Bu depresyon mu?

Merhaba
Direkt konuya girmek istiyorum. 23 yaşındayım, gelecek bana cazip gelmiyor. Mezun olmak(son sınıftayım), iş bulup paramı kazanmak(daha önce hiç nasip olmadı), evlenmek, evlat sahibi olmak, sevdiğim insanla ömür geçirmek... sayılabilecek ne varsa yaşamaya değer görünmüyor benim için. Değer verdiğim kimseye içim kaynamıyor da artık. Bir ölüm haberi aldığımda neden ben değil diyorum. Bir gelecek tasarlayamıyorum kendim için. Sonu istiyorum, bitsin istiyorum, bu olsun diye dua edip istemsiz olarak ağlıyorum sadece. Bu depresyon mu?

Durup dururken mi böyle oldunuz yoksa yaşadığınız bir olaydan sonra mı hayata karşı isteksiz kaldınız? Her şeye rağmen hayat yaşamaya değer bunu unutmayın ne yaşamış olursanız olun kendinize değer verin günlerinizi zehir etmeyin bakış açınızı değiştirmeye çalışın dikkatinizi başka şeyler üzerinde yoğunlaştırmaya çalışın lütfen hayattan vazgeçmeyin pes etmeyin umutsuzlukla savaşın siz onu yeniceksiniz buna inanın

Evet.
Uzman yardımı almanız, olmuyorsa bir süre çok çok zevk aldığınız bir şeyle meşgale olun.
En güzeli bu süreçte yardıma ihtiyaç duyan canlılara el uzatmaktır, hayvanlar, çocuklar vs.
Onların gözlerindeki gerçek sevgi, tekrar içinizi kıpırdatacak.

Tükenmişlik sendromu olabilir mi? Kanallarda çocuğa hayvana kadına tecavüzü, evladını katledeni artan hırsızlıklar vs, görünce bende ölmek istiyorum. Bir yerde okumuştum 'gün gelecek gerçek inananlar için dünya da kalmak azap olacak, dünya o kadar çirkin olacak ki kalplerinde yaşamak arzusu bitecek ölüm arzulanacak' sizinle ilgili değil ama bunca çirkinliği görünce "kopsun kıyamet" diyorum. Geçmiş olsun