boşanmalı mıyım yoksa psikoloğamı gitmeliyim?

menser

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Mayıs 2014
104
39
98
Düzce
16 aylık bir bebeğim var.çocuk olduktan bir süre sonra ona tahammülüm kalmadı.takıntılı ve kaygılı biri para konusunda özelliklede.ama benim tek problemim sahiplenmesini istiyorum beni bebeği evimizi.sorumluluklarımızı bölüşelim hayatımızı kolaylaştıralım istiyorum.o ise ben söylemeden hiç bişeye dokunmadı.bebeğim çok ilgi isteyen uyumayan bir bebekti ve onunla ilgilenirken diğer şeylere yetişemiyordum oda elini sürmüyodu.yani peşinden koşmam lazım bişey yapmasını istediğimde.çocuk konusunda yardım ediyodu tamam evdede ufak tefek bişeyler yapıyo ama sanki bana iyilik yapıyomuş gibi davranıyo buda beni sinirlendiriyo.
Bugün çocuğu aldı parka çıkardı bende temizlik yaptım biraz.3 saat sonra geldiler bebeği uyuttum buda alışverişe gitti.geldiğinde mutfağa girdi meyve yiyecek kahvaltı bulaşıklarına homurdanıyo insan alır şunları falan diyo.neyse ben yemek yaptım oturduk yedik çocukla ben ilgileniyorum tabi hep bu bilgisayarın başında oturuyo.banyoda çamaşırları çıkarıp başka çamaşır attım bunları kim koydu ya kapıyı açamıyorum diye yine homurdanıyo. dedim sürekli şikayet edeceğine bişeyler yap sende hep böyle memnuniyetsizsin.çıkınca öyle değilim sordum sadece diye kıvırdı geri koysaydın bari makinaya dedim koymadım çünkü bana taakküm kurmaya çalışıyosun dedi.ya dedim sen beni düşman olarak mı görüyosun eline yapışır sırf bana faydan olur diye korkuyosun.sen nasıl bi insansın böyle şeylerimi düşünüyorsun dedim.yapmıyorum yapmicamda dedi.bende gerizekali,ş.......siz,b.k kafalı,beş para etmez falan ağzıma geleni saydım.oturup ince ince böyle şeyleri hesaplıyosunno geri kafalı annen gibi dedim.boşanalım böyle gitmez dedi karşılıklı sinir boşalttık.ama ben onu ittim üstüne üstüne yürüdüm başka bir erkek olsa eminim dayanamazdı şiddetli tepki verebilirdi.bide ben ne söylersem söyleyim o hakaret etmiyo.ama işte bi değerde vermiyo insan yerinede koymuyo karısı gibi görmüyo hep böyle ince hesaplar peşinde hiç aile olarak görüp sahiplenmiyo.en son ikimizde hastayız psikoloğada psikiyatriyede gidelim dedi sonra senin sinir problemin çocuktan sonra hastalandın falan dedi bende biraz tartıştıktan sonra tamam dedim.şimdi bu kavga oldu boşan o zaman çok konuşma icrat göster dedi ve kavgayı kestik.bazen bakıyorum bi çoğuna göre iyi ama bana eş değil yinede hep rakip gibi davranıyo.bu böyle kaçıncı kavga bu kadar saygıyı kaybettikten sonra düzelirmi bilmiyorum
 
Boşanmak en kolayı aç dava bitsin gitsin ama bu kadar kolaya kaçmayin bir psikologa gidin ikiniz beraber gidin tabi tek taraflı olmaz bu işler ve arada çocuk var boşanacaksanız birde onu düşünün derim ben.
 
Eşinizin zihniyetinde yetiştirilişinde problem var hanfend. Zaten sizde farkındasınız yapmak zorunda olduğu şeyleri lutuf gini görüyor. Bence konuşun bunlar sadece benim görevim değil olay bana yardımcı olman değil bunları yapmaya mecbur olman gibi. Belki konışmussunuzdur nilemiyorum
 
Soyledikleriniz yenilir yutulur seyler degil ki kocaniz da o kadar vurdumduymaz elini hic birseye surmeyen, cocuguyla ilgilenmeyen bir insan degilmis. Yine iyi adam o sozlerinize herhangi bir sekilde karsilik vermemis. Bence cocukla gelen yogunluk sizde iyice strese yol acmis.
Kocanizdan ozur dileyip beraber terapiste gitmek konusunda anlasmalisiniz bence.
 
Adamı hayato sizin için zorlaştırıyosa manen yük oluyosa kolaya kaçıp noşanabilirsiniz zaten bi çocul yetiştiemek durumundasınız şu anda ikinciye gerek yok. Her konuda kolaya kaçan milletim bu konuda kolaya kaçmayı ki esas kolaya kaçılması gereken konular bunlar yadırgıyor anlamış değilim
 
16 aylık bir bebeğim var.çocuk olduktan bir süre sonra ona tahammülüm kalmadı.takıntılı ve kaygılı biri para konusunda özelliklede.ama benim tek problemim sahiplenmesini istiyorum beni bebeği evimizi.sorumluluklarımızı bölüşelim hayatımızı kolaylaştıralım istiyorum.o ise ben söylemeden hiç bişeye dokunmadı.bebeğim çok ilgi isteyen uyumayan bir bebekti ve onunla ilgilenirken diğer şeylere yetişemiyordum oda elini sürmüyodu.yani peşinden koşmam lazım bişey yapmasını istediğimde.çocuk konusunda yardım ediyodu tamam evdede ufak tefek bişeyler yapıyo ama sanki bana iyilik yapıyomuş gibi davranıyo buda beni sinirlendiriyo.
Bugün çocuğu aldı parka çıkardı bende temizlik yaptım biraz.3 saat sonra geldiler bebeği uyuttum buda alışverişe gitti.geldiğinde mutfağa girdi meyve yiyecek kahvaltı bulaşıklarına homurdanıyo insan alır şunları falan diyo.neyse ben yemek yaptım oturduk yedik çocukla ben ilgileniyorum tabi hep bu bilgisayarın başında oturuyo.banyoda çamaşırları çıkarıp başka çamaşır attım bunları kim koydu ya kapıyı açamıyorum diye yine homurdanıyo. dedim sürekli şikayet edeceğine bişeyler yap sende hep böyle memnuniyetsizsin.çıkınca öyle değilim sordum sadece diye kıvırdı geri koysaydın bari makinaya dedim koymadım çünkü bana taakküm kurmaya çalışıyosun dedi.ya dedim sen beni düşman olarak mı görüyosun eline yapışır sırf bana faydan olur diye korkuyosun.sen nasıl bi insansın böyle şeylerimi düşünüyorsun dedim.yapmıyorum yapmicamda dedi.bende gerizekali,ş.......siz,b.k kafalı,beş para etmez falan ağzıma geleni saydım.oturup ince ince böyle şeyleri hesaplıyosunno geri kafalı annen gibi dedim.boşanalım böyle gitmez dedi karşılıklı sinir boşalttık.ama ben onu ittim üstüne üstüne yürüdüm başka bir erkek olsa eminim dayanamazdı şiddetli tepki verebilirdi.bide ben ne söylersem söyleyim o hakaret etmiyo.ama işte bi değerde vermiyo insan yerinede koymuyo karısı gibi görmüyo hep böyle ince hesaplar peşinde hiç aile olarak görüp sahiplenmiyo.en son ikimizde hastayız psikoloğada psikiyatriyede gidelim dedi sonra senin sinir problemin çocuktan sonra hastalandın falan dedi bende biraz tartıştıktan sonra tamam dedim.şimdi bu kavga oldu boşan o zaman çok konuşma icrat göster dedi ve kavgayı kestik.bazen bakıyorum bi çoğuna göre iyi ama bana eş değil yinede hep rakip gibi davranıyo.bu böyle kaçıncı kavga bu kadar saygıyı kaybettikten sonra düzelirmi bilmiyorum
canım sende cok fazla tepki vermıssın. Kendın dıyordun bak bana hıc hakaret etmedı vurmadı dıye. Buyuk ıhtımalle baba olmanın stresı o senı nasıl anlamıyorsa sende onu anlamıyorsun. Cıft terapıste gıdın acilen ;)
 
esinize cok agir laflar etmissiniz gercekten ayib ozur dilemeniz gerekiyor.adam tum evin isini yapsa yine size yaranamaz.cunku esinize tahammulunuz yok.kadinlarin cogu cocuguna bakiyor ve ev islerine yetismeye calisiyor ama esine sizinki gibi agir laflar etmiyor.once siz kendinize ceki duzen verin.agzinizin ayari yok lutfen cocugunuza kotu ornek olmayin.
 
Cnm ben bunlari esime yapsam ve bu hakaretleri saysam buyuk bi kavga cikardi ve eminim saygisi azalir bana benim esimde evde hic yardimi dokunmaz zaten yogun calisiyobirde is mi bekliyim ondan bence ceki duzen vermelisiniz kendinize heleki annesine laf edildimi erkekler cigrindan cikar sabirli esiniz gercekten :stop:
 
Psikolojik destek bencede almalısınız. Erkeğin kadına şiddet göstermesi, üzerine yürümesi, küfretmesi, kaba davranması ne kadar çirkin ve yanlissa aynı se kadın içinde geçerli.
Bende Yardımlaşmadan yanayım. Ama adam 3 saat çocuk bakmış, evin alışverişini yapmış zaten aynı gün. Başka zamanlar nasıl bilmiyorum ama en azından bugun işin ucundan tutmuş gibi görünüyor. Daha fazla ise beklentiniz kendinize bir yardımcı tutun. Başınız ağrımasın.
 
Bence bu sorun icin bi psikolaga basvurmalisiniz baktiniz oylede olmuo bosanmaktan baska care yok
 
yardimci bulun bir tane . haftada 1gun işleri yapsın. bebek.kucuk olunca gercekten zor oluyor.

bisanilacak bir mesele degil bence .

siz de insansiniz kocaniz da insan bazen stresten dogru dusunemiyor.

kesinlikle bir yardimci bulun.
 
16 aylık bir bebeğim var.çocuk olduktan bir süre sonra ona tahammülüm kalmadı.takıntılı ve kaygılı biri para konusunda özelliklede.ama benim tek problemim sahiplenmesini istiyorum beni bebeği evimizi.sorumluluklarımızı bölüşelim hayatımızı kolaylaştıralım istiyorum.o ise ben söylemeden hiç bişeye dokunmadı.bebeğim çok ilgi isteyen uyumayan bir bebekti ve onunla ilgilenirken diğer şeylere yetişemiyordum oda elini sürmüyodu.yani peşinden koşmam lazım bişey yapmasını istediğimde.çocuk konusunda yardım ediyodu tamam evdede ufak tefek bişeyler yapıyo ama sanki bana iyilik yapıyomuş gibi davranıyo buda beni sinirlendiriyo.
Bugün çocuğu aldı parka çıkardı bende temizlik yaptım biraz.3 saat sonra geldiler bebeği uyuttum buda alışverişe gitti.geldiğinde mutfağa girdi meyve yiyecek kahvaltı bulaşıklarına homurdanıyo insan alır şunları falan diyo.neyse ben yemek yaptım oturduk yedik çocukla ben ilgileniyorum tabi hep bu bilgisayarın başında oturuyo.banyoda çamaşırları çıkarıp başka çamaşır attım bunları kim koydu ya kapıyı açamıyorum diye yine homurdanıyo. dedim sürekli şikayet edeceğine bişeyler yap sende hep böyle memnuniyetsizsin.çıkınca öyle değilim sordum sadece diye kıvırdı geri koysaydın bari makinaya dedim koymadım çünkü bana taakküm kurmaya çalışıyosun dedi.ya dedim sen beni düşman olarak mı görüyosun eline yapışır sırf bana faydan olur diye korkuyosun.sen nasıl bi insansın böyle şeylerimi düşünüyorsun dedim.yapmıyorum yapmicamda dedi.bende gerizekali,ş.......siz,b.k kafalı,beş para etmez falan ağzıma geleni saydım.oturup ince ince böyle şeyleri hesaplıyosunno geri kafalı annen gibi dedim.boşanalım böyle gitmez dedi karşılıklı sinir boşalttık.ama ben onu ittim üstüne üstüne yürüdüm başka bir erkek olsa eminim dayanamazdı şiddetli tepki verebilirdi.bide ben ne söylersem söyleyim o hakaret etmiyo.ama işte bi değerde vermiyo insan yerinede koymuyo karısı gibi görmüyo hep böyle ince hesaplar peşinde hiç aile olarak görüp sahiplenmiyo.en son ikimizde hastayız psikoloğada psikiyatriyede gidelim dedi sonra senin sinir problemin çocuktan sonra hastalandın falan dedi bende biraz tartıştıktan sonra tamam dedim.şimdi bu kavga oldu boşan o zaman çok konuşma icrat göster dedi ve kavgayı kestik.bazen bakıyorum bi çoğuna göre iyi ama bana eş değil yinede hep rakip gibi davranıyo.bu böyle kaçıncı kavga bu kadar saygıyı kaybettikten sonra düzelirmi bilmiyorum
Yuva kolay kurulmuyor o yüzden boşan boşanma diyemem. Fakat siz ev işleri, Bebek derken biraz bunalmışsınız gibi geldi bana. Biraz annenize falan gidip kafa dinleseniz ?
 
ya bir de kucuk.bebeginiz var yeni dogum olmus sayilir bir kan değerlerinize baktirsaniz . kansizlik.vs mi var saha once tahammulsuz var miydi sanki yeni yeni tahammülsuzluk olmus sizde.
 
Boşanmayacaksanız, boşanma lafını bu kadar dilinize almamanızı tavsiye ederim, ilişkinizin selameti açısından.

Yıpranmışlığınız sizi hırçınlaştırmış, bazen öyle ipinden boşalmış tartışmalar yaşanır ki saldırgan sözler de edilebilir, itişilir de... İnsanız ve elbette eşiniz öylesi bir durumda şiddetli tepki vermeyip kendini tutabilmeli. Yeri geldiğinde bunu siz de yapabilmelisiniz. Kim daha öfkeliyse, diğeri onu tolere edebilmeli. Hakaret etmeseniz iyiymiş ama bir anlık öfke, ne yapalım olmuş olan. Bir daha tekrarlamamaya çalışın ve eşinize "Sevdiğim adama ne zaman hakaret eder hale geldim diye soruyorum kendime ve kalbim sızlıyor" gibi cümlelerle yaklaşarak, yanlışınızı düzeltin.

Sorununuzu fevri olarak halletmeye çalışmışsınız ancak sinirinize sinir katarak çözümden uzaklaşmışsınız.
Bir süre duymazdan -görmezden gelerek kendinizi dinleyin. Sessizliğiniz belki eşinizin dikkatini çekebilir, belki sessizliğiniz karşısında, kendisinin homurtularını işitebilir...
Sakinliğinizi sağladıktan sonra da birlikte evlilik terapistine gidin, uzman eşliğinde birbirinizle doğru iletişimi keşfedin.
Rakip olmak yerine takım olmayı öğrenir umarım eşiniz de.
 
Biz de erkek çocukları maalesef yetişirken hiç bir işe ellerini sürmedikleri için ev işleri onlara zulüm geliyor. Herkes oğlunu ev işlerine biraz dahil etsin deyince. Şu cevapla bile karşılaşıyoruz: Nİye sonra gelin rahat mı etsin. Erkek evde olunca gayesiz amaçsız bir şeye dönüşüyor çünkü küçükken evde oyun oynuyordu, belki ders çalışıyordu. Eeee büyüyünce de aynını yapmaya çalışıyor oyun veya arazi oluyor. Eşinize ağır konuşmuşsunuz. Ona şu soruyu sorun. Evde yapmak istediğin üç iş nedir? Onlar senin sorumluluğunda olsun. Diğerlerini ben yaparım deyin. Mesela bulaşık makinesi boşaltmak, çamaşırı asıp toplamak, sofrayı kaldırmak.
 
Terapiye gidin hem de ikiniz de..
Sanırım doğum sonrası toparlanamadınız.
Eşinize çok yüklenmiş, haksızlık etmişsiniz gibi geldi bana.

Boşanma lafı öyle hemen ağıza alınmamalı, biraz daha dikkatli olmanızı öneririm.
Ayrıca eşinize saydığınız küfürler hiç olmamış, yakışmamış, yardım alın, çözülemeyecek gibi değil durum
 
Sizin sinirli olmanız bu dönemde normal, bebek bakıyorsunuz.

Eşiniz gerçekten odun kusura bakmayın. Hiçbirşey yapmıyorsa bile bari anlayışlı olsun. Bebek bakarken nerde öyle herşey dört dörtlük? Hem çocuklarına bak hem ev işi ohooo o...
 
KocAna giydirmeyi planlıyordum ta ki sen ona küfredip üstüne yürüyene kadar. Bir ilişkide yapılabilecek bütün hataları yapmışsınız. Bu yaptıklarınızı bir erkek yapsaydı ağzımıza geleni sayardık. Gerçekten iğrenç davranışlar sergilemişsiniz eşiniz yine sabırlıymış. Sizi fazla ciddiye alıp yorum yapabileceğimi sanmıyorum. En doğrusu bir psikiyatra gitmeniz. Allah eşinize bin kere sabır versin
 
3 saat çocuğu parka çıkarmış dönünce alışverişe gitmiş ve bugün pazar. .eminim hafta içi çalışıyor..tamam bunları yapması zaten gerekir ama siz sanki hiçbirşey yapmiyormus gibi hem söylenip hemde ağıza alınmayacak hakaretler küfürler etmişsiniz. Bir hanımefendiye böyle konuşmak yakışırmı?siz kalitenizden ödün verirseniz oda boşananalım der tabiki..
 
Back
X