hiç kimse boşanmak için evlenmez tabi.böyle olacagını bilseydim kıyar mıydım hayallerime?
benim nedenim ailesi.yada ailesine hükmeden annesi.
nişandan sonra başladı kaynanam trsliklere.bi kez attım nişanı,sebebi annen dedim.geldi agladı bana aileme.yalvardı yakardı kocam.evlenince olmayacakk,izin vermicem,hele bir evlenelim sahip çıkıcam dedi.bunların dışında verdiği hiç bir sözü de tutmadı.
düğünüm tam bir cenazeydi annesi yüzünden.ben onun için,memleketimi,işimi herşeyimi bırakıp ailemden uzakta gurbete gittim kocam için.sustum sustum olmadı.annesi hakaret küfür ederken beni tartaklarken agzını açmadı kocam.her anesine gidişinde benimle tartıştı,dolduruşa geldi.annesinin ya o ,ya ben,boşan sözlerini hep bana taşıdı.
hastanelik bile oldum.balayında bana vurdu kocam,annesi yüzünden.
daha neler neler.....
5 aydır ayrıyız.artık açtım davamı.gel diyo,ama gelip almıyo.ailene sırtını dön diyo,ama ailesiyle dipdibe yaşayacagımızı söulüo.
evlenene kadar atıp tutan,mert yüreği oynayan o lanet adamdan nefret ediyorum.
bu kadar ucuza hayallerimi sattım resmen.kendimi kullanılmış hissediyorum.
ama artık daha iyiyim sanki,artık aglama krizzlerim daha az.resimlerimize baktıgımda ne kendi,mi tanıyorum nede o adamı?canım da acımıyo,dışardaki mutlu insanları eşleri görmeye tahamül edebiliyorum.artık özlemiyorum eskisi gibi,yüzünü bile unuttum nerdeyse.
üzüldügüm zamnalrda bana yaptıklarını hatırlayıp,haketmediğim cümlesi yumruk gibi kazınıyo beynime.
ailemin varlıgı bana yetio,adını bile anmıyoruz artık onların.annemin babamın gözyaşlarına degmeyeceklerini şidi anladım.sevgi yetmiyo diyebiliyorum.sadece biraz daha durgunum,şu eziklik konusunu da aşsam tam olacak.biraz daha katıyım insanlara,daha duyarsızım,acıma hissimi kaybettim gibi geliyo.şaşırmıorum hçbirşeye.romantizmi slidim literatürümden.ne kazandım ki ne kaybedecem diyorum.
ama kambur gibi bi yük var sırtımda.onun soyadını kullanmıyorum,yüzük takmıyorum.ama dışarda biri baktıgında yada ilgilendiginde içimden sessiz çıglıklar atıyorum ben evliyim diyorum.o zaman da eve zor atıyorum kendimi,odama girip aglamak için.ama koca vasıflı bir insan olmadıgı için nefretim agır basıo.susyorum.
çalışıyorum,lanet kocamın ödemediği taksitleri ödemek için çabalıyorum.daha çok okuyor,ve inadıma uzak duruyorum duygusal olan müzik,kitap,negatif insanlardan falan....
davaya kadar daha güçlü olmam lazım.davadan önce psikologa da gidicem.bi antidepreson alıp duruşmaya çıksam diyorum.
allaha havale ettim onları.ama asla hakkımı helal etmiyorum.
