15 yaşında bir kız annesi olarak şunları söylemek istiyorum. Ablanız aşırı hırslı ve yarış içinde olmayı seven bir kadın. Psikolojisi belki eşinden yeni ayrıldığı için de kötü olabilir ama bu hırslı olduğu gerçeğini değiştirmez. Neden mi? Neticede yeğeniniz yeni okul değiştirmiş anne-baba yeni ayrılmış o çocuğun psikolojisini düşünür ve onu eleştirmek yerine birlikte çözüm yolu arardı. Kaldı ki, çocuğun bir dersten zayıf alması dünyanın sonu değil. Kızım ortaokuldayken sınavda 10 (100 üzerinden)'ları gördü. Matematikten anlamıyorum anne dedi. Üzüldüm mü? Evet üzüldüm ama bunu ağlayarak ya da kızıma sende oturup ağla diyerek yansıtmadım. Bir yerlerde yanlış var kızım ders çalışıyorsun ama yeterli olmuyor sanırım her çocuk her derste başarılı olacak diye bir kural yok tabii ki ama denemek lazım gerçekten bu dersi anlamıyor musun yoksa yeterli derecede çalışıp derse odaklanmıyor musun onu anlamak için birlikte çalışalım ya da özel ders almaya ne dersin dedim. Benimle çalışmayı istedi. 8. sınıfta 60'lara yükseldi notları ve ben ona demek ki olabiliyormuş bu iyi bir başarı diyerek hep cesaretlendirdim. Şimdi 9. sınıfta ve inanın 90-95'lerde, ama tabii bitmedi çünkü şimdi de coğrafya ve tarih derslerini hiç sevmiyor, bu iki ders dışında notları yüksek. Ne yapayım şimdi onlardan sınırda kalıyor diye oturup ağlayayım mı? Yani demek o ki üzülüp ağlamak yerine neler yapabilirim kızıma nasıl destek ya da yardımcı olabilirim yollarını araması lazım ablanızın.
