Bazılarınız belki bu da sıkıntı mı diyecek ama yine de çevremden kimseye anlatamadığım için yazmak istiyorum. Hayatımda mutsuz olduğum kendimi kendimi kötü hissettiğim tek şey kocam. 6 yıldır evliyiz 2 de çocuğumuz var 10 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Çocuklarımız biri 3 biri 1 buçuk yaşında. Çalışmıyorum. Bütün gün çocuklarımla ilgileniyorum eşim işten geldiğinde ne isterse yapıp onu da hoş tutmaya çalışıyorum ailemle sık sık görüşüp bir şeye ihtiyaçları olursa yardım etmeye çalışıyorum yemek temizlik inanın her şeyi yapıyorum yorulsam da kendimle de ilgilenmeye en azından biraz olsun bakımlı ve güzel görünmeye çalışıyorum. Ama eşim bütün bunların farkında değil gibi emek verdiğim şeyleri önemsemiyor çalışmadığım için yorulmadığımı düşünüyor, bir sıkıntım derdim olduğunda yattığı yerden dinler oturup gözümün içine bakıp dinlemeye tenezzül etmez, zaten cümlemin ortasında da uyuyakalır. Sakince güzellikle anlattığım bak böylesin ben buna kırılıyorum diyerek bahsettiğim şeylere bütün gün çalışmışım evde dırdır mı dinlicem der benim dertleşmem ona dırdır gelir. Sohbet etmek isterim elinde telefon göz ucuyla bakar ama bilirim dinlemez. Çocuklarla da ilgili aslında yani akşamları yarım saat 1 saat vakit geçirir onlarla oynar. Çevrem hep eşimin iyi olduğunu söyler. Ama bağırıp çağırmamak küfür etmemek dövmemek yeterli midir sizce ben 28 yaşındayım sizce bunlarla mı yetinmeliyim yani ilgi görmek bir güzel söz duymak gözümün içine bakarak dinlemesini anlamasını istemek suç mu ? Başbaşa güzel vakit geçirmeyi yatakta oluyor sanıyor o kadar uzun zaman oldu ki bana aşık olduğunu hissetmeyeli. Seviyor belki evet ama hissettiğim bir şey yok. Eskiden o kadar saygı duyduğum adam bana artık boş gelmeye başladı ciddiye almamaya başladım aman anlatsam anlıcak mı sanki dinlemez ki uyuyakalır boşuna yorma çeneni diye düşünmeye başladım artık. Afedersiniz orama burama ellemeyi bişey sanar eğlenceli bişey sanar halbuki ben sarılsın öpsün bi yüzümü okşasın isterim. Artık o kadar yoruldum ki bu durumdan hayatta herşeyle başedicek çok şükür gücüm var ama kocamı kocam gibi hissetmemek çok ağır geliyor. Boşanıp babamın evine gitsem kızım bu adam sana naptı işinde gücünde dicekler kimse anlamıyor ki. Bazen düşünüyorum ben mi abartıyorum gün içinde yorulup daralıp ondan mı çıkarıyorum diye ama yok bu gece yine anladım ki sorun onda. Beni kaybetmekten korkmuyor benimde suçum hiç ağırlığımı koyamadım bugün seni sevmiyorum dedim sana çok kırgınım dedim yarın öptüm sarıldım mal gibi hiç bişey yokmuş gibi davrandım. Hiç küs durmadım trip atmadım hep konuşmaya düzeltmeye çalıştım susmadım bile. Hiç merak ettirmedim o da hiç üstüme düşmedi akşam küs uyuruz bütün gece ağlarım o uyur sabah gönlümü alsın diye beklerim bi bakarım unutmuş bile. Ben ne yapmalıyım gayette ciddi konuşuyorum yine ciddiye almıyor beni dalga geçer gibi konuşuyor lütfen bana bi akıl verin bi taktik verin bişey söyleyin kendimi çok yorgun değersiz hissediyorum