daha 4 aylık evliyiz yaa
gurbete gelni geldim birtek bayramda gittik memlekete ve ailemi aşırı derecede çok özledim bunu eşimede beyan ettim. Tamam seni göndereyim dedi bir aydır bilet almayı sürekli erteliyor.
Burada ciddi derecede çok yalnızım ikimizinde akrabalarından kimse yok daha doğrusu onun var
görümcelerim nişanlıyken ben yalnız kalma dolayısıyla ilk bu evliliği istemediğim zaman bana " aaa olur mu bizim orada amcalarımız var, eşimin işte evli arkadaşları var sen orada yalnız kalmazsın" diye ballandıra ballandıra anlattıkları öz amcası bile düğüne gelmediği gibi evlendikten sonra bir kere bile aramadı, avli arkadaşlar desen iki tanesi evli ikiside karşıda oturuyor ve iki ayda bir anca görüşüyoruz
Misafir gelmesine misafirliğe gitmeye hepsini geçtim bir insanla iki çift oturup laflamayı insan bu denli özler mi yaa
belki çok erken bunlar için
arkadaşta olur komşuda olur bunları aslında çok dert ettiğim yok, bu ara çok sıkıldım ve depresyona girdim sanırım
gündüz ağlama nöbetleri evden ekmek almaya bile gitmek istemiyorum.
İşin kötü yanı ise şu
Eşimde anladı bu durumu ama bir kere bile insan sormaz mı yaa
neyin var neden böylesin diye. Sıkıldığımı bunalabileceğimi biliyor, hiç bir çaba göstermez mi yaa. Ne bileyim benim arkadaşımı ben bu halde görsem birşeyler yaparım onu mutlu etmek için. En azından al bi yere götür ama yok.
Dün gece kalktım yanından gittim içeride ağladım hatta bir ara öyle bırakmışım ki sesli ağlamaya başladım sabahın 4 üne kadar ağladımda ne yanından kalktığımı farketti nede ağladığımı
hadi uyuyordu
sabah işe giderken eşim nerede,yanımda yok birşey mi oldu,diye merak edip siz eve bakmazmısınız. yok öylece bırakıp gitti
ya ben mi çok büyütüyorum çok önemsiyorum değer veriyorum ne bileyim yoksa herkes mi böyle. Gece lavaboya kalksa farkediyorum yatağa gelene kadar bekliyorum
Öyle bunaldım ki şeytan diyor al bavulunu git.
gurbete gelni geldim birtek bayramda gittik memlekete ve ailemi aşırı derecede çok özledim bunu eşimede beyan ettim. Tamam seni göndereyim dedi bir aydır bilet almayı sürekli erteliyor.
Burada ciddi derecede çok yalnızım ikimizinde akrabalarından kimse yok daha doğrusu onun var
görümcelerim nişanlıyken ben yalnız kalma dolayısıyla ilk bu evliliği istemediğim zaman bana " aaa olur mu bizim orada amcalarımız var, eşimin işte evli arkadaşları var sen orada yalnız kalmazsın" diye ballandıra ballandıra anlattıkları öz amcası bile düğüne gelmediği gibi evlendikten sonra bir kere bile aramadı, avli arkadaşlar desen iki tanesi evli ikiside karşıda oturuyor ve iki ayda bir anca görüşüyoruz
Misafir gelmesine misafirliğe gitmeye hepsini geçtim bir insanla iki çift oturup laflamayı insan bu denli özler mi yaa
belki çok erken bunlar için
arkadaşta olur komşuda olur bunları aslında çok dert ettiğim yok, bu ara çok sıkıldım ve depresyona girdim sanırım
gündüz ağlama nöbetleri evden ekmek almaya bile gitmek istemiyorum.
İşin kötü yanı ise şu
Eşimde anladı bu durumu ama bir kere bile insan sormaz mı yaa
neyin var neden böylesin diye. Sıkıldığımı bunalabileceğimi biliyor, hiç bir çaba göstermez mi yaa. Ne bileyim benim arkadaşımı ben bu halde görsem birşeyler yaparım onu mutlu etmek için. En azından al bi yere götür ama yok.
Dün gece kalktım yanından gittim içeride ağladım hatta bir ara öyle bırakmışım ki sesli ağlamaya başladım sabahın 4 üne kadar ağladımda ne yanından kalktığımı farketti nede ağladığımı
hadi uyuyordu
sabah işe giderken eşim nerede,yanımda yok birşey mi oldu,diye merak edip siz eve bakmazmısınız. yok öylece bırakıp gitti
ya ben mi çok büyütüyorum çok önemsiyorum değer veriyorum ne bileyim yoksa herkes mi böyle. Gece lavaboya kalksa farkediyorum yatağa gelene kadar bekliyorum
Öyle bunaldım ki şeytan diyor al bavulunu git.