Sevgili hanımlar. Uzun zaman sonra böyle bir konuyla dönüyorum. En son eşim içkiyi bırakmış, arkadaş ortamından kopmuştu ve çok mutluyduk. Baktım nerdeyse 6 sene olmuş.
Şimdi ise bir çıkmazsa hissediyorum. Eşim tekrar içmeye başladı, içkili ortamlarda haftanın en az 3 yada 4 günü akşamlarını geçiriyor. Bazen geldiğini bile görmüyorum çünkü geç geliyor. Bu durumun tek elle tutulur tarafı kimle olduğunu biliyorum.
Ama çocuklarım artık bıktı. Biri 10 biri 7 yaşında. Boşa bu adamı diyorlar ne zamandır. Sen hep bizle uğraşıyorsun. Babam hep dışarıda. Geldiğinde ise sadece bize bağırıp çağırıyor. Biz seninle mutluyuz diyorlar. Kızım resimler çiziyor baba hiç yok. Babanı unutmuşsun diyorum o kahvedeymiş diyor. Yani ben baba eksikliği yaşamasınlar diye düşünüyorum ama aynı evde zaten yokluğunu yaşıyorlar.
Eşimin bağırıp çağırması ise azımsanacak gibi değil. Sürekli kapıdan girer girmez birşey buluyor. Çocuklarım öyle şımarık değillerdir. Ama çocukluk işte küçücük birşey yapsalar gerizekalıdan tutun etmediği laf kalmıyor.
En son bugün kazaklarını ayırmıştı yukayıver diye. Biri kalmış bende baktım temiz kaldırdım dolaba. Geldi baktı .... marka kazağım askıda yok dedi. Çıldırdı kurutma makinesi çalışıyordu şimdi atmışsındır makineye yazıklar olsun bir işi beceremiyorsun falan delirdi. Bende bir kazak yüzünden böyle davranınca çıldırdım bağırdım çağırdım ağladım. Sonuç şuna küsüm konuşmuyorum. Özür diledi ama ne fayda ? Bir kazak İçin neler dedi. (Malı çok kıymetlidir. Eğer o kazak dolapta d ğilde kurutmada olsahdı özür de dilemezdi.) işte böyle hafta içi beraber işten geliyoruz, yemek yiyip çıkıyor gece geç saatte geliyor. Haftasonu kahvaltı ardından bir çıkıyor yine akşam yemeğine geliyor, tekrar gidiyor. Bu adamla nereye kadar? Siz olsanız ne yapardınız adına koca denilen bu şahsa. Açıkçası boşanmayı düşünüyorum. Ama cesaret edemiyorum.
Şimdi ise bir çıkmazsa hissediyorum. Eşim tekrar içmeye başladı, içkili ortamlarda haftanın en az 3 yada 4 günü akşamlarını geçiriyor. Bazen geldiğini bile görmüyorum çünkü geç geliyor. Bu durumun tek elle tutulur tarafı kimle olduğunu biliyorum.
Ama çocuklarım artık bıktı. Biri 10 biri 7 yaşında. Boşa bu adamı diyorlar ne zamandır. Sen hep bizle uğraşıyorsun. Babam hep dışarıda. Geldiğinde ise sadece bize bağırıp çağırıyor. Biz seninle mutluyuz diyorlar. Kızım resimler çiziyor baba hiç yok. Babanı unutmuşsun diyorum o kahvedeymiş diyor. Yani ben baba eksikliği yaşamasınlar diye düşünüyorum ama aynı evde zaten yokluğunu yaşıyorlar.
Eşimin bağırıp çağırması ise azımsanacak gibi değil. Sürekli kapıdan girer girmez birşey buluyor. Çocuklarım öyle şımarık değillerdir. Ama çocukluk işte küçücük birşey yapsalar gerizekalıdan tutun etmediği laf kalmıyor.
En son bugün kazaklarını ayırmıştı yukayıver diye. Biri kalmış bende baktım temiz kaldırdım dolaba. Geldi baktı .... marka kazağım askıda yok dedi. Çıldırdı kurutma makinesi çalışıyordu şimdi atmışsındır makineye yazıklar olsun bir işi beceremiyorsun falan delirdi. Bende bir kazak yüzünden böyle davranınca çıldırdım bağırdım çağırdım ağladım. Sonuç şuna küsüm konuşmuyorum. Özür diledi ama ne fayda ? Bir kazak İçin neler dedi. (Malı çok kıymetlidir. Eğer o kazak dolapta d ğilde kurutmada olsahdı özür de dilemezdi.) işte böyle hafta içi beraber işten geliyoruz, yemek yiyip çıkıyor gece geç saatte geliyor. Haftasonu kahvaltı ardından bir çıkıyor yine akşam yemeğine geliyor, tekrar gidiyor. Bu adamla nereye kadar? Siz olsanız ne yapardınız adına koca denilen bu şahsa. Açıkçası boşanmayı düşünüyorum. Ama cesaret edemiyorum.