• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

BU DA DERT Mİ?

O kadar farkındayım ki iyice batmadan son çırpınışlarımı yapıyorum işte.



Maddi olarak imkansız maalesef.



Eşim şu şekilde, evde olduğu sürece yardımcıdır hatta oğlumu tamamen üstlenir. Ama işyeri uzak olduğu ve artı trafik olduğu için geç geliyor. Gelince gezdireyim seni diyor ama kocanla dedikodu yapamazsın mesela. Bir de gez gez nereye kadar farklı birşeyler istiyorum hayatımda. Haftasonları da oğlumuza ben bakayım sen arabayı al gez diyor ama tek başıma ne yapayım.
Ayyy sanki geleceğimi görüyorum :KK17: 6 senedir aktif çalışıyorum nerdeyse ve bebek olunca 2 sene mecburi ara vereceğim.İş yeri evden çalış bir süre ayrılma diyor eşim kabul etmiyor ,napcam bilmiyorum :(
 
Bende Gebze deyim.Ve çalışıyorum.
Gel beraber birşeyler yapalım.
Neşeli biriyimdir :)
 
Ankarada olsan bana gel dicem sevdiğim bir üyesin

Valla hep öyle herkeste bir hayat gailesi, başta evde çalışma imkanı kulağa hoş gelmişti o zaman hamileydin, demek yaşayınca kazın ayağı öyle olmuyormuş
 
Demeyin arkadaşlar, böyle giderse sinirsel ilaçlar kullanmaya başlayacağım. Yılanın başını küçükken ezeceksin demişler...:sopa: Zaten zamanında kullandım yani yatkınlığım çok. Hatta şuan doktora gitsem kesin yazar bişeyler :kahve: ahaha aaa işte ben nerde oturuyorsun ruh arkadaşım sen

1 sene kadar önce doğum yaptım. Doğumdan 1 ay öncesinde işyerindeki bilgisayarımı eve getirdim evden devam ettim. Doğum oldu, evden yardımcı olmaya devam ettim. Doğum izni bitince patron çağırır dedim ama hala çağırmadı. Oğlun askere gidince gel diyor :KK71:

Buraya kadar her şey güzel değil mi. Ama ben evde çok daraldım. Gün içerisinde iş gelecek diye dışarı çıkamıyorum. Hafta sonları ya alışveriş oluyor ya doktor oluyor ya misafir oluyor ya temizlik oluyor. Fırsat bulup çıktığımız zamanlar da fazla uzağa gidemiyoruz oğlumdan ötürü. Arada arkadaşlarımla da çıkamıyorum çünkü çoğusu evlenip uzak bir noktaya taşındı, burada kalanlar da ya sınava çalışıyor ya yoğun çalışıyor. Yeni arkadaş bulma gibi bir lüksüm de yok ÇÜNKÜ DIŞARI ÇIKAMIYORUM... Belki çok pis küfür edeceksiniz ama altımda araba da var ama tek başıma ne yapıyım arabayı? Komşular var ama olmuyor arkadaşlar. Sündüzgilin eltisinin görümcesinin dayısının yengesinin kardeşinin düğününde ne giydiği, Şerifenin oğlunun eve attığı ama ciddi düşünmediği "pekte çirkin" kız (sonra istemeye gittiler), Fethiyenin bir sürü para verdiği ama zevksiz koltuk takımı BENİ ZERRE KADAR İLGİLENDİRMİYOR ÇÜNKÜ... Entelektüel seviyede olmasa da şöyle aklı başında iki kelam edeceğim kimse yok arkadaşlar.

İşe geri dön diyebilirsiniz. Oğluma elimde iş olduğu sürece annem bakıyor (bilgisayarı anneme getirdim işe gider gibi anneme geliyorum her sabah). Ama annem oğluma bakamıyor. Çünkü kendine bakmıyor. Bir sürü hastalığı var ve tamamı sadece kilo verse düzelecek... Ama yok o zaten bir şey yemiyormuş ki :işsiz: Anca yoğun iş gelince oyalama işini yapıyor yoksa Wolfrooog bez getir, Wolfrooog mama hazırla, Wolfrooog çocuğu mama sandalyesine oturt şeklindeyiz. Bakıcıya para verecek kadar da kazanmıyorum yani o iş imkansız.

Bari dedim kurs bulayım gideyim. Akşamları şöyle iki saat falan dışarıda olurum. İki insan yüzü görürüm. Belediye olsun Halk eğitim olsun yazın kurs açmıyorlarmış. HALBUKİ İNSANLARIN ASIL YAZIN KURSA İHTİYACI VAR :110: Ücretli kurslar da yakınlarımdakiler anca ingilizce kursu falan. Es kaza buralara yolu düşmüş turiste "its no siti sentır, for tren steyşın buradan go go törn rayt ok? yuar velkim bay..........................ooo yanlış yere döndü" diyecek kadar ingilizce var ama genel olarak ingilizce bir işime yaramıyor (gezdiğin ülkenin dili az öğren değil mi :KK12: bu ecnebiler de bi garip). Evde hobi demeyin ben evden sıkıldım. Artık iş yapasım yok, kendimle ilgilenesim yok, bu da eşime çocuğuma yansıyor hiç yoktan. Gittikçe içime kapanıyorum, kapandıkça sinirli, tahammülsüz biri oldum çıktım. Evden çıkmaya da üşenmeye başladım falan gittikçe sosyal fobiye doğru yol alıyorum (kendisiyle geçmişim var maalesef). Bu duruma çözüm bulamazsam çıldıracağımı hissetmeye başladım.

Siz söyleyin ben ne yapayım?
 
Tam da aynı durumdayım ! Yok deguilim bir işim yok sadece. :KK12::KK12:

Isin yoksa seni eve baglayan bir sey de yok demektir. Benden iyisin yani.

İşinle ilgili kitaplar filan okuyabilirsn canım veya romanlar vs
Benim okumam gereken bir dünya kitap var ama burda takılıyorum içimden gelmiyor :KK48: bebeğim küçük , onu bahane ediyorum

Al bebeğini parka çık , gez dolaş
Veya Bebek biraz büyüyüp kreşe gidene kadar sabır

Evden cikmam lazim diyorum hala kitap diyo bana. Kulturlu ama sosyalfobik mi olayim napiyim :D

Aramızda 700 km olmasaydı, yardımcı olurdum inanın.
Ancak şunu söyleyebilirim, ilaç kullanmaktan çekinmeyin, gerekirse doktora gidip durumu anlatın ve bu süreci rahat atlatabileceğiniz ufak bir destek ilaç yazsın. En azından biraz gevşemenizi sağlar.

Bunun haricinde, iş yerine arada bir ziyarete gider gibi işe gidebilirsin.
Grafik işleriyle uğraşıyordun sanırım, kullanacağın programları kaldıran bir laptop ve bir wifi bağlantısı seni evden kurtarır, bir kafeye çay-kahve içmeye gittiğin yerlerde, piknikte vb. bir yandan işini de halledebilirsin.

Isyerine gidemem cunku bilgisayarlarina el koydum. Kocaman bi imac. Ikidebir de tasiyamam ki.

cübbelim çok uzakmışsın ya..
yalnız çoğumuzun geçtiği yollar ne yazık ki.. kreş zamanı gelene kadar bırakacak kimsesi olmayanların durumu bu..hele işi bırakıp evde olmaya başlayınca..
sporu deneyebilirsin illa zayıflamak için yapılmaz ki. vücudunu zinde tutar..

Ben kilo vermeye cok meyilliyim ama. Arti bir aktiviteyle hemen kilo vermeye basliyorum. Ama evde plank yapiyorum anca sikilasmak icin.

Canim sana boyle huzurluuu bir tatil ne iyi gelirdiiii,:KK68:

Diggmiii. Bir de sponsor...

Buda dert tabii. Ben 2 senedir bu durumdayim bu sene ohh nasilsa is basi yapicam diye sıktım disimi. Ama patron demesinmi yok gelme diye. 1 sene daha net evdeyim. Olucak 3 sene:KK51:
Hergün o kadar ayni geciyoki artik degisiklik olsun diye ev isini biraktim :KK53: Napiyorum bende bilmiyorum esim sürekli calisiyo konuscak kimsede yok, bende oglumu sıkıştırıyorum falan sohbet etmeye calisiyorum 1 bucuk yasindaki cocukla 'anne baa guuş' diye diye geciniyoruz.

Ben de benimki dillense de az muhabbet etsek diyorum... Agu bugu deddi sarmiyo pek.

Ayyy sanki geleceğimi görüyorum :KK17: 6 senedir aktif çalışıyorum nerdeyse ve bebek olunca 2 sene mecburi ara vereceğim.İş yeri evden çalış bir süre ayrılma diyor eşim kabul etmiyor ,napcam bilmiyorum :KK43:

Aktif calisan biri hayatta evde kalamaz aha yaziyorum buraya.

Bende Gebze deyim.Ve çalışıyorum.
Gel beraber birşeyler yapalım.
Neşeli biriyimdir :)

Neresinden? Ozelden yazsana ;)

Oh ne güzel buldunuz birbirinizi. :KK50:bende gidip muhtara, ihtiyar heyetine sarayım bari:halay:

Tavuklar neyine yetmiyor aksama kadar git git git muhabbet bitmez :D

Ankarada olsan bana gel dicem sevdiğim bir üyesin

Valla hep öyle herkeste bir hayat gailesi, başta evde çalışma imkanı kulağa hoş gelmişti o zaman hamileydin, demek yaşayınca kazın ayağı öyle olmuyormuş

Tesekkur ederim sen de benim sevdigim ve yorumlarini onemsedigim bir uyesin ;)

Evde calisma derken ilk bakista evden cikmak zorunda degilsin ne guzel oluyor ama surekli evde kalinca da psikoloji bozuluyor. Calismam sosyallesmeme de engel. Napicam bilmiyorum.

Allahim soyle evimden calisabilecegim bir is ayarla valla sikayet etmicem yarabbim soz.

Edeceksin... :kahve:
 
Demeyin arkadaşlar, böyle giderse sinirsel ilaçlar kullanmaya başlayacağım. Yılanın başını küçükken ezeceksin demişler...:sopa: Zaten zamanında kullandım yani yatkınlığım çok. Hatta şuan doktora gitsem kesin yazar bişeyler :kahve:

1 sene kadar önce doğum yaptım. Doğumdan 1 ay öncesinde işyerindeki bilgisayarımı eve getirdim evden devam ettim. Doğum oldu, evden yardımcı olmaya devam ettim. Doğum izni bitince patron çağırır dedim ama hala çağırmadı. Oğlun askere gidince gel diyor :KK71:

Buraya kadar her şey güzel değil mi. Ama ben evde çok daraldım. Gün içerisinde iş gelecek diye dışarı çıkamıyorum. Hafta sonları ya alışveriş oluyor ya doktor oluyor ya misafir oluyor ya temizlik oluyor. Fırsat bulup çıktığımız zamanlar da fazla uzağa gidemiyoruz oğlumdan ötürü. Arada arkadaşlarımla da çıkamıyorum çünkü çoğusu evlenip uzak bir noktaya taşındı, burada kalanlar da ya sınava çalışıyor ya yoğun çalışıyor. Yeni arkadaş bulma gibi bir lüksüm de yok ÇÜNKÜ DIŞARI ÇIKAMIYORUM... Belki çok pis küfür edeceksiniz ama altımda araba da var ama tek başıma ne yapıyım arabayı? Komşular var ama olmuyor arkadaşlar. Sündüzgilin eltisinin görümcesinin dayısının yengesinin kardeşinin düğününde ne giydiği, Şerifenin oğlunun eve attığı ama ciddi düşünmediği "pekte çirkin" kız (sonra istemeye gittiler), Fethiyenin bir sürü para verdiği ama zevksiz koltuk takımı BENİ ZERRE KADAR İLGİLENDİRMİYOR ÇÜNKÜ... Entelektüel seviyede olmasa da şöyle aklı başında iki kelam edeceğim kimse yok arkadaşlar.

İşe geri dön diyebilirsiniz. Oğluma elimde iş olduğu sürece annem bakıyor (bilgisayarı anneme getirdim işe gider gibi anneme geliyorum her sabah). Ama annem oğluma bakamıyor. Çünkü kendine bakmıyor. Bir sürü hastalığı var ve tamamı sadece kilo verse düzelecek... Ama yok o zaten bir şey yemiyormuş ki :işsiz: Anca yoğun iş gelince oyalama işini yapıyor yoksa Wolfrooog bez getir, Wolfrooog mama hazırla, Wolfrooog çocuğu mama sandalyesine oturt şeklindeyiz. Bakıcıya para verecek kadar da kazanmıyorum yani o iş imkansız.

Bari dedim kurs bulayım gideyim. Akşamları şöyle iki saat falan dışarıda olurum. İki insan yüzü görürüm. Belediye olsun Halk eğitim olsun yazın kurs açmıyorlarmış. HALBUKİ İNSANLARIN ASIL YAZIN KURSA İHTİYACI VAR :110: Ücretli kurslar da yakınlarımdakiler anca ingilizce kursu falan. Es kaza buralara yolu düşmüş turiste "its no siti sentır, for tren steyşın buradan go go törn rayt ok? yuar velkim bay..........................ooo yanlış yere döndü" diyecek kadar ingilizce var ama genel olarak ingilizce bir işime yaramıyor (gezdiğin ülkenin dili az öğren değil mi :KK12: bu ecnebiler de bi garip). Evde hobi demeyin ben evden sıkıldım. Artık iş yapasım yok, kendimle ilgilenesim yok, bu da eşime çocuğuma yansıyor hiç yoktan. Gittikçe içime kapanıyorum, kapandıkça sinirli, tahammülsüz biri oldum çıktım. Evden çıkmaya da üşenmeye başladım falan gittikçe sosyal fobiye doğru yol alıyorum (kendisiyle geçmişim var maalesef). Bu duruma çözüm bulamazsam çıldıracağımı hissetmeye başladım.

Siz söyleyin ben ne yapayım?
işe dönsen olmuyor mu?
çocuğa da bir bakıcı bulsan.
maaşın şu anki kazancından yüksek olmayacak mı çalışırken?
 
işe dönsen olmuyor mu?
çocuğa da bir bakıcı bulsan.
maaşın şu anki kazancından yüksek olmayacak mı çalışırken?

Maalesef, fazla yogunlugu olmayan kucuk bir yerde calisiyorum. Paikolojim kaldirmadigi icin yogun ve stresli islerde calisamiyorum. Azicik asim kaygisiz basim modunda takiliyorum.
 
Sabır oğlunla olmanın zevkine var birkaçyıl senin için zor geçeceğe benzer:KK69:
 
Isin yoksa seni eve baglayan bir sey de yok demektir. Benden iyisin yani.



Evden cikmam lazim diyorum hala kitap diyo bana. Kulturlu ama sosyalfobik mi olayim napiyim :KK70:



Isyerine gidemem cunku bilgisayarlarina el koydum. Kocaman bi imac. Ikidebir de tasiyamam ki.



Ben kilo vermeye cok meyilliyim ama. Arti bir aktiviteyle hemen kilo vermeye basliyorum. Ama evde plank yapiyorum anca sikilasmak icin.



Diggmiii. Bir de sponsor...



Ben de benimki dillense de az muhabbet etsek diyorum... Agu bugu deddi sarmiyo pek.



Aktif calisan biri hayatta evde kalamaz aha yaziyorum buraya.



Neresinden? Ozelden yazsana :KK66:



Tavuklar neyine yetmiyor aksama kadar git git git muhabbet bitmez :KK70:



Tesekkur ederim sen de benim sevdigim ve yorumlarini onemsedigim bir uyesin :KK66:

Evde calisma derken ilk bakista evden cikmak zorunda degilsin ne guzel oluyor ama surekli evde kalinca da psikoloji bozuluyor. Calismam sosyallesmeme de engel. Napicam bilmiyorum.



Edeceksin... :kahve:
Sen ozaman burdan güvenilir bi arkadaş bulacaksın bacım başka çaren Yok :halay:
 
Çocuğuna annen bakamıyor madem. Sende gidecek kurs bulamıyorsun. Sende senin gibi arkadaşlar edin. Hani şu bebekler için anne bebek terapileri oyun merkezleri varya. Oralara git derslere katıl. Sende diğer annelerle sohbet eder paylaşımda bulunursun. Belki ailecek görüşebileceğiniz dostlar edinirsiniz
 
Back
X