• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanmış çocuklu bir adamla evlendim

Başlığın aksine boşanmış değil boşanamamış bir adamla evlenmişsiniz maalesef. Madem bu kadar meraklıymış ilk eşine, neden ayrılmış yani. Kendinizi düşünün lütfen. Sadece kendinizi düşündüğünüzde en doğru kararı vereceksiniz zaten. Bu adam insanı tüketir ki sizi maddi manevi tüketmeye başlamış da zaten. Umarım en güzeli olur sizin için her şeyin.
Çok teşekkür ederim doğru söylüyorsunuz
 
Siz kendinizi o kadar dışarıda görüyor ve hissediyorsunuz ki eski eşten hala karısı diye bahsediyorsunuz 😔 Adam sizi kullanıyor çok net herşeyi açıkça anlatın eğer sizi seviyorsa aksiyon alır kaybetmemek için . Yok sevmiyorsa da boşayın gitsin yol yakınken. Yaşınız genç karşınıza mutlu olacağınız biri çıkar umarım. Aileniz maddi desteğini kessin siz de maaşınızı bir borca bağlayın annenizin üzerine ev arsa alıp kredi ödeyin mesela , kendisi boşanırken bir ceket alır çıkar sizden boşanırken ortak edinilmiş mal diye üstüne çöker yoksa.
Ortak edinilmiş bir malımız yok zaten, oturduğum ev daha önceden alınmış bir mülk zaten benimdi o kadar da yapmaz diye düşünüyorum.
 
Ortak edinilmiş bir malımız yok zaten, oturduğum ev daha önceden alınmış bir mülk zaten benimdi o kadar da yapmaz diye düşünüyorum.
Bence bir ev arsa alıp gelirinizi krediye bağlayın ama bu mülk annenizin üzerine olsun demek istedim . Kendi adınıza olursa ayrılırken kesin pay ister.
 
Merhaba arkadaşlar, konu açmayı bile zor yaptım, derdimi yazmak anlatmak hiç bana göre değil ama o kadar bunaldım ki, 38 yaşındayım, eşim 42 yaşında. 5 ay önce evlendik, ikimizde öncesinde evlenip ayrıldık, benim çocuğum yok, onun 15 yaşında bir oğlu var. Başta bana çok olumsuz geldi, çocuklu bir adamla yapabilmem mümkün değil diye düşündüm, ama o kadar ilgili, o kadar sevecen davrandı ki, nasıl peki dediğimi gerçekten ben bile bilemiyorum. Onu çok seviyorum bu şüphesiz, ama aramıza uçurum ören şeyler olmaya başladı. Mesele şu ki, oğlu ve eski karısına benden çok daha fazla değer verip maddi olarak destek oluyor. Benim ve ailemin maddi durumu iyi, benim evimde oturuyoruz. Onun bir evi var ve yarısını karısına vermiş, ayrıca evin yıllar yıllar sürecek bir kredi borcu da var. Evde eski eşyaları duruyor, eski karısıyla oturduğu ev oluyor bu ev. Evi asla bozmak istemiyor, o şekilde saklıyor, dahası her ay karısına kira ödüyor. Satmasını istediğimde ilk defa tepki gösterdi. Eski karısına iş yeri açmış araba almış bir sürü masraf, Türkçesi herşeyi bitmiş bir adamla evlendim ben, bu sorun değil ama geride neyi kaldıysa onu da benimle paylaşmıyor. Ben bunu farkettim. Sadece benim imkanlarım var evliliğimizde. Evlenirken de mobilya altın düğün gelinlik kuaför hiç birşey istemedim. Hiç masrafa sokmadım, ama şimdi bakıyorum ki, hala ne evlilikte ne de benim hayatımda hiç maddi bir katkısı yok. Ben kendi kendime geçiniyorum. İhtiyaçlarımı kendim karşılıyorum, çalışıyorum, ortak ihtiyaçlarımızın bir kısmını da ben karşılıyorum, o da oğlu ve eski karısına ha bire para gönderiyor. Bu durum beni artık enayi yerine konulduğum konusunda ikna etmeye başladı. Babama anneme karşı saygılı sevecen, fakat anne babamın maddi desteğinden hiç rahatsız olmuyor. Bekliyor ki maddi olarak hep destek olsunlar, maaşını bilmem nereye ne harçmış bilmem. Hiç birşeyini paylaşmaz. Sormam da gerçi. Ama sanki evli gibi değil, hayatıma birini dahil etmişim gibi hissediyorum. Bilerek öyle bir talebim yokken bir kez, kredi çekelim falan ev alalım dedim. Asla kendi evini falan satmak istemiyor, benim malda mülkte gözüm yok diyor. Anladım ki, sadece benim maddi imkanlarımla hayatımızı devam ettirmek istiyor. Hoş zaten yarım bir daire ve bir o kadarda kredi borçu var, mesele bu değil ama, ben sadece maddi olarak evimize sahip çıkacak mı bunu merak ediyorum ama buna asla yanaşmıyor. Haftada 2 kez eve geç geliyor, oğluyla buluşuyor. Bizimle alakalı konularda tasarruf yapıyor, boş ev için karısına kira ödemeye hiç yüksünmüyor. Bu arada yakın ama farklı şehirlerdeyiz. Onun evi ve çocuğu karısı başka şehirde biz başka şehirdeyiz. O evi bozmak istemiyor. Sürekli oğlu para istiyor, bu arada eski eşi çok iyi paralar kazanıyor, kendisinden daha iyi maddi durumu ama oğluna asla para harcamıyor, düşünün ki günde 3 4 defa para isteyen bir çocuk ve şimdiye kadar hiç hayır denmedi. Ben kendi kocamdan para isteyemiyorum utanırım. Şuan sanki imkanlarım sebebiyle tercih edilmişim gibi hissediyorum. Evini satsa o kadınla bağını kesse ortak birşeyler yapmaya çalışsa anlayacağım ama bu şekilde sanki, bana şöyle diyormuş gibi geliyor, senin maddi durumun iyi, benim eski eşime hala destek olmama gerek, oğluma destek olmama gerek, benden hiç bir talebin olmadı olmasında, senin evinde yaşayıp ölelim, benden hiç bir beklentin olmasın. Ben kuruntu mu yapıyorum yoksa canımı yakan şey doğru mu? Gerçekten çok yoruldum. Daha önce evlenip ayrılmış olmasam katlanmayacağım ama seviyorum da. Bu arada ailesinde aklı başımda kimse yok. Ailesine de maddi olarak destek oluyor. Annesine sana hediye alayım neye ihtiyacın var dediğimde liste gönderip bunlardan ikişer tane diyen birileri düşünün. Kullanıldığımı düşünüyorum. Çocukta istiyor ama sanki benim maddi durumuma güvendiği için istiyor gibi geliyor bana. Çünkü asla bir taşın üstüne taş koymak gibi bir şey yok. Benimle maddi bir ortaklığa asla girmiyor bu da beni çok rahatsız etmeye başladı. Ben başta oğluna gerekli görevleri yapacak, o kadar sanmıştım. Evliyiz sonuçta benimle hayatını birleştirdi, maddi manevi ortak olacağız diye düşünmüştüm. Ama kapalı kutu. Bugün hadi bir ev alalım desem asla yanaşmaz. Çok bunaldım. Bana kaşıkla sunduğu şey onlara kepçeyle. Bende kepçeyle kendi evime ve ona harcıyorum. Bunları konuşsam, evliliğim sarsılacak çünkü bunlar çok çirkin konular, bunları söylersem artık yüzüne de bakamam. Eşime sen beni kullanıyorsun nasıl derim? Etrafıma bakıyorum, kadın çalışıyor ama kendine harcıyor sadece, yada birikim yapıyor falan, kocası yine ihtiyaçlarını karşılıyor, eve bakıyor, bizde ben herşeyi yapıyorum, o da eski karısı ve oğluna bakıyor. Bu paylaşımsızlık beni çok soğuttu ama sevgimin önüne de geçmiyor. Dün düşündüm, o evi satacaksın, zaten yarısı senin değil, ne kadar borçu da varsa pay edeceksin, payınızı alıp eyvallah diyeceksiniz, o parayla da peşinat ödeyip kredi çekip ev alacağız, maaşlarımızı koyup ödeyeceğiz demeyi düşündüm, maaşlarımızı harcamalarımızı birbirimize söyleyeceğiz demeyi düşündüm. Ama buna yanaşmayacağını biliyorum, tüm maaşını riski eşine oğluna ve oğlu adına borsa da birikim yapan biri bunu asla kabul etmez. Evimiz var ya, neden ev alıyoruz falan diyecek. Konuyu başka yerlere çekecek. Çocuğumla mı aramı açmaya çalışıyorsun diyecek, biliyorum. Zaten evlilik öncesi de eşiyle olan gülücüklü konuşmalarını yakaladım, çok uzun uğraşlarla mesafeye soktum. Şimdi başa dönmekten de korkuyorum. Ama benim ve ailemin maddi imkanlarıyla sürecek bir evlilik istemediğimden de eminim. O zaman bekar kalırdım? Neden evlendim ki? Ben eş istiyorum, maddi manevi arkamı yaslamak istiyorum ve bu hiç olmadı, fikirlerinizi merak ediyorum. Bana yol gösterin gerçekten çok bunaldım
Abla boşan eski karısına dönsün. Bu ne böyle maddem çok destek oluyor neden boşanmış. Koca değil ev arkadaşı gibi bişey olmuş bu gerçi senin evinde senin imkanlarınla onu bile becerememiş ki .
 
Merhaba arkadaşlar, konu açmayı bile zor yaptım, derdimi yazmak anlatmak hiç bana göre değil ama o kadar bunaldım ki, 38 yaşındayım, eşim 42 yaşında. 5 ay önce evlendik, ikimizde öncesinde evlenip ayrıldık, benim çocuğum yok, onun 15 yaşında bir oğlu var. Başta bana çok olumsuz geldi, çocuklu bir adamla yapabilmem mümkün değil diye düşündüm, ama o kadar ilgili, o kadar sevecen davrandı ki, nasıl peki dediğimi gerçekten ben bile bilemiyorum. Onu çok seviyorum bu şüphesiz, ama aramıza uçurum ören şeyler olmaya başladı. Mesele şu ki, oğlu ve eski karısına benden çok daha fazla değer verip maddi olarak destek oluyor. Benim ve ailemin maddi durumu iyi, benim evimde oturuyoruz. Onun bir evi var ve yarısını karısına vermiş, ayrıca evin yıllar yıllar sürecek bir kredi borcu da var. Evde eski eşyaları duruyor, eski karısıyla oturduğu ev oluyor bu ev. Evi asla bozmak istemiyor, o şekilde saklıyor, dahası her ay karısına kira ödüyor. Satmasını istediğimde ilk defa tepki gösterdi. Eski karısına iş yeri açmış araba almış bir sürü masraf, Türkçesi herşeyi bitmiş bir adamla evlendim ben, bu sorun değil ama geride neyi kaldıysa onu da benimle paylaşmıyor. Ben bunu farkettim. Sadece benim imkanlarım var evliliğimizde. Evlenirken de mobilya altın düğün gelinlik kuaför hiç birşey istemedim. Hiç masrafa sokmadım, ama şimdi bakıyorum ki, hala ne evlilikte ne de benim hayatımda hiç maddi bir katkısı yok. Ben kendi kendime geçiniyorum. İhtiyaçlarımı kendim karşılıyorum, çalışıyorum, ortak ihtiyaçlarımızın bir kısmını da ben karşılıyorum, o da oğlu ve eski karısına ha bire para gönderiyor. Bu durum beni artık enayi yerine konulduğum konusunda ikna etmeye başladı. Babama anneme karşı saygılı sevecen, fakat anne babamın maddi desteğinden hiç rahatsız olmuyor. Bekliyor ki maddi olarak hep destek olsunlar, maaşını bilmem nereye ne harçmış bilmem. Hiç birşeyini paylaşmaz. Sormam da gerçi. Ama sanki evli gibi değil, hayatıma birini dahil etmişim gibi hissediyorum. Bilerek öyle bir talebim yokken bir kez, kredi çekelim falan ev alalım dedim. Asla kendi evini falan satmak istemiyor, benim malda mülkte gözüm yok diyor. Anladım ki, sadece benim maddi imkanlarımla hayatımızı devam ettirmek istiyor. Hoş zaten yarım bir daire ve bir o kadarda kredi borçu var, mesele bu değil ama, ben sadece maddi olarak evimize sahip çıkacak mı bunu merak ediyorum ama buna asla yanaşmıyor. Haftada 2 kez eve geç geliyor, oğluyla buluşuyor. Bizimle alakalı konularda tasarruf yapıyor, boş ev için karısına kira ödemeye hiç yüksünmüyor. Bu arada yakın ama farklı şehirlerdeyiz. Onun evi ve çocuğu karısı başka şehirde biz başka şehirdeyiz. O evi bozmak istemiyor. Sürekli oğlu para istiyor, bu arada eski eşi çok iyi paralar kazanıyor, kendisinden daha iyi maddi durumu ama oğluna asla para harcamıyor, düşünün ki günde 3 4 defa para isteyen bir çocuk ve şimdiye kadar hiç hayır denmedi. Ben kendi kocamdan para isteyemiyorum utanırım. Şuan sanki imkanlarım sebebiyle tercih edilmişim gibi hissediyorum. Evini satsa o kadınla bağını kesse ortak birşeyler yapmaya çalışsa anlayacağım ama bu şekilde sanki, bana şöyle diyormuş gibi geliyor, senin maddi durumun iyi, benim eski eşime hala destek olmama gerek, oğluma destek olmama gerek, benden hiç bir talebin olmadı olmasında, senin evinde yaşayıp ölelim, benden hiç bir beklentin olmasın. Ben kuruntu mu yapıyorum yoksa canımı yakan şey doğru mu? Gerçekten çok yoruldum. Daha önce evlenip ayrılmış olmasam katlanmayacağım ama seviyorum da. Bu arada ailesinde aklı başımda kimse yok. Ailesine de maddi olarak destek oluyor. Annesine sana hediye alayım neye ihtiyacın var dediğimde liste gönderip bunlardan ikişer tane diyen birileri düşünün. Kullanıldığımı düşünüyorum. Çocukta istiyor ama sanki benim maddi durumuma güvendiği için istiyor gibi geliyor bana. Çünkü asla bir taşın üstüne taş koymak gibi bir şey yok. Benimle maddi bir ortaklığa asla girmiyor bu da beni çok rahatsız etmeye başladı. Ben başta oğluna gerekli görevleri yapacak, o kadar sanmıştım. Evliyiz sonuçta benimle hayatını birleştirdi, maddi manevi ortak olacağız diye düşünmüştüm. Ama kapalı kutu. Bugün hadi bir ev alalım desem asla yanaşmaz. Çok bunaldım. Bana kaşıkla sunduğu şey onlara kepçeyle. Bende kepçeyle kendi evime ve ona harcıyorum. Bunları konuşsam, evliliğim sarsılacak çünkü bunlar çok çirkin konular, bunları söylersem artık yüzüne de bakamam. Eşime sen beni kullanıyorsun nasıl derim? Etrafıma bakıyorum, kadın çalışıyor ama kendine harcıyor sadece, yada birikim yapıyor falan, kocası yine ihtiyaçlarını karşılıyor, eve bakıyor, bizde ben herşeyi yapıyorum, o da eski karısı ve oğluna bakıyor. Bu paylaşımsızlık beni çok soğuttu ama sevgimin önüne de geçmiyor. Dün düşündüm, o evi satacaksın, zaten yarısı senin değil, ne kadar borçu da varsa pay edeceksin, payınızı alıp eyvallah diyeceksiniz, o parayla da peşinat ödeyip kredi çekip ev alacağız, maaşlarımızı koyup ödeyeceğiz demeyi düşündüm, maaşlarımızı harcamalarımızı birbirimize söyleyeceğiz demeyi düşündüm. Ama buna yanaşmayacağını biliyorum, tüm maaşını riski eşine oğluna ve oğlu adına borsa da birikim yapan biri bunu asla kabul etmez. Evimiz var ya, neden ev alıyoruz falan diyecek. Konuyu başka yerlere çekecek. Çocuğumla mı aramı açmaya çalışıyorsun diyecek, biliyorum. Zaten evlilik öncesi de eşiyle olan gülücüklü konuşmalarını yakaladım, çok uzun uğraşlarla mesafeye soktum. Şimdi başa dönmekten de korkuyorum. Ama benim ve ailemin maddi imkanlarıyla sürecek bir evlilik istemediğimden de eminim. O zaman bekar kalırdım? Neden evlendim ki? Ben eş istiyorum, maddi manevi arkamı yaslamak istiyorum ve bu hiç olmadı, fikirlerinizi merak ediyorum. Bana yol gösterin gerçekten çok bunaldım
Kendini çok güzel kullandırmışsın aferin , bizim bu kadınların aklı erkek görene kadar ...
 
Madem böyle bir adammış neden boşanmış ki eski eşinden. Keşke onunla barışsaymış. Bence asla devam etmemelisiniz.
Hah bak ne güzel demişsiniz eski eşi.Konu sahibi kocasının eski eşinden bahsederken sürekli "karısı" demiş.Hadi adamın niyeti belli onu anladık ama siz de farkında değilsiniz sanki adamla evli olduğunuzun...
 
henüz yorumları okumadım ama konunuzu okuyunca aklıma büyüdüğüm mahalleden tanıdığımız bir hanım geldi.
gençlik yıllarında bir adama aşık oluyor ve ondan hamile kalıyor, adam evleneceğiz diyor ama o ara başkasıyla nikah kıyıyor. kadın hiç çalışmamış ve adam maddi olarak her şeyiyle ilgileniyor kadının. haftada 2-3 geliyor yiyip içip evine karısına gidiyor. adamın karısından da çocukları var. düzenleri belki 20 senedir aynen devam. iki kadının da birbirinden haberleri var. sosyal medyadan nispet falan yapıyorlar birbirine. iki kadın da asla rest çekmiyor adama. böyle bir düzeni sağlamışlar kendi aralarında yani. iki karılı iki aileli bir adam bu. aynı bu hikayeye benzettim detayları farklı bile olsa. siz bir de üstüne maddi manevi sömürülüyorsunuz yani.
ayrılın elbette ne çocuğu allah aşkına.
eski eşine çocuğuna desteğini göstersin eyvallah düşman olsun demiyor kimse onlar da adamın hayatının odak noktasıydı bir zamanlar ve hep onun bir parçası olarak kalacaklar. ama destek diyorum bakın hala aynı çatının bir ferdi gibi davranması değil. sizin etinizden sütünüzden faydalanılıyor. madem 2 aileye bakacak maddi durumu yoktu neden evlendi sizinle ve siz neden kabul ettiniz ki bu durumu? acaba yalnızlık hissinden mi yaptınız? bence hiç seviyorum diye kandırmayın kendinizi sizinki ihtiyaçtır, boşluğu doldurmaktır. sevgi karşılıklıdır ve asla böyle kullanılacak bir eşya gibi hissettirmez. sevgi böyle bir şey değil.
 
Eski eşinden ayrılmak istememiş zaten o ayrılmış ama dibini sıyırıp ayrılmış hala daha sıyırıyor.
demek ki adamın da psikoloji gidik, kadın hem ayrılıyor hem maddi sorumluluk yüklüyor adama. adam da bunu kabul ediyor.
e doğal olarak sizin ona maddi destek olmanızı ve eski karısıyla halen yaşatmaya çalıştığı manevi durumu kabullenmenizi bekliyor.
e adam kendi de bunu yapıyor ve normal buluyor çünkü?
ne kadınlar var maşallah. 😧
 
Benimde para muhabbeti yapmayacak biri olduğumu biliyor. Asla o duruma düşürmem kendimi. Bunu da bildiği için. Sadece oğluna birikim ha babam birikim.
ben buna da anlam veremiyorum. eşinle para konuşmayacaksan kimle konuşacaksın? siz tanımadan, sevmeden, bilmeden evlenmişsiniz. karşısında kendiniz olamadığınız ve kendisini bilmediğiniz kimseyi gerçekten sevemezsiniz. kendi kendinizi kandırmışsınız. uyanın siz hayır kurumu değilsiniz ya. sevgililikte bile ortak plan yapıp, ortak harcanabiliyorken, maddi denge kurulabiliyorken, maddiyat konuşulabiliyorken bir insan nikahlı kocasıyla ilgili nasıl böyle düşünür?
bilmiyorum belki bana kızacaksınız ama ben kızılacak şeyler yazmadığımı biliyorum tepkiniz beni etkilemeyecek. ben size gerçekleri söyleyeceğim.
fazla merhamet, fazla yardımseverlik, fazla iyi niyet aslında gizli kibirdir. kendini başkalarından onurlu ve vicdanlı görmek, bunu sürekli vurgulamak, kendini başkalarının muhtaçlığı üzerinden iyi hissetmeye çalışmaktır. hayatta her şey dengede olmak zorunda, bir konuda terazi şaştı mı geri kalan her şey de yıkılıyor.
başkaları için kendi hakkınızı çiğneyerek iyilikler yapar ve onların sevgisini kazanmaya çalışırsınız ama o sevgi gerçek değildir.
siz fedakarlıklarınızı kestiğiniz an sevgi de solar gider. insanlar sizin iyi biri olduğunuzu düşünsün istersiniz ama aslında onlar ya sömürülecek bir saf görürler
ya da yapmacık ve sahtekar olduğunuzu düşünürler. lütfen uyanın ve bırakın bu huyları. sevilmek için gerçekten kendiniz olmak dışında hiçbir şey yapmak zorunda değilsiniz.
 
Ortak evde kimse oturmuyor, onların eşyaları duruyor kurulu ev, asla kiraya vermiyor satmıyorda,
Galiba bir gün eski eşiyle barışıp o eve dönmenin hayalini kuruyor.

Acı ama siz eski evliliğini içinde bitirememiş bir adamla evlenmişsiniz. Bunu nasıl fark edemediniz evlenmeden? O yüzden hala tek sorumluluğunun eski eşi ve çocuğunun rahatı olduğunu düşünüyor. Siz de ihtiyaçlarını karşılıyorsunuz. Çok özür dilerim bunu yazdığım için.

Evladının ihtiyaçlarını karşılayacak, ona yapacak bir şey yok. Çocuklu adamla evlenmenin doğal sonucu. Ama bunu aşan kısmı için konuşmanız gerekiyor. Ben olsam öncelikle evi satmasını, ortak giderlerinize katılmasını, eski eşiyle zorunlu haller dışında iletişimi tamamen kesmesini ister aksi halde ortak bir yaşam kuramadığımız için boşanacağımı söylerdim. Muhtemelen bu konuşmanın ardından ayrılırsınız.
 
Merhaba arkadaşlar, konu açmayı bile zor yaptım, derdimi yazmak anlatmak hiç bana göre değil ama o kadar bunaldım ki, 38 yaşındayım, eşim 42 yaşında. 5 ay önce evlendik, ikimizde öncesinde evlenip ayrıldık, benim çocuğum yok, onun 15 yaşında bir oğlu var. Başta bana çok olumsuz geldi, çocuklu bir adamla yapabilmem mümkün değil diye düşündüm, ama o kadar ilgili, o kadar sevecen davrandı ki, nasıl peki dediğimi gerçekten ben bile bilemiyorum. Onu çok seviyorum bu şüphesiz, ama aramıza uçurum ören şeyler olmaya başladı. Mesele şu ki, oğlu ve eski karısına benden çok daha fazla değer verip maddi olarak destek oluyor. Benim ve ailemin maddi durumu iyi, benim evimde oturuyoruz. Onun bir evi var ve yarısını karısına vermiş, ayrıca evin yıllar yıllar sürecek bir kredi borcu da var. Evde eski eşyaları duruyor, eski karısıyla oturduğu ev oluyor bu ev. Evi asla bozmak istemiyor, o şekilde saklıyor, dahası her ay karısına kira ödüyor. Satmasını istediğimde ilk defa tepki gösterdi. Eski karısına iş yeri açmış araba almış bir sürü masraf, Türkçesi herşeyi bitmiş bir adamla evlendim ben, bu sorun değil ama geride neyi kaldıysa onu da benimle paylaşmıyor. Ben bunu farkettim. Sadece benim imkanlarım var evliliğimizde. Evlenirken de mobilya altın düğün gelinlik kuaför hiç birşey istemedim. Hiç masrafa sokmadım, ama şimdi bakıyorum ki, hala ne evlilikte ne de benim hayatımda hiç maddi bir katkısı yok. Ben kendi kendime geçiniyorum. İhtiyaçlarımı kendim karşılıyorum, çalışıyorum, ortak ihtiyaçlarımızın bir kısmını da ben karşılıyorum, o da oğlu ve eski karısına ha bire para gönderiyor. Bu durum beni artık enayi yerine konulduğum konusunda ikna etmeye başladı. Babama anneme karşı saygılı sevecen, fakat anne babamın maddi desteğinden hiç rahatsız olmuyor. Bekliyor ki maddi olarak hep destek olsunlar, maaşını bilmem nereye ne harçmış bilmem. Hiç birşeyini paylaşmaz. Sormam da gerçi. Ama sanki evli gibi değil, hayatıma birini dahil etmişim gibi hissediyorum. Bilerek öyle bir talebim yokken bir kez, kredi çekelim falan ev alalım dedim. Asla kendi evini falan satmak istemiyor, benim malda mülkte gözüm yok diyor. Anladım ki, sadece benim maddi imkanlarımla hayatımızı devam ettirmek istiyor. Hoş zaten yarım bir daire ve bir o kadarda kredi borçu var, mesele bu değil ama, ben sadece maddi olarak evimize sahip çıkacak mı bunu merak ediyorum ama buna asla yanaşmıyor. Haftada 2 kez eve geç geliyor, oğluyla buluşuyor. Bizimle alakalı konularda tasarruf yapıyor, boş ev için karısına kira ödemeye hiç yüksünmüyor. Bu arada yakın ama farklı şehirlerdeyiz. Onun evi ve çocuğu karısı başka şehirde biz başka şehirdeyiz. O evi bozmak istemiyor. Sürekli oğlu para istiyor, bu arada eski eşi çok iyi paralar kazanıyor, kendisinden daha iyi maddi durumu ama oğluna asla para harcamıyor, düşünün ki günde 3 4 defa para isteyen bir çocuk ve şimdiye kadar hiç hayır denmedi. Ben kendi kocamdan para isteyemiyorum utanırım. Şuan sanki imkanlarım sebebiyle tercih edilmişim gibi hissediyorum. Evini satsa o kadınla bağını kesse ortak birşeyler yapmaya çalışsa anlayacağım ama bu şekilde sanki, bana şöyle diyormuş gibi geliyor, senin maddi durumun iyi, benim eski eşime hala destek olmama gerek, oğluma destek olmama gerek, benden hiç bir talebin olmadı olmasında, senin evinde yaşayıp ölelim, benden hiç bir beklentin olmasın. Ben kuruntu mu yapıyorum yoksa canımı yakan şey doğru mu? Gerçekten çok yoruldum. Daha önce evlenip ayrılmış olmasam katlanmayacağım ama seviyorum da. Bu arada ailesinde aklı başımda kimse yok. Ailesine de maddi olarak destek oluyor. Annesine sana hediye alayım neye ihtiyacın var dediğimde liste gönderip bunlardan ikişer tane diyen birileri düşünün. Kullanıldığımı düşünüyorum. Çocukta istiyor ama sanki benim maddi durumuma güvendiği için istiyor gibi geliyor bana. Çünkü asla bir taşın üstüne taş koymak gibi bir şey yok. Benimle maddi bir ortaklığa asla girmiyor bu da beni çok rahatsız etmeye başladı. Ben başta oğluna gerekli görevleri yapacak, o kadar sanmıştım. Evliyiz sonuçta benimle hayatını birleştirdi, maddi manevi ortak olacağız diye düşünmüştüm. Ama kapalı kutu. Bugün hadi bir ev alalım desem asla yanaşmaz. Çok bunaldım. Bana kaşıkla sunduğu şey onlara kepçeyle. Bende kepçeyle kendi evime ve ona harcıyorum. Bunları konuşsam, evliliğim sarsılacak çünkü bunlar çok çirkin konular, bunları söylersem artık yüzüne de bakamam. Eşime sen beni kullanıyorsun nasıl derim? Etrafıma bakıyorum, kadın çalışıyor ama kendine harcıyor sadece, yada birikim yapıyor falan, kocası yine ihtiyaçlarını karşılıyor, eve bakıyor, bizde ben herşeyi yapıyorum, o da eski karısı ve oğluna bakıyor. Bu paylaşımsızlık beni çok soğuttu ama sevgimin önüne de geçmiyor. Dün düşündüm, o evi satacaksın, zaten yarısı senin değil, ne kadar borçu da varsa pay edeceksin, payınızı alıp eyvallah diyeceksiniz, o parayla da peşinat ödeyip kredi çekip ev alacağız, maaşlarımızı koyup ödeyeceğiz demeyi düşündüm, maaşlarımızı harcamalarımızı birbirimize söyleyeceğiz demeyi düşündüm. Ama buna yanaşmayacağını biliyorum, tüm maaşını riski eşine oğluna ve oğlu adına borsa da birikim yapan biri bunu asla kabul etmez. Evimiz var ya, neden ev alıyoruz falan diyecek. Konuyu başka yerlere çekecek. Çocuğumla mı aramı açmaya çalışıyorsun diyecek, biliyorum. Zaten evlilik öncesi de eşiyle olan gülücüklü konuşmalarını yakaladım, çok uzun uğraşlarla mesafeye soktum. Şimdi başa dönmekten de korkuyorum. Ama benim ve ailemin maddi imkanlarıyla sürecek bir evlilik istemediğimden de eminim. O zaman bekar kalırdım? Neden evlendim ki? Ben eş istiyorum, maddi manevi arkamı yaslamak istiyorum ve bu hiç olmadı, fikirlerinizi merak ediyorum. Bana yol gösterin gerçekten çok bunaldım
Bacım sadece 1 soru: dünyadaki tek erkek tanesi miydi bu herif? Kıtlık mı vardı? O olmasa insanlığın soyu kuruyacak mıydı?

niye aciz gibi, ona muhtaç gibi, olmasa evde kalıp kız kurusu olacakmış gibi eril eril bi erkeğin yapması gerekenleri sen ona yaptın?

senin asla değerin olmayacak. Çünkü sen kendine değer vermiyorsun.

bu evlilik değil. Sen onun bakımını üzerine almışsın. Evlat edinmişsin. Çok sinir bozucu bu ya. Ağrısız başını ağrıya sokmuşsun.
 
Adam sponsor bulmus kendine. Bu isteklerini sakince guzel bir dille soyle. Tepkisine gore de kararini verir bosanirsin. Bir mesajinda sanki ikinci evliligim nasil bosanayim yine gibisinden bir sey okudum. Sakin boyle seyler dusunme. Sukret ki cocugun yok bu asalaktan. Cikarirsin hayatindan biter.
Dolandirici olabilir demisler, ona da katiliyorum. Belki eski esiyle gorusuyor bile olabilir.
Sinir oldum burda, adamin teki gelmis senden aldiklariyla eski esine cocuguna hayat sunuyor.
Bak tek basina bunlari yapamayacakti. Enayisi olma sunun. Konus, ne olacaksa olsun. Bu kadar insan seni hakli buldu. Konunda haklisin. Konusmak da hakkin
 
Eski eşi tebrik etmek lazım. Sizin kullanmadığınız aklı kadın herkesin yerine X2 olarak kullanıyor. Hem adamın yükünü atmış üzerinden, hem hayatına sponsor almış. Erkek kişisinin durumu da iyi. Diğer tarafla bağını koparmamış, o da masraflarına ek sonsuz bakım ve konfor hizmetini kapmış. Üstelik üzgünüm ama belki o taraf gel dese koşup gidecek.
Peki siz? Sizin nasıl bir kazancınız var bu evlilikte? Gül gibi hayatınıza kirli donlarını yıkayacağınız, etraftan pisliğini temizleyip karnını doyuracağınız birini dahil etmişsiniz sadece. Maddi manevi hiçbir karınız yok, bir de işin can sıkıcı taraflarını çekiyorsunuz. İyi düşünün lütfen, kendinizi kullandırtmayın.
 
Kağıt üstünde boşanmışlar. Gönülleri hala bir. 2×2=4 bunu idral edebilmek için yüksek ihtisasa gerek yok. İlkokul 3ten terk biri bile anlar. Sen de sponsor oluyorsun. Çok güzel ya. Seviyormuşsun da. Hala seviyorum yazabilmen çok ilginç esra erol ve müge anlı senin gibi aşık kadınlar olmasa nasıl reyting yapacak? Ordakilerin henüz dolandırılmamış halisin.
 
Merhaba arkadaşlar, konu açmayı bile zor yaptım, derdimi yazmak anlatmak hiç bana göre değil ama o kadar bunaldım ki, 38 yaşındayım, eşim 42 yaşında. 5 ay önce evlendik, ikimizde öncesinde evlenip ayrıldık, benim çocuğum yok, onun 15 yaşında bir oğlu var. Başta bana çok olumsuz geldi, çocuklu bir adamla yapabilmem mümkün değil diye düşündüm, ama o kadar ilgili, o kadar sevecen davrandı ki, nasıl peki dediğimi gerçekten ben bile bilemiyorum. Onu çok seviyorum bu şüphesiz, ama aramıza uçurum ören şeyler olmaya başladı. Mesele şu ki, oğlu ve eski karısına benden çok daha fazla değer verip maddi olarak destek oluyor. Benim ve ailemin maddi durumu iyi, benim evimde oturuyoruz. Onun bir evi var ve yarısını karısına vermiş, ayrıca evin yıllar yıllar sürecek bir kredi borcu da var. Evde eski eşyaları duruyor, eski karısıyla oturduğu ev oluyor bu ev. Evi asla bozmak istemiyor, o şekilde saklıyor, dahası her ay karısına kira ödüyor. Satmasını istediğimde ilk defa tepki gösterdi. Eski karısına iş yeri açmış araba almış bir sürü masraf, Türkçesi herşeyi bitmiş bir adamla evlendim ben, bu sorun değil ama geride neyi kaldıysa onu da benimle paylaşmıyor. Ben bunu farkettim. Sadece benim imkanlarım var evliliğimizde. Evlenirken de mobilya altın düğün gelinlik kuaför hiç birşey istemedim. Hiç masrafa sokmadım, ama şimdi bakıyorum ki, hala ne evlilikte ne de benim hayatımda hiç maddi bir katkısı yok. Ben kendi kendime geçiniyorum. İhtiyaçlarımı kendim karşılıyorum, çalışıyorum, ortak ihtiyaçlarımızın bir kısmını da ben karşılıyorum, o da oğlu ve eski karısına ha bire para gönderiyor. Bu durum beni artık enayi yerine konulduğum konusunda ikna etmeye başladı. Babama anneme karşı saygılı sevecen, fakat anne babamın maddi desteğinden hiç rahatsız olmuyor. Bekliyor ki maddi olarak hep destek olsunlar, maaşını bilmem nereye ne harçmış bilmem. Hiç birşeyini paylaşmaz. Sormam da gerçi. Ama sanki evli gibi değil, hayatıma birini dahil etmişim gibi hissediyorum. Bilerek öyle bir talebim yokken bir kez, kredi çekelim falan ev alalım dedim. Asla kendi evini falan satmak istemiyor, benim malda mülkte gözüm yok diyor. Anladım ki, sadece benim maddi imkanlarımla hayatımızı devam ettirmek istiyor. Hoş zaten yarım bir daire ve bir o kadarda kredi borçu var, mesele bu değil ama, ben sadece maddi olarak evimize sahip çıkacak mı bunu merak ediyorum ama buna asla yanaşmıyor. Haftada 2 kez eve geç geliyor, oğluyla buluşuyor. Bizimle alakalı konularda tasarruf yapıyor, boş ev için karısına kira ödemeye hiç yüksünmüyor. Bu arada yakın ama farklı şehirlerdeyiz. Onun evi ve çocuğu karısı başka şehirde biz başka şehirdeyiz. O evi bozmak istemiyor. Sürekli oğlu para istiyor, bu arada eski eşi çok iyi paralar kazanıyor, kendisinden daha iyi maddi durumu ama oğluna asla para harcamıyor, düşünün ki günde 3 4 defa para isteyen bir çocuk ve şimdiye kadar hiç hayır denmedi. Ben kendi kocamdan para isteyemiyorum utanırım. Şuan sanki imkanlarım sebebiyle tercih edilmişim gibi hissediyorum. Evini satsa o kadınla bağını kesse ortak birşeyler yapmaya çalışsa anlayacağım ama bu şekilde sanki, bana şöyle diyormuş gibi geliyor, senin maddi durumun iyi, benim eski eşime hala destek olmama gerek, oğluma destek olmama gerek, benden hiç bir talebin olmadı olmasında, senin evinde yaşayıp ölelim, benden hiç bir beklentin olmasın. Ben kuruntu mu yapıyorum yoksa canımı yakan şey doğru mu? Gerçekten çok yoruldum. Daha önce evlenip ayrılmış olmasam katlanmayacağım ama seviyorum da. Bu arada ailesinde aklı başımda kimse yok. Ailesine de maddi olarak destek oluyor. Annesine sana hediye alayım neye ihtiyacın var dediğimde liste gönderip bunlardan ikişer tane diyen birileri düşünün. Kullanıldığımı düşünüyorum. Çocukta istiyor ama sanki benim maddi durumuma güvendiği için istiyor gibi geliyor bana. Çünkü asla bir taşın üstüne taş koymak gibi bir şey yok. Benimle maddi bir ortaklığa asla girmiyor bu da beni çok rahatsız etmeye başladı. Ben başta oğluna gerekli görevleri yapacak, o kadar sanmıştım. Evliyiz sonuçta benimle hayatını birleştirdi, maddi manevi ortak olacağız diye düşünmüştüm. Ama kapalı kutu. Bugün hadi bir ev alalım desem asla yanaşmaz. Çok bunaldım. Bana kaşıkla sunduğu şey onlara kepçeyle. Bende kepçeyle kendi evime ve ona harcıyorum. Bunları konuşsam, evliliğim sarsılacak çünkü bunlar çok çirkin konular, bunları söylersem artık yüzüne de bakamam. Eşime sen beni kullanıyorsun nasıl derim? Etrafıma bakıyorum, kadın çalışıyor ama kendine harcıyor sadece, yada birikim yapıyor falan, kocası yine ihtiyaçlarını karşılıyor, eve bakıyor, bizde ben herşeyi yapıyorum, o da eski karısı ve oğluna bakıyor. Bu paylaşımsızlık beni çok soğuttu ama sevgimin önüne de geçmiyor. Dün düşündüm, o evi satacaksın, zaten yarısı senin değil, ne kadar borçu da varsa pay edeceksin, payınızı alıp eyvallah diyeceksiniz, o parayla da peşinat ödeyip kredi çekip ev alacağız, maaşlarımızı koyup ödeyeceğiz demeyi düşündüm, maaşlarımızı harcamalarımızı birbirimize söyleyeceğiz demeyi düşündüm. Ama buna yanaşmayacağını biliyorum, tüm maaşını riski eşine oğluna ve oğlu adına borsa da birikim yapan biri bunu asla kabul etmez. Evimiz var ya, neden ev alıyoruz falan diyecek. Konuyu başka yerlere çekecek. Çocuğumla mı aramı açmaya çalışıyorsun diyecek, biliyorum. Zaten evlilik öncesi de eşiyle olan gülücüklü konuşmalarını yakaladım, çok uzun uğraşlarla mesafeye soktum. Şimdi başa dönmekten de korkuyorum. Ama benim ve ailemin maddi imkanlarıyla sürecek bir evlilik istemediğimden de eminim. O zaman bekar kalırdım? Neden evlendim ki? Ben eş istiyorum, maddi manevi arkamı yaslamak istiyorum ve bu hiç olmadı, fikirlerinizi merak ediyorum. Bana yol gösterin gerçekten çok bunaldım
Maddi durumunuz iyi oldugu icin size yapışmış yol yakinken ayrılin bi parazitle yasamaktansa tek yaşayın
 
Para gönderdiğine eminim benden bu şekilde para kaçırmaz ben zaten maddi olarak maaşını bile bilmem. Böyle birşey hiç konuşmadık. Parasının hesabını yapmıyorum ki benden kaçırsın.
Kredi tutarını bilmiyorum sormadım böyle şeyler sorulmaz
Artık eski karısıyla hani söz mü verdiler evi satmayacağız çocuğun olacak 18 e gelince
evlenmeden şartlarım bunlar böyle yapacaksın denir mi?
Evlenmeden önce, bak evlendikten sonra bunları bunları yaparsan ben kabul etmem diye olasılık üzerinden konuşmamı yapılır.
cidden inanılmazsınız. sorunun sizden kaynaklı olduğunu, maddiyat konuşmadığınız için sizi kandırdığını biliyor olmanıza rağmen size bunu söyleyen herkese karşı çıkmışsınız ve bunu terbiye filan sanıyorsunuz.
ayrıca size gerçekleri gösteren insanlara kaba davranmanıza rağmen size kibarca yazmaya devam etmişler. ben buradan sinirlendim.
bir de pişman olmuşsunuz yazdığınıza. burada herkes sizin için sinirleniyor ve size yardım etmeye çalışmışlar.

geçtim evlenmeyi sevgili olmadan önce bile şartlar konuşulabilir, bunlar prensiplerdir, paylaşılabilir. insanlar birbirlerinin prensiplerini öğrenmelidir. insanlar bir şey yaşamadan önce birbirlerini tanımalıdır. alın ısrarla savunduğunuz ve terbiye dediğiniz şeylerin sonucu bu.

benim peşimden koşturup iş yerime ağaç kadar orjideler göndermeyecekti.
maddiyat konuşmaya utanıyorsunuz ama sevgiyi maddi şeylerle ölçüyorsunuz ya pes. 2. kere bahsetmişsiniz bunlardan.
eşiniz nasıl bir insan hiç tanımaya çalışmamışsınız. eşinizle duygusal, mental, ruhsal hiçbir düzeyde ilişki kurmamışsınız ki şimdi sizi tercih etmesini bekliyorsunuz. beraber gülüp eğlenilen anılar unutulur gider, mesele iki insanın arasındaki ruhsal bağdır. ha eşin eski eşiyle olan ilişkisi çok sağlıksız benim öyle bir şeyi övecek halim yok. ama sizin durumunuzu açıklamaya çalışıyorum size, hoşunuza gitmez ya. sizin aranızda bir bağ yok hanımefendi.

derdinizin maddiyat olmadığını onlarca kere söylemişsiniz ama size verilen değeri de yine maddiyat üzerinden ölçüyorsunuz değil mi? en azından değerinizi gösteren bir unsur da maddiyat.
demek ki gerçek öyle söylediğiniz gibi değilmiş. gayet normal bir durum bunu yapıyor olmanız. gerçeği reddedersek hislerimizle çatışırız böyle.
insan kendi kendinden kaçınca böyle oluyor. kaçmayın artık.
 
Back
X