Slm iyi geceler.bu saate kadar uyumadim birçok gece olduğu gibi.4 yıllık evliyim 8 aylık bir bebeğim var.eşim. hiçbir zaman cokiyi bir eş olmadı.sanrm hep bnm ittirmelerim ile devam etti bu evlilik.bunu şuan çok net anlıyorum
Nasıl anlatsam hangi birini desem bilemiyorum.şuan sadece kalbim çok agriyo ve öyle pismanimki evlendigim için.artık çocuk yaptığım için ölesiye pişman olurken ve hep hayal kurarken (çocuk yokken bosanmisim gibi hayaller ) buluyorum kendimi.. Öyle bi dereceye geldim ki Allah affetsin eşim in ölmesini istiyorum.çok hastalıklı düşünceler beynimi rahatsız etmeye başladı kendimden korkuyorum.mesela diyorumeeşim gelirken trafik kazası geçirse ölse keske..aman Allah ım işte bunları dusunuyrm.ne güzel olur temiz yoldan kurtulurum vs..ağlayarak yazıyorum bunları
Çok denedim çok fedakarlık yaptım olmadı.bi ara iyi oluyordu ki aslında o zamn da ben alttan aliyomusum onu anlıyorum şimdi.
Benle oturup konuşmaz,mesela biraz yorgun olsam suratimdusuk olsa gelip bağırır sen kime trip yapyrsn diye.hiçbirşeye alınma hakkim bile yok.beni begnmez aşağılar .bi kavga etsek dusman ilan eder öyle derin yaralar acan sözler sarfederki ..
Artık kalbim patlamak üzere sanki.cokkotuyum
Ayrı yatiyo artık.bebek gece uyaniyomus rahatsız oluyomus.hiçbir paylasimimiz yok ve encok kaldıramadığım nokta düşüncemi özgürce ifade edemiyorm.boğuluyorum nefes alamiyorm
Kamuda isim var şuan ucretsz izindeyim. Aylık 3500 gelirim var. Boşanıp ayrı ev kurup yeni bi hayata baslamalimiyim..sonumuzu goremiuorm kesinlikle
Ama toplum baskısı korkutuyor beni.küçük biryerdeyim ailem de tutucu sayılır.ne yapmalıyım...