Merhaba.burda bir çok konu okudum.ben de kendi hikayemi anlatayım,belki içimdeki sıkıntı biraz olsa hafifler diye düşündüm
4yıl peşimden koşan,en sonu beni ikna eden birisi ile evlendim.hemen hamile kaldım,istemeden.ilk 10cu günümüzden kavga etmeye başladık.sürekli küs barış,ayrı yaşadık.en sonunda boşandık.8ay oldu boşanalı.duygu durumum sürekli deyişiyor,bir hafta çok mutluyken bir hafta depresyonun dibindeyim.sürekli gelecek endişesi beni boğuyor.birisi çocuğum olduğunu duyar duymaz eşin nerde diye soru soruyor.ayrıldım diyince de niye çocuk için mücadile etmedim,ah yazık falan diyor.insanların boşanmaya verdiyi tepkilerden çok sıkıldım.antidepresan da kullandım,faydası olmuyor.boşanmış kadınlar bu durumla nasıl baş ediyorsunuz? Ben aslında kimseye ihtiyaç duyacak biri deyilim,hayatımda erkek olmadan da mutlu ola bilirim,bu insanların sanki ölmüşüm gibi davranmalarından nasıl kurtulucam?
4yıl peşimden koşan,en sonu beni ikna eden birisi ile evlendim.hemen hamile kaldım,istemeden.ilk 10cu günümüzden kavga etmeye başladık.sürekli küs barış,ayrı yaşadık.en sonunda boşandık.8ay oldu boşanalı.duygu durumum sürekli deyişiyor,bir hafta çok mutluyken bir hafta depresyonun dibindeyim.sürekli gelecek endişesi beni boğuyor.birisi çocuğum olduğunu duyar duymaz eşin nerde diye soru soruyor.ayrıldım diyince de niye çocuk için mücadile etmedim,ah yazık falan diyor.insanların boşanmaya verdiyi tepkilerden çok sıkıldım.antidepresan da kullandım,faydası olmuyor.boşanmış kadınlar bu durumla nasıl baş ediyorsunuz? Ben aslında kimseye ihtiyaç duyacak biri deyilim,hayatımda erkek olmadan da mutlu ola bilirim,bu insanların sanki ölmüşüm gibi davranmalarından nasıl kurtulucam?