Başın sağolsun. Çok üzüldüm sevgili meriSu...
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Boşanmış Anne, Babanın Çocuğuyum Bende.
- Konu Sahibi feen
- Başlangıç Tarihi
Başın sağolsun. Çok üzüldüm sevgili meriSu...
Parlak bir fikir.
Ancak benim tercihlerim arasında yer almıyor kiraya çıkma fikri.
Şöyle ki, 5-6 yıl bana göre dişini sıkıp bi birikimin olduğu taktirde yine bir şeyler yapılabilir.
Kiraya verilen paraya ben çok üzülüyorum açıkcası.
Allah evi olmayanları kiradan kurtarsın diyorum inşallah.
Sevgili Feen.....gece gece bu mesajınız yüreğime su serpti....gördüklerim, okuduklarım ve duyduklarım karşısında çocuklarımın ve toruncuğumun geleceğinden zaman zaman kaygılanırken, sizin gibi hakkaniyetli ve iyi kalpli gençlerin varlığından haberdar olmak kaygılarımdan uzaklaştırdı....
hayatınızda ki herşey koskocaman yüreğiniz kadar güzel olsun.....vefalı, merhametli ve vicdanlı yüreğinizin mükafatını bu hayat size mutlaka sunacaktır.....insan inanırsa ve çok isterse başaramayacağı şey yoktur....tanrının mucizeleri gün gelir sizi bulur...haskkınızda hayırlısı neyse o olsun.....size annenizle birlikte huzurlu ve şanslı bir gelecek diliyorum.....umarım yine bizlerle paylaşırınız.....sevgiler.....
hayatınızda ki herşey koskocaman yüreğiniz kadar güzel olsun.....vefalı, merhametli ve vicdanlı yüreğinizin mükafatını bu hayat size mutlaka sunacaktır.....insan inanırsa ve çok isterse başaramayacağı şey yoktur....tanrının mucizeleri gün gelir sizi bulur...haskkınızda hayırlısı neyse o olsun.....size annenizle birlikte huzurlu ve şanslı bir gelecek diliyorum.....umarım yine bizlerle paylaşırınız.....sevgiler.....
- 5 Temmuz 2009
- 6.342
- 77
- 163
- 36
Annem babam ben 6 yaşındayken ayrılmışlar...
Ben annemle yasıyorum,şuan evliyim ama bendede kapanmayanyaralar var.
Bizde çok çektik arkadaşım,maddi manevi yıprandık.
Babamı çok seviyorum,herşeyin sorumlusu olarak onu görsemde hemde...
Annem güçlü bir kadın,şuanda evi arabası var kendi ayakları üzerinde duran biri...
Babam evlendi yıllar önce,annemse bizler için evlenmedi hayatı geldi geçiyor.
Allah annemden milyonlarca kez razı olsun bizi büyüttü,okuttu,evlendirdi...
Babamlada görüşüyorum,biz ayrı şehirlerdeyiz genelde telefon veya netten senede 1 defeda yanına gidiyorum.
22 yaşımdayım,hala bir parkta,sahilde,alışveriş merkezlerinde kızlarıyla ilgilenen babaları görünce
içim acıyor,öyle özeniyorumki anlatamam bunu yaşayanlar cok iyi bilirler.
Bu hayat boyu gecmeyecek kapanmayacak duygular benim için.
Eşimede farklı bir bağlılığım var,onu kimi zaman doyamadığım,zaman geçiremediğim babamın yerine koyuyorum...
Baba kelimesinin geçmesi gözyaşlarımın akmasına yetiyor...Engel olamıyorum.
En kötüsüde babama hiç doyamıycağımı bilmek...
Neden bukadar uzun yazdım bilmiyorum,normalde paylaşmam..Bu konuda öyle doluyum ki.
Neyse sadece anlatmak istedim.
Dünyalar benim olsada onsuz babamsız ben hep mutsuzum...
Ben annemle yasıyorum,şuan evliyim ama bendede kapanmayanyaralar var.
Bizde çok çektik arkadaşım,maddi manevi yıprandık.
Babamı çok seviyorum,herşeyin sorumlusu olarak onu görsemde hemde...
Annem güçlü bir kadın,şuanda evi arabası var kendi ayakları üzerinde duran biri...
Babam evlendi yıllar önce,annemse bizler için evlenmedi hayatı geldi geçiyor.
Allah annemden milyonlarca kez razı olsun bizi büyüttü,okuttu,evlendirdi...
Babamlada görüşüyorum,biz ayrı şehirlerdeyiz genelde telefon veya netten senede 1 defeda yanına gidiyorum.
22 yaşımdayım,hala bir parkta,sahilde,alışveriş merkezlerinde kızlarıyla ilgilenen babaları görünce
içim acıyor,öyle özeniyorumki anlatamam bunu yaşayanlar cok iyi bilirler.
Bu hayat boyu gecmeyecek kapanmayacak duygular benim için.
Eşimede farklı bir bağlılığım var,onu kimi zaman doyamadığım,zaman geçiremediğim babamın yerine koyuyorum...
Baba kelimesinin geçmesi gözyaşlarımın akmasına yetiyor...Engel olamıyorum.
En kötüsüde babama hiç doyamıycağımı bilmek...
Neden bukadar uzun yazdım bilmiyorum,normalde paylaşmam..Bu konuda öyle doluyum ki.
Neyse sadece anlatmak istedim.
Dünyalar benim olsada onsuz babamsız ben hep mutsuzum...
Canım, seni anlıyorum..
Fakat aslında ne denli şanslı olduğunu da görmeni, bilmeni istediğim için sana bu satırları yazıyorum.
Ben 10 yaşındayken kaybettim annemi, vefat etti.
10 yaşıma kadar bana üzümü bile kabuğunu soyarak yediren, okula hergün kendisi götüren-getiren, her akşam derslerimi çalıştıran, her hafta sonunu full bana ayıran sevgili babam yeni bir evlilik yaptıktan sonra bir zebaniye dönüştü. Abartmıyorum.
Öyle ki beni aile sofrasına çağırırlarken bile "itin değil sahibinin hatırı işte" derdi...
Oysa her girdiğim okulu birincilikle bitirdim, hep bursla ve çalışarak okudum. En son liseyi birincilikle bitirip, üniversiteyi de çok iyi puanla kazandığımda "baba bana gümüş bilezik alır mısın" dediğimde, "çalışana alınır hediye, zaten eşek kazanıyor, at yiyor" demişti. Ölsem unutmam.
Hanımı çalışıyordu, ben okuyordum. Yani ben hazır yiyiciydim onların gözünde. Okumamalı, girip çalışmalı ve yediğimin içtiğimin hakkını vermeliydim. Yalan mı gelir sana bilmiyorum, son sınıfa gelip çalışmaya başlayana kadar üniversitede 3 sene aynı pantolonu giydim ben. Lisede ayakkabım delik diye, üst sınıftan biri gelip bana eski ayakkabılarını vermeyi teklif etmişti. Baş parmağım dışarı çıkıyordu ayakkabıdan. Kar vardı, kış günüydü, çok soğuktu hava. Yedek çorap götürürdüm okula, okulda çorap değiştirirdim. Yalvardım ayakkabı alsın diye veya tamir ettirsin en azından. "ne gerek var, 2 adım yola gidiyorsun" dedi bana. Unutamam, asla.
Filmlere konu olacak bir çocukluğum ve gençliğim oldu. Karısının dolduruşuna gelip, 11 yaşımdayken boğazıma bıçak dayadı babam benim, düşünebiliyor musun..
Daha çok uzar anlatacaklarım, sıkmam istemem kimseyi. Ama çok yaralıyım ben. İnsanın kendi babasından nefret etmesi ve bu esnada sığınacak bir ana kucağının olmaması çok acı.
Ve durumu çok iyiydi babamın, bir sürü gayri menkulü vardır. Hepsi hanımının üzerine. Bana miras kalmasın, oğluna kalsın diye. İnan umrumda değil.
Ama benim param onun umrunda. Ben evlenirken elimdeki birikmişi "kızım gel yeni sayfa açalım, ver o parayı, ben üstünü tamamlayayım, sana ev alalım, düğün hediyem olsun" dedi. Verdim paramı, 5 yıllık emeğimi.. Üstüne tamamladığı parayı da 2 sene içinde geri ödedim ona, 5 kuruş borcum kalmadı. Hadi ver tapumu dedim. Yok öyle yağma dedi. "Bu zamanda kim kime faizsiz borç verirmiş, seni yıllarca okuttum, ona sayarsın" dedi..
Ve daha rahmetli annemin çalışıp kazanarak aldığı evler, arsalar var. Hepsi babamın üstüneydi, hepsini sattı, hanımının üstüne geçirdi.
Bir üvey erkek kardeşim var. Şu an üniversite okuyor. Bana hep tavırlıdır, neden mi.. Çünkü samimi olsak, hesap sorabileceğimden korkuyor. Hakkımı nasıl yediklerini biliyor, benim ve anamın alın terinin ona hanlar hamamlar olarak döndüğünü biliyor. Bu nedenle bana soğuk duruyor.
Geçenlerde bir arkadaş ortamında "okumasamda olurdu, 20 yaşındayım, evlerim, arabam herşeyim var" demiş. Helal olsun babama, allahından bulsun. Ne diyeyim..
Diyeceğim şu ki arkadaşım, tüm hayatını mahvetmemiş, şu an kendisine lanet etmediğin bir anne-babaya sahip olduğun için, ayrı evlerde de yaşamış olsalar çok şanslısın. Sanma ki her çocuk ana-babası aynı çatı altında yaşadığı için mutlu. Her evde ne dertler ve korkusundan boşanamayan ne analar var.
Allah annene uzun ömür versin, eşinle mutluluklar dilerim canım.
Fakat aslında ne denli şanslı olduğunu da görmeni, bilmeni istediğim için sana bu satırları yazıyorum.
Ben 10 yaşındayken kaybettim annemi, vefat etti.
10 yaşıma kadar bana üzümü bile kabuğunu soyarak yediren, okula hergün kendisi götüren-getiren, her akşam derslerimi çalıştıran, her hafta sonunu full bana ayıran sevgili babam yeni bir evlilik yaptıktan sonra bir zebaniye dönüştü. Abartmıyorum.
Öyle ki beni aile sofrasına çağırırlarken bile "itin değil sahibinin hatırı işte" derdi.
..Oysa her girdiğim okulu birincilikle bitirdim, hep bursla ve çalışarak okudum. En son liseyi birincilikle bitirip, üniversiteyi de çok iyi puanla kazandığımda "baba bana gümüş bilezik alır mısın" dediğimde, "çalışana alınır hediye, zaten eşek kazanıyor, at yiyor" demişti. Ölsem unutmam.
Hanımı çalışıyordu, ben okuyordum. Yani ben hazır yiyiciydim onların gözünde. Okumamalı, girip çalışmalı ve yediğimin içtiğimin hakkını vermeliydim. Yalan mı gelir sana bilmiyorum, son sınıfa gelip çalışmaya başlayana kadar üniversitede 3 sene aynı pantolonu giydim ben. Lisede ayakkabım delik diye, üst sınıftan biri gelip bana eski ayakkabılarını vermeyi teklif etmişti. Baş parmağım dışarı çıkıyordu ayakkabıdan. Kar vardı, kış günüydü, çok soğuktu hava. Yedek çorap götürürdüm okula, okulda çorap değiştirirdim. Yalvardım ayakkabı alsın diye veya tamir ettirsin en azından. "ne gerek var, 2 adım yola gidiyorsun" dedi bana. Unutamam, asla.
Filmlere konu olacak bir çocukluğum ve gençliğim oldu. Karısının dolduruşuna gelip, 11 yaşımdayken boğazıma bıçak dayadı babam benim, düşünebiliyor musun..
Daha çok uzar anlatacaklarım, sıkmam istemem kimseyi. Ama çok yaralıyım ben. İnsanın kendi babasından nefret etmesi ve bu esnada sığınacak bir ana kucağının olmaması çok acı.
Ve durumu çok iyiydi babamın, bir sürü gayri menkulü vardır. Hepsi hanımının üzerine. Bana miras kalmasın, oğluna kalsın diye. İnan umrumda değil.
Ama benim param onun umrunda. Ben evlenirken elimdeki birikmişi "kızım gel yeni sayfa açalım, ver o parayı, ben üstünü tamamlayayım, sana ev alalım, düğün hediyem olsun" dedi. Verdim paramı, 5 yıllık emeğimi..
Üstüne tamamladığı parayı da 2 sene içinde geri ödedim ona, 5 kuruş borcum kalmadı. Hadi ver tapumu dedim. Yok öyle yağma dedi. "Bu zamanda kim kime faizsiz borç verirmiş, seni yıllarca okuttum, ona sayarsın" dedi.. Ve daha rahmetli annemin çalışıp kazanarak aldığı evler, arsalar var. Hepsi babamın üstüneydi, hepsini sattı, hanımının üstüne geçirdi.
Bir üvey erkek kardeşim var. Şu an üniversite okuyor. Bana hep tavırlıdır, neden mi.. Çünkü samimi olsak, hesap sorabileceğimden korkuyor. Hakkımı nasıl yediklerini biliyor, benim ve anamın alın terinin ona hanlar hamamlar olarak döndüğünü biliyor. Bu nedenle bana soğuk duruyor.
Geçenlerde bir arkadaş ortamında "okumasamda olurdu, 20 yaşındayım, evlerim, arabam herşeyim var" demiş. Helal olsun babama, allahından bulsun. Ne diyeyim..
Diyeceğim şu ki arkadaşım, tüm hayatını mahvetmemiş, şu an kendisine lanet etmediğin bir anne-babaya sahip olduğun için, ayrı evlerde de yaşamış olsalar çok şanslısın. Sanma ki her çocuk ana-babası aynı çatı altında yaşadığı için mutlu. Her evde ne dertler ve korkusundan boşanamayan ne analar var.
Allah annene uzun ömür versin, eşinle mutluluklar dilerim canım.
Canım, elbette İStanbul'da ev almak mümkün..
Ev alana kadar kiraya da çıkarsınız. Belirli bir peşinatı denkleştirince, bir ev satın alır ve içinde otururken taksit ödersiniz. Bunların hepsi mümkün. İş başı yaptığın an bunu hayata geçir. O esnaya dek de b.babanı idare etmeye bak, kendi iyiliğin için, annenin huzuru için. Ve zaten sen de kabul ediyorsun, iyi günlerimiz de oldu, hakkı var üzerimde diyorsun.
Ben de ortalama haftada 1 evden kovulurdum..
Üniversiteyi bitirip şehir dışında bir şirkette işe başladım, ev tuttum, ufak tefek eşyalar aldım.
İmkansız değil, yeter ki iste.
Bir de sana önerim, evleneceğin adamı ço kdoğru seçmeye çalış olur mu. Sakın acele etme, kurtuluş gibi görme evlenmeyi.
Senin için herşey çok güzel olacak, inanıyorum ben.
Ev alana kadar kiraya da çıkarsınız. Belirli bir peşinatı denkleştirince, bir ev satın alır ve içinde otururken taksit ödersiniz. Bunların hepsi mümkün. İş başı yaptığın an bunu hayata geçir. O esnaya dek de b.babanı idare etmeye bak, kendi iyiliğin için, annenin huzuru için. Ve zaten sen de kabul ediyorsun, iyi günlerimiz de oldu, hakkı var üzerimde diyorsun.
Ben de ortalama haftada 1 evden kovulurdum..
Üniversiteyi bitirip şehir dışında bir şirkette işe başladım, ev tuttum, ufak tefek eşyalar aldım.
İmkansız değil, yeter ki iste.
Bir de sana önerim, evleneceğin adamı ço kdoğru seçmeye çalış olur mu. Sakın acele etme, kurtuluş gibi görme evlenmeyi.
Senin için herşey çok güzel olacak, inanıyorum ben.
- 20 Mart 2008
- 141.918
- 213.824
- 1.423
- 60
- 5 Temmuz 2009
- 6.342
- 77
- 163
- 36
İpek'cim sende çok zorluk çekmişsin,çok üzüldüm okurken.
Annesiz kalmak kötü,insan babasız yapabiliyor ama annesiz olamıyor.
Çünkü anneler,hem anne hem baba olmayı başarabılırken bizlerin açığını kapatma derdine düşerken,
babalar bu sekılde davranmaktan yoksunlar,heleki yeni bir evlilikte yapmışlarsa...
Annemsiz yapamam,Allah onu başımızdan eksit etmesin şu hayatta 'Annemden'' başka tutunacak dalım yok.
Annem yıllardır kendi ailesiyle sırf bizim için konuşmuyor...
Çünkü teyzelerim,anneannem bizi istemediler,çocuklarını babalarına bırak onlara bakmak zorunda değiliz dediler...
Annemde asla vazgecmem aç kalırım yine bırakmam diyerekten yıllardır bizi kedi gibi agızında tasıdı
kimseye tek laf ettirmediler.
Üvey annem var evlerden uzak!Bizden nefret ediyor,babamla görüşmemizi istemiyor...
Babam da bizi atmadı ama onunda öyle hataları varki ipek yenilir yutulur seyler değil.
Bizler okuduk büyüdük evlendik diye babam kendimizi kurtardığımızı kabul ediyor tüm mal varlığını
üvey anneme ve 2 üvey kardeşime verdi...
Babama sevgim kadar kızgınlığımda çok!Bunu kendisiylede paylasırım hatta,çocuk gibi babam karşımda
ağlar...Bildiğindende şaşmaz.
Senide yürekten anlıyorum 3 yıl boyunca aynı kotu giyinmek zorunda olman,eskimiş ayakkabıyla lise yıllarında gidip gelmen...
Benimde yıllarca montum yoktu biliyor musun...Kızkardeşimle bir monto paylaşırdık ben sabahcı o öğlenciydi dönüşümlü giyerdik,ama ki aynı anda dısarı cıkmak zorunda olduğumuzda ben acıkta kalırdım o küçük ya bendekide ablalık iç güdüsü.
Şuan allaha şükür istemediğim kadar montum var,kardeşiminde öyle...Çok şükür ki sahıp olunması gereken herşeyimiz var.
Ve ipek biz o montu hiç atmadık,hala saklıyoruz ...:26:
Annesiz kalmak kötü,insan babasız yapabiliyor ama annesiz olamıyor.
Çünkü anneler,hem anne hem baba olmayı başarabılırken bizlerin açığını kapatma derdine düşerken,
babalar bu sekılde davranmaktan yoksunlar,heleki yeni bir evlilikte yapmışlarsa...
Annemsiz yapamam,Allah onu başımızdan eksit etmesin şu hayatta 'Annemden'' başka tutunacak dalım yok.
Annem yıllardır kendi ailesiyle sırf bizim için konuşmuyor...
Çünkü teyzelerim,anneannem bizi istemediler,çocuklarını babalarına bırak onlara bakmak zorunda değiliz dediler...
Annemde asla vazgecmem aç kalırım yine bırakmam diyerekten yıllardır bizi kedi gibi agızında tasıdı
kimseye tek laf ettirmediler.
Üvey annem var evlerden uzak!Bizden nefret ediyor,babamla görüşmemizi istemiyor...
Babam da bizi atmadı ama onunda öyle hataları varki ipek yenilir yutulur seyler değil.
Bizler okuduk büyüdük evlendik diye babam kendimizi kurtardığımızı kabul ediyor tüm mal varlığını
üvey anneme ve 2 üvey kardeşime verdi...
Babama sevgim kadar kızgınlığımda çok!Bunu kendisiylede paylasırım hatta,çocuk gibi babam karşımda
ağlar...Bildiğindende şaşmaz.
Senide yürekten anlıyorum 3 yıl boyunca aynı kotu giyinmek zorunda olman,eskimiş ayakkabıyla lise yıllarında gidip gelmen...
Benimde yıllarca montum yoktu biliyor musun...Kızkardeşimle bir monto paylaşırdık ben sabahcı o öğlenciydi dönüşümlü giyerdik,ama ki aynı anda dısarı cıkmak zorunda olduğumuzda ben acıkta kalırdım o küçük ya bendekide ablalık iç güdüsü.
Şuan allaha şükür istemediğim kadar montum var,kardeşiminde öyle...Çok şükür ki sahıp olunması gereken herşeyimiz var.
Ve ipek biz o montu hiç atmadık,hala saklıyoruz ...:26:
Canım, baban malını mülkünü yeni hanımından olan çocuklarını çok sevdiğinden değil, bizzat kendisini çok sevdiğinden kaçırmıştır sizden.. Çünkü o sayede yeni hanımın gözünde daha değerli olur ve daha çok el üstünde tutulur. Malesef erkek bakış açısı böyle..
Annen çok yüce bir insanmış, ama evlattan yana da şanslı. Nankör ve vefasız evlatlara da sahip olabilirdi. Ne güzel değerini biliyorsunuz, yaptıkalrını anlayabiliyorsunuz. Allah annenin de gönlüne göre versin herşeyi inşallah.
Senin mont konusu da benim olaylara benziyor. Tek fark benim ailemin imkanı olduğu halde, bana çok gördükleri için almamış olmaları. Her karne gününde "yeter okuduğu, daha ne kadar okuyacak, al okuldan girsin bi işe çalışsın" diyen karısına tek laf edemeyen aciz bir baba.. Neyseki amcalarım vardı etrafımda okumamı isteyen, onlardan çekinmese babam eksinlikle okula yollamazdı beni. Ama aynı kadın bugün oğlu okusun diye çırpınıyor, rehberliklere psikologlara başvuruyor.
Allahım karşımıza hep iyi insanları çıkartsın, dünümüzü aratmasın inşallah..
Annen çok yüce bir insanmış, ama evlattan yana da şanslı. Nankör ve vefasız evlatlara da sahip olabilirdi. Ne güzel değerini biliyorsunuz, yaptıkalrını anlayabiliyorsunuz. Allah annenin de gönlüne göre versin herşeyi inşallah.
Senin mont konusu da benim olaylara benziyor. Tek fark benim ailemin imkanı olduğu halde, bana çok gördükleri için almamış olmaları. Her karne gününde "yeter okuduğu, daha ne kadar okuyacak, al okuldan girsin bi işe çalışsın" diyen karısına tek laf edemeyen aciz bir baba.. Neyseki amcalarım vardı etrafımda okumamı isteyen, onlardan çekinmese babam eksinlikle okula yollamazdı beni. Ama aynı kadın bugün oğlu okusun diye çırpınıyor, rehberliklere psikologlara başvuruyor.
Allahım karşımıza hep iyi insanları çıkartsın, dünümüzü aratmasın inşallah..
Brownim ve ipek..
yemin ediyorum ağlıcam şimdi yaşadıklarınıza allah o gnleri bir daha yaşatmasın size ve kimselere.... bende tek fark babamın karısı iyi bi insan..ne kadar annemle babamın boşanmasına sebeb olsa da bize iyi davranır..babama tek laf ettirmez bize karşı..bizim yüzümüzden babamla kavga eder gerekirse..
bende annemin eşinden şikayetçiyim işte..
oda her istediğimizi yapar yapar..e kendi çocuğu değiliz ya..tek bi sorunda babanın evine git..
geçen gün dayımla konusurken duyuyorum gizli konuşuyolar sözde..
dayım diyo kiçok şmartmıssın sen bunları..
annemin eşi de benim ekmeğimi yiyolarsa sözümü dinleyecekler..
dayı işte dimi bu?
babaannem ağlar hergün burda kalın diye üzülür bize..
annanemle dedem annemin eşini savunurlar..
adam sizin için çırpınıyo diye..
ama annem onlara tek laf ettirmez..
babam ailenin dağılmasında kendini aslaaa..suçlu hissetmez..
olmuş bitmiş der..
anneme kızdığım nokta evlenmesi..
2tane koskoca kızı var..bazen sanki o adam bizim babamızmış gibi ben karışmam siz ona(eşi) söyleyin ben söyleyemem falan demesi beni çıldırtır..
annem okadar fedakar bi kadındır aslında..
biz annanemler kalırken ilk boşandıklarında tam 5 sene temizliklere gitti bize baktı okuttu..
dedem hödüğü kusura bakmayın kızı çalışır bişey demezdi..
dayılarım annemden borç isterdi..
annem bize para verir çok veriyosun bak kızım diye kızarlardı anneme..
babamla annem evliyken her kavgalarında bize gelirlerdi kızımızı götürürüz diye..
haklı olarakda ben öyle dşünüyorum babam soğudu..
şimdiki eşine gıkları çıkmıyo valla..
yalakalık yapıyolar koskoca insanlar..
amcam desen..para delisi..babaannemde kalıyoruz diye parasını yiyo olduk..
kadına ev alcam diye fazla kredi çektirdi..çoğunu kendi yedi..
kuzenlerime hayatta ilk defa bir sır verdim..
tüm sülale duydu..
bide yüzüme bakıyolar..ya valla tek bi elle tutulur kişi yok görüyosunuz dimi
aman benimde çokderdim varmış yaa..
anlatsam daha roman olurda..
bazen şaşırıyorum ben bu ailenin içinde nasıl hala yaşıorum..
babam bunlara sebeb olmuşken konuşabiliyorum..nasıl? diye..
ama çok kararlıyım mesleğimi elime aldığım an hiç birinin yüzüne bakmıycam..
annem babam hariç tabi yine de..
ne olursa olsun..
yemin ediyorum ağlıcam şimdi yaşadıklarınıza allah o gnleri bir daha yaşatmasın size ve kimselere.... bende tek fark babamın karısı iyi bi insan..ne kadar annemle babamın boşanmasına sebeb olsa da bize iyi davranır..babama tek laf ettirmez bize karşı..bizim yüzümüzden babamla kavga eder gerekirse..
bende annemin eşinden şikayetçiyim işte..
oda her istediğimizi yapar yapar..e kendi çocuğu değiliz ya..tek bi sorunda babanın evine git..
geçen gün dayımla konusurken duyuyorum gizli konuşuyolar sözde..
dayım diyo kiçok şmartmıssın sen bunları..
annemin eşi de benim ekmeğimi yiyolarsa sözümü dinleyecekler..
dayı işte dimi bu?
babaannem ağlar hergün burda kalın diye üzülür bize..
annanemle dedem annemin eşini savunurlar..
adam sizin için çırpınıyo diye..
ama annem onlara tek laf ettirmez..
babam ailenin dağılmasında kendini aslaaa..suçlu hissetmez..
olmuş bitmiş der..
anneme kızdığım nokta evlenmesi..
2tane koskoca kızı var..bazen sanki o adam bizim babamızmış gibi ben karışmam siz ona(eşi) söyleyin ben söyleyemem falan demesi beni çıldırtır..
annem okadar fedakar bi kadındır aslında..
biz annanemler kalırken ilk boşandıklarında tam 5 sene temizliklere gitti bize baktı okuttu..
dedem hödüğü kusura bakmayın kızı çalışır bişey demezdi..
dayılarım annemden borç isterdi..
annem bize para verir çok veriyosun bak kızım diye kızarlardı anneme..
babamla annem evliyken her kavgalarında bize gelirlerdi kızımızı götürürüz diye..
haklı olarakda ben öyle dşünüyorum babam soğudu..
şimdiki eşine gıkları çıkmıyo valla..
yalakalık yapıyolar koskoca insanlar..
amcam desen..para delisi..babaannemde kalıyoruz diye parasını yiyo olduk..
kadına ev alcam diye fazla kredi çektirdi..çoğunu kendi yedi..
kuzenlerime hayatta ilk defa bir sır verdim..
tüm sülale duydu..
bide yüzüme bakıyolar..ya valla tek bi elle tutulur kişi yok görüyosunuz dimi
aman benimde çokderdim varmış yaa..
anlatsam daha roman olurda..
bazen şaşırıyorum ben bu ailenin içinde nasıl hala yaşıorum..
babam bunlara sebeb olmuşken konuşabiliyorum..nasıl? diye..
ama çok kararlıyım mesleğimi elime aldığım an hiç birinin yüzüne bakmıycam..
annem babam hariç tabi yine de..
ne olursa olsun..
Canım senin de epeyce zor bir hayatın var ve hala devam ediyor.. Sanıyorum yaşında ufal öyle değil mi? Yazdıklarından olgun bir genç kız görüyorum, orası ayrı.
Anneni suçlama, çok genç yaşta dul kaldıysa, bak ailesi de pek merhametli değilmiş, mecburen evlenmiş olabilir. Ancak bu durum senin açından hiç kolay olmamıştır eminim. Bir erkeğin, evladım için "ekmeğini ben veriyorsam sözümü dinleyecek" dediği an dünya dururdu benim için. Ama büyük konuşmamak gerek, annen de kolay bir hayat yaşamamış..
Anneni suçlama, çok genç yaşta dul kaldıysa, bak ailesi de pek merhametli değilmiş, mecburen evlenmiş olabilir. Ancak bu durum senin açından hiç kolay olmamıştır eminim. Bir erkeğin, evladım için "ekmeğini ben veriyorsam sözümü dinleyecek" dediği an dünya dururdu benim için. Ama büyük konuşmamak gerek, annen de kolay bir hayat yaşamamış..
- 5 Temmuz 2009
- 6.342
- 77
- 163
- 36
AMİNNNN Canım.
evet evet babam kendini düşündüğü için bunları yaptı halada yapmaya devam ediyor...
Babamın durumu muhteşemken biz montsuz geziyorduk,annemize asla yansıtmıyorduk üzülmesin diye.
Hoş gerçi anneler herşeyın farkında olurlar...
Etme bulma dünyası,buna çok inanıyorum öbür dünya'yı unutmadan yasayanlardanım.
Hesap günü Allah babama ve diğer aile'den sayılan sevgili akrabalarımıza yardım etsin.
Canım senin de epeyce zor bir hayatın var ve hala devam ediyor.. Sanıyorum yaşında ufal öyle değil mi? Yazdıklarından olgun bir genç kız görüyorum, orası ayrı.
Anneni suçlama, çok genç yaşta dul kaldıysa, bak ailesi de pek merhametli değilmiş, mecburen evlenmiş olabilir. Ancak bu durum senin açından hiç kolay olmamıştır eminim. Bir erkeğin, evladım için "ekmeğini ben veriyorsam sözümü dinleyecek" dediği an dünya dururdu benim için. Ama büyük konuşmamak gerek, annen de kolay bir hayat yaşamamış..
yaşım 19 canım..
evet annemde kolay şeyler yaşamadı..
ailesi evlen de demezdi..ama ben sürekli annanemden dedemde şikayet ede ede..evlendi işte..
annem hep der allahtan hayırlısını iste dedenlerden şikayetçiydin düne kadar diye..
yani bi kere de " oh ya kurtulduk burada rahat ettik" demedik kardeşimle..
hiç düşünmüyolar..
bigün yaşlanıcaz yatıcaz..kim bakcak ozaman bize bukadar insanları kırıyoruz..allah görüyo diye..
ben sadece allaha haval ediyorum canım..
bigün çocuğum olursa..ki ben kardeşim için herşeyi yapıyorum..çocuğuma biri laf edicek..bilemiyorum ya düşününce bile sinir oluyorum..allah yaşatmasın..
- 5 Temmuz 2009
- 6.342
- 77
- 163
- 36
silenzio;
Üzülme...İnan ki herşey geçiyor,acısı kalıyor tamam kabul ediyorum ama geçiyor.
Yaşadığımız sürece kimbilir daha neler göreceğiz.
Benim annemde çok genç yaşta dul kaldı 32 yaşında...
Evlenmedi.Sanırım evlenmesini bende kabullenemezdim (Bu konuda bencil düşündüğümü biliyorum)
ama annemi kıskanıcağımdan,baska bir adamla düşünemiyorum.
Maddi imkan yoksa belkı annen mecbur kalmıstır baska caresı yoktur.
Benım annemim işi gücü vardı,yalnızca bize gizli gizli sahip çıkan dedem vardı onun sayesınde ayakta
kaldık ve annem evlenmeyi düşünmedi.
Senınde nekadar acı cektıgını anlayabılıyorum.
Yaşadıklarımız birbirinden farklı gibi görünsede özünde aynı seyler..
Ne diyelım Allah bugünümüzden geri koymasın,hepimizin yardımcısı olsun
Üzülme...İnan ki herşey geçiyor,acısı kalıyor tamam kabul ediyorum ama geçiyor.
Yaşadığımız sürece kimbilir daha neler göreceğiz.
Benim annemde çok genç yaşta dul kaldı 32 yaşında...
Evlenmedi.Sanırım evlenmesini bende kabullenemezdim (Bu konuda bencil düşündüğümü biliyorum)
ama annemi kıskanıcağımdan,baska bir adamla düşünemiyorum.
Maddi imkan yoksa belkı annen mecbur kalmıstır baska caresı yoktur.
Benım annemim işi gücü vardı,yalnızca bize gizli gizli sahip çıkan dedem vardı onun sayesınde ayakta
kaldık ve annem evlenmeyi düşünmedi.
Senınde nekadar acı cektıgını anlayabılıyorum.
Yaşadıklarımız birbirinden farklı gibi görünsede özünde aynı seyler..
Ne diyelım Allah bugünümüzden geri koymasın,hepimizin yardımcısı olsun
- 6 Aralık 2010
- 6.158
- 1.549
- 373
benim kuzenim babasıyla 28 yaşında, evlendiği gün tanıştı. adam yıllarca ne aradı ne sordu,hamileyken teyzemi babasının evine yollayıp boşanma davası açan ve bi daha arayıp sormayan bi adam.
onu bildğim için bence güçlü bi anne ve babanın çocuğu olarak şanslısınız, eğitimini tamamlamış kendinizi geliştirmişsiniz. ev de alırsınız araba da, bunca zorluğu aştıktan sonra
onu bildğim için bence güçlü bi anne ve babanın çocuğu olarak şanslısınız, eğitimini tamamlamış kendinizi geliştirmişsiniz. ev de alırsınız araba da, bunca zorluğu aştıktan sonra
Sevgili Feen.....gece gece bu mesajınız yüreğime su serpti....gördüklerim, okuduklarım ve duyduklarım karşısında çocuklarımın ve toruncuğumun geleceğinden zaman zaman kaygılanırken, sizin gibi hakkaniyetli ve iyi kalpli gençlerin varlığından haberdar olmak kaygılarımdan uzaklaştırdı....
hayatınızda ki herşey koskocaman yüreğiniz kadar güzel olsun.....vefalı, merhametli ve vicdanlı yüreğinizin mükafatını bu hayat size mutlaka sunacaktır.....insan inanırsa ve çok isterse başaramayacağı şey yoktur....tanrının mucizeleri gün gelir sizi bulur...haskkınızda hayırlısı neyse o olsun.....size annenizle birlikte huzurlu ve şanslı bir gelecek diliyorum.....umarım yine bizlerle paylaşırınız.....sevgiler.....
Teşekkürediyorum sevgili abuela güzel dilekleriniz için!
Canım, elbette İStanbul'da ev almak mümkün..
Ev alana kadar kiraya da çıkarsınız. Belirli bir peşinatı denkleştirince, bir ev satın alır ve içinde otururken taksit ödersiniz. Bunların hepsi mümkün. İş başı yaptığın an bunu hayata geçir. O esnaya dek de b.babanı idare etmeye bak, kendi iyiliğin için, annenin huzuru için. Ve zaten sen de kabul ediyorsun, iyi günlerimiz de oldu, hakkı var üzerimde diyorsun.
Ben de ortalama haftada 1 evden kovulurdum..
Üniversiteyi bitirip şehir dışında bir şirkette işe başladım, ev tuttum, ufak tefek eşyalar aldım.
İmkansız değil, yeter ki iste.
Bir de sana önerim, evleneceğin adamı ço kdoğru seçmeye çalış olur mu. Sakın acele etme, kurtuluş gibi görme evlenmeyi.
Senin için herşey çok güzel olacak, inanıyorum ben.
Evet, sevgili ipektuncer. Doğru söylüyorsun.
Senide azminden dolayı tebrik ediyorum öncelikle.
Ne kadar güzel düzenini kurmuşsun. :)
Evlilik zaten şuan için bana çok uzak bi düşünce. Hayatımı rayına oturtmadan evliliği kesinlikle düşünmüyorum.
Güzel dilkelerin için tekrar çok teşekkürediyorum. Hayat sizin içinde güzel olacaktır bende size inanıyorum...
Seni alnından öpmek istiyorum yaşına göre çok olgun bir evlatsın kendine ve annene sahip çıkmak için çabalyıp duruyorsun..Rabbim inşallah herşeyi gönlüne göre verir güzel kızım senden büyük kızım var benimde inan okuyunca çok hassaslaştımyolunuz açık olsun anneciğinle
Teşekkürediyorum sevgili ank06.
Forumda özellikle sizin yorumlarınızı görünce durup okuyorum,yorumlarınızı takip ettiğim birisiniz. :)
Allah inşallah herkezin gönlüne kalbine göre verir.
Güzel dilekleriniz için teşekkürediyorum tekrar...
Benim eşimde 1 yaşındayken ayrılmış annesi-babası. Anne başkasıyla evlenmiş, baba başkasıyla. Eşim ilk defa 30 yaşındayken tanıştı annesiyle. Annesini dinlersen, anne mağdur, evden kovulmuş ve oğlunu asla göstermemişler. Babasını dinlersen, ne zaman istese gelip görebilirdi, kendisi istemedi.
Ben bir annenin bu kadar ruhsuz olacağına inanmadığım için, annesi ne dese inanıyordum. Ama geçen sene eşim ameliyat olduğunda, işler yoğun diye bahane etti ve kalkıp gelmedi oğlunun yanına. O zaman anladım ben neyin ne olduğunu..
