Arkadaşlar selamlar,
Bayağıdır konu açmıyordum ama bu aralar gerçekten çok zor geçiyor günlerim. Birazcık paylaşmak istedim. Umarım yazdıklarımda beni anlayışla karşılarsınız. Çünkü anlaşılmaya gerçekten çok ihtiyacım var.
Eşimden buz gibi soğuduğumu hissediyorum. Bir yere gittiğinde arayıp sormak içimden gelmiyor.
İl dışına göreve gittiğinde ne yaptı, nerede kaldı merak bile etmiyorum. Konuşmak, karşılıklı çay içmek, hiç bir şey..
Bu hale kolay gelmedik tabii ki..
...
Boşanmak konusunu ona açmaktan çok korkuyorum, bunun için geçerli sebeplerim var. Bu konuda yakın bir arkadaşım ve psikoloğum da şimdilik haklı görüyor Endişelerimi. Ama zamanLa uygun koşulları sağladığımda belki bu konu da gündeme gelebilir ve her şey kolaylıkla biter.
Yani uzuuunn zaman sonra, ilk defa bu kadar ciddi bir şekilde ayrılmak istiyorum.
Ama bazı durumlar nedeniyle de örneğin; çocukların ders rutini ve kurs rutinleri, gezileri, Benim işlerimin şu an yoğun olması, vs. Aksamaması için bir kaç ay bu şekilde devam etmek zorundayım. Yani bunlar ayrılmak isteğimi erteleten sebepler. Yok eden değil. Onu belirteyim. Çocukları en azından tatile kadar düşünmek zorundayım. Ama rol de yapamıyorum. Yüz ifademi görseniz anlarsınız büyük bir çöküntüde olduğumu.
Eşimi benden soğutan nedenlerde kesinlikle haklıyım. BendeN daha özgüvenli birileri Böyle durumlarda bu kadar bile gelmezdi eminim.
biraz da Anne baba desteği olmadan, özgüvensiz ve sessiz sakin yetişmiş olmamın etkisi var.
Son günlerde içimde her şey patlama noktasına geldiği için sinir krizleri geçirmeye başladım. Bugün psikiyatristten ilaç başladım.
Bilemiyorum. Bu şekilde yol alıp, vakti gelince güzellikle ayrılabilenler oldu mu?
Bu arada çocuklarımız ilkokulda ve ikimiz de çalışıyoruz. Maddi olarak bi sıkıntı yok, bu konudaki tek sıkıntı, bir de ayrıca maddi yönden sömürülüyorum.
Destek olan herkese teşekkür ederim..
Bayağıdır konu açmıyordum ama bu aralar gerçekten çok zor geçiyor günlerim. Birazcık paylaşmak istedim. Umarım yazdıklarımda beni anlayışla karşılarsınız. Çünkü anlaşılmaya gerçekten çok ihtiyacım var.
Eşimden buz gibi soğuduğumu hissediyorum. Bir yere gittiğinde arayıp sormak içimden gelmiyor.
İl dışına göreve gittiğinde ne yaptı, nerede kaldı merak bile etmiyorum. Konuşmak, karşılıklı çay içmek, hiç bir şey..
Bu hale kolay gelmedik tabii ki..
...
Boşanmak konusunu ona açmaktan çok korkuyorum, bunun için geçerli sebeplerim var. Bu konuda yakın bir arkadaşım ve psikoloğum da şimdilik haklı görüyor Endişelerimi. Ama zamanLa uygun koşulları sağladığımda belki bu konu da gündeme gelebilir ve her şey kolaylıkla biter.
Yani uzuuunn zaman sonra, ilk defa bu kadar ciddi bir şekilde ayrılmak istiyorum.
Ama bazı durumlar nedeniyle de örneğin; çocukların ders rutini ve kurs rutinleri, gezileri, Benim işlerimin şu an yoğun olması, vs. Aksamaması için bir kaç ay bu şekilde devam etmek zorundayım. Yani bunlar ayrılmak isteğimi erteleten sebepler. Yok eden değil. Onu belirteyim. Çocukları en azından tatile kadar düşünmek zorundayım. Ama rol de yapamıyorum. Yüz ifademi görseniz anlarsınız büyük bir çöküntüde olduğumu.
Eşimi benden soğutan nedenlerde kesinlikle haklıyım. BendeN daha özgüvenli birileri Böyle durumlarda bu kadar bile gelmezdi eminim.
biraz da Anne baba desteği olmadan, özgüvensiz ve sessiz sakin yetişmiş olmamın etkisi var.
Son günlerde içimde her şey patlama noktasına geldiği için sinir krizleri geçirmeye başladım. Bugün psikiyatristten ilaç başladım.
Bilemiyorum. Bu şekilde yol alıp, vakti gelince güzellikle ayrılabilenler oldu mu?
Bu arada çocuklarımız ilkokulda ve ikimiz de çalışıyoruz. Maddi olarak bi sıkıntı yok, bu konudaki tek sıkıntı, bir de ayrıca maddi yönden sömürülüyorum.
Destek olan herkese teşekkür ederim..