Ben size daha önceki bir konunuzda da aynısını yazmıştım. Ben çevrenizdeki herkesin sorunlu olduğuna veya sizi üzmeye/yıpratmaya çalıştığına inanmıyorum. Müdürünüz, iş arkadaşlarınız, eşiniz, babanız, çocuğunuzun kreş müdürü vs. çevrenizdeki herkes kötü olamaz, hayatın olağan akışına aykırı çevrenizdeki herkesin kötü olup sizin iyi olmanız. Bence adım atmadan önce kendinizi sorgulamanız lazım, ben de mobbing gördüm, çok zor bir insanla çalıştım ama onu affetmem gerektiğini hiç düşünmedim çünkü affetmem için bir his beslemem lazımdı benim için hiçbir şeydi o kişi. Ben sizin psikolojide niyet okuma denen şeyi yaptığınızı düşünüyorum, insanların davranışlarını onlara sebebini sormadan yorumluyorsunuz ve kendi düşüncenize inanıyorsunuz, bu da onlara karşı olan nefretinizi arttırıyor. Bu sizi çok yıpratır. İşinizi yapın çıkın, olayı duygusala bağlamaya gerek yok gerçekten iş yerinde.
Affetmek konusunda da ben hayatımda bana bir şekilde kötülüğü dokunmuş herkesi kendi iç huzurum için kendi içimde affediyorum. Ancak onları hiçbir şekilde hayatıma almıyorum, kendilerine karşı bir duygu beslemiyorum, bir şekilde yüzyüze bakmak durumundaysam sadece o anı yaşıyor ve geçiyorum. Tavsiye ederim.