- 5 Ağustos 2020
- 1.225
- 2.050
- 83
- Konu Sahibi pinklady16
- #21
Evet geçiyor çok ıyı anlıyorum senı benzer durumları yasadım bır ınsanı sevıyorsan yas maş hıkaye ınsan ölümü yakıştıramıyor,çok acı cekıyor,cok özlüyorsun,hiç bitmez bu acı diyorsun kendi acını kutsallaştırıyorsun ama her gecen zaman acın azalıyor inan.Geçer dedıklerınde kızıyordum kımse benı anlamıyor kımsenın acısı benımkı kadar buyuk değil diye dusunuyordum.İyi ki geçiyor öbür türlü ilk günkü gibi kalsa insan zaten delirir.Ama tavsiyem kendını kasma ben bunu her konuda yapıyorum ve ceremesını cekıyorum gerçi.O an ayakta durmak zorundayım ağlayanları ben tutmak zorundayım gibi gereksiz bir misyon edniyorum kendime herkes rahatladıktan sonra göğsüme oturan öküzü kaldırmak çok daha sancılı oluyor.Sabır dilerimBenim canım ciğerim dedem. İçim o kadar sızlıyor ki anlatamıyorum. Beyni pıhtı attı 20 gün önce sonra akciğerinde enfeksiyon başladı. Bugün de miyokardit başladığının haberini aldık. Saatler geçtikçe durumu daha kötüye gidiyor. 100 yaşında evet kendimi teselli ediyorum çok güzel bir ömür yaşadı. Allah gençlere sağlık versin ama karşınızdaki sizin için çok anlamlı bir insan olunca tüm teselliler boş kalıyor. Kalbimin ortası kocaman bir boşluk. Sevdiğin birinin ölümünü beklemek ve kaybetmek çok kötü. İlk defa sevdiğim çok ama çok sevdiğim bir insanı kaybediyorum. Geçer mi bu kalbimin ortasına çöken acı. Nasıl geçer? Çok yabancıyım bu duygulara ben. Tarifi yok bunun. Öyle sizinle de dertleşmek istedim. Can sıktıysam affola.