Bosanmaya cesaret edememek

A

aycicekleri

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
19 Haziran 2024
57
136
8
36
Selam herkese
2 yillik evliyim. Evlendigimizden bu zamana anlasamadigimiz konularimiz var. Cok uzatmak istemiyorum. Şöyle özetleyebilirim: esim de ben de tek cocuguz. Esimin babasi da yok, annesi yalniz yasiyor. Esim onun her seyi, esimde de bunun sorumlulugu var. Ayrica Evlendigimizden beri kv her konuya dahil oluyor ve esimi ciddi ciddi dolduruyor. Asil hatali olan kisi esim tabi. Akli basinda olup annesinin gazina gelmemesi gerekiyor, ama aklini basina alamadi bir türlü.
Evlendigimizde ben sorun cikariyordum tarafsiz insanlara göre. Sonra terapi aldik benim zorumla. Ben düzeldim ama esim ayni kaldi hatta daha kötüye gitti. Ben iyi oldukca o zalimlesti. Vicdansiz,merhametsiz birine dönüstü. Evdeki islerin yuzde 80i bende. Yoruluyorum ev islerinin sorumlulugundan, haftada bir gelecek yardimci kimseyi de bulamadim. Esimden yardim istesem ofluyor,pufluyor gerginlesiyor. Ufacik bir sey yapsa geriliyor.

Depresyonda zaten ama ilaclarini düzgün kullanmiyor, benim onu hasta ettigimi söylüyor. Onunla ugrasmaktan, idare etmekten, gerginliklerinden, annesinden. Annesinin memnun olmamasindan biktim usandim. Karsimda olgun bir adam degil de 15 yasinda ergen var gibi hissediyorum. Küsmeleri bitmiyor, her mutlu günün sonu annesiyle ilgili tatsiz bir animizi gündeme getirip sen bunu yaptin diyor. Halbuki annesi bana cok fenasini yapmistir ama ben gündeme getirmem, evliligimiz icin sineye cekmisimdir.
Neyse ben bu anneci, daima benim zorlamamla yardimci olacak, en kötüsü de kriz yönetimi sifir olan esimden sogumus gibi hissediyorum. Ayrilmayi düsünüyorum ama aklimda sorular var. E tabi yasanmisliklar da var.
Bosandiktan sonra pisman olur muyum, yalnizliga tekrar alisir miyim? Gibi sorular aklimi kurcaliyor. Cesaret edemiyorum ayrilmaya. Bugun karar versem yarin fikrim degisiyor. Bosananlar nasil karar veriyorsunuz ayrilmaya? Sonrasinda nasil güclü kaldiniz? Uzülmek istemiyorum ama üzülmeden de o sürec atlatilmiyor degil mi?
 
kufyesili .!.:
Boşanmadım ama şöyle düşünüyorum artık ne olursa olsun olmayacağına inandığın o son noktada ayrılıyorsun sanırım
Genişletmek için tıkla...
Son noktaya bir türlü gelemiyorum galiba. Her defasinda bu son diyorum ama o son olmuyor
 
Kendinizin aslında bir tanecik ve ne kadar kıymetli olduğuyla başlayın mesela. Hak ettiğiniz hayat bu mu ? Yaş kaç bilmiyorum ama daha genç olduğunuzu varsayarak, kalan ömrünüzü böyle mutsuz geçirmek zorunda mısınız ? Daha güzel daha verimli bir hayat yaşama imkanı varken mesela.. İnsan istedikten sonra herşey olur.. Neyi hak edip etmediğinizi kafanızda ölçüp tartın bir. Hayırlısı olsun hakkınızda..
 
Çok benzer (ama daha berbat) bir sürecin sonucunda anneci eski eşimden boşandım. İnan bana o kadın ve o kadına dair sana yüklenen sorumluluklar/suçlamalardan kurtulduğun an her şeye değiyor. Topla cesaretini. Ömür boyu bu eziyetle yaşanmaz. Anacı adam anasına gidecek. Sen de normal bir insanla normal bir evlilik yaşayacaksın. Ben öyle yaptım. Pişman değilim.
 
Louder .!.:
Çok benzer (ama daha berbat) bir sürecin sonucunda anneci eski eşimden boşandım. İnan bana o kadın ve o kadına dair sana yüklenen sorumluluklar/suçlamalardan kurtulduğun an her şeye değiyor. Topla cesaretini. Ömür boyu bu eziyetle yaşanmaz. Anacı adam anasına gidecek. Sen de normal bir insanla normal bir evlilik yaşayacaksın. Ben öyle yaptım. Pişman değilim.
Genişletmek için tıkla...
Ne mutlu size. Ben kendimde sürekli eksik ariyorum, hatali olan benim gibi hissediyorum. Benim de cok büyuk yanlislarim oldu ama o yanlisi yapana kadar cok zorlandim, sinirlarim zorlandi. Bunu bilmeme ragmen kendimi suclamadan duramiyorum. Sizde de böyle oldu mu?
 
benbirkek .!.:
Kendinizin aslında bir tanecik ve ne kadar kıymetli olduğuyla başlayın mesela. Hak ettiğiniz hayat bu mu ? Yaş kaç bilmiyorum ama daha genç olduğunuzu varsayarak, kalan ömrünüzü böyle mutsuz geçirmek zorunda mısınız ? Daha güzel daha verimli bir hayat yaşama imkanı varken mesela.. İnsan istedikten sonra herşey olur.. Neyi hak edip etmediğinizi kafanızda ölçüp tartın bir. Hayırlısı olsun hakkınızda..
Genişletmek için tıkla...
33 yasindayim. Hakettigim hayat bu degil, haklisiniz. Ben esimin iyi gününde de kotü gününde de, ihtiyaci oldugunda da hep yanindaydim. Ama o benim yanimda yoktu
 
aycicekleri .!.:
Selam herkese
2 yillik evliyim. Evlendigimizden bu zamana anlasamadigimiz konularimiz var. Cok uzatmak istemiyorum. Şöyle özetleyebilirim: esim de ben de tek cocuguz. Esimin babasi da yok, annesi yalniz yasiyor. Esim onun her seyi, esimde de bunun sorumlulugu var. Ayrica Evlendigimizden beri kv her konuya dahil oluyor ve esimi ciddi ciddi dolduruyor. Asil hatali olan kisi esim tabi. Akli basinda olup annesinin gazina gelmemesi gerekiyor, ama aklini basina alamadi bir türlü.
Evlendigimizde ben sorun cikariyordum tarafsiz insanlara göre. Sonra terapi aldik benim zorumla. Ben düzeldim ama esim ayni kaldi hatta daha kötüye gitti. Ben iyi oldukca o zalimlesti. Vicdansiz,merhametsiz birine dönüstü. Evdeki islerin yuzde 80i bende. Yoruluyorum ev islerinin sorumlulugundan, haftada bir gelecek yardimci kimseyi de bulamadim. Esimden yardim istesem ofluyor,pufluyor gerginlesiyor. Ufacik bir sey yapsa geriliyor.

Depresyonda zaten ama ilaclarini düzgün kullanmiyor, benim onu hasta ettigimi söylüyor. Onunla ugrasmaktan, idare etmekten, gerginliklerinden, annesinden. Annesinin memnun olmamasindan biktim usandim. Karsimda olgun bir adam degil de 15 yasinda ergen var gibi hissediyorum. Küsmeleri bitmiyor, her mutlu günün sonu annesiyle ilgili tatsiz bir animizi gündeme getirip sen bunu yaptin diyor. Halbuki annesi bana cok fenasini yapmistir ama ben gündeme getirmem, evliligimiz icin sineye cekmisimdir.
Neyse ben bu anneci, daima benim zorlamamla yardimci olacak, en kötüsü de kriz yönetimi sifir olan esimden sogumus gibi hissediyorum. Ayrilmayi düsünüyorum ama aklimda sorular var. E tabi yasanmisliklar da var.
Bosandiktan sonra pisman olur muyum, yalnizliga tekrar alisir miyim? Gibi sorular aklimi kurcaliyor. Cesaret edemiyorum ayrilmaya. Bugun karar versem yarin fikrim degisiyor. Bosananlar nasil karar veriyorsunuz ayrilmaya? Sonrasinda nasil güclü kaldiniz? Uzülmek istemiyorum ama üzülmeden de o sürec atlatilmiyor degil mi?
Genişletmek için tıkla...
Benim eşim de anneci bir birey malesef. Annesinin gerçek manada narsist olduğunu düşünüyorum zira oğlunu maddi manevi sömürüyor. Ancak maalesef erkekler değişmiyor ( en azından benim eşim değişmedi ) çok konuştum çok dil döktüm. Ev işleri tatil planları gezi planları herşeyi ben düşünürdüm ikimiz de yoğun çalışmamıza rağmen ben yoruldum der kenara çekilirdi hep. Annesi onu çok sorumsuz ve tembel alıştırm
 
Benim eşim de anneci bir birey malesef. Annesinin gerçek manada narsist olduğunu düşünüyorum zira oğlunu maddi manevi sömürüyor. Ancak maalesef erkekler değişmiyor ( en azından benim eşim değişmedi ) çok konuştum çok dil döktüm. Ev işleri tatil planları gezi planları herşeyi ben düşünürdüm ikimiz de yoğun çalışmamıza rağmen ben yoruldum der kenara çekilirdi hep. Annesi onu çok sorumsuz ve tembel alıştırmış. Annesi bize gelince oğlum saçmalama sen mi iş yapacaksın diyen bir kadın… artıları eksileri düşünün. İnsan aslında kararını bir şekilde veriyor yalnızca tam zamanını kestiremiyor malesef.
 
ladylady .!.:
Benim eşim de anneci bir birey malesef. Annesinin gerçek manada narsist olduğunu düşünüyorum zira oğlunu maddi manevi sömürüyor. Ancak maalesef erkekler değişmiyor ( en azından benim eşim değişmedi ) çok konuştum çok dil döktüm. Ev işleri tatil planları gezi planları herşeyi ben düşünürdüm ikimiz de yoğun çalışmamıza rağmen ben yoruldum der kenara çekilirdi hep. Annesi onu çok sorumsuz ve tembel alıştırmış. Annesi bize gelince oğlum saçmalama sen mi iş yapacaksın diyen bir kadın… artıları eksileri düşünün. İnsan aslında kararını bir şekilde veriyor yalnızca tam zamanını kestiremiyor malesef.
Genişletmek için tıkla...
Siz bosandiniz mi siz ne yapmayi dusünüyorsunuz ?
 
Eşiniz sizi suçlayarak manipüle ediyor, ben hiç evlenmedim ama bana bunu ailem ve eski sevgilim çok uyguladı yaş oldu 35 özgüvensiz her şeyin sorumluluğunu alan ama içten içe suçlu hisseden sinir krizleri geçiren biri haline geldim, üstelik hayat doluydum
Burdan kimseye boşan vs diyemem ama daha önce terapi almışsınız madem bu sefer tek başınıza alın
Yalnızlık ilk zamanlar çok acı, ama aradan zaman geçince neden daha önce yalnızlıktan korktum ve bunlara katlandım diyor insan
 
aycicekleri .!.:
Ne mutlu size. Ben kendimde sürekli eksik ariyorum, hatali olan benim gibi hissediyorum. Benim de cok büyuk yanlislarim oldu ama o yanlisi yapana kadar cok zorlandim, sinirlarim zorlandi. Bunu bilmeme ragmen kendimi suclamadan duramiyorum. Sizde de böyle oldu mu?
Genişletmek için tıkla...
Hem de nasıl. Burada az ağlamadım ben yeterince uğraşmadım mı diye. İnan ki doğru bir ilişkide böyle kaygıların olmuyor. Uğraşman gerekmiyor çünkü. Default olarak doğruyu yapmış oluyorsun. Yazmışsın ya akşam olunca annesi yüzünden bir konuda hemen kavga çıkıyor diye. Bu beni öyle götürdü ki o günlere. Tüylerim diken diken oldu. Bir an önce kurtul inşallah arkadaşım. O hayatın ağırlığını ben çok iyi bilirim. Çok üzüldüm inan.
 
aycicekleri .!.:
Ne mutlu size. Ben kendimde sürekli eksik ariyorum, hatali olan benim gibi hissediyorum. Benim de cok büyuk yanlislarim oldu ama o yanlisi yapana kadar cok zorlandim, sinirlarim zorlandi. Bunu bilmeme ragmen kendimi suclamadan duramiyorum. Sizde de böyle oldu mu?
Genişletmek için tıkla...
+benim KORKUNÇ hatalarım (hata değil dediğin gibi zorlama sonucu patlama) olmuştu. Onlar yüzünden adamın böyle manyakça anasına bağlı olduğunu sanıyordum ama yanılıyordum. Adam manyak olduğu için ben hata yapıyordum. Şimdiki evliliğimde hiç böyle sorunlarım yok. Çünkü eşim ailesi olarak beni görüyor annesini değil. Kurtar kendini yazık etme ne olur. Sonrasında hayat çok güzel.
 
Benim annem boşanmadı geldi 56 yaşında, babannem 80 yaşında senelerce evimizin huzurunu bozdu şimdi tek kalmak istediği yer annemin yanı, annemde 1 ay kalıp annemin dedikodusunu yapıyor çok yemek yiyor diye 😂
Annem boşanmadığına çok pişman ben ona hep destek oldum çocukken bile kurtar kendini bunlardan dedim ama 2 çocuklu işsizdi üstelik annesi babası da boşanacağım diyince neden 2 çocuk yaptın dediler
 
şu andaki halinden daha kötü olacağını hiç sanmıyorum. en azından boşandığın ve tek başına kaldığında hayatına dair ehliyet ve tasarruf senin üzerinde olacak ve günün sonunda yaşadığın tatsız olan her ne varsa "benim yüzümden oldu" cümlesini içine sindire sindire söyleyeceksin. şu anda aldığın kararlar ya da başına gelen olaylardan ötürü yaşanan tatsızlıklar karşısında böyle hissediyor musun?
 
o kararı vermem zor oldu üstelik kızım daha küçüktü ama karar verdiğim anda tüy gibi hafifledim. İçimde en ufak bir üzüntü bir acaba kalmadı. Yaşanmışlıkları da attım çöpe önüme bakıyorum. Çünkü Yaşadığım kötü şeyler iyi şeyleri güzel anıları öyle bir sildi attı ki hiç bir şey kalmadı.
 
aycicekleri .!.:
Selam herkese
2 yillik evliyim. Evlendigimizden bu zamana anlasamadigimiz konularimiz var. Cok uzatmak istemiyorum. Şöyle özetleyebilirim: esim de ben de tek cocuguz. Esimin babasi da yok, annesi yalniz yasiyor. Esim onun her seyi, esimde de bunun sorumlulugu var. Ayrica Evlendigimizden beri kv her konuya dahil oluyor ve esimi ciddi ciddi dolduruyor. Asil hatali olan kisi esim tabi. Akli basinda olup annesinin gazina gelmemesi gerekiyor, ama aklini basina alamadi bir türlü.
Evlendigimizde ben sorun cikariyordum tarafsiz insanlara göre. Sonra terapi aldik benim zorumla. Ben düzeldim ama esim ayni kaldi hatta daha kötüye gitti. Ben iyi oldukca o zalimlesti. Vicdansiz,merhametsiz birine dönüstü. Evdeki islerin yuzde 80i bende. Yoruluyorum ev islerinin sorumlulugundan, haftada bir gelecek yardimci kimseyi de bulamadim. Esimden yardim istesem ofluyor,pufluyor gerginlesiyor. Ufacik bir sey yapsa geriliyor.

Depresyonda zaten ama ilaclarini düzgün kullanmiyor, benim onu hasta ettigimi söylüyor. Onunla ugrasmaktan, idare etmekten, gerginliklerinden, annesinden. Annesinin memnun olmamasindan biktim usandim. Karsimda olgun bir adam degil de 15 yasinda ergen var gibi hissediyorum. Küsmeleri bitmiyor, her mutlu günün sonu annesiyle ilgili tatsiz bir animizi gündeme getirip sen bunu yaptin diyor. Halbuki annesi bana cok fenasini yapmistir ama ben gündeme getirmem, evliligimiz icin sineye cekmisimdir.
Neyse ben bu anneci, daima benim zorlamamla yardimci olacak, en kötüsü de kriz yönetimi sifir olan esimden sogumus gibi hissediyorum. Ayrilmayi düsünüyorum ama aklimda sorular var. E tabi yasanmisliklar da var.
Bosandiktan sonra pisman olur muyum, yalnizliga tekrar alisir miyim? Gibi sorular aklimi kurcaliyor. Cesaret edemiyorum ayrilmaya. Bugun karar versem yarin fikrim degisiyor. Bosananlar nasil karar veriyorsunuz ayrilmaya? Sonrasinda nasil güclü kaldiniz? Uzülmek istemiyorum ama üzülmeden de o sürec atlatilmiyor degil mi
Genişletmek için tıkla...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Cok uzun ama okuyun lütfen
3 4 5
Yorumlar
97
Görüntüleme
8K
darkmore
darkmore
C
Gunler kaldi bosanmama.. Cok sancili :(
3 4 5
Yorumlar
87
Görüntüleme
11K
Sahiden
Sahiden
K
esimin disa acilmasi: bogulmasin istiyorum yoksa ben bogacam
Yorumlar
15
Görüntüleme
3K
Mihriban
M
Back
X