Böyle bir baba figürü

ezgigizem_ .!.:

Ay ben deliriyorum cidden ben asla babam gibi değilim hırslıyım mücadele ederim. 21 yaşımda hiç bilmediğim işte çalışıp meslek öğrenip 90 bin tl lik borcu kendim ödedim sorumluluk aldım. 50 küsür yaşındaki adam hala çekiniyor. Ya batarım ya çıkarım diyor. 3 ayda ödedim borcu bitirdim işte beğenmiyor bu yaştan sonra kahvede mi çalışcam şunu yapcam bunu mu yapıcam. Ya yapanların senden aşağı ne yanı var. Ben bu egoya sinirleniyorum kendini yüksekte görmeye deliriyorum yani kimsin sen. Padişahın oğlu musun diyesim geliyor

Genişletmek için tıkla...

Benim de öyle bir arkadaşım var, iş beğenmezdi, satış danışmanlığı yapmıştı yıllar önce 20 li yaşlarında, çok zor artık yapamam derdi, mutlaka zordur, her iş zor..Başka iş bak derdim, iş mi var derdi. Kurumsal yer olsa çalışacaktı çünkü kendini basit olarak tanımladığı işlere yakıştıramıyordu. Ama işte iş güç sahibi olmadı, bir ara bir işyerine girmişti bir medya şirketinde sonra saçma bir nedenle çıktı (hoşlandığı çocuk başkasıyla ilgileniyormuş, sinirle basmış çıkmış işyerinden) çok nitelikli bir iş değildi belki ama sonra farklı fırsatlar çıkabilirdi, bir de iş beğenmemek nedir, herkes çok daha iyi bir işi olsun ister, iş beğenmeyip ilerde emekli olma fırsatını da kaçırdı, hep evde olduğu için sosyal hayatı da kısıtlı oldu, sevgili, eş olayları da gelişmedi. Hepsi bir şekilde sosyal hayatta var olmayla doğrudan veya dolaylı yoldan ilintili..21 yaşında çalışıp, borç ödemişsin mesela, takdir ettim

Damdakiperi .!.:

Benim de öyle bir arkadaşım var, iş beğenmezdi, satış danışmanlığı yapmıştı yıllar önce 20 li yaşlarında, çok zor artık yapamam derdi, mutlaka zordur, her iş zor..Başka iş bak derdim, iş mi var derdi. Kurumsal yer olsa çalışacaktı çünkü kendini basit olarak tanımladığı işlere yakıştıramıyordu. Ama işte iş güç sahibi olmadı, bir ara bir işyerine girmişti bir medya şirketinde sonra saçma bir nedenle çıktı (hoşlandığı çocuk başkasıyla ilgileniyormuş, sinirle basmış çıkmış işyerinden) çok nitelikli bir iş değildi belki ama sonra farklı fırsatlar çıkabilirdi, bir de iş beğenmemek nedir, herkes çok daha iyi bir işi olsun ister, iş beğenmeyip ilerde emekli olma fırsatını da kaçırdı, hep evde olduğu için sosyal hayatı da kısıtlı oldu, sevgili, eş olayları da gelişmedi. Hepsi bir şekilde sosyal hayatta var olmayla doğrudan veya dolaylı yoldan ilintili..21 yaşında çalışıp, borç ödemişsin mesela, takdir ettim

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim öncelikle annem kanser olduğunda kredi çekmiştik o stresle acıyla fırında çalışmıştım ekmek fiyatlarını bilmezken neler çekmiştim her gece ağlıyordum. Babam o zaman diyordu asgari ücretle işte çalışılır mı ben o işi yapamam leş gibi bir iş her gün ayrılim diye bekliyordu. Cidden bana diyordu ben yapmam diyordu. Ben şaşırdım bu kim ki böyle diyor diye. Sanki önceden asgari ücretle çalışmıyormuş gibi. O zamanlar daha rahattım sanki kendime ait param vardı. Kpss olmasa yeniden giricem. Sadece babam değil başkası da bana böyle dese dellenirim babam dediğinde daha da sinirleniyorum çok yakınımda çünkü ve bağımı koparamıyorum. Küçük evi beğenmiyor ya yani delirmemek elde değil. Bu insna değiştirmeye çalışmakta değil babamın terbiyesizliğine tepki vermek

ezgigizem_ .!.:

Hayatımı bılip bilmeden fütursuzca laf eden insana terbiye falan göstermem. Karşı taraf ezici şekilde konuşunca saygu duymam. Terbiyemden konuşmuyoruz bu sizi ilgilendirmez. "Gerçek" Hayatta bundan dolayı eksiklik duysam her şeyi yazdığım gibi terbiye nasıl edinilir diye başlık açardım onun altına yorum yapmıyorsunuz senin sorun etmediğin şeyi ben edebilirim bu neden size bu kadar gario geliyor da saldırıyorsunuz? Açtığım konu sana uymuyorsa yorum yapmazsın anamı babamı şikayet edip etmemekte bana kalır demi ama

Genişletmek için tıkla...

Ezici mi pardon sen bi terapi alsan iyi olur
Saldırdığım yeri bi alıntılar mısın

Siyah Palto .!.:

Ezici mi pardon sen bi terapi alsan iyi olur
Saldırdığım yeri bi alıntılar mısın

Genişletmek için tıkla...

Saldırıyorsunuz tabi önceden beri size göre annemi babamı kötülüyorum bunu bildiğiniz halde hala yorum yapıyorsunuz. Yorum yaparken düzgünce anlamadan yorumlar yapıyorsunuz. Çokta iyi bir olay değil yaptığınız. Benim durumumdan hoşlanmıyorsanız size tersse muhatap olmayın bu kadar basit. Size yorum yapın diye yalvarmıyorum ki? Hala yok terapi al şöyle böyle size göre sıkıntısı olan biriyle de muhatap olmayın yani benim için kayıp ya da üzüntü olmaz :) peşin hüküm vererek neyin ne olduğunu anlamadan yorum yapıyorsunuz ben cevap verince ben ruh hastası oluyorum ne alaaaa ya

ezgigizem_ .!.:

Saldırıyorsunuz tabi önceden beri size göre annemi babamı kötülüyorum bunu bildiğiniz halde hala yorum yapıyorsunuz. Yorum yaparken düzgünce anlamadan yorumlar yapıyorsunuz. Çokta iyi bir olay değil yaptığınız. Benim durumumdan hoşlanmıyorsanız size tersse muhatap olmayın bu kadar basit. Size yorum yapın diye yalvarmıyorum ki? Hala yok terapi al şöyle böyle size göre sıkıntısı olan biriyle de muhatap olmayın yani benim için kayıp ya da üzüntü olmaz :) peşin hüküm vererek neyin ne olduğunu anlamadan yorum yapıyorsunuz ben cevap verince ben ruh hastası oluyorum ne alaaaa ya

Genişletmek için tıkla...

Gerçekten yardım almalısın . o kadar öfke dolusun ki daha yazdığım cümlede kendını değiştir bırak onlar değişmez dediğimi anlayamayan birisin . Neyse cidden seviye aşırı yerlerde sen anne babanın dertleriyle devam yavrum ! Haydi selametle

ezgigizem_ .!.:

Annem babam boşanınca babam turizmde çalişmak için başka şehre gitmişti. Biz annemle anneanemin yanına yerleştik. 6 ay orada çalışıp 6 ay yaşadığımız şehre geliyor. Ve oda babasının yani dedemin evinde kalıyor. Fakat ikisi hiç anlaşamaz kavga eder dururlar hatta dedem bazen babamı evden kovar ikisi de geçimsiz insanlar. Babam da buraya gelince sürekli şikayet eder bu olayları. 3 senedir başka şehirde çalışıyor dediğine göre maaşı da iyi asla kendine ev almadı. Bu sene alıcam dedi araştırma yapıyorum diyor ama sanki cesareti yok. Bana 1+1 ev lazım diyor ama şurada ev var ordan al diyorum yok o evler merkeze uzak yok 35 m2 vs diyor. Ama lafta tek istediğim ev diyor. Ama görünürde düşük çaplı bir şeyde istemiyor. 3 senedir dediğim gibi başka yerde çalışıyor ve orada lojmanda nasıl bunca zaman kendine ev almayı düşünmez? Ne zaman babayla kavga ediyor ev alası Geliyor birde evde beğenmiyor sanki ne parası varsa. Birikimim var diyor ama kendine güvenmiyor sanki. Ben bunları dinlediğimde hem ona kızıyorum hem üzülüyorum. Bir insan neden kendi hayatını önceden kurmaz? Yani bu adam annemle evliyken de böyleydi. Para yedirmezdi param yok derdi. Hadi o zaman okey yoktu diyelim ee şimdi tek kişisin arada bana harçlık gönderiyorsun bu. Yani babam yüzünden çok strese giriyorum. Tek hakkım olsa babamı değiştirmek isterdim. Baba figürü bana sinir stres yapıyor. Bu durumda ne yapabilirim? Yani strese giriyorum anlattıklarından dolayı. Adamın evinin olmaması bile ders çalışırken aklıma geliyor. Neden hiçbir şeye cesaret edemiyor anlamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Bakın öncelikle şunu unutmayın: Siz babanızın ebeveyni değilsiniz anlatabiliyor muyum, farkında değilsiniz ama haddinden fazla ebeveynlik yapıyorsunuz babanıza zihninizde. Bu cok gereksiz ve yanlis.
Yani aslında şimdi düz mantıkla bakarsak babanız haklı.. ev dediğiniz ha deyince alınmaz ki, yeri önemli büyüklüğü önemli vs vs. Bugün değilse bir sene sonra alır ama çok daha kullanışlı ve dilediği yerde olan bir ev olur mesela. Adam sokakta değil. Öyle ya da böyle bir yerlerde barınıyor.
Üzülmenizi anlıyorum, kafanıza takmanızıda anlıyorum ama bunun bu ölçü olmasi asla doğru değil ve size zarar veriyor. Bu gidişle bu duyguyla ve endiseyle başedemeyip babanıza tabiri caizse çatarsınız. O da sana ne, cok düşünüyorsan madem sen bana ev al der ve haklı olur. Bu sefer de dersiniz ki insanları düşünmeye de değmiyor.

Karşıdaki insanı değiştiremiyorsanız kendiniz değişeceksiniz. Yani bu konuyu bu kadar kafaya takmanız asla doğru değil. Derslerinize odaklanın öncelikle. Bu düşünce tarzınızı değiştirin. Merhametin fazlasida bize zarar verir.

Cok şükür babanızda sokakta da değil yani dedenizle kavga ediyorsa ve bundan çok rahatsizsa ve buna ragmen bir an önce evde almıyorsa lütfen sürekli size şikayet etmesin. Bunu ona tatlı bir dille söyleyin; zaten çok üzülüyorum duyup durmak istemiyorum, lütfen bu kadar rahatsızsan bence bir an önce ev al gibi söyleyebilirsiniz. Ama ondan sonrası bence sizi bağlamıyor ne yapacağına kendi karar versin babaniz.

ezgigizem_ .!.:

Ben sanki annemi babamı kurtaracak bir insanmışım gibi geliyor hep. Küçükkende babamla annem tartışırdı ben annemi sakinleştirip ona annelik yapardım hala da ben akıl veririm. Sanki ben onların yapamadıklarını yapmak için dünyaya gelmişim cidden böyle. Asla umursamaz olamıyorum kendimi baskı altında hissediyorum. Bana zarar vermiyor ama üzülüyorum başını sokacak yeri yok diye. Sonrada babamın düşüncelerini dinleyince ondan tiksiniyorum. Evi ben önemsemiyorum ben zaten atansam yolumu çizerim ama bu zamana kadar niye bir şeyler yapamıyor anlamıyorum. 50 küsür yaşında hala hayatını kuramamış birde üstüne ego yapıyor o evler şöyle böyle diye. Yani neden cidden? Hiç kendine güveni yok annemle birlikteyken de böyleydi ayrıldı yine böyle. Hiçbir adım atmıyor hayata karşı duruyor sadece soruyorum arıyorum diyor eyleme geçme yok. Ben asla böyle değilim ihtiyacım varsa alırım bir şekilde küçükte olsa adam merkeze uzak diyor çıldırcam. Ya da küçük diyor ev buldu da birde seçiyor.

Genişletmek için tıkla...

Siz zaten ebeveynler açısından anladığım kadarıyla şanssız bir çocukmuşsunuz. Siz fark etmeden onlara ebeveynlik yapmaya mecbur kalmissiniz onlar da bunu fark etmeden dibine kadar kullandilar belki.

Zaten bu haksızlik barindiran durum ile buyumussunuz. O zaman cocuktunuz ama artik bir yetiskinsiniz.
Simdi sizin artık bir yetişkin gibi davranmanız ve kendini de sahip çıkmanız gerekiyor.
Siz bu gerginlikle, bu duygularla (çünkü zihninizde bilinçaltınızda bunların baskısı olacak) gittiğiniz her yerde huzur bulamazsınız. Kurduğunuz arkadaşlıklara da bu yansır, çünkü dert yanmaya başlarsınız haddinden fazla. Buyuk ihtimalle yarın bir gün evlendiğinizde bu evliliğinize bile son derece zarar verir.

Peki siz şimdi küçüklüğünüzde size doğru bir anne babalık yapamamlıklarından dolayı sizin anlattıklarınızdan yola çıkarak bunu söylüyorum çok zarara uğramış bir insan olmanızı hala devam ettirmekmi istiyorsunuz.
Bunun ömrünüzün kalan kısmında da böyle devam etmesine izin verecek misiniz yoksa artık hayır ben artık olması gerektiği gibi düşüneceğim ve annem babamı haddinden fazla kafama takmayacağım zaten aldığım zarar yeter, ben bundan sonra kendinme sahip çıkacağım mı diyeceksiniz. Yoksa yarın bir gün çocuklarınız da eşinizle arkadaşlarınız da sizden uzaklaşacaklar, şikayetçi olacaklar

ezgigizem_ .!.:

Annem babam boşanınca babam turizmde çalişmak için başka şehre gitmişti. Biz annemle anneanemin yanına yerleştik. 6 ay orada çalışıp 6 ay yaşadığımız şehre geliyor. Ve oda babasının yani dedemin evinde kalıyor. Fakat ikisi hiç anlaşamaz kavga eder dururlar hatta dedem bazen babamı evden kovar ikisi de geçimsiz insanlar. Babam da buraya gelince sürekli şikayet eder bu olayları. 3 senedir başka şehirde çalışıyor dediğine göre maaşı da iyi asla kendine ev almadı. Bu sene alıcam dedi araştırma yapıyorum diyor ama sanki cesareti yok. Bana 1+1 ev lazım diyor ama şurada ev var ordan al diyorum yok o evler merkeze uzak yok 35 m2 vs diyor. Ama lafta tek istediğim ev diyor. Ama görünürde düşük çaplı bir şeyde istemiyor. 3 senedir dediğim gibi başka yerde çalışıyor ve orada lojmanda nasıl bunca zaman kendine ev almayı düşünmez? Ne zaman babayla kavga ediyor ev alası Geliyor birde evde beğenmiyor sanki ne parası varsa. Birikimim var diyor ama kendine güvenmiyor sanki. Ben bunları dinlediğimde hem ona kızıyorum hem üzülüyorum. Bir insan neden kendi hayatını önceden kurmaz? Yani bu adam annemle evliyken de böyleydi. Para yedirmezdi param yok derdi. Hadi o zaman okey yoktu diyelim ee şimdi tek kişisin arada bana harçlık gönderiyorsun bu. Yani babam yüzünden çok strese giriyorum. Tek hakkım olsa babamı değiştirmek isterdim. Baba figürü bana sinir stres yapıyor. Bu durumda ne yapabilirim? Yani strese giriyorum anlattıklarından dolayı. Adamın evinin olmaması bile ders çalışırken aklıma geliyor. Neden hiçbir şeye cesaret edemiyor anlamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Sizinki yine iyimiş,bizimkilere biz ev aldık..o yüzden çok kasma düşünme kendi hayatına bak arada teşvik edersin alması için,aslında kasma desem de yarın öbür gün evi olmasa kiramı öde diye senden bekleyecek belki o yüzden motive et ev resimleri at bak ilerde yakalandığında ne yapacaksın diye aklına gir

ezgigizem_ .!.:

Evet cesaret işi babama göre. Emekliliği var gittiği yerde lojmanda para ödemeden kalıyor. Yediği önünde yemediği arkasında. Üstüne oturarak para kazanıyor. Bana arada gönderdiği 2 bin lira pardon da bu kadar olanağı olmayıp neler yapan insanlar var. Memlekete gelince kışın ek işe girse girdiği işi beğenmez. Elinde mesleği de yok kahveye gir dediğimizde orayı da beğenmiyor çalışanların canı yok mu? Hep gözü yüksekte ama yaptığı şey yok elde var sıfır. Paran yoksa yok gibi yaşarsın var gibi değil. Bu düşünceleri ben babamdan almadım da kendim öğrendim. Kaç ay orada kalıyor yeri gelince 200 bin liram var vs diyor niye ödeyemiyor? Annesinin babasının yanında bu adam kaç senedir , ödediği faturalara yardım etmek. Pardon da niye alamasın? Madem alamıyor yanında oturduğu dedeme de boyun eğip sabır gösterecek o zaman demi ama? Benim babamın derdi ev almak değil lüks takılmak. Şuradan ev al dediğimde uzak diyor evler küçük diyor. Dışarda kalan hangi insanın verilen Evi seçtiğini ya da burnu kalkıklık yaptığınu gördünüz siz? Dinimizde bile diyır demi abartıya kaçmayın vs diye. Hem evi yok hem parası yok üstune bide ev seçiyor. Bu nasıl iş? Nasıl sinirlenmiceksin?

Genişletmek için tıkla...

Ne kadar birikmişi varmış, lüks yaşıyor derken?

aslında seni yoran ev alması yâda almaması değil. sana anlatması… bunun önüne geçerseniz rahatlarsınız.

KPSS çalışıyorsun anladığım, bu yoran konuları bırakın, KPSS ciddi bir iş. Annen de babanda böyleyse ikisi ile de sakince konuşun. Derslere odaklanmak istediğinizi, dert dinleyemeyeceğinizi anlatın.

ezgigizem_ .!.:

Teşekkür ederim öncelikle annem kanser olduğunda kredi çekmiştik o stresle acıyla fırında çalışmıştım ekmek fiyatlarını bilmezken neler çekmiştim her gece ağlıyordum. Babam o zaman diyordu asgari ücretle işte çalışılır mı ben o işi yapamam leş gibi bir iş her gün ayrılim diye bekliyordu. Cidden bana diyordu ben yapmam diyordu. Ben şaşırdım bu kim ki böyle diyor diye. Sanki önceden asgari ücretle çalışmıyormuş gibi. O zamanlar daha rahattım sanki kendime ait param vardı. Kpss olmasa yeniden giricem. Sadece babam değil başkası da bana böyle dese dellenirim babam dediğinde daha da sinirleniyorum çok yakınımda çünkü ve bağımı koparamıyorum. Küçük evi beğenmiyor ya yani delirmemek elde değil. Bu insna değiştirmeye çalışmakta değil babamın terbiyesizliğine tepki vermek

Genişletmek için tıkla...

Siz hastalık için borç ödemeye çalışıp didinirken nasıl sözler onlar..Aksine size destek olması gerekirken. Madem öyle akıl değil para verseydi. 21 yaşında bir genc kıza asgari maaş dışında ne kadar verecekler fırında.. Babanızda aşağılık kompleksi olabilir mi? Bu arada gerçekten buna bir çözüm yok canım, kendi haline bırak, ne istiyorsa onu yapsın ki öyle de olacak..

ezgigizem_ .!.:

Dedem de zor birisi onlar da sıkıntılı. Ben bu egoyu yüksek şeyler istemesini anlamıyorum. Eve ihtiyacım olsa metresi ne bakmam yani hele zor durumdaysam. Ben bundan nasıl dünyaya gelmişim bilmiyorum çok ilginç ben hayatta hep cesaretliydim ya. Böyle bir babam olmasına karşı. Sürekli arkasında kimse yok diye laf ediyor babam şöyle böyle. Yani sende benim arkamda yoksun adam gibi. Umursamaz olamıyorum cidden akluma geliyor dedem gelirse kovarsa ne yapacak vs. Yani bu zamana kadar kendine bir şey yapmaması normal mi? Hocamla konuştum haber bekliyorum üniversite için

Genişletmek için tıkla...

Senin hayatın daha güzel olur inşallah babana rağmen. Düşünüp üzme kendini böyle insanlar değişmez

Ece1980 .!.:

Bakın öncelikle şunu unutmayın: Siz babanızın ebeveyni değilsiniz anlatabiliyor muyum, farkında değilsiniz ama haddinden fazla ebeveynlik yapıyorsunuz babanıza zihninizde. Bu cok gereksiz ve yanlis.
Yani aslında şimdi düz mantıkla bakarsak babanız haklı.. ev dediğiniz ha deyince alınmaz ki, yeri önemli büyüklüğü önemli vs vs. Bugün değilse bir sene sonra alır ama çok daha kullanışlı ve dilediği yerde olan bir ev olur mesela. Adam sokakta değil. Öyle ya da böyle bir yerlerde barınıyor.
Üzülmenizi anlıyorum, kafanıza takmanızıda anlıyorum ama bunun bu ölçü olmasi asla doğru değil ve size zarar veriyor. Bu gidişle bu duyguyla ve endiseyle başedemeyip babanıza tabiri caizse çatarsınız. O da sana ne, cok düşünüyorsan madem sen bana ev al der ve haklı olur. Bu sefer de dersiniz ki insanları düşünmeye de değmiyor.

Karşıdaki insanı değiştiremiyorsanız kendiniz değişeceksiniz. Yani bu konuyu bu kadar kafaya takmanız asla doğru değil. Derslerinize odaklanın öncelikle. Bu düşünce tarzınızı değiştirin. Merhametin fazlasida bize zarar verir.

Cok şükür babanızda sokakta da değil yani dedenizle kavga ediyorsa ve bundan çok rahatsizsa ve buna ragmen bir an önce evde almıyorsa lütfen sürekli size şikayet etmesin. Bunu ona tatlı bir dille söyleyin; zaten çok üzülüyorum duyup durmak istemiyorum, lütfen bu kadar rahatsızsan bence bir an önce ev al gibi söyleyebilirsiniz. Ama ondan sonrası bence sizi bağlamıyor ne yapacağına kendi karar versin babaniz.

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle anlamaya çalıştığınız için teşekkürler tam olarak bu duygulardayım. Sanki onun hayatını ben güzelleştirmek zorundayım gibi hissediyorum sanki. Evet ev ha deyince alınmıyor ama bu kadar zorluğa rağmen ne etrafındaki insanları (dedemi) görmezden geliyor ne de başka yere gitmeye çalışmıyor. Benimde sinir olduğum nokta madem ev almıyorsun o zaman alttan al topu topu 5 ay burada. Derslerime çalışıyorum ama ders çalışırken kaygılanıyorum ay babam ne yapacak acaba dedem onu kovarsa ne olacak vs vs. Bu çok merhametten mi yoksa başka şeylerden mi bilemiyorum.. Artık bu duyguya ne derseniz. Ya babam şikayet etmiyor ben sorunca açıklar ama her şeyi gizli yapmaya çalışan bir karakter zaten. Hadi görüşelim vs diyor ama illaki görüşünce o konulardan dolayı bana yakarıyor o zamanda yahu böyleyse niye böyle yapıyorsun diyesim geliyor. Benim annem kanser hastasıydı her şeyiyle ben ilgilendim bir dönem ve artık sinir stres istemiyorum hayatımda. Sinir olduğum konu şu hem dedemle anlaşamıyor hem ev seçiyor hemde ağzı açılıncs şikayet ediyor. 3 senedie uzakta çalışıyor ve her sene gelince dedemle kavga ediyor ee bu zaman kadar neden ev almamış? Anca lafta diyor bir sene sonra gelince ev alıcam edicem. Duygularıma hakim olamıyorum hem ona kızıyorum hem üzülüyorum galiba ve bu benim ruh halimi dengemi tamamen bozuyor

Ece1980 .!.:

Siz zaten ebeveynler açısından anladığım kadarıyla şanssız bir çocukmuşsunuz. Siz fark etmeden onlara ebeveynlik yapmaya mecbur kalmissiniz onlar da bunu fark etmeden dibine kadar kullandilar belki.

Zaten bu haksızlik barindiran durum ile buyumussunuz. O zaman cocuktunuz ama artik bir yetiskinsiniz.
Simdi sizin artık bir yetişkin gibi davranmanız ve kendini de sahip çıkmanız gerekiyor.
Siz bu gerginlikle, bu duygularla (çünkü zihninizde bilinçaltınızda bunların baskısı olacak) gittiğiniz her yerde huzur bulamazsınız. Kurduğunuz arkadaşlıklara da bu yansır, çünkü dert yanmaya başlarsınız haddinden fazla. Buyuk ihtimalle yarın bir gün evlendiğinizde bu evliliğinize bile son derece zarar verir.

Peki siz şimdi küçüklüğünüzde size doğru bir anne babalık yapamamlıklarından dolayı sizin anlattıklarınızdan yola çıkarak bunu söylüyorum çok zarara uğramış bir insan olmanızı hala devam ettirmekmi istiyorsunuz.
Bunun ömrünüzün kalan kısmında da böyle devam etmesine izin verecek misiniz yoksa artık hayır ben artık olması gerektiği gibi düşüneceğim ve annem babamı haddinden fazla kafama takmayacağım zaten aldığım zarar yeter, ben bundan sonra kendinme sahip çıkacağım mı diyeceksiniz. Yoksa yarın bir gün çocuklarınız da eşinizle arkadaşlarınız da sizden uzaklaşacaklar, şikayetçi olacaklar

Genişletmek için tıkla...

Çok çok haklısınız. Hepsini yaşıyorum. Bunu kullandıklarını düşünmüyorum evet desem yalan söylerim ama istemeden de mecbur kaldım. Annem babam hiç mutlu evlilik yapmadılar. Tehdit küfür kavga ile büyüdüm. Bu yüzden de zaten taa en başta annemin psikoloğu oldum. Babamı kötülemesi, babamla evlendiği için pişmanlıklarını dinleyerek büyüdüm. O zamanlarda da çok kaygılu biriydim şimdide öyle. Şimdiki kaygılarım hep farklı. Kendime sahip çıkmaya çalışıyorum ama hep bu hisler beni huzursuz ediyor her şey yolunda gitse de içimdeki gerginlik baki kalır mesela. Hep bir arkama bakarım. Arkadaş kaybetmedim bunun için şimdiye kadar çünkü dert yanmam pek sıkılırlar diye benimle mi uğraşsınlar diye. Ama eş konusunda şu an bile hayatıma kimseyi sokmuyorum. Şunu düşünüyorum hayatım zaten karışık birde erkek girecek onun sorun sıkıntı ya da kavgalarıyla uğraşucam diye. Belki karşıma çıkan iyi insanları da kaçırıyorumdur. Kendime de mukayet olamıyorum hep hayatımda sorun oluyor. Babam bitse üzgünüm annemin hastalığı annem iyi olsa babamın hayatı belki de tek çocuk olduğum içindir tüm yükü omuzlarımda hissediyorum. İçten içe 2 seneye karşıma biri çıkarsa nişan yaparım sonra evlenirim diyorum ama bu seferde annemi bakacak kimse yok ve yalnız asla kalamaz hasta yani. Diyorum ya ben niye gelmişim dünyaya? Millet kombin yaparken ben bunlaru düşünüyorum

FloppyDisk .!.:

Ne kadar birikmişi varmış, lüks yaşıyor derken?

aslında seni yoran ev alması yâda almaması değil. sana anlatması… bunun önüne geçerseniz rahatlarsınız.

KPSS çalışıyorsun anladığım, bu yoran konuları bırakın, KPSS ciddi bir iş. Annen de babanda böyleyse ikisi ile de sakince konuşun. Derslere odaklanmak istediğinizi, dert dinleyemeyeceğinizi anlatın.

Genişletmek için tıkla...

Söylediğine göre en son 200 bin demişti başka bir konu konuşurken. Babam para konusunda çok gizli kapaklı bir adam günahının bilgisini verir parasının bilgisini vermez. Boşanmadan önce gizli saklı yerlerde babamın kendine aldiği ayakkabıları yakalardım annem ile bizden kaçırırdı. Söylemezdi aldım diye vs böyle birisi. Ben büyüyünce benden çekindi mi bilmem zaten sonradan boşandılar biraz duruldu. Ama hala çok aksi birisi onunla konuşurken aşırı geriliyorum ben. Lüks yaşıyor derken şunu demeye çalıştım yani doğru düzgün elinde parası yok hala gözü yüksekte hala lükse meraklı. Çocukluğundan beri çalışmış halamlar amcamlar bir şeyler yapmışlar ev araba almuşlar babam hiçbir şey yapamamış. Bunun ezikliğimi var üstünde bilmem. Diğer insanları kıskanıyor gibi hissediyorum. Hatta dedemlerin evi için bana geçen gün annem babam ölünce o evi onlara yar etmicem sattırıcam ya da parasını verin alın dicem dedi. Dedemde aksi birisi oda geçimsiz babama vururum da yanlışlıkla elimde kalır vs diyor bazen. Yani hep kavga içindeler dedem babama bu zamana kadar çaluştın ev sahibi bile olamadın falan diyormuş geçen sene bana anlatıyordu. Yani hep ezik görüyor kendini. Ama bir şeyde yapmıyor parasını napıyor bilmem. Bunları istediğim için düşünmüyorum kendime hakim olamıyorum içten içe üzülüyorum ve kızıyorum da aynı zamanda

Damdakiperi .!.:

Siz hastalık için borç ödemeye çalışıp didinirken nasıl sözler onlar..Aksine size destek olması gerekirken. Madem öyle akıl değil para verseydi. 21 yaşında bir genc kıza asgari maaş dışında ne kadar verecekler fırında.. Babanızda aşağılık kompleksi olabilir mi? Bu arada gerçekten buna bir çözüm yok canım, kendi haline bırak, ne istiyorsa onu yapsın ki öyle de olacak..

Genişletmek için tıkla...

Bakın ben kötü konuşunca insanlar nasıl bir evlatsın diyorlar bana. Ama düşünüyorum 21 yaşında annem kanser oldu okulumu dondurdum ameliyat ,kemoterapi süreci borç harç derken hiç bilmediğim zerre istemediğim işte çalıştım. Neden mecburdum annemin kardeşlerinden de anneme hayır yok çünkü onu o halde bırakamazdım. Annemin de yanlışları varsa bile bana yaptığı çok fedakarlık ta var nankörlük etmek istemedim. O dönem babam 35 bin tl yolladı. Ama aşırı derecede harcama yaptığımız için başka krediler de oldu hastaneys gel git çünkü kimsemiz yok gibi bir şey babam uzaktaydı. Zaten annemi de babama emanet etmezdim. Ben bu kadar şey yapmışken kendi kendime isyan edip toparlanmışken yetişkin birinin böyle yapması beni sinirlendiriyor. Elimdeki param çalışmadığım zaman yetmez belki diyor. Kışın bir iş bulsam diyor ama babam benim gibi fırında falan çalışmaz. Ya da erkeklerin olduğu kahveyi beğenip çalışmaz. Ben çay taşımam orda der. Babamda aşağılık kompleksi var bence de en son konuşmada fark ettim. Tüm kardeşleri ev sahibi olmuşken babamın elde var sıfır içten içe kendini ezik hissediyor. Arkamda durmadı ki babam diyor yeri gelince babasına kin tutuyor. Ama benimde arkamda babam yoktu doğru düzgün çok gece kendi kendime ağladığımı bilirim. Çünkü babam soğukta birisi manevi destek çok veremez konuşur eder ama aramızda o baba şefkatini hiç hissetmedim. Diğer kardeşleri ev vs almışlar babam bunları kıskanıyor içten içe. Bende diyorum ki durumun böyleyken ne ev seçmesi evin mevkisini beğenmemesi? Babam evden kovarsa kiraya giderim diyor. 3 senedir de bu cümleyi duyuyorum asla icraat yok