- 21 Kasım 2017
- 29.227
- 127.515
- 598
Çok mesnetsiz bir önerme. Arkadaş grubumda anne babası boşanmamış olan bir tek ben vardım. Hepimiz de kendi halinde insanlarız, okuyup öğretmen olduk. Evlendik, çocuklarımız var. Sadece birimiz bekardı, o da bu yaz sonu evleniyor. Yetiştiren kişi anne ya da baba olsun, karakterli bireyler olduğu sürece çocuklara hiçbir şey olmaz. Tam tersi, benim gözlemlediğim de uyuşturucu kullanıp adam yaralamadan ceza evine girenler hep boşanması gerektiği halde boşanmayan insanların çocukları. Sevgisiz, sürekli kavga dövüşlü ortamda yaşadıkları için bunu da normalleştiriyorlar sanırım ya da arayış içine giriyorlar eksiklikleri yüzünden.Etrafimda ki bazı insanlar boşanmış anne baba çocukları soyle oluyor böyle oluyor uyuşturucuya alışıyor cart curt bir sürü şey söylüyorlar..Hem kendi adıma hem onun adına çok korkuyorum.
Annem babam ayrıldı, babami hiç görmeden büyüdük, 3 kardes de okuyup meslek sahibi düzgün insanlar olduk , bence baba kötü ise anne acilen çocukları ile uzaklaşmalı, benim babam şizofreni derecesinde hastalıklı bir adamdı eğer onun yanında büyüseydik kimbilir ne haldeydik. Babasız büyümek kötü bisey değil hatta bazen gayet faydalı bisey ...Selam herkese..Geçenlerde konu açmıştım ben esimle yaşadıklarımız hakkında.Bosanma arifesinde olduğumuzdan bahsetmiştim.Cok uzundu yazdıklarım muhtemelen çoğu kişi okumadı zaten.En temel sebep cinsel ilişkinin olmamasıydı.
Neyse tatil bitti,ben dilekcemi hazırladım.Kismetse yarın davayı açmaya gidecegim.Ama şu an çok korkuyorum.Icimde hersey ya kötü olursa,ya pişman olursam kaygıları var...Aslinda karar verdiginden beri coook rahat ve mutluydum.Etrafima nese saciyordum.Ama simdi yaklastijca korkmaya basladim.birde 11 yaşında oğlum var.Onun içinde çok korkuyorum.Etrafimda ki bazı insanlar boşanmış anne baba çocukları soyle oluyor böyle oluyor uyuşturucuya alışıyor cart curt bir sürü şey söylüyorlar..Hem kendi adıma hem onun adına çok korkuyorum.Ustesinden gelebilecek miyim bilmiyorum. İçimi rahatlatacak biseyler söylemek isteyen olursa çok iyi olurdu
Tamam işte tamda mutsuz hayatınıza çocuğu bahane ediyosunuz, çocuk olmasa düşünmezdim bile diyorsunuz, ileride çocuğum için katlandım diyeceksiniz bu çocuklar için çok büyük bir yük. Bunu anlamıyosunuz, bir evde anne mutluysa çocuklar mutlu olabiliyor aksi durumda zaten eksik kalıyolarKim mutsuz hayatına çocuğu bahane eder ki?? Çocuğum olmasa bir dakika düşünmezdim. Bu kadar uzun süre katlanmamin tek değil ama en büyük sebebi o. İkinci sebebiyse ozguvensiz oluşum. Yıllarca camdaki kız tarzı bir hayatla büyüyüp evlendim ve şimdi boşanmaya çalışıyorum.Sudan çıkmış balık gibiyim takdir edersiniz ki
merhaba konuyla bir nebze bağlantısı vardır diye bende fikir almak isterim sizlerden.Selam herkese..Geçenlerde konu açmıştım ben esimle yaşadıklarımız hakkında.Bosanma arifesinde olduğumuzdan bahsetmiştim.Cok uzundu yazdıklarım muhtemelen çoğu kişi okumadı zaten.En temel sebep cinsel ilişkinin olmamasıydı.
Neyse tatil bitti,ben dilekcemi hazırladım.Kismetse yarın davayı açmaya gidecegim.Ama şu an çok korkuyorum.Icimde hersey ya kötü olursa,ya pişman olursam kaygıları var...Aslinda karar verdiginden beri coook rahat ve mutluydum.Etrafima nese saciyordum.Ama simdi yaklastijca korkmaya basladim.birde 11 yaşında oğlum var.Onun içinde çok korkuyorum.Etrafimda ki bazı insanlar boşanmış anne baba çocukları soyle oluyor böyle oluyor uyuşturucuya alışıyor cart curt bir sürü şey söylüyorlar..Hem kendi adıma hem onun adına çok korkuyorum.Ustesinden gelebilecek miyim bilmiyorum. İçimi rahatlatacak biseyler söylemek isteyen olursa çok iyi olurdu
Evet bende bosanamayan ama devamli kavga eden bir çiftin çocuğuyum.Bende bunu diledim hep.Cocukken her kavgaların da wcde ağladığım dün gibi aklımda.. Zaten kendi ayrıliğimda ki motivasyonum da buydu.Yani sizin dediğiniz.Mutsuz bir yuvada cocuk daha mutsuz oluyor fikri..Ama yine de son zamanlarda oglum devamli üçümüzün bir arada olmasını istiyor ve zaten kaygı bozukluğu yaşayan bir çocuk.Ilac kullanıyor bununla ilgili olarak.. Daha önceki ayrılma meselemiz de çok etkilenmisti..Ondan korkuyorum bende sanırım. Herseyi daha da berbat etmekten..Ama ben de böyle mutlu değilim ve her geçen gün tükeniyorum
Cinsellik yok derken basbayağı hiç cinsellik yok.Ayni evin içinde 2 arkadaş gibiydik.3-4 ay sesimi hiç çıkarmadan duruyordum,bakalım o yanasacak mi ya da ne zamandır bisey yapmıyoruz noluyor diye soracak mi falan ama maalesef. Hiçbir zaman bunun ne şikayetlisi ne de taleplisi oldu.O kadar sürenin sonunda ben artık dayanamayıp konuyu aciyirdum.Ben açtıktan sonraki günler yanasiyordu yanıma ama o zaman da ben istemiyordum tabi.Sirf söylediğim için yanıma gelmesi istediğim bir şey değildi. Sadece cinsellik değildi sorun elbet.Eger öyle olsaydı zaten evliliğin ilk yıllarında bosanirdim.8 sene bu şekilde katlandım.Kendim hem psikiyatriste gittim hem bireysel terapi aldım.Zaten boşanma konusundaki kararimin netlesmesi terapiden sonra oldu.Terapistim evlilik terapisti önerdi ama devamli benim zorumla biseyler yapmaktan çok yorulmuştum ve davayı açtıktan sonra eşim terapiste randevu almisti ama o noktada ben gitmedimCinsellik yok derken? Ben şahsen sadece Cinsellik için boşanmam.
Dolu dolu Cinsellik yaşamaniz hakkiniz ama sorununuz cinsellik değilde sevgisizlik gibi geldi bana. Adamin caba göstermemesi sizi tetiklemiş.
Dilekçe vermeden önce bireysel terapi almayi düşündünüzmü?
Bosandiginizdan beri mu öyle yoksa son dönem mi babasini ister oldu? Bisey tetiklemis olabilir.1 yıl oldu boşanalı çocuğum bu aralar babayı istiyor ağlıyor. Aynı evde yaşamamızı istiyor 5 yaşında. Ne yapacağımı şaşırdım
Cinsellik yok derken basbayağı hiç cinsellik yok.Ayni evin içinde 2 arkadaş gibiydik.3-4 ay sesimi hiç çıkarmadan duruyordum,bakalım o yanasacak mi ya da ne zamandır bisey yapmıyoruz noluyor diye soracak mi falan ama maalesef. Hiçbir zaman bunun ne şikayetlisi ne de taleplisi oldu.O kadar sürenin sonunda ben artık dayanamayıp konuyu aciyirdum.Ben açtıktan sonraki günler yanasiyordu yanıma ama o zaman da ben istemiyordum tabi.Sirf söylediğim için yanıma gelmesi istediğim bir şey değildi. Sadece cinsellik değildi sorun elbet.Eger öyle olsaydı zaten evliliğin ilk yıllarında bosanirdim.8 sene bu şekilde katlandım.Kendim hem psikiyatriste gittim hem bireysel terapi aldım.Zaten boşanma konusundaki kararimin netlesmesi terapiden sonra oldu.Terapistim evlilik terapisti önerdi ama devamli benim zorumla biseyler yapmaktan çok yorulmuştum ve davayı açtıktan sonra eşim terapiste randevu almisti ama o noktada ben gitmedim
Cinsellik yok derken basbayağı hiç cinsellik yok.Ayni evin içinde 2 arkadaş gibiydik.3-4 ay sesimi hiç çıkarmadan duruyordum,bakalım o yanasacak mi ya da ne zamandır bisey yapmıyoruz noluyor diye soracak mi falan ama maalesef. Hiçbir zaman bunun ne şikayetlisi ne de taleplisi oldu.O kadar sürenin sonunda ben artık dayanamayıp konuyu aciyirdum.Ben açtıktan sonraki günler yanasiyordu yanıma ama o zaman da ben istemiyordum tabi.Sirf söylediğim için yanıma gelmesi istediğim bir şey değildi. Sadece cinsellik değildi sorun elbet.Eger öyle olsaydı zaten evliliğin ilk yıllarında bosanirdim.8 sene bu şekilde katlandım.Kendim hem psikiyatriste gittim hem bireysel terapi aldım.Zaten boşanma konusundaki kararimin netlesmesi terapiden sonra oldu.Terapistim evlilik terapisti önerdi ama devamli benim zorumla biseyler yapmaktan çok yorulmuştum ve davayı açtıktan sonra eşim terapiste randevu almisti ama o noktada ben gitmedim
Ara ara yapıyordu artık tamamen yan yana gelmeyi reddettim tartıştık. Son zamanlar arttı bu ağlama nöbeti öfke sinir. Yan yana görmek istiyor babası ile beniBosandiginizdan beri mu öyle yoksa son dönem mi babasini ister oldu? Bisey tetiklemis olabilir.
Ne alakası var boşanmıs anne baba çocuklarinin ona buna alışmasıyla.Selam herkese..Geçenlerde konu açmıştım ben esimle yaşadıklarımız hakkında.Bosanma arifesinde olduğumuzdan bahsetmiştim.Cok uzundu yazdıklarım muhtemelen çoğu kişi okumadı zaten.En temel sebep cinsel ilişkinin olmamasıydı.
Neyse tatil bitti,ben dilekcemi hazırladım.Kismetse yarın davayı açmaya gidecegim.Ama şu an çok korkuyorum.Icimde hersey ya kötü olursa,ya pişman olursam kaygıları var...Aslinda karar verdiginden beri coook rahat ve mutluydum.Etrafima nese saciyordum.Ama simdi yaklastijca korkmaya basladim.birde 11 yaşında oğlum var.Onun içinde çok korkuyorum.Etrafimda ki bazı insanlar boşanmış anne baba çocukları soyle oluyor böyle oluyor uyuşturucuya alışıyor cart curt bir sürü şey söylüyorlar..Hem kendi adıma hem onun adına çok korkuyorum.Ustesinden gelebilecek miyim bilmiyorum. İçimi rahatlatacak biseyler söylemek isteyen olursa çok iyi olurdu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?