- 13 Eylül 2014
- 140
- 35
- 38
- 33
- Konu Sahibi elif-zeynep
- #1
Merhaba arkadaşlar.Sizlere 24 yaşındaki üniversite mezunu bir kızın nasıl birey olamadığını anlatacağım.İçimden sürekli ağlamak geliyor.Susturamıyorum kendimi.Sürekli kontrol altında olmaktan,kapıya çıktığımda "kiminle görüşüyorsun" lafları duyan ve evlenene kadar seni yalnız bırakmayacağız diyen bir aile düşünün.Attığım her adımın takibi yapılıyor.Üniversiteyi de kazandığımda da peşimden gelmişlerdi.Hala da öyleler.Erkek arkadaşım var dedim ciddi dedim.Sürekli telefon dinlemeleri.Her çıktığımda nereye gidiyorsun o mu geldi lafları.Halbuki farklı şehirlerdeyiz.Görüşmek istiyorum ama görüşemiyorum.Ne işin var nişanlanmadan sözlenmeden deyip duruyolar.O zaman nişan yapın diyorum o da yok ortada.Ne terbiyesizliğim kalıyor ne ahlaksızlığım.Sürekli bu lafları duyuyorum.Çünkü ben onlara üniversite boyunca hiç erkek arkadaşım olmayacak sözünü verdiğim için.Normal arkadaş ta dahil buna.Ben sözümü tutmamışım ve artık güvenemezlermiş.Şimdi kardeşim üniversiteyi kazandı.Tek başına kalacak farklı bir şehirde.Ona neden laf geçiremiyolar anlamış değilim.Kendimi savunmaya kalksam biz haksızız evet,senin peşinden gelmeseydik kim bilir neler yapardın lafları peş peşe..Ya o kardeşim?? Benim yaşayamadığım üniversite arkadaşlık hayatını o yaşayacak.Ne mutlu ona.Onun adına seviniyorum ama yaptıkları şey gerçekten adaletsizlik.Hayallerimi çalıyorlar.4 sene boyunca da çaldılar.Yani yalnız kalabilmem için evli mi olmam lazım.Evlenince sanki çok farklı.Kimseye hesap vermeden kendi ayaklarımın üzerinde nasıl kalacağım ben??O kadar içime oturuyor ki sinirden hergün ağlıyorum artık..İçimi dökmek istedim.