Bende bir örnek vereyim ...
Otobusteyiz kızlarımla ( bu arada benimkiker büyük ), ön önde bir bayan 4-5 yaşlarında oğluyla oturuyor tabi iki ayrı koltukta . Ve otobüs doldu malum yaşlı amcalar, teyzelerde. Ayakta kalanlarlar bakıyorlar hatta lafta çarpıyorlar lakin hanımefendi sağır duymuyor bile .:))
Sonra oturmakta olan yaşlı bir amca kalktı ve kadının yanına gitti oturacagım bebeni kucagına al dedi , kadın oglanı kucagına aldı lakin çoçuk ağlamaya başladı ...
Sonrası dahada ilginç bir hal aldı

Çocuk hiç susmuyor ha bire ağlıyor amca yerime oturdu diye .
Bu sefer arkadan başka bir amca kalktı o çoçugun yerini alan amcaya gel benim yerine otur çoçuk ağlamasın dedi kadın yok dedi adamda kalkmadı . Çoçuk otobusten inene kadar ağladı .
Otobüs ikiye ayrıldı tabi
Benim görüşümse ( eskiden diye başlayamıyorum çünki eski farklıydı) annem gözüme baktı orda kaldımlardan olarak büyüdüm . Kendi çoçuklarımda aşagı yukarı böyle büyüdüler, kendim oturayım yaşlılar ayakta dursun bananeci olmadılar hamdolsun .
Ama şu zamanda çoçuk büyütmek çok zor
Çoçuklar çok aktif ve söz dinlemiyor.
Ama şuda varki: çoçugum ne olursa olsun yerinden kalkma otur sen rahat et yerine , çoçugum yaşlı , hastaları ve madur olanları nerde görürsen gör onlara hem yerini ver hemde yardımcı olu öğreterek çoçukları büyütmeliyiz...
Son dönemde çoçuklara verdiğimiz olanaklar ve herşey onlar için,aman tek onlar rahat etsin dünya yansın tavırları çoçukları malesefki yanlış yönde etkiliyor bencilleştiriyor ...
Ebebeyn olarak bunlara dikkat etmemiz lazım ...
Unutmamalıyızki sadece çoçuklarımız ve ailemizin bir parçası değil bu toplumunda bir parçasıyız .