Son zamanlar da kendimi çok boş hissediyorum. Bu yüzden kimse ile yakın iliski kuramıyorum. Zaten Yanlız yaşıyorum. İnsan birilerine guvenmek sarolmak istiyor. Ama o kadar iyi niyetim suistimal edildi ki.Güvendiğim dağlara karlar yağdı ki.Derdimi içimi döktüğüm şeyler 3.kişilerden duydum. Bir yola girdim yarı da kaldım. Dostum dediğim kişi için onu uzen kişileri karşıma aldım. O bir zaman onlarla iyi oldu ben kötü kaldım. Arkamda durmadi. Çoğu şeyde kullanıldığımi hissettim. Diyorum ya yanlız başına iken insan birilerine guvenmek istiyor ama Kimseye guvenemiyorum .Bağlanamıyorum Sevemeyorum. İster istemez insanı bu duygular mutsuz ediyor. Yenilenmem lazım sanırım ailemı ariyirum sadece ve eski üniversite dostlarımi☺
Birilerini sevmek icin, onlara yaklasmak icin illa bi beklenti icinde olmamamiz lazim. Biz seviyorsak onlar da sevmeli, biz guveniyorsak onlar da guvenmeli vs vs... Maalesef insan iliskilerinde karsilik beklemek cok buyuk hayal kirikligini da beraberinde getiriyor. O yuzden anı yasamak lazim, biriyle illa gelecegi dusunerek beraber olma veya sonsuza kadar dost olacagiz diye dusunme. Boyle en azindan daha az yipranirsin..