iyi geceler, önce babamın annemi aldattığını öğrendim. gerekeni yaptık tabiki ama kim olsa ağlardı heralde nasıl güçlü kalıyım.. sonra bi kızla tanıştım çok iyi biri falan dedim bide ben köpekleri çok severim yavru köpek almış sevmeye gelsene yarın bize hem kahve içeriz diye çağırdı.. ertesi gün aradım müsait değilmiş bana dedi ki yarın sizin zile basıcam gelir gelmez, bekledim çok bekledim gelmedi bende kendimi zorla davet ettirmeyeceğim için tabiki bidaha hiç yazmadım.. ama yine ben ne yaptım ki oldum ne zararım olmuş olabilir hep istenmeyen insan benim diye hüzünlendim bide tam hayatı tekrar sevecektim o gün bunlar olmasaydı. neyse biraz zaman geçti, şunu öğrendim çok sevdiğim ve sürekli kendisine güzel cümleler söylediğim dedem beni istememiş ben küçükken
ben yeni dogdugumda annemle babam kavga etmiş annem ayrılacakmış dedeme anlatmış kızını terk edersen gelebilirsin demiş.. şimdi diğer torununa bakıyor kalıcı olarak onların misafiri küçüklüğünden beri. yani çok şükür okudum kendimi kurtardım annemi asla üzmem beni bırakmamış o ona bakarım da sonuna kadar. ama bunlara üzülmem anormal mi.. beni sevdiğini söyleyen 3 4 senedir konuştuğum insan bence basit ya böyle şeylere takılmana anlam veremiyorum dedi.. en çok yıkan bu oldu yani insana dert anlatılmaz sadece o farklı diyordum ona da anlatılmazmış. senin tek hatan boşveremiyosun diyor. sadece merak ettiğim anormal mi bunları takmam, onu cevaplarsanız sevinirim