Bu evlilik bitmeli mi?

parodis

Guru
Kayıtlı Üye
27 Kasım 2013
92
50
33
Nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum. Daha önce de açmış olduğum konulardan da biraz bahsetmek istiyorum. 11 yıllık evlilik 9 ve 2 yaş iki çocuk, ve yıllardır ne ileri ne geri giden mutsuz iletişimsiz bir evlilik. Kamu kurumunda memurum eşim de bir hali mağazası sahibi. Bugüne kadar artık olan olaylardan bahsetmicem. Anladım ki olaylar ne olursa olsun eğer bir evde sevgi varsa her şey hallolur. Bizim asıl meselemiz bizim evliliğimizde sevgi ve muhabbet yok. Herkes kendi halinde. Ben istediğim yere istediğim saatte istediğim arkadaşlarımla görüşebilirim keza eş olacak da öyle. Asla merak etmez kaygılanmaz, gece saat kaç olursa olsun. Hiçbir duygusal paylaşım yoktur onun tek konuştuğu konu işidir. Kendi ailesini bile merak etmez çok umursamaz. Ben normalde cıvıl cıvıl neşeli biriyken yıllardır bitkisel hayatta gibi yaşatan adamla aynı olmaya başladım. Ve uzun zamandır antidepresan kullanıyorum. Cinsel ilişki yok denecek az yıllardır. Bugüne kadar çok konuştum böyle evlilik olmaz biz 80 yaşında değiliz ben kadınım ama kendimi kadın gibi hissedemiyorum diye. Tek iyi tarafı her istediğimiz alınır eve. Arabam var evimde isteyipte alamadığım hiç bişey yok . Ama tek eksiğimiz sevgi muhabbet. Yıllardır çok mücadele verdim evlilik terapisti, olmadı arkadaşlarımızla konuştum. Herşeyi denedim ama yok olmuyor.
Şu an ki durumumuz ne derseniz yaklaşık 5 ay önce artık ben ayrılmak istiyorum ne sen beni ne de ben seni sevmiyoruz dedim. Tabi ki kabul etmedi. Yıllqrdır da tek cümle çıktı ağzından düzelecek herşey. Şimdiye kadar duygularımız hiç düzelmedi. Sadece karşı taraf değil ben de ona Karşı hiç bişey hissetmiyorum ne konuşmak istiyorum ne de görmek. Ve bugüne kadar çok kişi müdahale etti bu sefer kimseyi ettirmiyorum beni anlamayana da tüm kapılarımı kapatıyorum.
Ve şunu anladım ki biz birbirimizle çok uyumsuz bir çiftiz bu konuda da kararım kesinlikle net. Yani muhabbet bile edemeyecek kadar farklıyız.
Ee madem bu kadar eminsen niye yazıyorsunuz diyebilirsiniz. Tek nedenim çocuklarım. Onları geleceği benim kararlarıma bağlı. Ve bunu yaparsam nelerle karşılaşırım. Beni suçlamazlar mı bana kızmazlar mı ileride.
Bazen diyorum ki 35 yaşındayım bu adamla geri kalan hayatımı devam ettirebilir miyim. Kesinlikle eminim ki koca bir HAYIR. Ama ya çocuklarım benim bu fedakarlığımı haketmiyorlar mı. Bunun da cevabı EVET.
Yaklaşık 5 aydır tek bir kelime dahi konuşmuyoruz o diğer oda da ben başka yerde kalıyorum. Aslında yıllardır bizim böyleydi tv karşısında uyur kalır ben yine odam da kalırdım. Normal düzen buydu ama şimdi adını koydum. Ben artık senden ayrılmak istiyorum.
Hiçbir iletişim paylaşım sevgi cinsellik olmadan zoraki şekilde bu evlilik yürür mü?
Sırf olanaklar var diye, çocuklarım için yürütmem doğru mu?
Sevmeden sevilmeden hisler olmadan yapabilir miyim?
 
Çocuklar yine sizin çocuklarınız geleceklerini şekillendirmek maddi manevi esinizinde sizinde boynunuzun borcu. Peki bu iki çocugun ev aile hayatının böyle olduğunu sanması anne biyerde oturur baba başka odada, konuşulmaz. Anne mutlu olmadığı için evde o sıcaklık huzur hissedilmez. Sizce siz daha iyi nasıl yararlı olursunuz evlatlariniza aynı evin içinde baba başlarında huzursuz mutsuz bi yuva mi ayrı ama kendine özgüveni gelmis hayat dolu neşeli bi anne mi daha verimli olur çocuklarına? Bunun kararını vermek şüphesiz çok zor ama bazen kalmak gitmekten daha çok acıtır hem sizi hem çevrenizi
 
Evlilik terapisi işe yaramadı mı? Kısa süre mi gittiniz?
Çocuklarınız mutsuz olduğunuzu illaki anlıyordur. Bu onlara davranışınıza bile yansır. E böyle ortamda ne kadar sağlıklı olabilirler ki?
Maddi olanakları siz boşanınca azalacak mı, neden? Babaları aynen bakmaya devam etmeyecek mi?
Bence düzenli bir terapi alabilirsiniz yeniden.
Eğer cidden olmuyorsa boşanmaktan başka seçenek kalmıyor.
Öyle ayrı odalarda ömür mü geçer?
 
Nasil tanisip evlendiniz? Ve ne kadar beraber evlilik terapistine gittiniz?
2 yıl görüştük maalesef göremedim duygusuz bir adam olduğunu ya da sırf sürekli bağıran çağıran bir baba ve herşeye sessiz kalan bir anneyle yaşamak istemediğim için görmek istemedim olumsuz yönlerini. Evlilik terapistine yaklaşık 4 ay gittik. Ve bana psikoloğun söylediği şey bu adam değişmez ya kabulleneceksin ya bırakacaksın
 
Nasıl evlendiniz ? Zoraki mi ? Görücü mü
Biraz daha detay alalım.

Yani bu noktaya nasıl geldiniz?
Doğumlardan sonra mı koptunuz
Yeni evliyken bile böyle miydi
 
2 yıl görüştük maalesef göremedim duygusuz bir adam olduğunu ya da sırf sürekli bağıran çağıran bir baba ve herşeye sessiz kalan bir anneyle yaşamak istemediğim için görmek istemedim olumsuz yönlerini. Evlilik terapistine yaklaşık 4 ay gittik. Ve bana psikoloğun söylediği şey bu adam değişmez ya kabulleneceksin ya bırakacaksın
hmm evden gideyim de nasıl gidersem gideyim vakası
Böyle evlenen kimsenin mutlu olduğunu görmedim
Ama boşanmıyorlar da az ile yetiniyorlar
 
Nasıl evlendiniz ? Zoraki mi ? Görücü mü
Biraz daha detay alalım.

Yani bu noktaya nasıl geldiniz?
Doğumlardan sonra mı koptunuz
Yeni evliyken bile böyle miydi
2 yıl görüştük. Ama benim babam çok huysuz bir adamdı sürekli bağıran çağıran aşağılayan. Aslında şimdi daha iyi anlıyorum ki ben kaçış olarak gördüm bu evliliği. Bu noktaya nasıl geldik evliliğimin ilk 1 yılından sonra. Bu evlilikte aldatma da var. Ben kolay kolay gelmedim aslında bu noktaya. Ama dedim ya sevseydim ya da o sevseydi kapatırdık bence bu konuyu da. Ama yok yapamıyorum güven yok sevgi yok
 
Anlaşamadığınız konular olur, bazen iyi bazen kötü haldeyken devam edebilir evlilik ama ayrı odalarda bir ömür geçmez. Böyle bir arada durmanın çocuklara da faydası olacağını sanmıyorum. Çünkü tek derdi işi olan baba, çocuklarıyla da vakit geçirmiyordur diye düşünüyorum. Diğer yandan maddi kaygılarınız olmasını da anlıyorum. Boşanma durumunda ev, araba,nafaka konusu nasıl olur bunları düşündünüz mü?
 
2 yıl görüştük. Ama benim babam çok huysuz bir adamdı sürekli bağıran çağıran aşağılayan. Aslında şimdi daha iyi anlıyorum ki ben kaçış olarak gördüm bu evliliği. Bu noktaya nasıl geldik evliliğimin ilk 1 yılından sonra. Bu evlilikte aldatma da var. Ben kolay kolay gelmedim aslında bu noktaya. Ama dedim ya sevseydim ya da o sevseydi kapatırdık bence bu konuyu da. Ama yok yapamıyorum güven yok sevgi yok
Birbirini sevmeyen çift dışardan çok belli oluyor
Çocuklar huzursuz oluyor işin kötü yanı lise çağına gelmeden anlamıyorlar da evdeki mutsuzluğun sebebini
Bence sadece hissediyorlar
Neyse adam aldatmış
Haliyle unutmamışsınız
Maddi imkanları ayarlamaya çalışın ayrılın yaşınız genç
Mutlu olursunuz belki yeniden evlenirsiniz
 
Sizinde dediğiniz gibi böyle evlilik olmaz. Bu ortamda yaşayan çocukların da mutlu bir çocukluk geçirmeleri beklenemez.
Aranızdaki sevgisizliği, tahammülsüzlüğü söylemesenizde anlıyorlardır.
Kendinizi heba etmeyin bu evliliğe.
 
Nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum. Daha önce de açmış olduğum konulardan da biraz bahsetmek istiyorum. 11 yıllık evlilik 9 ve 2 yaş iki çocuk, ve yıllardır ne ileri ne geri giden mutsuz iletişimsiz bir evlilik. Kamu kurumunda memurum eşim de bir hali mağazası sahibi. Bugüne kadar artık olan olaylardan bahsetmicem. Anladım ki olaylar ne olursa olsun eğer bir evde sevgi varsa her şey hallolur. Bizim asıl meselemiz bizim evliliğimizde sevgi ve muhabbet yok. Herkes kendi halinde. Ben istediğim yere istediğim saatte istediğim arkadaşlarımla görüşebilirim keza eş olacak da öyle. Asla merak etmez kaygılanmaz, gece saat kaç olursa olsun. Hiçbir duygusal paylaşım yoktur onun tek konuştuğu konu işidir. Kendi ailesini bile merak etmez çok umursamaz. Ben normalde cıvıl cıvıl neşeli biriyken yıllardır bitkisel hayatta gibi yaşatan adamla aynı olmaya başladım. Ve uzun zamandır antidepresan kullanıyorum. Cinsel ilişki yok denecek az yıllardır. Bugüne kadar çok konuştum böyle evlilik olmaz biz 80 yaşında değiliz ben kadınım ama kendimi kadın gibi hissedemiyorum diye. Tek iyi tarafı her istediğimiz alınır eve. Arabam var evimde isteyipte alamadığım hiç bişey yok . Ama tek eksiğimiz sevgi muhabbet. Yıllardır çok mücadele verdim evlilik terapisti, olmadı arkadaşlarımızla konuştum. Herşeyi denedim ama yok olmuyor.
Şu an ki durumumuz ne derseniz yaklaşık 5 ay önce artık ben ayrılmak istiyorum ne sen beni ne de ben seni sevmiyoruz dedim. Tabi ki kabul etmedi. Yıllqrdır da tek cümle çıktı ağzından düzelecek herşey. Şimdiye kadar duygularımız hiç düzelmedi. Sadece karşı taraf değil ben de ona Karşı hiç bişey hissetmiyorum ne konuşmak istiyorum ne de görmek. Ve bugüne kadar çok kişi müdahale etti bu sefer kimseyi ettirmiyorum beni anlamayana da tüm kapılarımı kapatıyorum.
Ve şunu anladım ki biz birbirimizle çok uyumsuz bir çiftiz bu konuda da kararım kesinlikle net. Yani muhabbet bile edemeyecek kadar farklıyız.
Ee madem bu kadar eminsen niye yazıyorsunuz diyebilirsiniz. Tek nedenim çocuklarım. Onları geleceği benim kararlarıma bağlı. Ve bunu yaparsam nelerle karşılaşırım. Beni suçlamazlar mı bana kızmazlar mı ileride.
Bazen diyorum ki 35 yaşındayım bu adamla geri kalan hayatımı devam ettirebilir miyim. Kesinlikle eminim ki koca bir HAYIR. Ama ya çocuklarım benim bu fedakarlığımı haketmiyorlar mı. Bunun da cevabı EVET.
Yaklaşık 5 aydır tek bir kelime dahi konuşmuyoruz o diğer oda da ben başka yerde kalıyorum. Aslında yıllardır bizim böyleydi tv karşısında uyur kalır ben yine odam da kalırdım. Normal düzen buydu ama şimdi adını koydum. Ben artık senden ayrılmak istiyorum.
Hiçbir iletişim paylaşım sevgi cinsellik olmadan zoraki şekilde bu evlilik yürür mü?
Sırf olanaklar var diye, çocuklarım için yürütmem doğru mu?
Sevmeden sevilmeden hisler olmadan yapabilir miyim?
Böyle devam ettiren hatta bundan memnun olan çok çift gördüm açıkçası. Ama dediğim gibi bu durumla mutlu oldukları için evlilik devam ediyor zaten. 11 yıl az değil gerçekten başlarda da böyle miydi peki? Ben mum gibi yaşayan birini istemezdim ama bu zaten başta da belli olur bence. Neşeli, gezmeyi ve muhabbet etmeyi seven biri her zaman böyledir sonradan içe kapanmaz diye düşünüyorum.
 
Biraz da sizde boşanırsam ailesini bile arayıp sormuyor çocukları hiç aramaz diyorsunuz sanırım ihtiyaçlarını giderme konusunda da cimrilik yapar diye düşünüyorsunuz
 
Ben eşimle bir gün küs kalsam sıkıntıdan stresten patlıyorum. Böyle ayrı odalarda takılmak, hiç iletişim kurmamak evlilik değil ki. Kendinize yazık etmeyin boşanın kurtulun. Okurken bile içim daraldı çekilir gibi değil
 
Nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum. Daha önce de açmış olduğum konulardan da biraz bahsetmek istiyorum. 11 yıllık evlilik 9 ve 2 yaş iki çocuk, ve yıllardır ne ileri ne geri giden mutsuz iletişimsiz bir evlilik. Kamu kurumunda memurum eşim de bir hali mağazası sahibi. Bugüne kadar artık olan olaylardan bahsetmicem. Anladım ki olaylar ne olursa olsun eğer bir evde sevgi varsa her şey hallolur. Bizim asıl meselemiz bizim evliliğimizde sevgi ve muhabbet yok. Herkes kendi halinde. Ben istediğim yere istediğim saatte istediğim arkadaşlarımla görüşebilirim keza eş olacak da öyle. Asla merak etmez kaygılanmaz, gece saat kaç olursa olsun. Hiçbir duygusal paylaşım yoktur onun tek konuştuğu konu işidir. Kendi ailesini bile merak etmez çok umursamaz. Ben normalde cıvıl cıvıl neşeli biriyken yıllardır bitkisel hayatta gibi yaşatan adamla aynı olmaya başladım. Ve uzun zamandır antidepresan kullanıyorum. Cinsel ilişki yok denecek az yıllardır. Bugüne kadar çok konuştum böyle evlilik olmaz biz 80 yaşında değiliz ben kadınım ama kendimi kadın gibi hissedemiyorum diye. Tek iyi tarafı her istediğimiz alınır eve. Arabam var evimde isteyipte alamadığım hiç bişey yok . Ama tek eksiğimiz sevgi muhabbet. Yıllardır çok mücadele verdim evlilik terapisti, olmadı arkadaşlarımızla konuştum. Herşeyi denedim ama yok olmuyor.
Şu an ki durumumuz ne derseniz yaklaşık 5 ay önce artık ben ayrılmak istiyorum ne sen beni ne de ben seni sevmiyoruz dedim. Tabi ki kabul etmedi. Yıllqrdır da tek cümle çıktı ağzından düzelecek herşey. Şimdiye kadar duygularımız hiç düzelmedi. Sadece karşı taraf değil ben de ona Karşı hiç bişey hissetmiyorum ne konuşmak istiyorum ne de görmek. Ve bugüne kadar çok kişi müdahale etti bu sefer kimseyi ettirmiyorum beni anlamayana da tüm kapılarımı kapatıyorum.
Ve şunu anladım ki biz birbirimizle çok uyumsuz bir çiftiz bu konuda da kararım kesinlikle net. Yani muhabbet bile edemeyecek kadar farklıyız.
Ee madem bu kadar eminsen niye yazıyorsunuz diyebilirsiniz. Tek nedenim çocuklarım. Onları geleceği benim kararlarıma bağlı. Ve bunu yaparsam nelerle karşılaşırım. Beni suçlamazlar mı bana kızmazlar mı ileride.
Bazen diyorum ki 35 yaşındayım bu adamla geri kalan hayatımı devam ettirebilir miyim. Kesinlikle eminim ki koca bir HAYIR. Ama ya çocuklarım benim bu fedakarlığımı haketmiyorlar mı. Bunun da cevabı EVET.
Yaklaşık 5 aydır tek bir kelime dahi konuşmuyoruz o diğer oda da ben başka yerde kalıyorum. Aslında yıllardır bizim böyleydi tv karşısında uyur kalır ben yine odam da kalırdım. Normal düzen buydu ama şimdi adını koydum. Ben artık senden ayrılmak istiyorum.
Hiçbir iletişim paylaşım sevgi cinsellik olmadan zoraki şekilde bu evlilik yürür mü?
Sırf olanaklar var diye, çocuklarım için yürütmem doğru mu?
Sevmeden sevilmeden hisler olmadan yapabilir miyim?
Maddi gücünüz var eşinizden iyi bir nafaka talebi ile ayrılabilirsiniz, yaşadığınız şey ne evlilik ne de arkadaşlık ilişkisi, ev sahibi ve kiracı ilişkisi gibi bişey, bence bitirmelisiniz yaşınız çok genç...
 
X