana da eşler birbirine saygı duyacak insan eşini evden kovamaz bak anne olacaksın dedi. Ailelerin dahil olması annemin eve gelip beni o halde görmesinden oldu. Babasına da babasından para alıp annesine mi veriyor diye şüphe ettiğim için dahil ettim. Bi şekilde çözdük ya da öyle sandım. Ama asla çözülmedi. Beni boşanma fikrinden vazgeçiren de annem oldu. Boşanmamam gerektiğini söyledi. Durdun durdun çocuk yaptın ve boşanma lafı açıyorsun dedi. Evliliğine sahip çıkacaksın herkes kavga ediyor dedi.

Normalde sakin kavga etmeyen yapıcı bir kocam var. Ben daha sivriyim. Ama sürekli kavga da çıkarmam. O suratımın düşmesinden anlar. Ama aynı zamanda da egosuna düşkün. Bu olay bi yerde aramızda sidik yarışına döndü. Sürekli açılıyor. Şuan annemle konuşmuyorum ama ilerde barışırım bu sonsuza kadar hayatımda yok demek değil dedi. Sonra aileler karıştı diye sorun oldu.

Ben buz gibiyim bana dokunsun benimle konuşsun istemiyorum. Aynı yatakta uyumak boğuyor. Beraber yatınca gece kalkıp farklı yere geçiyorum. Sabah uyanıp yanıma yatıyor. Saçıma vs dokunup karnımı öpüyor rahatsız oluyorum. Elini sırtıma omzuma atıyor istemiyorum. Öpüşmek bile istemiyorum. Öncesinde de sürekli temas halinde olan konuşan mutlu bir çifttik. Onu çok seviyordum artık hiçbir his kalmadı. 1.5 haftadır iş için başka şehirde. Sanki kocam hiç varolmamış gibi hissediyorum yani yokmuş gibi. Konuşuyoruz ama normal. Dün yine bana beni özlediğini söyledi. Sen özlemedin mi dedi. Özledim dedim görüntülü konuşmak istedi arama dedim. Eşim konfor alanına çok düşkün. Beni sevmediğini sadece konforunu bozmak istemediğini düşünüyorum. Örneğin sürekli aynı pantolonun modelini alır. Aynı yemeği yer. Beni de böyle gördüğünü hissediyorum. Ne o boşanmaya adım atıyor ne ben. Çünkü pişman olmaktan korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

gunces .!.:

Esim konfor alanina cok duskun oldugu icin bosanmak istemedigini dusunuyorum demissiniz ama bence siz de oylesiniz. Beni bosanma fikrinden vazgeciren annem oldu demissiniz. Yazdiklarinizdan benim anladigim anneniz bahane siz de bosanmak istemiyorsunuz. Su durumda acele atmeyin zaten hamilesiniz ve hassas bir donemdesiniz.

Genişletmek için tıkla...

gisla .!.:

Bu konuyu açtıktan sonra işsiz kaldım şuan boşanma yoluna istesem de girmem en azından bebeğim büyüyene kadar. Annemle konuşurken bitmişti kafamda evden gidecektim. Annem ikna etti evet olmaz dedi böyle ani karar veremezsin o zaman durup durup neden çocuk yaptın artık kafana göre gidemezsin her şeyi yakıp gitme otur evinde dedi ikna etti beni kayınpederimle beraber. Ve evet evlilik bir yerde rahatlık. Tek olsam neyse ama doğmamış bebeğimle boşanırsam hayat bana kolay olmayacak.

Genişletmek için tıkla...

gisla .!.:

Tabi ki ölmekten beter. Yapma etme. O adamla aynı yatağa girdin sevdin onu. Bundan sonra da 3 günlük dünyanı onsuz geçiremezsinnnn! Dünyan balına yıklır

Genişletmek için tıkla...

gisla .!.:

Bu gidişte zor gibi geliyor biliyorum bencillik karı kocayız ona bu şekilde davranmamam lazım ama benden de beklentiyi kessin hamileyim. İlk hamileliğimde hiç dikkat etmedim ne ilişkiye ne başka şeye amaaaaan dedim 11 haftalık düştü. Bunda 3 ay doktor uzak dur dedi. 3 ay yeni bitti peşimde dolanmaya başladı. Ben zaten kendimi zorluyorum gerçekten. Ki burda özelde de konuştum bir çok kişiyle benzer hisleri olan çok varmış. Umarım düzeliriz kimse yuvasını bozmak istemez. Hele böyle elle tutulur bir sebep yokken. Aldatmış olsa kötü olsa cimri olsa diyeceğim napim kader. Bir yerde bebeğimi düşünüyorum artık. En azından kreşe gidene kadar boşanmayı düşünmüyorum. O boşanalım derse anca biter

Genişletmek için tıkla...

Emire91 .!.:

Ohooooo. Yuvanı kibrit çakıp yakma

Genişletmek için tıkla...

gisla .!.:

Herkese merhaba. Bu aralar en büyük sıkıntım maalesef eşimle. Aramız çok kötü ama ortada bir sebep yok. Sadece hiçbir şeyi aşamıyoruz. 6 yıllık evliyiz. İlk çocuğuma hamileyim. Ama acayip derecede soğudum. Adamdan huzursuz olmaya başladım. Sevgim birden tükenmiş gibi hissediyorum aynı şekilde onun beni sevmediğini hissediyorum.

Aramızda bir tartışma çıktı. Annesi bizim 2 tane arabamız olduğu için bir tanesine göz koydu. Onu satıp tarla almamızı istedi. Eşim yok diyince bana hakaretler etti telefonda. Ben de eşime patladım ve büyük kavga etik. 6 yıllık evlilik hayatında edilen en büyük kavga buydu. sorunu halletmeden eve gelmemesini söyledim. Annenin evine git dedim. annene sen benim karım hakkında nasıl böyle konuşuyorsun bile diyemiyorsun dedim. O da kendini savundu. Sonra ortada satılık bir tarla bile yokmuş. Sadece bizi huzursuz etmek için söylemiş. 2 gün boyunca evden gitti ve benim için kabus orada başladı. Zor bir hamilelik yaşıyorum. Kanamam ve düşük riskim vardı. Buna rağmen beni aramadı. 2. Gün sonunda aradı ve eve geleceğim dedi. Eve geldi konuştuk. Boşanmak istemiyorum dedi. Ben de sen evden gideceksin ben her şeye susacağım öyle mi dedim. Beni bu evde bulamazsın ya da sen artık giremezsin dedim. Boşansak bile evden artık gitmem düzeni bozulan sen olursun dedim.

Bu kavgaya aileler de dahil oldu. Benim annem eşime açık açık kızımı annene oyuncak edemem bu kaçıncı dedi. İsterse 5 çocuğu olsun mutsuz edemezsin kızımı dedi. O da seni evden kovamaz artık çocuk değilsiniz dedi. Babası da anneni tanımıyor musun artık bu kadın sadece mutsuz eder çevresinde kimse yok. Onun gibi mi olacaksın dedi. Bana da eşler birbirine saygı duyacak insan eşini evden kovamaz bak anne olacaksın dedi. Ailelerin dahil olması annemin eve gelip beni o halde görmesinden oldu. Babasına da babasından para alıp annesine mi veriyor diye şüphe ettiğim için dahil ettim. Bi şekilde çözdük ya da öyle sandım. Ama asla çözülmedi. Beni boşanma fikrinden vazgeçiren de annem oldu. Boşanmamam gerektiğini söyledi. Durdun durdun çocuk yaptın ve boşanma lafı açıyorsun dedi. Evliliğine sahip çıkacaksın herkes kavga ediyor dedi.

Normalde sakin kavga etmeyen yapıcı bir kocam var. Ben daha sivriyim. Ama sürekli kavga da çıkarmam. O suratımın düşmesinden anlar. Ama aynı zamanda da egosuna düşkün. Bu olay bi yerde aramızda sidik yarışına döndü. Sürekli açılıyor. Şuan annemle konuşmuyorum ama ilerde barışırım bu sonsuza kadar hayatımda yok demek değil dedi. Sonra aileler karıştı diye sorun oldu.

Ben buz gibiyim bana dokunsun benimle konuşsun istemiyorum. Aynı yatakta uyumak boğuyor. Beraber yatınca gece kalkıp farklı yere geçiyorum. Sabah uyanıp yanıma yatıyor. Saçıma vs dokunup karnımı öpüyor rahatsız oluyorum. Elini sırtıma omzuma atıyor istemiyorum. Öpüşmek bile istemiyorum. Öncesinde de sürekli temas halinde olan konuşan mutlu bir çifttik. Onu çok seviyordum artık hiçbir his kalmadı. 1.5 haftadır iş için başka şehirde. Sanki kocam hiç varolmamış gibi hissediyorum yani yokmuş gibi. Konuşuyoruz ama normal. Dün yine bana beni özlediğini söyledi. Sen özlemedin mi dedi. Özledim dedim görüntülü konuşmak istedi arama dedim. Eşim konfor alanına çok düşkün. Beni sevmediğini sadece konforunu bozmak istemediğini düşünüyorum. Örneğin sürekli aynı pantolonun modelini alır. Aynı yemeği yer. Beni de böyle gördüğünü hissediyorum. Ne o boşanmaya adım atıyor ne ben. Çünkü pişman olmaktan korkuyoru

Genişletmek için tıkla...

fatma1284 .!.:

Bence evliliğinize yazık edersiniz bu aşılmicak bı konu değil.
Dışardan senin ailen ve eşinin ailesi müdahele etmemeli .buna her ikinizde müsade vermemelisiniz.

Genişletmek için tıkla...

gisla .!.:

Sorun yok gibi ama çok büyük sorun var. Nefes alsa batıyor. O da bunu kabul etmiyor açık açık ne zaman bitecek artık diyor. Sevgi böyle şıp diye biter miydi hiç böyle olacağını tahmin etmezdim. O da aşırı yapışkan dokunmayı seven biri. Çığlık atasım geliyor artık. Oruç tutuyor diye iftarını hazırlıyordum. Akrabalarını eve davet ettim. Ama mesela beraber sofrada oturmak istemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Aybalahanim .!.:

Sizce bunun temel sebebi ne? Bu soğuma ne zamandan beri var? Şu söyledikleriniz çok ciddi şeyler. Bir kavgaya bağlı olduğunu düşünmüyorum.

Genişletmek için tıkla...

gisla .!.:

Herkese merhaba. Bu aralar en büyük sıkıntım maalesef eşimle. Aramız çok kötü ama ortada bir sebep yok. Sadece hiçbir şeyi aşamıyoruz. 6 yıllık evliyiz. İlk çocuğuma hamileyim. Ama acayip derecede soğudum. Adamdan huzursuz olmaya başladım. Sevgim birden tükenmiş gibi hissediyorum aynı şekilde onun beni sevmediğini hissediyorum.

Aramızda bir tartışma çıktı. Annesi bizim 2 tane arabamız olduğu için bir tanesine göz koydu. Onu satıp tarla almamızı istedi. Eşim yok diyince bana hakaretler etti telefonda. Ben de eşime patladım ve büyük kavga etik. 6 yıllık evlilik hayatında edilen en büyük kavga buydu. sorunu halletmeden eve gelmemesini söyledim. Annenin evine git dedim. annene sen benim karım hakkında nasıl böyle konuşuyorsun bile diyemiyorsun dedim. O da kendini savundu. Sonra ortada satılık bir tarla bile yokmuş. Sadece bizi huzursuz etmek için söylemiş. 2 gün boyunca evden gitti ve benim için kabus orada başladı. Zor bir hamilelik yaşıyorum. Kanamam ve düşük riskim vardı. Buna rağmen beni aramadı. 2. Gün sonunda aradı ve eve geleceğim dedi. Eve geldi konuştuk. Boşanmak istemiyorum dedi. Ben de sen evden gideceksin ben her şeye susacağım öyle mi dedim. Beni bu evde bulamazsın ya da sen artık giremezsin dedim. Boşansak bile evden artık gitmem düzeni bozulan sen olursun dedim.

Bu kavgaya aileler de dahil oldu. Benim annem eşime açık açık kızımı annene oyuncak edemem bu kaçıncı dedi. İsterse 5 çocuğu olsun mutsuz edemezsin kızımı dedi. O da seni evden kovamaz artık çocuk değilsiniz dedi. Babası da anneni tanımıyor musun artık bu kadın sadece mutsuz eder çevresinde kimse yok. Onun gibi mi olacaksın dedi. Bana da eşler birbirine saygı duyacak insan eşini evden kovamaz bak anne olacaksın dedi. Ailelerin dahil olması annemin eve gelip beni o halde görmesinden oldu. Babasına da babasından para alıp annesine mi veriyor diye şüphe ettiğim için dahil ettim. Bi şekilde çözdük ya da öyle sandım. Ama asla çözülmedi. Beni boşanma fikrinden vazgeçiren de annem oldu. Boşanmamam gerektiğini söyledi. Durdun durdun çocuk yaptın ve boşanma lafı açıyorsun dedi. Evliliğine sahip çıkacaksın herkes kavga ediyor dedi.

Normalde sakin kavga etmeyen yapıcı bir kocam var. Ben daha sivriyim. Ama sürekli kavga da çıkarmam. O suratımın düşmesinden anlar. Ama aynı zamanda da egosuna düşkün. Bu olay bi yerde aramızda sidik yarışına döndü. Sürekli açılıyor. Şuan annemle konuşmuyorum ama ilerde barışırım bu sonsuza kadar hayatımda yok demek değil dedi. Sonra aileler karıştı diye sorun oldu.

Ben buz gibiyim bana dokunsun benimle konuşsun istemiyorum. Aynı yatakta uyumak boğuyor. Beraber yatınca gece kalkıp farklı yere geçiyorum. Sabah uyanıp yanıma yatıyor. Saçıma vs dokunup karnımı öpüyor rahatsız oluyorum. Elini sırtıma omzuma atıyor istemiyorum. Öpüşmek bile istemiyorum. Öncesinde de sürekli temas halinde olan konuşan mutlu bir çifttik. Onu çok seviyordum artık hiçbir his kalmadı. 1.5 haftadır iş için başka şehirde. Sanki kocam hiç varolmamış gibi hissediyorum yani yokmuş gibi. Konuşuyoruz ama normal. Dün yine bana beni özlediğini söyledi. Sen özlemedin mi dedi. Özledim dedim görüntülü konuşmak istedi arama dedim. Eşim konfor alanına çok düşkün. Beni sevmediğini sadece konforunu bozmak istemediğini düşünüyorum. Örneğin sürekli aynı pantolonun modelini alır. Aynı yemeği yer. Beni de böyle gördüğünü hissediyorum. Ne o boşanmaya adım atıyor ne ben. Çünkü pişman olmaktan korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Mavikelebenk .!.:

Tüh kendi boşanacak ya başkalarınıda boşatmaya çalışıyor. Anneci erkekten ADAM olmaaaaaz anasının kuzusu

Genişletmek için tıkla...

gisla .!.:

Bacım git allah aşkına konundan engellemişsin herkesi hırsını alamadın stalka mı başladın yalancıya yalancı demek suç olmuş kocam asla anacı değil şuan konuşmuyor haklısın dedi ben boşanmıyorum sana da boşan demedim ama yalan alışkanlık bunu unutma 1 yalan söyleyen daha çoook söyler kocan da yalancı işte. İster boşa ister boşanma. Ayrıca aileler insanın aşamadığı bir şeydir kolay kolay unutup gidemezsin. Yalancıdan adam olur mu?

Genişletmek için tıkla...

Mavikelebenk .!.:

Allaha bin şükür böyle anacı değil anasının ağzının içine bakmıyor

Genişletmek için tıkla...

gisla .!.:

Tamam benimki de bakmıyo ama yalan da söylemiyo. Annesi onun silip atamayacağı biri buna rağmen gelip bana haklısın diyor özür diledi çabaladı ve anasının ağzının içine bakıp ne yapmış arabayı satıp vermiş mi ne garipsin yahu

Genişletmek için tıkla...

Mavikelebenk .!.:

Adamdan niye böyle soğudun tamam yalan söylemiyor güzel ama. Durduk yere böyle soğuman normal mi bi sorgula bakalım eşini. Ayrıca ben olaya annemi dahil etmedim ikimiz hallettik kimseyi arayıp anne bak bunlar oldu demedim. Oda keza öyle . Yorum yazarken çok acımasız yorumlar yazmayın resmen aldatılmışa getireceksin konuyu

Genişletmek için tıkla...