Ben olsam annemle beraber yaşardım, annemi de boşanmaya ikna ederdim.
Babam denen adamın da ne hali varsa görsün en azından bizden uzak olsun derdim.
Burada kilit unsur anneniz. Ne yapıp edip kanına girin. Bu saatten sonra ne yaparım ya da babana kim bakar gibi şeyler der muhtemelen, alışmıştır.
Ama siz onu ikna edecekseniz. Kendinizden örnek verin. “Bıktım artık, beni etkiliyorsunuz, bi hayatım bile yok, kaç yaşına geldim şu hale bak, senin evladın mutsuz hala kocanı mı düşünüyorsun? bize bakan zaten benim. o olmasa, ne olur? biz ikimiz geçiniriz.
babamı düşündüğün kadar beni düşünmüyor musun? ben senin evladınım. Sana babamdan çok ben yoldaşlık yapıyorum. Ben yoruldum artık, bıktım” falan deyin.
aynen bunları söyleyin.
Ben olsam annemle beraber yaşardım, annemi de boşanmaya ikna ederdim.
Babam denen adamın da ne hali varsa görsün en azından bizden uzak olsun derdim.
Burada kilit unsur anneniz. Ne yapıp edip kanına girin. Bu saatten sonra ne yaparım ya da babana kim bakar gibi şeyler der muhtemelen, alışmıştır.
Ama siz onu ikna edecekseniz. Kendinizden örnek verin. “Bıktım artık, beni etkiliyorsunuz, bi hayatım bile yok, kaç yaşına geldim şu hale bak, senin evladın mutsuz hala kocanı mı düşünüyorsun? bize bakan zaten benim. o olmasa, ne olur? biz ikimiz geçiniriz.
babamı düşündüğün kadar beni düşünmüyor musun? ben senin evladınım. Sana babamdan çok ben yoldaşlık yapıyorum. Ben yoruldum artık, bıktım” falan deyin.
aynen bunları söyleyin.
Kardeşleriniz kaç yaşında? Annenizin ne hastalığı var, çalışabilir mi?
Neler demedim ki? 2-3 kez cinnet geçirdim evde. Ben de zamanında psikoloğa gittim babamdan dolayı, biliyor bunu da. Yeter artık diyorum, o kadar didiniyorum, çalışıyorum evime geldiğimde huzurlu olayım diyorum, böyle her gün huzursuzluk bizi yedi bitirdi artık sonu olmalı bir çözüm bulalım diyorum. Ben çalışırım yine herşeyi yaparım diye cesaretlendirmeye çalışıyorum ilk bir kaç saatten sonra yine vazgeçiyor. Babam değişmez bundan adım gibi eminim. Hepimiz onun yüzünden ölsek, çocuğum, eşim benden dolayı öldü diye bile düşünemeyecek bir adam. Anneme sen değiş diyorum. Sen biraz karşı çık, o iki yapıyorsa sen 3 yap seni sindirmesine müsaade etme diyorum. Bağırıyorsa sen daha çok bağır o da artık desin ki, ben bir şey yaparsam karşı çıkacak.
Kavga bitiyor, herkes köşesine çekilior. İçeriden "acım yemek getirin" diye bağıran bir adam. Annem de yemeğini hemen hazırlayıp kardeşimle bile olsa götürüyor. Aslında sorunun tek çözümü annem ama onu nasıl değiştirebileceğimi bilmiuorum.
Hani anneniz gibi kadınlara kızıyorum demişsiniz ya aslında onların suçu yok onları yetiştiren anne baba cahil çocuklarına öğrettikleri şey kocaya itaat edeceksin gelinliğinle gittin kefeninle çıkarsın söylemleriyle yanlış yönlendirilmişler eşlerini sanki eş olarak değil de otorite sahibi her ne derlerse tamam denilecek bir sığınak mı zannediyorlar ya da baba olarak mı görüyorlar hiç anlayamıyorumO zaman sorunun çözümü artık siz oluyorsunuz. 30 yaşına gelmişsiniz be güzel çalışıyorsunuz da paranız var?
değer mi kahır çekmeye? Sizi büyüyüp yetiştirmiş olabilirler evet ama bu bi noktaya kadardır sonuçta.
Siz anneniz için elinizden geleni yaptınız mı? Bence evet, ikna etmeye çalışmışsınız ama yanaşmıyor.
Yanlış anlamayın ama sizin anneniz gibi kadınlara çok kızıyorum gerçekten. Evladının değerini bilmez, kocası döver söver yine de dibinden ayrılmaz.
İçiniz kıyamıyordur muhtemelen ama siz kendinizi parçalasanız da emin olun parçalandığınızla kalırsınız o yine, babanızdan vazgeçmez.
Kendinize bi ev tutun. Ara sıra görmeye gidin. Ya da ev arkadaşıyla kalın. Sizin de sağlığınız önemli. İnanın bana bunun sonu yok.
Yaşları küçük değil. Ama anneniz yaşlıysa o yaşlarda mecbur çekicem başka yol yok gözüyle bakılıyor.14 ve 20 yaşlarında, erkekler. bel fıtığı ve ayaklarında sorun var. Akşama kadar babamın peşinde o ayak ağrısıyla.
Annem çalışamaz sanırım ama çalışmasına da gerek yok, ben herşeyi ayarlarım. Ev de tutarım, yine evi de geçindiririm. Tek sorun annemin adım atması.
Seni çok iyi anlıyorum aile içi şiddetten muzdarip birisi olarak, okul yıllarımda hep içimden derdim ki keşke yatak yorganımı da getirip burada uyusam eve hiç gitmesem.gidince işkence saatler başlayacaktı çünki . ben ne kadar yapıcı olsamda yetmiyordu sanırım seninde böyle olacak senin için üzgünüm ...Merhaba, sorunum babam. 30 yaşındayım kendimi bildim bileli bize olan zulmü bitmedi. Kendisi çalışmıyor hasta ama sağlam zamanlarında da çalışmıyordu çalışsa dahi milletle kavga edip 1 ay bile dolmadan işten çıkıyordu. Babam çalışamadığı için evi ben geçindiriyorum fakat çalıştığım günden beri eve ne kadar vermem gerektiğini, kendime ne kadar almam gerektiğini kendisi belirliyor. İlk başlarda vicdan yapıp evi geçindiriyorum sonuçta fazlada versem zoruma gitmiyordu ama baktım bana sadece yol parası+çocuğa verilecek harçlığı veriyor maaşımı net söylememeye başladım. Yıllık izne çıkmadım birikim yaptım biraz da kredi çekip araba aldım kendime. Kredi taksitleri benim maaşımdan ödeniyor bunu büyük bir lütufmuş gibi sunup sana araba aldıka getiriyor her seferinde.
Maddi konuları da geçtim, maaşımın hepsini de vermeye razıyım artık. Babamın anneme yaptığı zulümün haddi hesabı yok. Kardeşlerimle bize de zamanında çok çektirdi, çocukken ses etmezdik korkardık ama zamanla karşı çıkmaya, hakkımızı savunmaya başladık böyle böyle bize artık eskisi gibi karışmamaya başladı çünkü bize bir şey yaptırmaya çalıştığında karşısında hakkını savunan, gerektiği yerde sesini yükselten birileri vardı ama annem ne olursa olsun hakkını savunamıyor.
Bugün yine bir konuda fikir uyuşmazlığı olmuş, annem de "para yok şu an sıkışığız, nasıl yapalım biraz rahatlayınca yaparız" demiş. Annemin üzerine yürümüş, dövmeye kalkmış. Benim dediğimi nasıl yapmazsın diye. Bir sürü borca girdim, sırf onu emekli etmek için ama bir şey istediğinde para yok lafını anlamıyor. Nora bulur, nora getirir. Sürekli dilinde bu. Eve geldim yine kavga gürültü. Sinirlerim zaten bu ara iyice yıprandı. Normalde aşırı uysal olan ben ufacık konulara aşırı tepkiler vermeye başladım. Çok sinirli, agresif bir yapıya büründüm. Neyse eve geldim sesleri dydum eve girmemele cinnet geçirmem bir oldu. Bağırmaktan sesim kısıldı. Kendimi kaybettim. Annem hasta, o halde peşinden koşup bebek gibi bakıyor, ilaçlarını ihmal etmiyor yediği önünde yemediği arkasında hala annemin hasta haliyle onu dövmeye kalkıyor. Bu bir değil iki değil. Annemin yediği dayakları anlatsam, annenden peygamber sabrı varmış dersiniz.
Buna benzer yüzlerce olay var. Anlatsam roman olur. Kara kara düşünüyorum çözüm bulamıyorum.
Ekonomik özgürlüğünü eline almış bir kadınım. Evden ayrılayım diyorum, ayrılırım da umrumda değil beni silmesi. Ama sorun bana yaptıkları değil, anneme yapılanlar. Zaten evden ayrılsam annemi dşünmekten kafayı yerim.
Diğer çözüm, Babamın psikolojik tedavi görmesi desem ki zaten uzun yıllardır psikolojik tedavi görüyor. Bir sürü ilaç kullanıyor.
Anneme boşan diyorum ilk bir kaç saat yarın adliyeye gidiyorum diyor sonra nasıl boşanıcam o ne yapacak, kardeşlerin ne olacak diye düşünüyor.
30 yaşındayım, evlenmeyi şu an için düşünmüyorum belki bunun altında annemiyalnız bırakmama isteği de yatıyor olabilir, neşeli, hayata her zaman pozitif bakan biriyim fakat böyle durumlar olunca hayattan soğuyorum. Siz söyleyin ne yapayım ben? Siz olsanız ne yapardınız?
Babayi evden gonderin ne halt yerse yesin sahsen benim basimda olsa oyle yapardim yada ailece cikar onu birakir kendimize duzen kurardik
Benimde annem öyle malesef.
Boşamıyor ,çekiyor o adamı.
Hayatınıza bakın.
30yaş artık kendi ailenizi kurma çabaları ile geçmeli.
Kaçın kendinizi kurtarın. Annenizi razı olsa yanınıza alırsınız, ama siz böyle devam ederseniz ilerde ciddi anlamda hasta olursunuz stresten. Kendim yaşadım depresyondu panik ataktı yeme içme bozukluğu derken nerdeyse kafayı yedim. Insan ilk önce kendini kurtarmali. Güçlü olmalı, baskasina faydası olsun. Annenizi de psikoloğa götürün. Bence dayak yemekten ve ezilmekten ordan çıkmayi hayal bile edemiyor artık
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?