Bu hayatta güvendiğim kimse yok

blackwoman_ · 28 Mart 2023

Başlıktan anlaşıldığı gibi bu hayatta kimseye güvenmiyorum. Sanki herkes zarar vercekmiş gibi yüzüne gülsek böle labali olup fazlasını isticekmiş gibi geliyor. Artık bendeki öle bi boyut oldu ki kendimi zorladım insanlarla anlaşmak için hemde çok. Aynı işyerinde 6 sene beraber çalıştığım yaşça büyük bi kadın vardı. Hep ona özenirdim. Yaptığı şeyleri insanlarla iletişimi takdir ederdim. Onun gibi davrandım belki zamanla bende insanlarla anlaşmaya başladım. Hatta o varken arkadaş edinmeye bile ihtiyaç duymuyodum. Şimdi o işten çıktı ben hem işyerinde hem iş çevresinde hemde hayatımda yanlız kalmış gibi hissediyorum. Nerde ne yapacağımı ne konuşacağımı bilemez hale geldim. Şimdi kendine güven diceksiniz. Ama yüzümde bi maskeyle dolaşmaktan çok yoruldum. Hemde üstüne aşırı bi mutsuzluk ve depresyon olunca insanlarla konuşmak istemiyorum. Yani normal bi muhabbet bile edemiyorum. Çünkü sanki hep ezmeye çalışcaklarmış gibi geliyo. Bu yüzden evlilik düşünemiyorum. Herhangi bi kursa bile yazılamıyorum. Benim ailemde sessiz sakindir çocukluğumdada çok travma yaşadım çevremde yanımda olcak bu durumlarda bana tavsiye vericek kimse yok. Bu durum beni gitgide kötüleştiriyo. İş hayatında veya genel hayata karşı nasıl olmalıyım bana yardımcı olurmusunuz

ellerimlekazidim · 28 Mart 2023

blackwoman_ .!.:
Başlıktan anlaşıldığı gibi bu hayatta kimseye güvenmiyorum. Sanki herkes zarar vercekmiş gibi yüzüne gülsek böle labali olup fazlasını isticekmiş gibi geliyor. Artık bendeki öle bi boyut oldu ki kendimi zorladım insanlarla anlaşmak için hemde çok. Aynı işyerinde 6 sene beraber çalıştığım yaşça büyük bi kadın vardı. Hep ona özenirdim. Yaptığı şeyleri insanlarla iletişimi takdir ederdim. Onun gibi davrandım belki zamanla bende insanlarla anlaşmaya başladım. Hatta o varken arkadaş edinmeye bile ihtiyaç duymuyodum. Şimdi o işten çıktı ben hem işyerinde hem iş çevresinde hemde hayatımda yanlız kalmış gibi hissediyorum. Nerde ne yapacağımı ne konuşacağımı bilemez hale geldim. Şimdi kendine güven diceksiniz. Ama yüzümde bi maskeyle dolaşmaktan çok yoruldum. Hemde üstüne aşırı bi mutsuzluk ve depresyon olunca insanlarla konuşmak istemiyorum. Yani normal bi muhabbet bile edemiyorum. Çünkü sanki hep ezmeye çalışcaklarmış gibi geliyo. Bu yüzden evlilik düşünemiyorum. Herhangi bi kursa bile yazılamıyorum. Benim ailemde sessiz sakindir çocukluğumdada çok travma yaşadım çevremde yanımda olcak bu durumlarda bana tavsiye vericek kimse yok. Bu durum beni gitgide kötüleştiriyo. İş hayatında veya genel hayata karşı nasıl olmalıyım bana yardımcı olurmusunuz

Bir yerden başlamalısınız. Kurslara gidin herkese guvenmemelisiniz zaten güven zamanla oturan bir şeydir.

Vasfiyeteyzeniz · 28 Mart 2023

Olmuyor demek çare değil maalesef. Daha yaşınız da genç belli ki önümüzde uzun yıllar var inşallah. Madem travmalarınız olduğunu biliyorsunuz en başta terapilerle kendinizle tanışıp,kendinizle barışabilirsiniz

Cui Bono · 28 Mart 2023

Bence profesyonel destek alabilirsin bununla ilgili. Bir de, ben niye böyleyim diye kendini sorgulayıp suçlayıp kendine yüklenmekten vazgeçmelisin. Aşılmayacak şeyler değil.

perdono pero no olvido · 29 Mart 2023

Calisan kendi parasini kazanan bir kadin olarak bu kadar ozguvensiz olmamaniz lazim.
Insanlarla konusmak icin ekstra bir yetenege gerek yok ki. Gunluk siradan konusmalari cok da samimi olmadan yapar gecersiniz.
Diger kadindan 6 yildir hic mi birsey ogrenmediniz? 6 yildir ogrendiklerinizi uygulayin iste.
Hayatin her asamasinda bize yol gosterecek biri olmaz. Herkes kendi hayatindan sorumlu. Kimse gelip sihirli degnegiyle sizi degistiremez. Kendiniz cabalamalisiniz.

Nure633 · 29 Mart 2023

blackwoman_ .!.:
Başlıktan anlaşıldığı gibi bu hayatta kimseye güvenmiyorum. Sanki herkes zarar vercekmiş gibi yüzüne gülsek böle labali olup fazlasını isticekmiş gibi geliyor. Artık bendeki öle bi boyut oldu ki kendimi zorladım insanlarla anlaşmak için hemde çok. Aynı işyerinde 6 sene beraber çalıştığım yaşça büyük bi kadın vardı. Hep ona özenirdim. Yaptığı şeyleri insanlarla iletişimi takdir ederdim. Onun gibi davrandım belki zamanla bende insanlarla anlaşmaya başladım. Hatta o varken arkadaş edinmeye bile ihtiyaç duymuyodum. Şimdi o işten çıktı ben hem işyerinde hem iş çevresinde hemde hayatımda yanlız kalmış gibi hissediyorum. Nerde ne yapacağımı ne konuşacağımı bilemez hale geldim. Şimdi kendine güven diceksiniz. Ama yüzümde bi maskeyle dolaşmaktan çok yoruldum. Hemde üstüne aşırı bi mutsuzluk ve depresyon olunca insanlarla konuşmak istemiyorum. Yani normal bi muhabbet bile edemiyorum. Çünkü sanki hep ezmeye çalışcaklarmış gibi geliyo. Bu yüzden evlilik düşünemiyorum. Herhangi bi kursa bile yazılamıyorum. Benim ailemde sessiz sakindir çocukluğumdada çok travma yaşadım çevremde yanımda olcak bu durumlarda bana tavsiye vericek kimse yok. Bu durum beni gitgide kötüleştiriyo. İş hayatında veya genel hayata karşı nasıl olmalıyım bana yardımcı olurmusunuz

Canım anksiyete olabilirsin bu kötü birşey değil bende de bu vardı ve psikiyatri doktorumla konuşup normale döndüm hayatın da 1 kişi olmasin birçok dost arkadaş edin asosyal yerine sosyal olmaya bak ilk önce kendini sev

Aysenimi · 29 Mart 2023

blackwoman_ .!.:
Başlıktan anlaşıldığı gibi bu hayatta kimseye güvenmiyorum. Sanki herkes zarar vercekmiş gibi yüzüne gülsek böle labali olup fazlasını isticekmiş gibi geliyor. Artık bendeki öle bi boyut oldu ki kendimi zorladım insanlarla anlaşmak için hemde çok. Aynı işyerinde 6 sene beraber çalıştığım yaşça büyük bi kadın vardı. Hep ona özenirdim. Yaptığı şeyleri insanlarla iletişimi takdir ederdim. Onun gibi davrandım belki zamanla bende insanlarla anlaşmaya başladım. Hatta o varken arkadaş edinmeye bile ihtiyaç duymuyodum. Şimdi o işten çıktı ben hem işyerinde hem iş çevresinde hemde hayatımda yanlız kalmış gibi hissediyorum. Nerde ne yapacağımı ne konuşacağımı bilemez hale geldim. Şimdi kendine güven diceksiniz. Ama yüzümde bi maskeyle dolaşmaktan çok yoruldum. Hemde üstüne aşırı bi mutsuzluk ve depresyon olunca insanlarla konuşmak istemiyorum. Yani normal bi muhabbet bile edemiyorum. Çünkü sanki hep ezmeye çalışcaklarmış gibi geliyo. Bu yüzden evlilik düşünemiyorum. Herhangi bi kursa bile yazılamıyorum. Benim ailemde sessiz sakindir çocukluğumdada çok travma yaşadım çevremde yanımda olcak bu durumlarda bana tavsiye vericek kimse yok. Bu durum beni gitgide kötüleştiriyo. İş hayatında veya genel hayata karşı nasıl olmalıyım bana yardımcı olurmusunuz

Eeee gibi gelmiyor zaten anlattığınız gibi oluyor maalesef.10 kişiyle tanışsan 9 tanesi bu şekildedir.o 1 tane denk gelecek diye önyargılarımızdan vazgeçemiyoruz maalesef.valla durum bu.moral veremeyeceğim.belirtileri iyi okuyup, ona göre gardınızı alarak yaşayacağız.o iyi çıkacak 1 kişi de o kadar iyiyse şüpheli hareketlerden kaçınıp, karşı tarafı strese sokmayacak.

blackwoman_ · 31 Mart 2023

Nure633 .!.:
Canım anksiyete olabilirsin bu kötü birşey değil bende de bu vardı ve psikiyatri doktorumla konuşup normale döndüm hayatın da 1 kişi olmasin birçok dost arkadaş edin asosyal yerine sosyal olmaya bak ilk önce kendini sev

Arkadaş edinmekten değil herkese şüpheyle yaklaştığım için en ufak bişeyde sinir oluyorum ve kafamda bitiriyorum böle nasıl birçok arkadaşım olabilir ki

Nure633 · 31 Mart 2023

blackwoman_ .!.:
Arkadaş edinmekten değil herkese şüpheyle yaklaştığım için en ufak bişeyde sinir oluyorum ve kafamda bitiriyorum böle nasıl birçok arkadaşım olabilir ki

Doğrudur canım bı uzman doktordan randevu al mutlaka bu durumunu anlat yardımcı olacaktır

Nomad Daughter · 31 Mart 2023

blackwoman_ .!.:
Başlıktan anlaşıldığı gibi bu hayatta kimseye güvenmiyorum. Sanki herkes zarar vercekmiş gibi yüzüne gülsek böle labali olup fazlasını isticekmiş gibi geliyor. Artık bendeki öle bi boyut oldu ki kendimi zorladım insanlarla anlaşmak için hemde çok. Aynı işyerinde 6 sene beraber çalıştığım yaşça büyük bi kadın vardı. Hep ona özenirdim. Yaptığı şeyleri insanlarla iletişimi takdir ederdim. Onun gibi davrandım belki zamanla bende insanlarla anlaşmaya başladım. Hatta o varken arkadaş edinmeye bile ihtiyaç duymuyodum. Şimdi o işten çıktı ben hem işyerinde hem iş çevresinde hemde hayatımda yanlız kalmış gibi hissediyorum. Nerde ne yapacağımı ne konuşacağımı bilemez hale geldim. Şimdi kendine güven diceksiniz. Ama yüzümde bi maskeyle dolaşmaktan çok yoruldum. Hemde üstüne aşırı bi mutsuzluk ve depresyon olunca insanlarla konuşmak istemiyorum. Yani normal bi muhabbet bile edemiyorum. Çünkü sanki hep ezmeye çalışcaklarmış gibi geliyo. Bu yüzden evlilik düşünemiyorum. Herhangi bi kursa bile yazılamıyorum. Benim ailemde sessiz sakindir çocukluğumdada çok travma yaşadım çevremde yanımda olcak bu durumlarda bana tavsiye vericek kimse yok. Bu durum beni gitgide kötüleştiriyo. İş hayatında veya genel hayata karşı nasıl olmalıyım bana yardımcı olurmusunuz

Bu konuya benzer kişilere de hep aynısını yazdım. Bende özgüvensiz ve içe kapanık bi çocukluk geçirdim ama olduğum durumdan memnun değildim sessiz, pasif olmak istemediğim içinde kendimi zorlayarak katılmadığım etkinlik, yarış, kurs.. kalmadı. Üzgünüm ama siz adım atmadığınız sürece bir kursa dahi katılamayacak korkudaysanız bi çözümü yok. Yani çabalamanız şart. Hayat zaten rezil olarak, ağlayarak öğretiyor sana bunları. Doğuştan özgüvenli olan kaç kişidir? Ya da aileden şanslı olanlar? İş kendinde bitiyor.

Mrs Owl · 1 Nisan 2023

aynıyız koskoca istanbulda hiç arkadaşım yok

blackwoman_ · 3 Nisan 2023

Bunun sebebi çocukluğumdan beri kendimi bildim bileli önce aile ve akrabalardan ezilmek oldu. Bana ne olursa olsun susmayı öğrettiler sadece çünkü. Ailem hiçbizaman arkamda olmadı.Susmadığım zaman şiddete başvurdular. Ve ben belkiden kendime güvenemeyip bugün insanlarla düzgün iletişim kurmak istesemde yapamıyorum. Hep bi dışlanma ezilme hor görülme olcak gbi geliyor. Normalde gülüp geçtiğim şeylere bile artık takılırken normal bi hayat yaşayabilmek çok zor. Hatta dün gene akrabalara iftar yemeğine davetliydik. Biride çıkıp demezmi bu kızı siz çocukkenden beri gereksiz ezdirdiniz hep bu kızın bişeyi yoktu diye. Artık insanlarla ne konuşcağımı nerde ne yapcağımı bilemiyorum. Gün geçtikçe kötüleşiyorum. Doktora gidiyorum sadece ilaç yazıyo hastalığımın ne olduğunu söylemiyor. Sadece ilaç içmeminde benim hayatıma hiç bi faydası olmadığını görüyorum.Geçen gün su bardağını mutfağa götürceğime banyoya götürmüşüm. İnsanların dediği normal laflara bile kafayı takar oldum. Ne yapıcam bilemiyorum

Bu hayatta güvendiğim kimse yok

Ayrıntılı Düzenleme

blackwoman_

Yeni Üye

ellerimlekazidim

Aktif Üye

Vasfiyeteyzeniz

Guru

Cui Bono

'lavantakokulusandık'

perdono pero no olvido

forgive but don't forget

Nure633

Üye

Aysenimi

Popüler Üye

blackwoman_

Yeni Üye

Nure633

Üye

Nomad Daughter

CAHİLLER YAZMASIN!

Mrs Owl

Üye

blackwoman_

Yeni Üye

Benzer Konular